Nakatanggap kami ng hudyat na nasa kanya-kanya nang posisyon ang lahat, kung kaya’t hindi na kami nag-aksaya pa ng oras at magkakasamang humalo sa hangin. Dito kami napunta sa pwesto na malapit sa kastilyo, kung saan dito rin kami unang dumaan noong kinuha namin ang aking espada at kasulatan.
Katulad ng ginawa namin noon, ginamit ni Heinrich ang kanyang kapangyarihan upang palooban ng itim na kapangyarihan ang mga nagbabantay, na nagdulot ng pagkablangko ng kanilang isip. Agad ko rin silang kinulong sa itim na harang upang magbigay ng kasiguraduhan na hindi sila tuluyang makakalabas.
Lumapit kaming magkakasama sa harang na ginawa ng mga kalaban. Hindi tulad noong una ay dumoble ang harang na iyon.
“Para tuluyan tayong makapasok ay kailangan naming palooban ng bagong harang ang mundo ninyo, pero sa pagkakataong ito ay tayo na ang makakapasok. Ang mga mamamayan lamang ang makakalabas, at makukulong ang mga kalaban. Hindi nila malalaman na napalitan na ang haran
Masyadong mabilis at nakakabigla ang nangyari. Ang nilalang na sinaksak ko at sumasakal kay Ina ay hindi si Arthur kung hindi ang nilalang na binuhay ko. Sa palagay ko ay kinontrol siya ni Arthur at pinalabas na kawangis niya. Walang nakatingin sa kanilang pwesto dahil ang lahat ay may kanya-kanyang kaharap kung kaya’t ang pagkakataon na iyon ay kinuha niya. Napahakbang ako paatras at napatulala. Nabitawan ko rin ang aking espada at napatingin kay Ina na bumagsak sa sahig. Hinahabol niya ang kanyang paghinga at napatingin sa akin, pero gano’n na lang ang pagtataka ko nang manlaki ang kanyang mata. “Fajra! Si Arthur!” Nanlaki ang aking mga mata at mabilis na napalingon sa likod ko nang marinig ang boses na iyon. Masyadong mabilis ang pangyayari at huli na para sa akin. Sa pagharap ko ay ang nakangising mukha ni Arthur ang bumungad sa akin, at nakitang hawak niya ang aking espada kahit tumutulo na ang dugo mula sa kamay niya mula sa pagkasunog. Napapikit na lam
“N-nangako si C-Cyrus sa akin n-na hindi ka n-niya s-sasaktan, k-kaya s-siya na ang bahala sa i-iyo. M-mahal kita, F-Fajra… M-mahal na m-mahal, at h-hindi ako n-nagsisisi na ginawa ko i-ito...” Napaawang ang labi ko at hindi na napigilan ang sunod-sunod na pagtulo ng luha dahil nasaksikan ko kung paano unti-unting pinikit ni Heinrich ang mga mata niya. Ang kanya ring hawak sa akin ay unti-unting lumuwag, hanggang ang paghinga ay tuluyang napugto. “H-hindi… Heinrich!” “HEINRICH! HINDI! HEINRICH!” Napabalikwas ako ng bangon mula sa pagkakahiga, pero gano’n na lamang ang pagdaing ko sa sakit at paghawak ko sa may tapat ng puso ko nang ang naramdaman ko ang sakit doon na hindi napapatid. Para pa rin itong pinipiga at nasusunog mula sa huli kong naalalang sakit na naramdaman, at idagdag pa na may mahapdi sa parte na iyon. “Fajra! Anong nangyari?! Saan ang masakit?!” Kaagad na nilingon ko ang nagsalitang iyon at nakita ang nag-aalalang mukha ni Cy
Sa bawat pagsubok na aking kinakaharap, at kahit gaano ko man kwestyunin ang lahat ng nangyari sa aking buhay ay hindi nawawala sa puso at sa isip ko ang idulog lahat sa may Lumikha. Kahit ilang beses ko silang kinuwestiyon, kasama ang tadhana, ay hindi no’n maaalis ang pananalig ko at pagtitiwala. Kahit hindi man maganda ang kinakalabasan ng mga paghihirap ko, at kahit ilang impyerno pa ang sinusuong ko ay nananatili akong nakakapit sa kanya, dahil hindi maaalis ng mga pagsubok na iyon ang katotohanan na kahit anong gawin ko ay ang lahat ng mayroon ako, lalo na ang buhay ko at ang mga nilalang na malalapit sa akin ay hindi mapaparito kung hindi dahil sa kanya. Sa gaano katagal ang mga paghihirap at sakripisyo; at kahit masakit makita at isipin ang mga nagbubuwis ng buhay ay kahit kailan’y hindi ko siya tinalikuran. Kahit mahirap tanggapin ay palagi kong itinatatak sa aking isip na ang lahat ng nangyayari ay may rason. Ang pagkabuhay ko sa mundong ito bilang isang imortal at
