”Tingnan natin!”Naging interesado ang lahat dahil nagustuhan ng husto ni Henry ang regalo ni Frank, ngunit nadismaya sila noong nakita nila na isa itong painting.Inilibot ni Gina ang kanyang mga mata. "Ano ang kahanga-hanga tungkol doon?""Eksakto." Kinagat ni Peter ang kanyang mga labi. "Ang ilang mapurol na mga kuwadro ay nagkakahalaga ng mas mababa kaysa sa plorera ng porselana."Kumunot ang noo ni Henry. "Dull painting? It's an Alfie Bronx piece—nakatapos ka na ba ng pag-aaral, hindi mo alam kung sino siya?"Tinuro ni Cindy si Frank. "Ano, dahil lang sa sinabi niya? Pwede niyang sabihin na gawa ito ni King Arthur!""Haha!" Tumawa si Zeb. "Sir, I don't mind telling you but paintings are easiest to fake, lalo na kung luma na. No canvas would be preserved this well—the way I see it, it's fake."Paulit-ulit na tumango si Gina at ang iba. "Exactly. Mr. Larkin is right."Wala silang kaunting ideya tungkol sa antigo o sining, ngunit kung sinabi ito ni Zeb, dapat nga."Itapon mo
Tumawa sila Zeb, Gina, Cindy, at Peter dahil sa sinabi ni Randall.Katatapos lang ni Helen na batiin ang mga bisita noong dumating siya at narinig niya na tumatawa sila. “Anong nangyayari? Bakit tumatawa kayong lahat?”Mabilis na sinabi sa kanya ni Peter, "Nagdala ng regalo si Frank, na nagsasabing gawa ito ni Alfie Bronx... ngunit tinawag ito ni Mr. Young na pekeng hindi man lang kailangan tingnan!"Kumunot ang noo ni Helen. "Bakit?""Dahil ang tanging tunay na pribadong pag-aari na piraso ng Bronx ay nakasabit sa opisina ni Gerald Simmons!" Natawa si Cindy, napahawak sa tiyan at muntik nang matumba.Napatingin si Helen kay Frank at bumuntong-hininga.Naiintindihan niya ito nang husto para sabihin na gusto lang nitong magpakitang-gilas sa harap ng lolo at hindi niya inaasahang malantad."Tama na. Painting lang yan—nadaya din siguro si Frank diba Frank?" tanong niya, sinusubukang piyansahan si Frank mula sa awkwardness.Gayunpaman, hindi naglaro si Frank. "Ni hindi man lang tin
”Oh, walang problema,” siniguro ito ni Gina kay Aron bago siya humarap kay Frank. “Sige na, ilabas mo na ang painting mo.”"Anong ginagawa mo, Nanay?!" Napasimangot si Helen—kung ang totoong Bronx ay ibinitin sa opisina ni Gerald Simmons, tiyak na makikilala ito ni Aron!Kailangan ba talaga niyang pumunta ng ganoon para lang ipahiya si Frank?Napahagikgik naman si Gina. "Don't you dare side with him—siya ang patuloy na nagpipilit na ito ay totoo. Tingnan natin kung ano ang kanyang sasabihin ngayon!""Ano..." Nakagat ni Helen ang kanyang labi, hindi nakaimik.Sa kabilang banda, nanatiling walang kibo si Frank habang ipinasa ang painting kay Aron, na natigilan nang makita ito.Nagmamadaling lumapit sa kanya si Gina, "So? Totoo ba?"Sina Zeb, Cindy at Peter ay magkasunod na nakatingin kay Frank, naghihintay na ipahiya niya ang sarili niya!Huminga ng malalim si Aron at sinabing, "Of course it's real.""See—teka, ano yun?" Natigilan si Gina bago niya simulan ang pagkutya kay Frank
Napahiya ng husto si Zeb—alam na alam niya na hindi niya talaga kilala si Gerald, lalo na ang makilala siya ng sekretarya ni Gerald!"Huwag po kayong sumigaw, Mrs. Lane!" Hinila niya si Gina para mapaupo.Gayunpaman, sinamaan siya ni Gina. "Oh bakit ang humble mo Zeb?"Lumingon si Aron kay Zeb noon at nalilitong bumulong, "Pero hindi ko pa siya narinig.""Ano?"Natulala sina Gina, Cindy, Helen, at Peter, habang mabilis na pinindot ni Gina, "Hindi ba ni-reserve ni Mr. Simmons itong hall para kay Mr. Larkin?""Nagbibiro ka." Ngumuso si Aron bago bumaling kay Frank, "Mr. Simmons only decided to make the reservation for Mr. Lawrence. Why else would Mr. Lawrence possess Mr. Simmons' privately owned painting?"Nalaman mismo ni Aron ang tungkol dito kaninang umaga, kahit na hindi siya nagtanong sa kabila ng kanyang pagdududa."Ano?!"Naiwan na namang tulala ang lahat, gulat na gulat na nakatingin kay Frank habang si Zeb naman ay napahiya."Pupunta ako ngayon kung wala nang iba," sab
