I would check on them whenever I am free maybe because of guilt. Kinakumusta ko iyong dalawa pero hindi tulad ngayon na tatlong beses yata sa isang linggo ako kung tumawag.Hiyang-hiya ako kay Blake na noon pa ay kapakanan ko na ang iniisip niya. Now that he's in love with Mela, may problema pa.My weight dropped as what I am aiming. I gained abs for continous exercise. Nag-wo-worry nga si Ate Rhea dahil naniniwala sila sa binat. I should rest pero hindi ganoon ang ginagawa ko dahil gusto ko na rin bumalik sa trabaho.Nababawasan na ang savings ko at hindi biro ang gastos sa ibang bansa kumpara sa Pilipinas. I will not ask anyone for help when it comes to finances."Ilang buwan ka pa lang na nanganak, nagbubuhat ka na. Kami kasi noon, alam mo na kapag Pinoy... maraming pamahiin, paniniwala. Bawal pa nga maligo kapag bagong panganak," ani ni Ate Rhea habang nagtitimpla nang gatas para kay Pia.Ngumuso ako. When I gave birth, the first thing I did was to took a bath. I felt stinky. Hind
MY name became the talk of the town in just three months when my face started to be seen in magazines and commercials. Sabi nila na-ma-magnet ko raw ang blessings.Kaya lang kapag naalala ko na na-li-link pa rin ako kay Blake, hindi ko maiwasang hindi isipin na dahil sa kanya rin kaya nahahatak ang career ko. I know that I did my best kaya ako mas nakilala. I was a model before even when I didn't link to him. May naka-recognize naman ng skills ko kaya hindi ko dapat isipin na nakilala ako dahil lang sa connections.I should stick that in my mind.Dahil sa biglang arangkada ng career. Dumami ang offers at mas naging busy. I was recognized as the first Filipina mom who became a supermodel. Nalulula ako at natatakot na baka isang araw bigla lahat maglaho.Ang bilis kong nakuha, mabilis ding mawawala."Malapit nang umuwi si Mommy!" sabi ni Ate Rhea habang ka-videocall ko silang dalawa ni Cassiopeia.Suminghot ako at ngumuso. Mabilis na nanubig ang aking mga mata."Hey! Why are you crying?"
HE gawked at me like an eagle ready to eat his prey. Muntik na kong mauntog sa nauna sa akin dahil sa mas mabilis kong lakad. The woman beside him is a socialite too. I knew her as I'd met her at some social gatherings. If I remember it right, it was two weeks ago. She is whispering to him, but Dustin's eyes are on me. Para bang inaantay niya na magkamali ako. Ganoon ko nakikita kung paano siya kung makatingin ngayon. Na para bang pinapaalam niyang ang laki ng kasalanan ko. I was spacing out when I met his cold stares. I pretended I didn't notice him and continued walking. And when I finally reached the end and went backstage to change my clothes, I was already not in myself because of him. I am not dreaming. He was there… sitting with Anastacia Brown. Are the two official now? Ipinilig ko ang ulo. Ano namang pakialam ko do’n. "Cassy! What the hell are you doing?!" Napaigtad ako sa sigaw ng coordinators. Hinila ako ni Anthony. “Anong mayroon? Bigla kang natulala? Isuot mo muna
I was shaking when driving my way to the hotel. Napamura ako nang limang minuto na kong nagmamaneho at naalala ko sila Anthony."Damn it!"Tumatawag na sila sa akin."Where are you?" Napangiwi ako."I'm on my way home. Nagmamadali ako kasi nasa parking..." I sighed."Ano? Gosh, iniwan mo kami?!"Nakagat ko ang ibabang-labi habang tutok pa rin ang mga mata sa kalsada. Kahit malapit lang naman iyong venue sa hotel. Mahirap pa rin kung maglalakad dahil sa mga bitbit nilang gamit."Book an Uber na lang. Ayoko ng bumalik do'n.""Sige na nga. Mag-ingat ka.""Yeah."Ibinaba ko na agad ang tawag. Mabuti at nakauwi ako ng matiwasay kahit na maraming gumugulo sa isip ko. I am so worried about my daughter that I didn't even bother to change when I came home."Nakatulog na pero kanina iyak ng iyak. Tignan mo mugto ang mga mata," bungad ni Ate Rhea."Gaano siya kainit?""Nag-39 siya kanina. Pinainom ko ng gamot kaya medyo bumaba.""I'll check again," sabi ko at nilahad ang kamay sa kanya para iabo
