Nagkita na sila Vicky at Peter noon—ito ay noong nasa Verdant Hotel sila, noong inakala ni Peter na si Frank ay isang gigolo na binayaran ni Vicky.Nagulat siya na kabaligtaran pala nito ang katotohanan… ngunit parte na ng nakaraan ang lahat ng iyon.Sa kasalukuyan, magsisimulang magtrabaho si Peter sa kumpanya ni Vicky, gayunpaman ay ayos lang din sa kanya na maging pampalipas oras ni Vicky!Subalit, naramdaman ni Vicky na kumulo ang kanyang dugo nang makita niya si Peter.“I-Ikaw ang taong inirekomenda ni Greg Marsh?” Ang tanong niya, medyo umaasa pa rin siya.Paulit-ulit na tumango si Peter, at dinurog nito ang lahat ng pag-asang mayroon siya.“Girlfriend mo ba si Janet Zimmer?” Ang tanong Vicky.Umiling si Peter. “Hindi pa sa ngayon…”Sumimangot si Vicky. “Anong ibig mong sabihin na, ‘hindi pa sa ngayon’?”“Nagkita ang mga pamilya namin para pag-usapan ang isang engagement, pero hindi pa pinal ang lahat,” ang sabi ni Peter. “Pero magtiwala ka sa’kin, ako ang tamang tao par
Kahit na nagsisisigaw at nagpupumiglas si Peter, umirap lamang ang dalawang security guard. “Lane Holdings? Ngayon ko lang narinig ‘yun. Ngayon umalis ka na dito—hindi ka namin palalampasin kapag patuloy kang gumawa ng gulo dito.”Nang ilabas ng mga security guard ang kanilang mga batuta at itinutok ito kay Peter, wala siyang nagawa kundi suminghal. “M-Maghintay lang kayo!”Pagkatapos nun, umalis siya habang pinupunasan niya ang dugo sa kanyang ilong.Kahapon lang, naiisip na niya na aangat siya sa pinakatuktok ng kanyang buhay, ikakasal siya sa mayaman at magkakaroon ng seryosong trabaho, at parehong naglaho ang mga ito sa loob lang ng isang araw.Hiding-hindi niya ito matatanggap!-Bumalik si Frank sa opisina ni Vicky, kung saan nakaupo si Vicky sa likod ng kanyang mesa, habang paulit-ulit na hinihimas ang kanyang sentido.Nang makita niya iyon, nagtanong si Frank, “Hindi mo naman kailangang magalit ng ganun, hindi ba?”Humigpit ang mga kamao ni Vicky. “Paanong hindi ako mag
Gayunpaman, napaisip si Yara. “Pero si Obadiah ang target nila. Bakit nila gagawin ‘yun?”Tumingin si Les sa lalaki, na halos hindi na humihinga. “Urgh… Sa tingin ko kailangan na nating makatakas dito sa lalong madaling panahon.”Gustong-gusto ‘yung gawin ni Yara, ngunit katitigil lang ng pagdurugo ng sugat ni Obadiah pagkatapos siyang masaksak ng maraming beses. Higit pa rito, napakarami ng humahabol sa kanila—imposibleng makatakas sila ngayong malubha ang mga sugat ng isa sa kanila. “Imposible ‘yun,” ang sabi ni Yara. “Malabong makatakas tayo lalo na't malubha ang mga sugat ni Mr. Longman. Maghintay na lang tayo ng backup.”Hindi sumang-ayon si Les. “Bakit hindi mo ibigay sa'kin ang recipe ng gamot na ginawa niya? Tapos tatakas ako kasama ang mga tauhan ko—mahalaga ang recipe. Hindi ito maaaring mapunta sa kamay ng mga kalaban.”Pinag-isipan ni Yara ang tungkol dito at nagdesisyon siya na tama si Les. Maingat niyang inilabas ang isang makapal na libro mula sa kanyang bag at i
