“Hindi ko na talaga kaya! Pierre, naaawa ako sayo ngayon. Kahit na one month engagement lang ang napagkasunduan niyo, naaawa pa rin ako dahil napakasobrang yabang ng fiancée mo.” Tinitigan ni Nico ang papalayong dalaga sa gate at lalo siyang nakaradamdam ng pagkainis. Inalis na ni Pierre ang tingin niya kay Astrid. “Let’s not talk about that. Kumusta ang naging appointment mo kay Sam Torres?” Ininom muna ni Nico ang tea para kumalma. “The time has been set. We will meet at a suitable time after the launch event of the new research to see who is better.” “Bakit kailanga pa nating maghintay pagkatapos ng press conference?” Nagtatakang tanong ni Pierre. Napaisip din si Nico bago sumagot, “Sa tingin mo ba aattend din si Sam Torres sa press conference ng bagong research project? Or should I say, that she also wants to compete for the authorization of the new nanomaterials?” Sa tingin ni
“Ahchoo!” Malakas na napabahing si Astrid habang naglalakad pauwi mula sa eskuwela. Sino kaya ang kanina pa nag-uusap tungkol sa kaniya? Habang iniisip ito ng dalaga ay biglang may dumaan na magarang sports car palapit sa kanila. Agaw pansin ang lumiliwanag at puno ng pulang rosas na likod ng sasakyan. Mayamaya pa ay huminto ang kotse sa harapan niya at bumaba ang driver nito. Naglakaad papalapit ang lalaki sa kaniya at inabot ang isang malaking bouquet ng rosas. “Astrid, let's go have a meal together?” Puno ng yabang na tanong nito. Habang sinasabi ito ni Paul ay itinaas nito ang kamay at inayos ang ilang hibla ng buhok sa kaniyang noo. Tumingin si Astrid sa rosas na hawak ng binata at dahan-dahang nagsalita, “Nanliligaw ka ba?” “Oh, you’re smart! Ang pinakagusto ko iyong matatalinong babae.” Sagot naman ni Paul at ngumisi. “Ikaw ang boyfriend ng Class President namin. Sigurado ka ba sa sinasab
Sa Hacienda Trinidad—tahimik na ngumunguya ng bubble gum habang bagot na nakaupo sa mamahaling sofa si Astrid. Sa unang tingin ay mapapansin agad ang kaniyang maputi at makinis na balat na kumikinang sa sinag ng araw. Magandang pares ng kilay, maamong mukha at balinkinitang pangangatawan. Ang dalaga ay may taglay na agaw pansin at natatanging ganda na madalas lamang makikita sa mga obra at likhang sining. Binuksan ni Astrid ng bahagya ang kaniyang mapulang labi, at pinutok ang lobo ng bubble gum na mas malaki pa sa kaniyang mukha. “I don’t want a good for nothing woman like Astrid. I want to cancel this engagement!” Madiin na pagkakasabi at puno ng pagkasuklam na tingin ng lalaki sa walang emosyong reaksyon ni Astrid. Nang marinig ni Amara ang sinabi ng binata sa kaniyang anak, di niya napigilan na magsalita at subukang kausapin ito. “Mr. Madrigal, alam ko na hindi ikaw ang may kasalanan nito. Lahat ng ito ay kasalanan ng
Yumuko si Astrid at tiningnang mabuti ang kaniyang kamay na malakas na hinampas. Makikita ang bakas ng pamumula nito dahil sa ginawa ng ina. Makalipas ang ilang segundo ay nilipat niya ang kaniyang tingin sa babae sa kaniyang harapan. She knows that she is her biological mother, but she is only nice to her adopted daughter Mira. Hindi man sila magkadugo pero masasabi ng kahit sino sa kanilang paligid na mas mahal at pinapaburan nito si Mira kaysa sa kaniya na sariling dugo’t laman nito. Namumula ang mata ni Mira dahil sa pagpipigil ng pag-iyak, “Ma, wag mo siyang sisihin. Ako ang may kasalanan nito. Hindi ko dapat inagaw ang fiancé niya—“ Bago pa matapos ni Mira ang pagsasalita ay pinutol na ito ni Astrid. “How can I blame you? You were born like that. Hindi mo kayang pigilan ang sarili mo na hindi agawin lahat ng makikita mo na pagmamay-ari na ng iba. Wala na akong magagawa kung ganiyan ka na noon pa.” Hindi makap