Ang kaba ni Cyrus kagabi ay napalitan ng kasabikan nang sumapit na ang umaga. Mas nauna pa siyang gumising sa akin at naabutan kong nakasilip sa bintana kanina at tinatawan ang ayos sa bayan. Ayon sa kanya, kung hindi man daw siya agad na matanggap ng mga mamamayan ay gagawin niya ang lahat ng kanyang makakaya upang ang magiging kanyang pamumuno ay maging maayos. Handa na si Cyrus, at kaunting hintay na lang sa oras at pagtatapos ng kanyang pag-eensayo ay malapit na siyang maging hari. Patago ko nang kinakausap ang aking ina pati na rin si Danie para sa kanyang koronasyon. Sinimulan namin ang araw sa sabay-sabay na pagkain ng almusalan kasama ang iba naming mga kaibigan narito na sa kastilyo para sa kasiyahan. Lahat sila ay kahapon pa lang ay narito na, at sinabing ang iba ay susunod na lamang sa mismong araw ng kasiyahan. Sinundan ang pagtatapos ng almusalan na iyon ng pag-aayos para sa gaganaping kasiyahan dahil mamaya lang ay lalabas na kami upang maglibot sa mga bayan.
Nandito ako ngayon at nakatayo sa mababang entablado na ginawa at nakatingin sa lahat ng nandito sa loob ng bulwagan. Si Cyrus na aking ipapakilala ay nasa may baba kasama ng iba, at nakita ko sa kanyang mukha na para bang kinakabahan siya, kung kaya’t ngumiti ako sa kanya. Alam kong kahit gusto niyang alisin ang kaba sa mga oras na ito ay hindi iyon gano’n kadali, dahil miski ako ay nararamdaman iyon. “Bukod sa posisyon ng mga konseho ay mayroon pang pwesto na nablangko, at iyon ay ang pwesto para sa ating hari. Katulad ng aming ipinaliwanag noong nakaraan, ang anak ng dating pinuno ng konseho na si Adam Venderheel ay ni minsan ay hindi naging hari at hindi totoong naikasal sa akin. Ang kasal at pagkokorona sa kanya ay isa lamang akto at parte ng aking plano dahil iyon ay ang aking naging paraan upang malaman at ibunyag ang kanilang masamang hangarin,” panimula ko. “Simula ng mawala ang aking amang hari, at simula ng ako ang mamuno sa ating mundo ay hindi tayo nagka
“Mahal na hari, may gusto lang akong itanong at linawin. Hanggang ngayon ay nagdadalawang-isip pa rin ako at hindi kumpyansado kung makakagaya ko bang pagtagumpayan ang pagsubok bukas. Sa totoo lang ay nahihirapan akong kabisaduhin ang lahat ng batas sa ating mundo, at mas lalong nalilimutan iyon dahil bukas na ang eksaminasyon para ro’n. Sa palagay ko ay baka mabigo ko lamang ang Mahal na reyna na pumili sa akin. At naiisip ko pa lang iyon ay nilulukuban na ako ng hiya.” Napatigil ako sa paglalakad nang marinig ko ang boses na iyon. Papunta ako ngayon sa aklatan dahil may kailangan akong kuhanin na libro nang madaan ako rito sa may isang silid. Sa pagkakaalam ko ay ito ang nakalaang silid para sa mga nag-eensayo at nag-aaral na maging susunod na konseho ng aming mundo, at base sa narinig ko ay ang isa sa kanila ay kausap si Cyrus. Humakbang ako palapit sa pintong nakasara upang mas malinaw na mapakinggan ang pag-uusap nila na iyon. “Huwag kang mag-alala at manatili