Subalit, walang maisip si Yara na kahit sinong tao sa Riverton na may kapangyarihan upang magpadala ng daan-daang mga hitman. “Syempre kilala kita.” Suminghal sa galit ang lalaking naka maskara. “Mayroon bang hindi nakakakilala sa anak ng gobernador? Sayang lang mas pinili mong pagsilbihan si Vicky bilang tuta niya.”Pagkatapos, nagbago ang tono ng kanyang boses habang nagsasalita, “Bakit ka nagpapaalipin sa kanya? Sumama ka sa’min—kapag patay na si Vicky, ikaw ang mamamahala sa Grande Corp. Magiging makapangyarihan ka, at magkakaroon ka ng halaga sa pamilya mo.”Kinumbinsi din siya ni Les, “Ms. Quill, pinapahalagahan ni Mr. Goldman ang mga kakayahan mo. Sumama ka sa’min o mamamatay ka.”“Bleh!” Dumura si Yara, puno ng galit ang tingin niya kay Les. “Akala mo ba traydor ang lahat ng tao gaya mo? Bastardo ka lang ni Glen Turnbull. Tinanggap ka ni Ms. Turnbull at hinayaan ka pa niyang magtrabaho sa Grande Corp, pero sinuklian mo ng kasamaan ang kabutihan niya! Sa nakikita ko, ikaw a
Tumayo ang lalaking naka maskara, at tinitigan niya si Frank. “Malakas ka, Mr. Lawrence, ngunit nasa higit isang daan kami. Iniisip mo ba talaga na makakaligtas ka? Bakit hindi ka na lang kumampi sa’min, at maghari kasama namin?”“Sino ka ba sa akala mo para kumbinsihin ako na kumampi sa inyo?” Suminghal si Frank sa galit.Itinikom ng lalaking naka maskara ang kanyang mga labi, nagulat siya na napakataas ng tingin niya sa kanyang sarili. “Kung ganun, mamatay ka na.”Kinumpas niya ang kanyang kamay, at sumugod ang lahat ng mga hitman papunta kay Frank!Nanatiling walang takot si Frank.Kasabay ng isang malakas na sigaw, sumugod siya sa gitna nila, at pinuntirya niya ang kanilang vigor habang kumikilos siya ng ubod ng bilis.Ang bawat suntok niya ay nagdulot ng malakas na hangin, at agad na tumalsik ang isang tao sa ere!Nagulat ang lalaking naka maskara habang pinapanood niya ang mga nangyayari.Habang sumasayaw si Frank sa paligid ng kanyang mga hitman, walang kahit isa sa kani
Subalit, hindi hinayaan ni Frank na makapagpahinga ang lalaking naka maskara at muli niya siyang sinugod!“Mamatay ka na!” Sumigaw ang lalaking naka maskara nang hilahin niya ang kanyang kwelyo, binuksan niya ang kanyang jacket at pinaulanan niya si Frank ng mga karayom na gawa sa pilak!Sinalag ni Frank ang ilan sa mga ito gamit ng kanyang machete, habang ginamit naman niya ang isa pa niyang kamay upang protektahan ang kanyang mukha.Nasalag niya ang karamihan sa mga ito, ngunit may ilan pa rin na tumama sa katawan niya.Agad namang humalakhak at nagyabang ang lalaking naka maskara. “Tatlong karayom ‘yun! Patay ka na ngayon! Walang sinuman ang kayang lunasan ang lason ko—putulin mo na ang sarili mong braso at magmakaawa ka kung gusto mo pang mabuhay!”Nakaramdam ng lamig si Frank kahit pinakikilos niya ang kanyang vigor, at pamilyar ang pakiramdam na ito…Ito ay Snowshade, na parehong lumason kay Vicky noon.Ibig sabihin lang nun na ang lalaking naka maskara din ang lumason kay
Hindi natinag si Les. “Ano ngayon? Mamatay ka na ngayon.”Umiling si Frank sa inis. “Mas mabuti pang huwag mo akong barilin. Kahit si Glen Turnbull hindi ka kayang iligtas kapag ginawa mo ‘yun, at hindi mo rin naman ako masasaktan.”“Haha!” Humalakhak ng malakas si Les. “Ano, bulletproof ka ba?!”Puno ng lakas ng loob ang mga mata ni Frank. “Bakit hindi mo subukan?”Tumingin ng masama si Les kay Frank, nararamdaman niya na hindi natatakot si Frank.Napuno ng katahimikan ang paligid, tanging ang kaluskos lamang ng hangin sa mga puno ang maririnig.Parehong napuno ng tensyon ang dalawang lalaki…Bang!Nagpaputok si Les, sumabog ang pulbura mula sa nguso ng kanyang baril.Sa isang iglap, inunat ni Frank ang kanyang kamay at hinablot niya ang bala bago siya umikot at huminto.Dahan-dahan niyang ibinuka ang kanyang kanang kamay.“Anong…”Namutla si Les, halos lumuwa ang mga mata niya habang tinitingnan niya si Frank.Hindi siya nagalusan! Talaga bang sinalo niya ang isang bala