Tumayo ng tuwid at marahang tumango bilang pagbati kay Astrid ang lider ng mga sundalo. “Ms. Trinidad, maaari na po kayong sumakay sa kotse.” “Bakit ang daming tao?” Tiningnang muli ni Astrid ang kaniyang paligid. Hindi lamang maraming tao ang kaniyang nakikita kundi maging ang naglalakihang armas na hawak ng mga ito. “Ms. Trinidad, isa kang importanteng tao sa bansa natin na dapat naming protektahan. Kung hindi mo pa sinabi na hindi mo gusto ng maraming tao, higit na doble pa dapat ang bilang ng sundalo at pulis na nais na ipadala na magbabantay sayo.” Sagot ni Gen. Lucas. Mapapansin ang magandang postura at tindig nito. “Masyado naman kayong nag-eexaggerate. Pupunta lang naman ako sa research institute, kaya bakit naman ako mawawala? And if I were ever in trouble, I’m confident that I could defend and protect myself.” Simpleng paliwanag ni Astrid. “Ms. Trinidad, hindi ito exaggeration at masasabi ko na kalkulado lahat ng kilos n
“Go ahead.” Ipinagpatuloy ni Astrid ang pag-inom ng kape habang pasimpleng tinataboy ng kaniyang kamay ang professor na nangangahulugang tapos na ang kanilang pag-uusap. Buzz… buzz.. buzz..naramdaman niya ang pag-vibrate ng kaniyang cell phone na nasa loob ng kaniyang lab gown. Sinilip niya ito at nakita kung sino ang tumatawag sa kaniya ng mga oras na iyon. Caller ID: Grandpa Arthur Lorenzo. Mabilis na sinagot ni Astrid ang tawag sa kaniya. Bago pa siya magsimulang magsalita ay narinig niya na agad ang masigla at masayang boses mula sa kabilang linya. “Totoo ba ang nabalitaan ko na hindi na itinuloy ng fiancé mo ang engagement niyo? Congratulations! Hahaha—“ Pagkarinig sa sinabi ng matanda ay hindi na nabigla si Astrid, tama ang hula niya na ito ang dahilan ng pagtawag sa kaniya nito. Hindi siya sumagot at hinintay na magpatuloy ang matandang lalaki na sabihin ang iba pang dahilan ng biglang pagtawag
“Ms. Trinidad, nakalimutan ko pa lang magpakilala sayo. Ako nga pala ang kababatang kaibigan ni Pierre. I’m Nico.” Pagpapakilala ng lalaki na may hawak ng manibela. “Oh, hello Nico.” Magalang na pagsagot ni Astrid. “Excuse me for asking. Narinig ko na twenty years-old ka na pero hindi ka pa rin graduate ng high school?” Puno ng kuryosidad na tanong ni Nico. “Uhm.” Sa pagkabigla ay hindi alam ni Astrid kung ano ang kaniyang isasagot. “Malapit na ang college entrance examination. Sigurado ka ba na makakapasa ka sa mga university? Kung hindi, pwede kitang tulungan na makapasok. My grandfather is a professor at a higher education institution in the Vista City…” Sa kalagitnaan ng biyahe ay pagsasalita lamang ni Nico ang maririnig at sa dami ng sinabi nito ay isang salita lang ang sinagot sa kaniya pabalik ni Astrid, “Hmm.” Hindi napigilang hindi mapansin ni Nico na may pagkakaparehas sa person
“Grandpa! I promised you to take her in. But let me clear things up that I have I have no feelings for her, so you should not worry about this matter.” Madiin na sabi ni Pierre habang mababakas ang biglang pagdilim ng mukha. “Anong ibig mong sabihin na wala kang gusto sa kaniya? Totoo ba ang sinasabi mo? O may kinalaman ba dito ang naririnig kong balita na palaging si Nico ang kasama mo at hindi babae ang nagugustuhan mo?” May bahid ng pagkabigla na tanong ni Arthur sa apo. “Ack!” Naibuga ni Nico ang kanina lang na iniinom dahil sa narinig na sinabi ng matanda. “Grandpa! I swear I’m innocent! Hindi po totoo ang mga narinig niyo. Those are baseless rumors and nonsense!” Pagdepensa pa ni Nico at nagtatampo sa paratang sa kaniya ng lolo ng matalik na kaibigan. “Ayokong making sa mga paliwanag mo. Simula ngayon layuan mo na ang apo ko.” Hindi na nakaimik pa ulit si Nico. Sa nakikitang sitwasyon nila ngayon
“Ahchoo!” Malakas na napabahing si Astrid habang naglalakad pauwi mula sa eskuwela. Sino kaya ang kanina pa nag-uusap tungkol sa kaniya? Habang iniisip ito ng dalaga ay biglang may dumaan na magarang sports car palapit sa kanila. Agaw pansin ang lumiliwanag at puno ng pulang rosas na likod ng sasakyan. Mayamaya pa ay huminto ang kotse sa harapan niya at bumaba ang driver nito. Naglakaad papalapit ang lalaki sa kaniya at inabot ang isang malaking bouquet ng rosas. “Astrid, let's go have a meal together?” Puno ng yabang na tanong nito. Habang sinasabi ito ni Paul ay itinaas nito ang kamay at inayos ang ilang hibla ng buhok sa kaniyang noo. Tumingin si Astrid sa rosas na hawak ng binata at dahan-dahang nagsalita, “Nanliligaw ka ba?” “Oh, you’re smart! Ang pinakagusto ko iyong matatalinong babae.” Sagot naman ni Paul at ngumisi. “Ikaw ang boyfriend ng Class President namin. Sigurado ka ba sa sinasab