Bukod sa mga pag-eensayo, mga dapat tandaan patungkol sa kung paano maging mabuting pinuno, paano magdesisyon ng tama, at kung paano maging matatag ay hindi nawawala sa paalala sa akin ni Ama noon na maging wais pagdating sa pag-ibig. Oo, ang bawat nilalang ay mayroon nakatakdang kabiyak, ngunit hindi naman ibig sabihin no’n ay basta mo na lang hahayaan ang lahat. Kailangan mo pa rin maging wais sa pagdedesisyon, at kung paano aayusin, at papalalimin ang inyong relasyon upang hindi mauwi sa pagtalikod, pagtataksil, at sakitan. Ilang beses pinapaalala sa akin iyon ni Ama dahil alam niyang sa aspetong iyon ay palagi kaming bigo. Isinumpa bilang kapalit ng pagiging makapangyarihan at paglabag sa batas noon na hindi maaaring maging isa ang isang Demon at Vampire. Iyon ay kanyang naranasan, at alam kong kaya niya ipinapaalala iyon ay hindi niya gustong mangyari sa akin, lalo na’t pagdating sa emosyonal na aspeto ay sobra na ang sakit na madudulot no’n. Parati niyang sinas
Sa dalawampu’t pitong taon ko sa mundong ito na pasan ang mabigat na responsibilidad ay ito ang pangalawang beses na nakatulog ako nang mahimbing. Ang una ay noong nasa mundo ako ng mga mortal habang kasama si Cyrus, at ang sumunod ay ngayon, na siya pa rin ang aking katabi na ngayong mas napagtibay na at mas nabigyan ng linaw ang aming koneksyon. Naramdaman ko na para bang may sumusuklay sa aking buhok na nakapagpagising sa akin. Unti-unti kong minulat ang aking mga mata, at ang unang bumungad sa akin ay ang mukha ni Cyrus na nakangiti. Awtomatiko ring gumuhit ang isang ngiti sa aking labi dahil doon. “Magandang umaga,” bati niya sa akin, at ipinagpatuloy ang ginagawa niyang pagsuklay sa aking buhok. “Magandang umaga rin,” bati ko sa kanya pabalik. Nilapit niya ang kanyang mukha sa akin at kinintilan ako ng halik sa labi, bago ako hinila pasiksik sa kanyang katawan. Ramdam na ramdam ko ang init na nagmumula sa kanyang katawan dahil dikit na dikit ang aming m
“P-paano mo nalaman ang aking pangalan? At saka sino ka ba sa inaakala mo?!” galit na wika kong muli. Hindi ko alam kung paano niya nalaman ang pangalan ko. May kakayahan ba siyang basahin ang isip ng isang tao?! Sinamaan ko siya ng tingin, ngunit hindi ko inasahan na bigla siyang lumuha sa harap ko. Sunod-sunod na pumatak ang mga iyon at kitang-kita ko ang iba’t-ibang emosyon sa kanyang mata na hindi ko alam kung para saan at bakit. Napasinghap ako nang bigla siyang lumapit sa akin at kinulong ako sa kanyang yakap. “Maraming salamat sa pagbabalik, mahal ko… Maraming salamat sa paglaban. Mahal na mahal k-kita. Antagal ka naming hinintay ng mga anak natin. Sa wakas, nandito ka nang muli…” Napaawang ang aking labi dahil sa sinabi niyang iyon. Ang lungkot, sakit, at saya ay maririnig sa kanyang boses. Hindi ko alam kung bakit, pero nang marinig ko pa lang ang boses niya ay para bang naging kakaiba ang bilis ng tibok ng puso ko, kung kaya’t nang maramdaman
FAJRAKadiliman. Puro kadiliman ang nakikita ko. Hindi ko alam kung ilaw oras, araw, buwan, o taon na ako rito dahil hindi ko na kalkulado. Para bang walang katapusan ang kadiliman na ito dahil kahit anong lakad at takbo ang gawin ko ay hindi ko alam kung nasaan ang daan palabas, o kung paano makakaalis dito. Hindi ko alam kung paano ako nakapasok dito dahil sa pagmulat ng mga mata ko ay nandito na ako sa lugar na ito, at hindi ko rin alam kung isa ba itong panaginip o ilusyon dahil hindi ako nakakaramdam ng kahit ano sa lugar na ito, at basta na lamang naglilibot.Hindi ko alam kung gaano na ako katagal sa lugar na ito, ngunit isang araw, bigla na lamang sa pagmulat ng mga mata ko ay natagpuan ko ang sarili ko sa kapaligiran na puno ng mga puno. Mag-isa lang ako at hindi ko alam kung nasaan ako. Ang tanging alam ko lang at ang nasa isip ko ay ang kaalaman sa pangalan ko, at kung anong nilalang ako. Isa akong imortal—isa akong Demon at a