Hahayaan sana ni Frank na mabuhay si Les kung hindi niya siya binaril—ngunit ginawa niya iyon, at nangangahulugan iyon ng kamatayan.Pinisil agad ito ni Frank.Krak.Pumikit ang leeg ni Les, dilat ang mga mata sa pagkamatay niya. Hindi niya akalain na napakaliit ng pakialam ni Frank sa kanya!Nang matapos iyon, luminga-linga si Frank sa paligid, ngunit wala nang makita ang lalaking nakamaskara.Umupo siya sa ibabaw ng isang malinis na bato para magpahinga, saktong naabutan ni Yara at agad niyang nakita ang palad niyang dumudugo.Nagmadali siyang lumapit sa kanya, at nagtanong, "Ayos ka lang ba, Mr. Lawrence?""Ayos lang ako," sabi ni Frank na tumango habang nakatingin sa palad niya at binunot ang bala.Napalunok si Yara, ang bilis ng tibok ng puso niya habang pinagmamasdan ang malayang pagdaloy ng dugo ni Frank palabas ng kanyang sugat.Gayunpaman, pagkatapos ng ilang sandali, natauhan siya at hinubad ang kanyang jacket. Pagkatapos ay pinunit niya ang kanyang kamiseta at tinul
Tumalon si Peter palabas ng kotse sa sandaling iyon nang sumisigaw habang tumakbo siya papunta sa isang abandonadong pabrika. “Mr. Jameson! Mr. Jameson! Nadala ko na si Frank Lawrence—sabihan mo ang mga tao mong patayin siya!”"Hehe…"Isang lalaking nasa animnapung taong gulang ang lumabas mula sa pabrika kagat ang isang tabako sa bibig niya at nakasuot ng isang pinstripe suit. Kaagad siyang nakilala ni Frank—si Larry Jameson ito. Kausap niya si Helen noon sa Zamri lease bid, at kasama niya si Juno noon. Naalala rin ni Frank na sinabi ni Helen na isa siya sa Three Bears ng Zamri. At ngayon, bumuga ng usok si Larry habang pinanood niyang bumaba si Frank, nang tumatawa. “Ikaw alam si Frank Lawrence, ang asawa ni Helen Lane?”“Tama ka.” Naglakad si Frank at tumayo sa harap ni Larry habang umiiling kay Peter na mabilis na nagtago sa likod ni Larry. “Akala ko inayos mo na ang sarili mo pagkatapos mong umalis sa Riverton, pero lumalabas na nakakadiri ka pa rin pala.”“Nakakadiri? D
Sumigaw si Frank, “Nasaan ang kapatid mo, Peter Lane?!”Nang napatalon at muntik mabitawan ang phone niya, sumama ang ekspresyon ni Peter nang nakita niyang si Frank iyon. “Malay ko! Wag mo kong tanungin!” Naiinis na sigaw ni Peter at bumalik siya sa laro niya. Nainis si Frank habang nanood siya, lalo na't dahil nakapatong ang paa niya sa mesa ni Helen. Nag-iwan ng marka ang mga sapatos niya sa dokumento sa ibaba nito. "Mr. Lawrence?" Pumasok si Lily sa sandaling iyon at napansin niya si Frank. Siya ang sekretarya ni Helen na lumipat mula sa Lane Holdings ng Riverton, at hinila niya si Frank sa tabi habang bumulong siya, “Nawala ang phone ni Ms. Lane kagabi, at hindi namin ito mahanap magdamag. Kakaalis niya lang papunta sa ospital para bisitahin ang nanay niya, at sinabihan niya akong ipaalam ito sa'yo pag bumalik ka nang wala siya.”Nakinig si Frank, ngunit napansin niyang nakasilip si Peter sa kanya. Nang lumingon siya kay Peter, bumalik si Peter sa phone niya at dumal