“Hindi ko na talaga kaya! Pierre, naaawa ako sayo ngayon. Kahit na one month engagement lang ang napagkasunduan niyo, naaawa pa rin ako dahil napakasobrang yabang ng fiancée mo.” Tinitigan ni Nico ang papalayong dalaga sa gate at lalo siyang nakaradamdam ng pagkainis. Inalis na ni Pierre ang tingin niya kay Astrid. “Let’s not talk about that. Kumusta ang naging appointment mo kay Sam Torres?” Ininom muna ni Nico ang tea para kumalma. “The time has been set. We will meet at a suitable time after the launch event of the new research to see who is better.” “Bakit kailanga pa nating maghintay pagkatapos ng press conference?” Nagtatakang tanong ni Pierre. Napaisip din si Nico bago sumagot, “Sa tingin mo ba aattend din si Sam Torres sa press conference ng bagong research project? Or should I say, that she also wants to compete for the authorization of the new nanomaterials?” Sa tingin ni
Pagkarinig sa sinabi ni Astrid ay sabay na napabaling ng tingin sina Pierre at Nico sa kaniya. “You know?” tanong ni Pierre habang nakakunot ang noo kay Astrid. “Yes,” tipid na sagot naman sa kaniya ng dalaga. Kaninang umaga ay ininform siya ng isa sa professor mula sa research institute para ipaalam na nakapili na ng petsa para sa press conference. Sa ika-28 ng buwang ito. Tinawagan siya nito upang tanungin kung ayos lang ang ba oras nito sa kaniya at kung hindi ay maghahanap sila ng iba. “Oh? How did you know?" balik tanong ni Pierre na may bahid ng pagtataka sa mata. Bahagyang kumunot ang noo ni Astrid. “Hindi ko maibibigay ang buong detalye pero masasabi kong sa ika-28 ang sinet na date.” Hinila ni Nico si Pierre sa isang tabi at bumulong para masiguro na silang dalawa lang ang makakarinig, “I really can’t stand her! Kung hindi lang siya maganda ay baka matagal na akong sumuka sa ugali niya. Marami
Nasabi ni Astrid sa kaniya noon na hindi siya karapat-dapat para dito. Mukhang ang sinabi ng dalaga sa kaniya ay hindi basta pagmamayabang lang dahil may sarili itong malalim na dahilan. Ang kakayahan nitong mag-ayos ng mga robot ay hindi sapat para maging kapantay niya, lalo nang hindi siya karapat-dapat para sa dalaga. Tiningnan ni Astrid si Lucian na nakaluhod sa harap niya at biglang naalala si Yuna na kaninang umaga ay nagpupumilit din na turuan niya at gawin siyang master nito. Anong bang mayroon sa araw na ito? Bakit sila nag-uunahan na gawin akong teacher nila? “Pagbigyan mo na po ako, Ate. Pangako, hindi ka magsisisi!” Patuloy na pangungulit ni Lucian kay Astrid para tanggapin ang alok niya dito. Napahawak na si Astrid sa kaniyang sentido. “Hindi sa ayaw kitang tanggapin, pero ayaw ko lang talagang tumanggap ng tuturuan. I’m busy everyday at maraming mahahalagang bagay na kailangan kong gawin. Wala na akong oras para magt
“Here, you can have this.” Tinitigan ni Lucian si Astrid. Gusto niyang makita kung kaya ba talaga nitong ayusin ang robot niya. “Kailangan ko pa ng ilang mga tools.” Sabi ni Astrid habang tinitingnan ang hawak na robot. “I have some in my room, let me get it for you.” Mabilis na tugon ni Lucian sa dalaga. “Good.” Hindi nagtagal ay nakuha na ni Astrid ang mga tools at sinimulan na ang pag-rerepair sa robot. Mabilis ang bawat galaw niya, sa loob lamang ng ilang segundo ay binaklas niya ang robot, inayos ito, at muling binuo gamit ang malinis na mga galaw. “She really knows how to do it!” Komento ni Nico na mababakas ang paghanga sa boses. Nakatuon naman ang mga mata ni Pierre kay Astrid. Bigla niyang napagtanto na ang babaeng ito ay talagang kakaiba at kahanga-hanga. Maliwanag na sa mga ipinakita ng dalaga sa mga oras na iyon ay hindi kayang gawin ng pangkaraniwang tao lamang. She's indeed really something else