Cyrus, Hindi ko alam kung matagal na bang wala sa hulog ang pag-iiwan ng sulat, ngunit sa pangalawang pagkakataon ay gagawin ko ito. Habang isinusulat ko ito ay kasalukuyan kang kasama nina Dan sa pag-iikot sa mga hangganan ng mundo, at wala akong ibang kasama dahil nanghingi ako sa kanila ng mga pagkain upang maging rason para maiwan nila akong mag-isa kahit na saglit. Cyrus, hindi ako mapapagod na magpasalamat sa iyo dahil sa pagmamahal mo. Ikaw ang nagmulat sa akin ng totoong kahulugan ng pagmamahal at saya. Sa kabila ng bigat ng responsibilidad ko sa aming mundo, sa tabi mo ay naramdaman ko ang kalayaan. Hindi ko inakala na sa mahabang panahon ay hinahanap ko rin pala iyon, kung kaya’t maraming salamat. Minahal at tinanggap mo kung sino ako, pati ang nangyari sa iyo sa nakaraan dahil sa akin. Mahal na mahal kita. Kahit kailan ay hindi ako magsisisi na sinunod ko ang puso ko. Sa tabi mo, naging masaya ko, ngu
Ang pagtulong sa kapwa, lalo na sa oras ng pangangailangan ay palagi kong ginagawa. Hindi ako napapagod na tumulong dahil alam ko, at naranasan ko ang hirap ng buhay. Kahit gipit ako o nagmamadali, hindi ako nagdadalawang isip na tumulong. Ano lang naman ba ang pagaanin ang sitwasyon ng nangangailangan? Lahat naman tayo ay may hinaharap sa buhay, at ang isang paraan upang mapagaan iyon kahit kaunti ay ang pagtulong. Nagiging masaya ako at lumuluwag sa kalooban kong makita ang pagngiti nila sa akin at pasasalamat. Hindi ko kailangan ng kahit anong material na bagay bilang kabayaran. Makita ko lang na masaya sila sa aking ginawa ay kuntento na ako. Sa nagdaang mga buwan, para bang kay bilis ng mga pangyayari. Nagsimulang magkaroon ng kulay ang boring kong buhay mula nang matagpuan ko ang isang babae sa may tabing ilog noon. Hindi ako nagdalawang isip na tulungan siya at kupkupin kahit sa kabila ng katotohanan na hindi ko siya kilala. Walang nakakakilala sa kanya,
CYRUS “Hijo, maaari mo ba akong ihatid sa tabing ilog? Masyado lang marami ang dala ko at nananakit na ang aking likod sa pagbuhat.” Napatigil ako sa paglalakad nang bigla may magsalita sa aking likuran. Boses iyon ng isang matanda, kung kaya’t agad ko siyang nilingon, at nabigla nang makita ngang naroon siya. Nilingap ko ang paningin ko sa paligid upang tignan kung saan siya posibleng nagmula dahil malalim na ang gabi at sa pagdaan ko naman dito kanina ay wala siya, ngunit dahil hindi ko alam at wala akong ideya ay muli ko siyang hinarap at ngitian. Siguro ay masyado lang akong tutok sa paglalakad kanina at hindi siya napansin. Pagod na pagod na kasi ako dahil tatlo ang trabaho ko ngayong araw, at pagtapos ay wala naman nang masakyan kung kaya’t hanggang sa kalagitnaan lang ng daan pauwing lugar namin ang naabutan ko. Halos nakisabay nga lang ako. Pagtapos kong ihatid si Gov kanina sa Munisipyo ay kung saan-saan naman pumunta si Ms. Sof
