CHAPTER 22

Ilang sandali pa ay pumasok na muli si Irish. Tahimik pa rin ang lahat. Tinitiis pa ring kainin ang niluto niya. Sayang naman kasi kung di pagtiisan.

"Excuse me po." Mabilis na pinagkukuha ni Irish ang pinggan ng mga kumakain. Natigilan ang lahat sa ginawa niyang iyon. Nakatingin lang sila sa kanya. Nagtataka. Nasasayangan sa mga pagkaing nasa hapag-kainan na noon ay itinabi at mukhang itatapon na lang niya.

"Sa labas na lang tayo kakain. Paseniya na." paghingi niya ng dispensa.

Nagtataka pa rin silang lahat ngunit sumunod pa rin sila sa kahiligang niya.

Paglabas ni Daniel ay naabutan niya ang mga iba pa nilang kapitbahay na nagtitimpla ng kape habang nakahain ang maraming tinapay, puto at kutsinta. Lahat nahihiya at wala ni isang gustong gumalaw sa nasa mesang yari sa kawayan na pagkain.

Tumabi siya kay Christian. "Sinong bumili diyan?"

Inginuso ni Christian ang noon ay di mapakaling si Irish. "Saktong magdeliver sana ng paninda ang panadero diyan sa tindahan. Pinakyaw niya ang panin