Sa mga sandaling iyon ay inabot ng dalaga ang nasa likuran niya at sa isang malakas na tunog ay mabilis niyang nakuha ang lumilipad na bagay. Hindi inaasahan ng mga nasa living room ang mabilis niyang ginawa. Napatayo mula sa sofa si Nico habang natulala naman si Pierre. Nakita niya na hindi man lang kumurap si Astrid at nanatiling kalmado sa ano mang pwedeng mangyari. “Oh, no! My BuzzDisk No. 2!" Isang batang lalaki na nasa edad walo o siyam na taong gulang ang nagmamadaling tumakbo papunta kay Astrid. Mababakas ang pag-aalala sa mukha nito. Tiningnan ni Astrid ang kaninang lumilipad na bagay na ngayon ay nasa kamay niya. Isa itong maliit na robot na hugis disc na mayroong vibration sound. "Hey! Watch out! I spent a whole month putting this together. If you break it, I swear, it's a war!" Namumula ang mukha ng batang lalaki sa sobrang pag-aalala at galit. Pumagitna si Nico upang ipakilala ang batang lalaki, “Astrid,
Ang mga tao sa paligid ay ay parang tinamaan ng kidlat sa pagkagulat. Nakatulala lamang silang lahat habang pinapanood ang binata na lumapit kay Astrid habang ang payong na hawak niyo ay bahagyang nakahilig para maproteksyunan ang dalaga mula sa pagkabasa sa ulan. “Let’s go.” Tipid na sinabi ni Pierre habang tahimik naman na tumango si Astrid. Anong nangyayari? Hindi makapaniwala ang lahat sa kanilang nakikita. Ang sobrang gwapong lalaking ito ay pumunta sa kanilang school para sunduin si Astrid! Sinundan lahat ng tingin sina Astrid at Pierre at muli ay napanganga nang makita na sumakay sa isang Maybach na nakapark sa labas. “Limited edition ang Maybach na iyon. Siguradong aabutin ng milyon-milyon ang presyo nito. The thing is you can't buy that particular car just by having money.” Komento ng isang lalaking kaklase nila na nakilala ang brand at unit ng sasakyan. Sa mga narinig ay biglang napatingin a
The woman in front of him is more beautiful than his girlfriend. Napansin ni Sheila ang biglang pag-iiba sa kilos ni Paul. Nang tumingala siya upang tingnan ito ay nakita niya ang pagkamangha sa mga mata nito kay Astrid kaya mas lalo siyang nakaramdam ng pagkainis sa kaklase. “Paul, she’s my classmate. Forget what you saw and don’t mind her. We felt pity for her. Palagi siyang absent sa klase kaya dalawang beses na rin siyang repeater. Sa tingin ko ay mahihirapan siyang pumasa sa college entrance exam this year. Kahit pamilya niya ay hindi siya gusto. Maging ang engagement niya ay hindi natuloy. I think you also know her fiancé, he’s Conrad Madrigal.” Sinabi lahat ito ni Sheila sa pagiging desperada na ipaalam sa nobyo na maganda lamang si Astrid pero hindi ito matinong babae kagaya ng inaakala nito. “So you are the Astrid Trinidad that Conrad Madrigal broke off the engagement with.” Gaya nga ng inaasahan ni Sheila ay nawala ang paghanga sa m
“Hey, Astrid! How could you say that to Sheila? Hindi naman niya sinasadya pero hindi rin naman yata tama iyong inasta mo.” Galit na sita sa kaniya ng isa sa mga kasama ni Sheila. “That’s right! We’re all classmates. Sobra ka naman yata! Bakit hindi ka mag-sorry sa Class President natin?” Sang-ayon ng isa pa. “Mag-sorry ka! Mag-sorry ka na!” Malakas na utos sa kaniya ng iba pang nakakakita ng mga nangyari. Napapailing si Astrid at natatawa sa sitwasyon niya ngayon, mayamaya pa ay hindi niya na napigilang tumawa nang malakas. “Anong nakakatawa? We’re asking you to say sorry kay Sheila. Anong nakakatawa doon?” Naiinis na asik sa kaniya ng mga babae. “Natatawa ako sa hina ng pag-iisip niyo.” Prangkang sagot ni Astrid. Hindi siya nagsasabi ng kasinungalingan dahil kung ikukumpara sa kaniya na may IQ na 300 ay mababa talaga ang sa mga ito. “Anong pinagsasabi mo?!” Hindi makapaniwalang sagot pabalik sa kaniya