“Hindi ko nais na umalis…” Napahigpit ang hawak ni Cyrus sa aking kamay. Napangiti ako sa kanya at pinisil pabalik ang kanyang kamay. “Hindi ko nais na iwan ka sa ganitong sitwasyon, ngunit dahil hindi natin alam ang mangyayari ay kailangan ko pa rin itong gawin. Tutol ako sa paglayo lalo na’t ganito ang kinalalagyan mo, ngunit kailangan kong sumunod para sa ikabubuti ng lahat, lalo na para sa inyo ng mga anak natin,” dugtong niya. “Naiintindihan ko. Huwag kang mag-alala dahil sa pagbabalik ninyo ay makakasama mo na kami. At isa pa, nandito sina Ina at ang iba upang bantayan at tulungan ako. Nakakasigurado akong palagi silang magsasabi sa iyo ng mga magaganap,” paninigurado ko sa kanya. Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ni Cyrus bago yumakap sa akin. Kaagad naman akong gumanti ng yakap sa kanya at ipinikit ang aking mga mata. “Panghahawakan ko ang ipinangako mo sa aking hindi mo ako iiwan. Naniniwala at nagtitiwala akong malalampasan natin ito,
“Cyrus, maaari bang pumunta tayo sa hardin?” tanong ko sa kanya na kasalukuyang nasa likuran ko at sinusuklayan ang mahaba kong buhok. Napatigil siya sa kanyang ginagawa, kung kaya’t kinuha ko ang pagkakataon na iyon upang lumingon sa kanya. Nakakunot ang noo niya sa akin at mukhang hinihintay na sabihin ko ang rason ko para sa kahilingan ko na ito. “Gusto kong masaksihan ang paglubog ng araw, at sa hardin natin matatanaw iyon,” dugtong ko. Napatango naman siya sa akin at napangiti, bago tinapos ang kanyang ginagawa at tumayo na. Kaaalis lang ng mga kasamahan namin upang maghanda sa magaganap bukas, kung kaya’t kaming dalawa na lang ang naiwan sa aming silid. Buong araw nila akong binantay, at ngayong malapit nang sumapit ang paglubog ng araw ay nagpaalam na muna, ngunit mga babalik din mamaya. Nang sumapit ang ika-sampung araw bago ang takdang kabilugan ng buwan ay parati silang nasa silid namin ni Cyrus at nakabantay, lalo na sina Helena, Danie, at ang akin
Unti-unti kong minulat ang mga mata ko nang marinig ang mga nag-uusap sa paligid ko. Agad na nakilala ko ang boses nina Ina, Danie, Helena at ni Cyrus na nangingibabaw roon. Ako ang pinag-uusapan nila at bakas ang pag-aalala sa mga boses nila. Gusto kong pumagitna sa pag-uusap nila upang siguraduhin na maayos lang ang lagay ko—na hindi sila dapat mag-alala sa amin ng mga anak ko dahil maayos ang lagay namin, ngunit dahil masyado pa akong nanghihina ay simpleng pagmulat lang ng mata at paglingon sa kanila ang nagawa ko. Nakatayo si Cyrus at kasalukuyang nakaharap sa bintana. Katabi niya sina Dan at Dyke na tahimik lang, habang sina Ina, Danie at Helena ay nasa may sopa. “C-Cyrus…” tawag ko sa kanya. Alam kong kahit sa mahinang boses ay naririnig nila ako, at hindi nga ako nagkamali nang lahat sila ay napabaling sa akin. Nagmamadaling lumapit sa akin si Cyrus at naupo sa aking tabi, bago ako tinulungang makabangon at niyakap nang mahigpit. Ipinikit ko ang aking mga mat
Simula nang dalhin ko ang aming mga anak ni Cyrus ay hindi ako naaalis sa malalim na pagtulog sa gabi kahit gaano pa karami ang iniisip, ngunit sa pagkakataong ito ay para bang may pilit na hinihila ako upang gumising, kung kaya’t unti-unti kong minulat ang mga mata ko. Rinig ko ang pagkatok na nagmumula sa bintana at para bang kahit walang naririnig na boses ay may tumatawag sa akin. Dahan-dahan kong inalis ang braso ni Cyrus na nakapulupot sa akin at agad na pinalitan iyon ng unan. Sinigurado ko ring gamitan iyon ng aking kapangyarihan upang mas akalain ni Cyrus na ako pa rin ang kanyang yakap. Palagi kasi siyang nagigising kapag umaalis ako sa tabi niya kung kaya’t hindi ko na nais na maistorbo siya ngayon. Mahaba ang naging araw niya dahil naglibot siya sa lahat ng bayan, at pagtapos ay pinagluto ako noong hapon, at nang sumapit naman ang gabi ay nag-ensayo. Kaagad na bumaba ako ng kama at lumapit sa bintana. Sa paghawi ko ng makapal na kurtina ay napakunot ang a