NINA SHUT HER eyes in anticipation as she felt Hayes' lips on her toe and slowly rising on her knee up to her legs and thighs leaving small and sweltering kisses on her skin.Natutop niya ang bibig para pigilan ang pag-alpas ng anumang ingay dahil sinipsip na nito ang balat sa loob ng kanyang hita, malapit na malapit lang sa kanyang pagkababae habang ang mga kamay naman nito ay parehong hinihimas ang binti niya.Hubo't hubad na siya at malamig din ang cabin dahil sa aircon kaya dapat lang na lamigin siya pero ang init lang ang mas nangingibabaw sa nararamdaman niya. Gusto niyang humiyaw, isigaw ang pangalan nito. Gusto niyang malaman nito na kung ano man ang ginagawa nito ay gustong-gusto niya iyon pero ni hindi niya magawang umungol dahil baka marinig sila ng mga nasa labas. But she didn't want him to stop.Nina's chest is heaving while her eyes are closed. Her hands mindlessly start sliding down her stomach to reach the thing between her legs, to release some tension and relief. But
Once in his life, he craves something he can't have. A power that only a few can own, those strong and sometimes evil can only possess. But there's an end to everything. There's a boundary to balance all the things, reality or even fantasy. He has royal blood and was born and raised in a wealthy and influential family. He gets whatever he wants and likes from wines to luxury things and women as long as it satisfies his needs.But he still seeks something that he ended up suffering. He already accepted it, he's greedy and because of his decisions and choices, everyone suffered. They are the ones who are paying for his selfishness.Karma always finds its way and it visits him countless times. He lived for thousands of years finding himself and again, he's being greedy. Hopelessly searching for someone he's not sure if he will meet again."Call them back," utos niya kay Safiya habang nakapamulsang pumasok sa mansion na naging kanlungan niya rin sa mahig
HUMAHANGOS NA NAPABALIKWAS siya ng bangon at agad na dinama ang kaniyang dibdib, nahihirapang huminga at pinagpapawisan. She felt like someone took her heart out as if someone pulled it out from her chest and it terrify the hell out of her because it felt so real.Dinama niya ang dibdib kung nasaan ang puso at pinakiramdaman ang bawat pagtibok nito."Nightmare again." She hissed and gazed at the clock above the side table.It was already 1:16 in the morning, the same time again. Every time that dream visited her, she would wake up, always at that time. Lumabas siya ng silid para uminom ng tubig sa kusina. She didn't bother to open the lights because the beam of the moon was enough to lighten up her surroundings.She sipped her water while staring outside the window, its full moon.Dahil sa umulan kagabi ay mahamog ang bintana. She raised her hand and traced the shape of the moon on the window. The moon is in
MAAYOS NA ANG pakiramdam ni Nina ng makarating sila sa clinic, agad naman siyang sinalubong ng kaniyang assistant at isa sa mga vet ng clinic na si Darby. Ubod ng tamis ang pagkakangiti. Sila Soleil at Argus naman ay nakasunod lang sa kanya."Ilang oras na siyang naghihintay dito. Naaawa na nga ako kaya ayon, don sa office mo na lang ko siya pinaghintay, ma'am." Darby whispered while they headed to her office. "May kasama din siya kanina ngunit umalis din, mukhang na-bore na.""Anong mga pangalan? Kilala ko ba daw?" She asked."Ayaw magpakilala, nagkwentuhan na kami ng kung anu-ano pero hindi pa rin niya sinasabi kung sino siya. At pakiramdam ko ay hindi mo rin naman kilala, ma'am."Parehas silang natigilan ng makitang nauna sa kanila si Argus at ito mismo at nagbukas ng pinto.Mukhang kinilig naman si Darby sa ginawa nito. "Always the gentleman. That's so sweet of you, Argus."Napapailing na lang siyang natawa at siy