Babatiin sana ni Zeb ang mga bigatin, ngunit hindi siya nagkaroon ng pagkakataon na batiin sila dahil humarap silang lahat kay Frank."Mr. Lawrence, imbitahan ka ng aming hepe na makipagpalitan sa Flora Hall. Dapat kang pumunta kung may oras ka.""Mr. Lawrence, malugod kang iniimbitahan ng aming hepe na...""Mr. Lawrence, ang anak ko ay..."Ang lahat ay nagsalita nang sabay-sabay, pinalibutan at binibigyang-puri si Frank na dumating ang kaharian.Sa inis niya, tumango na lamang si Frank at pumayag sa kanilang mga kahilingan.Natural, nakanganga lahat sina Zeb, Gina, Cindy, at Peter, halos malaglag ang panga ni Gina sa sahig noon. "B-Bakit ang bait-bait nila sa kanya?"Sa tabi niya, mukhang kumain ng dumi sina Cindy at Peter.Ang mga taong nakapaligid sa kanila na nanonood ay abala rin sa pagtsitsismisan sa kanilang mga sarili."Diyos ko, sino siya? Lahat ng mga kinatawan ng malalaking grupo ay umaaligid sa kanya!""Hindi ko alam... Pero hindi ba siya ang dating asawa ni Helen
Pinagsisihan ni Helen ang sinabi niya at sinubukan niyang magpakita ng pag-aalala para kay Frank. “Ang ibig kong sabihin, nag-aalala lang ako sayo…”"Nag-aalala? Para saan?" tanong ni Frank."That those people would trick you," sabi ni Helen, kumbinsido pa rin na masyadong inosente si Frank para sa mundo.Pagkatapos ng lahat, naniniwala siya na hindi niya nakita ang mundo sa labas sa tatlong taon na sila ay kasal, hindi alam na si Frank ay maaaring mas karanasan kaysa sa kanya.Kumpiyansa namang tumawa si Frank. "Salamat sa iyong pag-aalala, ngunit hindi iyon mangyayari sa ngayon."-Nang sa wakas ay ibalik ni Helen si Frank sa mansion sa tuktok ng burol sa Skywater Bay, naghihintay na si Winter sa pintuan.Nagmamadali siyang lumapit sa kanya, lumukso sa kanyang mga bisig nang makita siyang bumalik. "Maligayang pagbabalik, Frank."Nang makita ang reaksyon niya, mabilis na nagtanong si Frank, "Ano ang nangyari?""Wala lang. Naiinip lang ako sa bahay..." Umiling si Winter.Buma
Ang sabi ni Frank, “Sa ganoong paraan, nasa malapit lang ako habang nakakapaghanapbuhay ka para sa sarili mo. Ano sa tingin mo?”"Oo naman, mabuti iyon." Paulit-ulit na tumango si Carol ngunit hindi nagtagal ay huminto. "Ngunit hindi ba't ang pagbili ng isang buong tindahan ay napakamahal? Hindi ko naman talaga kailangan iyon..."Napangiti si Frank. "Huwag kang mag-alala—kaya ko naman.""Kung gayon... Maraming salamat. Hindi ko alam kung ano pa ang masasabi ko," bulalas ni Carold. "Pwede bang kasama ko rin si Winter? Huwag kang mag-alala—hindi tayo tatakas.""Nag-iingat ka pa rin ba sa akin, Madam Zims?" Nagtatakang tanong ni Frank.Hindi niya masabi na hindi siya nasaktan sa pagiging maingat nito sa paligid, lalo na't sincere siya.Umiling si Carol at siniguradong wala si Winter bago sinabing, "Hindi... Sa tingin ko alam mo rin ang sitwasyon ni Winter, na hindi ko siya anak...?""I am aware. I don't mind telling you that I show up at your snackbar the first time to look for her
Maghahatinggabi na noong nakauwi si Zeb at nagtungo siya sa study room ng tatay niya.Nang makita niya ang anak niya, inilapag ni Cram ang librong binabasa niya at nagtanong siya, “Ang dinig ko kaarawan daw ngayon ni Henry Lane. Kamusta?”“Hindi maganda. Napahiya ako.” Bumuntong hininga si Zeb. “Inagaw ni Frank Lawrence ang spotlight ko—bukod sa pinuntahan siya ng secretary ng Chief of General Affairs, nandoon din ang lahat ng mga associate ng mga Turnbull, at inimbitahan nila si Frank na bisitahin niya sila!”“Sige na, kalimutan mo na ang lahat ng ‘yun,” sabi ni Cram. “Sa ngayon, dapat subukan mong kunin ang recipe ng Rejuvenation Pill.”“Gagawin ko ‘yun, pero walang tiwala sa'kin si Helen.” Napabuntong-hininga si Zeb sa inis. Nag-isip sandali si Cram at sinabing, “Kung ganun oras na para kumilos ako.”Agad siyang binalaan ni Zeb, “Dad, hindi mo dapat maliitin si Frank Lawrence. Hindi siya madaling kalaban.”“Haha!” Tumawa si Cram. “Kung talagang ganun siya kagaling, hindi siy