Pagod si Frank nang umalis siya sa cafe at nagpasyang tatanggihan na niya si Helen kapag may iba pa siyang ganitong pakiusap sa hinaharap. Kahit na ganun, tinitigan niya ang itim na Maserati convertible na nakaparada sa labas habang umalingawngaw ang mga salita ni Juno sa isipan niya: “Walang maitutulong sa'yo kung magiging kalaban mo ako. Tanggapin mo ko nang parang isang mabuting bata, at ibibigay ko sa'yo ang impormasyon sa Draconia na gusto mo. Tanggapin mo ang impormasyong ito bilang pagpapakita ng sinseridad ko—mayroong hindi tapos na construction project na nasa labasan ng Zamri. Gayunpaman, pwede mong sabihin si Ms. Lane na kunin ito, dahil babawiin ito ng gobyerno para gibain sa susunod na ilang araw. Sa mga panahong iyon, lalaki nang sampung beses ang halaga nito!”Saan mo nakuha ang impormasyong iyan?” Tanong ni Frank. Misteryosong ngumiti si Juno sa kanya. “Sikreto yan, maliban na lang kung umoo ka…”Dahil dito, pagkaalis niya sa cafe kinuha ni Frank ang phone niya
Sinara niya ang laptop at tinitigan nang masama ni Frank si Clarity. “Ano ba talagang gusto mo?!”“Wala. Gusto kita, yun lang!” Ngumiti si Clarity at mas lalong nainis si Frank. "Hmph." Hindi siya pinansin ni Frank at tumalikod para umalis. “Hoy, teka!”Hinablot ni Clarity ang braso niya at mapagpaumanhing ngumiti. “Kalma ka lang. Hindi mo ba gustong malaman kung sino ako, Donn Lawrence?”“Ano?!” Lumingon si Frank. “Alam mo ang pangalan ko?! Magsalita ka! Sino ka?!”“Ano…”Misteryosong umiling si Clarity. “Isa akong palaboy kagaya mo.”Pinagana ni Frank ang Five-Peat Archaeus niya sa sandaling iyon at handang umatake—dahil tumanggi siyang magtino nang nagpakabait siya, kailangan niya lang magpakatatag!Pero kahit na umatras si Clarity, makarisma siyang nakangiti. “Oh, kalma ka lang! Gaano ba kaiksi ang pasensya mo? Pwes, dahil gusto mo talagang malaman, siguro pwede kong sabihin sa'yo… Marami akong pangalan, kaya alin ang dapat kong sabihin sa'yo? Oh, tama.”Bigla na lang
Gayunpaman, narinig ni Helen ang malanding boses ni Clarity sa kabilang linya at sumigaw siya, “Ano?! Anong ginagawa mo diyan, Frank?”“Sandali, ikaw yun?!”Napangiwi si Frank nang naalala niya—kaya pala pamilyar si Clarity sa kanya. Siya ang kasama ng isa sa mga importanteng taong dumalo sa bid event sa Zamri!Inimbitahan niya siya sa masquerade ball, pero hindi niya ito inisip dahil hindi siya interesado. At ngayon, nagpakita talaga siya rito sa Morhen…“Ano bang gusto mo?” sigaw niya nang nakatitig nang masama kay Clarity habang nasalo niya ang paa niya. Napabulalas si Clarity. “Oh, nasasaktan ako… Hindi naman sa ayaw ko, pero talaga bang gagawin natin to sa harapan ng napakaraming tao?”Habang tumuro siya, lumingon si Frank para makita ang ibang panauhing dumating sa cafe at nakatitig sa kanila. Mukha talagang naglalandian sila habang hawak ni Frank ang binti niya. “Tsk, tsk… Mga baboy talaga ang mga lalaki ngayon…”“Hala, sa pampublikong lugar pa talaga? Napakabastos
Nakadagdag lang sa karisma ni Clarity ang nunal sa ilalim ng mata niya. Ang totoo, maraming lalaki ang hindi makakatiis sa kanya. “Anong problema, Frank?” Para bang naramdaman ni Helen na may mali sa screen at bahagyang kumunot ang noo niya. “Wala lang.” Umiling si Frank nang nag-aalangang bumitaw kundi ay tiyak na magseselos at magkakamali ng akala si Helen. Ngunit sa kanila ng kaba niya, hindi siya sasayaw sa tono ni Clarity. Naintindihan niyang habang mas maganda ang babae, mas lalo silang mapanganib. Kagaya nito, tiyak na may binabalak siya kapag mukha siyang intresado sa isang tao. At nilinaw ng pagpunta sa kanya ni Clarity nang dalawang beses na hindi ito nagkataon lang, at may binabalak siya. Samantala, binuksan ni Helen ang presentation file sa kabilang linya at pinakilala ang proyekto nang may propesyonal na script. “Ms. Clarity, gumuhit kami ng mga plano at blueprint para sa resort na hinihiling mo. Tignan niyo…”Inabot nang mas mababa sa sampung minuto ang u