ISANG MALAKAS NA sampal ang umigkas sa pisngi ni Nina galing sa kaniyang ama at kung hindi lang niya iyon napaghandaan ay baka natumba na siya. Sila Soleil at Argus ay agad naman siyang nilapitan pero may babalang tiningnan niya lang ang mga ito.Ang kaniyang ina naman ay nasa gilid lang, nanunuod sa kanila. She's already wearing a nightgown covered with her red robe."What can I expect from you? I have high hopes for tonight, Nina Celestine but you let me down again. You even embarrassed me to the guests. What will they think of me now?" Sigaw ng kaniyang ama, nakakuyom ang kamao samantalang ang mukha ay namumula sa galit.Naamoy rin ni Nina ang alak sa hininga nito at ang mga mata ay namumula din, tanda na lasing ito."How can I leave the company and foundation with you kung ang simpleng party lang ay hindi pa kita maasahan?" He took a deep breath. "So fix the mess you have with Diether, I warn you, Nina Celestine. He's the only one I ca
"I THINK, THE best thing you can do right now is to stay away from her, Hayes."Hawthorne looked at Kyon with a warning and he didn't like what he said. Nakatayo sila sa labas ng kaniyang silid habang nakatanaw kay Nina na nakahiga sa kaniyang kama at hanggang ngayon ay wala pa ring malay. Safiya is sitting next to her while examining her."I've been searching for her for hundreds of years and you will say that I should stay away from her—""Look at your claws. You can't control yourself when she's around, Hayes." Draco noticed as he was leaning against the railings of the stairs and looking at his hands.He sighed deeply as he clench and unclench his fists, trying to control himself."They are right, Hayes." Pagsang-ayon naman ni Safiya na hindi nila namalayang nakalapit na sa kanila. "She can trigger your beast while you make her weak.""That's absurd!" Muntikan ng isigaw ni Hawthorne, nag-iingat siya na baka magisi
WHILE PUTTING HER red lipstick, Nina couldn't help but remember what happened in the garden that night. Even a few days later it was still etched in her mind. Ilang gabi na nga rin siyang hindi makatulog dahil don.Unti-unti, tila nakikita niya sa salamin ang halimaw na iyon. Ang mga mata nitong nakakapanindig balahibo, ang basa nitong balahibo at nakakatakot na pangil kaya ganon na lang ang gulat niya ng may kumatok sa pinto ng kaniyang walk-in closet saka dumungaw don si Soleil."Miss Nina—" tumigil ito ng mapansin ata ang reaksyon niya at pamumula. "Ayos ka lang ba? May nararamdaman ka ba?"Tuluyan na itong pumasok, punong-puno ng pag-aalala ang mukha. She cleared her throat and before she could even touch her, umatras na siya."I-I'm fine, Soleil. Bakit naman ako hindi magiging maaayos, hindi ba?"Bumalik siya sa paglalagay ng lipstick sa kaniyang labi pero ang mga kamay ay nanginginig pa rin. That's not true, of course, it'
SO WHAT SHOULD you wear, Nina Celestine Gabriel? She asked herself habang nakatayo sa harapan ng kaniyang life-size mirror at tinititigan doon ang sarili niyang repleksyon.May hawak siyang mga hanger at nakasabit don ang mga dress na pinagpipilian niyang suotin at sinusubukang sukatin kung ano ang mas babagay sa kanya."Miss Nina.""Yes?" Nina murmurs without looking at Soleil."I want to inform you that house Huxley is here."Kunot noong nilingon ito ni Nina. "Sa anong dahilan? Mayroon ba tayong kasiyahan ngayon na nakaligtaan ko?"House Huxley is where Nina gets her clothes from. They've been styling her since she was a kid. At ang mga bagong designs, bagong labas at mga limited editions na damit, sapatos at bag ay sa kanya muna ipinapakita bago ito ilabas sa Mercado. Pero siyempre, ang mga nagustuhan niya ay siya lang dapat ang puwedeng mag-suot."Pinapunta ko na sila, miss dahil mukhang nahihirapan ka
NINA SHUT HER eyes in anticipation as she felt Hayes' lips on her toe and slowly rising on her knee up to her legs and thighs leaving small and sweltering kisses on her skin.Natutop niya ang bibig para pigilan ang pag-alpas ng anumang ingay dahil sinipsip na nito ang balat sa loob ng kanyang hita, malapit na malapit lang sa kanyang pagkababae habang ang mga kamay naman nito ay parehong hinihimas ang binti niya.Hubo't hubad na siya at malamig din ang cabin dahil sa aircon kaya dapat lang na lamigin siya pero ang init lang ang mas nangingibabaw sa nararamdaman niya. Gusto niyang humiyaw, isigaw ang pangalan nito. Gusto niyang malaman nito na kung ano man ang ginagawa nito ay gustong-gusto niya iyon pero ni hindi niya magawang umungol dahil baka marinig sila ng mga nasa labas. But she didn't want him to stop.Nina's chest is heaving while her eyes are closed. Her hands mindlessly start sliding down her stomach to reach the thing between her legs, to release some tension and relief. But
HUMINGA NG MALALIM si Nina.Ayaw man niya pero nakaramdam siya ng pagkahabag sa mga pinagdaanan ni Rosemarie kahit sabihin pa na siya din iyon. Ilang beses pa ba siyang makakaranas ng pagdurusa?Para sa kanya ay nakakalungkot ng naging buhay niya. Noon man o kahit ngayon. At ayaw na niyang isipin pa ang mga naging buhay niya bago pa ang buhay niyang ito. Pakiramdam niya, tila siya isang patay na paulit-ulit pang pinapatay."Come." Hayes held Nina's hand and pulled her inside the library.Pagpasok do'n ay may bubungad agad na malaking mesa na may holographic map."This is the map of Mysticshire. The old Mysticshire. We called it Arlan and Ariston, two of the most powerful place back then along with Psicadiasis."He zoomed in on the holographic map and it showed a detailed castle that she's sure it's in Arlan. Ipinaikot ni Nina iyon hanggang sa tumigil sa Psicadiasis. She had one of their lessons about Psicadiasis when she was in college. Some students even wrote an essay and thesis abo
ANG ISANG DAMDAMIN kapag pinipigilan ay mas lalo lang sumisidhi, tila isa itong sikreto o katotohanan na kahit anong pilit ng sinuman na itago o labanan at pigilan ay siguradong lalabas at lalabas pa rin ito.Iyon ang napatunayan ni Rosemarie.At paano niya nagustuhan ang isang taong kinamumuhian niya ng sobra? Kahit anong gawin niya ay hindi din niya alam ang sagot sa katanungan na iyon.Nagtaka siya ng hindi gantihan ni Damascus ang kanyang ngiti, dati ay ito pa ang unang bumabati sa kanya. Ramdam din niya ang malamig nitong pakikitungo sa kanya samantalang si Greige naman ay hayagan ang ipinapakita nitong disgusto kanya na hindi niya alam kung bakit. Si Sergei lang ang hindi nagbago pero dati naman na itong tahimik.Mayroong pagpupulong ang mga ito at nagtataka man si Rosemarie kung bakit siya nando'n ay masaya pa rin siya na pinagkakatiwalaan siya ng hari."Naghanda ho ako ng tsaa at tinapay para sa inyo. Ang tsaa ay siguradong makakatulong sa inyong mabilis na metabolismo—""Wala
"HINDI NAGKATAON LANG ang pagkakakilala ko sa kanya. Siguradong pinagplanuhan niya ang lahat ng ito, Kamahalan." Galit na bigkas ni Damascus habang nakakuyom ang mga kamao nito. "Kasalanan ko ito. Ako ang dahilan kung bakit siya nakapasok ng palasyo. Hindi ako naging maingat, ni hindi ko inalam ang lahat ng tungkol sa kanya. Naging padalos-dalos ako at pinagkakatiwalaan ko siya.""Parehas silang taga-Psicadiasis, siguradong magkakuntsaba sila ng lalaking iyon. Iutos mo na ang pagdakip sa kanya, Kamahalan, habang wala pa siyang ginagawang hakbang para saktan ka." Suhestiyon naman ni Greige na halatang kaligtasan lang ni Hawthorne ang inaalala nito.Kanina pa nakatanaw sa kadiliman ng kalangitan si Hawthorne. Umaasang makakahanap doon ng kasagutan sa isang bagay na ilang araw ng bumabagabag sa kanya nang oras na mapagtanto niya ang lahat ng mga nangyari simula ng bumalik sila ng Arlan.Nakangiting nilingon niya ang mga ito. "Maari bang kapag tayo-tayo lang ay ituring n'yo ako na parang
NAPAATRAS SI ROSEMARIE nang makita na si Salem ang pumipigil sa kanyang balak na patayin ang hari. Isang malakas na sampal sa kanyang pisngi ay nabitawan niya ang hawak na patalim sa sobra pa ring gulat. Tila ba namanhid ang kanyang mukha at nabingi din siya dahil sa sobrang lakas no'n."Hindi ka ba talaga nag-iisip?" Pabulong na sigaw nito saka siya patulak na binitawan. "Hindi ba at binalaan na kita? Ilang beses pa ba dapat kitang pagsabihan bago ka magising sa katotohanan na hindi mo na maibabalik ang buhay ng iyong amain?""Nasasabi mo iyan dahil hindi ikaw ang nasa katayuan ko.""Makinig ka sa akin." Madiin nitong hinawakan ang balikat niya. "Ang mga magulang ko hinatulan ng kamatayan ng bata pa ako. Si ama, pinagbintangan na pumatay sa isang maharlikang pamilya samantalang si ina naman ay pinagbintangan na magnanakaw. Para lang may makain kaming magkakapatid ay nagnakaw siya, para sa amin ngunit binawian pa rin ng buhay ang lahat ng mga kapatid ko. Ako lang ang natira at kahit k