Umubo si Helen at nagsabing, “Ipapadala ko sa'yo ang address. Pwede ka nang pumunta roon. Tandaan mo, pipirma ka ng kontrata, pero pagkatapos lang ng video conference. Naiintindihan mo?”“Oo,” tango ni Frank, pagkatapos ay lumingon sa mapayapang mansyon at bumuntong-hininga. Lumabas na bumiyahe siya nang ganito kalayo para ang sa tsaa…Kahit na ganun, hindi siya nagpaligoy-ligoy at nagmaneho papunta sa address na binigay sa kanya ni Helen sakay ng Maybach niya. Nang pumasok siya sa itinakdang café kalahating oras ang nakalipas, nakita niya ang isang pamilya na mukha roon at nagulat siya. “Ikaw yung nasa Waver Street…”Si Clarity nga iyon. Nakasuot siya ng hapit na itim na palda at blouse na may mababang kwelyo at eleganteng umiinom ng kape niya. Ngumiti ang mga pulang labi niya nang nakita niya si Frank, tapos dinilaan niya ang mga daliri niya habang makarisma siyang nagsabi, “Nagulat akong ang aga nating nagkita, pogi.”Hindi napaatras si Frank, kundi nagulat lang siya. Tu
Sumuko na sa wakas si Frank sa pagtataka niya at kumunot ang noo niya. “Tinawag mo ko rito para lang uminom ng tsaa?!”Inisip niyang maigi ang tatay niya sa biyahe papunta rito, ang nagsusumamong mga mata niya at ang pagsasabi niyang nabibilang na ang mga araw niya…“Ano, may problema ba?”Ngumiti si Godwin pagkatapos uminom ng tsaa niya. “Magaling magtimpla ng tsaa si Silverbell. Pwede mo siyang utusang magtimpla nito para sa'yo mula ngayon.”“Bahala ka sa buhay mo!” Suminghal si Frank at tumalikod para umalis. Inisip niyang kahit papaano ay ipapaliwanag ng tatay niya ang sarili niya, ngunit trinato na naman siya nitong parang bata kagaya ng kadalasan niyang ginagawa, at walang sinabi. Nanood si Silverbell habang umalis siya at nag-aalalang tumingin kay Godwin, “Ayos lang ba talaga to?”“Ano namang hindi ayos dito?”Ngumiti si Godwin at uminom ulit ng tsaa. “Wag kang mag-alala—iniwan ko na ang lahat ng dapat kong iwan sa kanya, at kagaya ng sabi nila, masaya ang walang nalal
Mag-isang umalis si Frank sa Turnbull Estate sa sumunod na araw. Wala siyang sinabihan kung saan siya pupunta habang mag-isa siyang nagmaneho sa labasan ng Morhen. Maliit lang ang mansyon pero nakatayo ito sa gitna ng maliit na gubat—isang tahimik at malinis na lugar malayo sa maingay na siyudad. Kumalma ang puso ni Frank makita niya lang ito, at umapak siya siya sa front door. Naamoy niya ang bango ng tsaang nagmumula sa drawing room. Isang sinauna at pamilyar na boses ang nagmula sa pinto niya. “Ah, nandito ka.”“Oo,” sagot ni Frank habang pumasok siya para makita ang ama niya, ang Lord of Southern Woods, na nakaupo nang maayos. Mayroon siyang antigong tasa sa tabi ng mga daliri niya at naamoy ni Frank ang bango nito kanina. “Maupo ka.” Isang magandang anino ang lumitaw mula sa kung saan dala ang isa pang tasa ng tsaa at magalang itong nilapag sa kabilang dulo kung saan nakaupo si Godwin Lawrence. Lumingon si Frank para makitang siya ay walang iba kundi si Silverbell,