"DINIG NINYO NA ba ang usap-usapan tungkol sa mahal na hari at kay Rosemarie?""Totoo ba talaga iyon?""Kung totoo ngang may pagtatangi ang kamahalan kay Rosemarie, paano na tayo? Paano na kung maging babae siya ng hari o 'di kaya ay maging reyna siya?""Kung magiging reyna nga si Rosemarie, hindi kaya gantihan niya tayo sa mga pang-aapi at pang-aabuso natin sa kanya? Naalala n'yo ba iyong sinandya natin na matapon ang kinakain niya?""Ikaw lang naman ang nagplano no'n tapos binuhusan mo pa siya ng tubig sa ulo niya kaya siguradong ikaw lang ang paparusahan niya. Tapos inutos-utusan mo pa siya, kahit ang mga nakatokang gawain mo ay ipinapagawa mo sa kanya."Iyon ang mga narinig ni Rosemarie sa kusina kaya hindi siya tuluyang pumasok dahil hindi niya alam kung saan nakukuha ng mga ito ang ganoong usapan.Ilang minuto pa ang pinalipas niya bago siya tahimik na pumasok at ng makita ng mga ito ay agad siyang nilapitan ng mga ito."Rosemarie, kami na ang magbubuhat at gagawa ng pag-iigib n
NAGKAKAGULO ANG MGA kasamahang manggagamot ni Rosemarie ng bumalik siya sa bahay pagamutan."Anong nangyari sa 'yo at basang-basa ka, Rosemarie?" Nakakunot ang noo at nagtatakang tanong ng kanilang pinuno ng makita siya. "Ikaw lang ba ang naglaba?"Binanlawan niya ulit ang mga nilabhan at siniguradong malinis ang mga iyon bago siya bumalik kaya hapon na no'n at wala na ring masyadong pasyente doon."Bakit wala ni isa man ang tumulong kay Rosemarie samantalang hindi naman ngayon ang araw ng kanyang paglalaba?"Natahimik naman ang ibang mga manggagamot, iniiwasan na mapatingin sa mga mata ng kanilang pinuno."Wala ho silang kasalanan." Pagpigil ni Rosemarie sa babae. "Ako ho mismo ang nagprisinta na maglaba.""Ganon ba? Pero kahit na, dapat lahat tayo dito ay nagtutulungan.""Ano ka ba, pinuno?" Nilapitan ito ng isa nilang kasamahan, hinawakan siya sa braso habang ang isang kamay nito ay may hawak na maganda at mamahalin na palamuti. "Natapos naman na ni Rosemarie ng maayos ang kanyang
NAIIRITANG TUMAYO SI Rosemarie, pinagpupulot ang mga damit saka inilagay sa batya pagkatapos ay binuhat iyon at nagmamadali siyang umalis doon kahit madulas at mabato ang ilog.Parang tila sa kumukulong tubig ang nararamdaman niya at kapag tuluyan ng umapaw ay talagang hindi na niya mapipigilan ang galit. Kinamumuhian niya ito at nasasaktan siya ng sobra dahil sa ginawa nito. Sa ginawa nitong pagkuha sa kaisa-isang taong nagmahal sa kaniya ng lubusan at itinuring siya na anak.At mas nasasaktan siya dahil hindi niya masabi dito ang katotohanan. Wala itong kaalam-alam sa paghihinagpis at mga kalungkutan niya."Ano bang problema at nagkakaganyan ka?" Humarang si Hawthorne sa harapan ni Rosemarie.Ganon na lang ang pagpigil ng dalaga na huwag itong singhalan."Kamahalan, baka ho may makakita at makakilala sa inyo dito. Dapat ang mga kawal sa palasyo ang kasama ninyo at hindi ang isang hamak na tulad ko lang, makakasira ho iyon sa reputasyon n'yo at ayaw ko na hong pag-usapan ka pa ng iban
"HINDI MO NA ako kailangan pang iligtas. Bumalik ka na sa Psicadiasis at ipinapangako ko sa 'yo na babalik din ako don. Magkakasama ulit tayo."Iyon ang huling mga salitang sinabi ni Tariq kay Rosemarie. Ang kanyang amain, ang lalaking kinilala niyang ama simula ng nagkaisip siya ngunit sa isang iglap ay hindi na niya ito makakausap at makikita pa. Hinding-hindi na niya ito makakasama pa.Napaluhod siya at sunod-sunod ang pagtulo ng kanyang luha habang kitang-kita niya ang paggulong ng ulo nito sa kalupaan at pagbagsak ng wala na nitong buhay na katawan.Alam ni Rosemarie na nakita siya ng amain dahil iniangat pa nito ang kamay sa kanya at nakuha pa nitong ngumiti bago ito tuluyang pugutan ng ulo ni Hawthorne.Nang wala ng natirang mga kawal, nang makaalis na sila Hawthorne ay doon lang inalis ng babae ang kamay sa kanyang bibig. Doon na lang din siya humagulgol at nagsisigaw. Pinagsusuntok niya ang lupa sa sobrang sakit at galit na nararamdaman, na para bang sa paraan na iyon ay mapap