THE busy street and traffic in Manila made me realize that I am really now in the country. It feels nostalgic. Na-miss ko rin naman pala kahit na hindi ko naman inisip noon pa kung makakauwi pa ba ako rito o hindi na.Sinuot ko ang aviators at sumandal sa upuan habang nasa biyahe pa. We are heading now to our hotel where we will stay there for our whole duration of my contract.Saglit lang naman ang biyahe dahil sa White Grand Hotel kami mag-se-stay nang anak ko at si Ate Rhea. I left my team with Blake. Hindi papayag iyong isa kasi na sumama sa akin si Mela. Iyong dalawa naman ay gustong magpa-iwan dahil gusto talaga nila iyong trabaho na kung saan-saang bansa sila napapadpad kakasama sa kay Blake.Hinayaan ko na lang sila. Hindi naman ako nagtatampo na walang sumama sa akin. I just don't care. I am with my manager anyway.Naabutan kong ngiting-ngiti si Ate Rhea nang makatapak kami sa suite. Kitang-kita ang kinang sa kanyang mga mata."This will be your home for a year," sabi ng staf
I wasn't in myself while doing my job. Masyado akong na-conscious sa galaw ko dahil nanunood siya. If I could shoo him away, that would be better. Kaya lang hindi ko magawa. People would be curious on us. Lalo na kung kakausapin ko siya nang kami lang dalawa at sasabihin ko sa kanya na umalis siya.At bakit ko rin gagawin na utusan siya? He's the owner. He was the one who can shoo me away instead of me."Cut!"Huminto ako. Kumabog ang dibdib ko dahil sa kaba. I'm not yet done. Iikot pa ako nagkamali ba ako?Everyone was looking at me, and I was even more conscious now."You forgot to turn around. After five seconds, turn around na 'di ba?"Shit!Tumango ako at nag-init ang buo kong mukha. I supposed to show them how focus and good I am at this lalo na napansin ako sa ibang bansa pero ngayon simple instructions lang ay hindi na ko makasunod.I know the reason why. But I should still be professional, and I shouldn't be affected by his presence. I can still see him sitting there—watching
I can't remember the last time I was so conscious of my movements. Ngayon na lang ulit dahil katabi ko siya."Do you like this?" He said, and his voice wasn't a whisper kaya dinig ng iba naming kasama.I know they are watching us, but I don't dare to look at them now. Nahihiya ako. I don't know if they have the idea that we knew each other. Kung alam nila na kasal si Dustin sa kapatid ko, maybe they know about me too."Anything will do. Thank you," maliit ang boses ko at hindi man lang inabala na tignan ang menu.He frowned, andlooked at me tapos tumingin na sa mga kasama namin. Tumikhim siya. Ngayon lang niya napansin na nakukuha niya ang atensyon ng iba. Nagpatay-malisya na lang ako."We knew each other since her teenage years. So, don't worry if we talk like we have known each other for so long because we are."I bit my lower lip. Alam kong maraming katanungan ang nasa isip nila lalo na si Lyka pero binigyan niya lang ako ng makahulugang tingin na parang sinasabi niya 'you-owe-me-a
TAHIMIK ako habang nasa biyahe. Akala ko ay sa SUV kami sasakay at kasabay sa biyahe si Lyka pero ang nangyari ay sinakay niya ako sa sports car niya. Dalawa na naman kaming nasa sasakyan lang niya.I could feel his stares, but I pretended I was busy looking outside the window. Wala akong maapuhap na sasabihin. The awkwardness every time I see him is still there. Gusto ko na lang makarating na kami sa Manila para makaalis na ko.If I had known about this early, siguro hindi na talaga ako pumirma nang kontrata sa kanila. I don't want to associate myself to him. Tahimik na ang buhay ko."Do you want to eat?""Thank you pero hindi pa ako gutom," I answered and glanced at him.Nakita kong tumango ito. Hindi na rin naman nagsalita pagkatapos. Inantok ako sa kakanuod ng mga sasakyan at puno sa labas at hindi ko na namalayang nakatulog na ako.Nagising na lang ako na nasa expressway na kami. When he noticed that I woke up, magsasalita sana siya kaya lang ay ipinikit ko na ang mga mata.I don'
I saw her first when she walked in the pedestrian lane while I was waiting for the red signal to turn green. She's wearing her school uniform—hugging her two books while wearing an earphone.She caught my attention, and I don't know why I was stunned when it's obvious that she was way younger than me. Hindi ko na namalayang nag-go signal na at kung hindi pa nagbusina ang sasakyang nasa likuran ko ay mapapako na talaga ang mga mata ko sa kanya.That was the first, and she did not get out of my mind easily. Tatlong araw ko siyang naiisip at pinipigilan ko lang 'yong sarili ko na ipahanap siya.But fate seem like playing with me when I saw her in a bookstore. Sinamahan ko 'yong kaibigan ko sa mall kahit na hindi ko hilig na pumunta rito. Kung hindi lang ako natalo sa car racing namin edi hindi na sana ako parang alila niya."Bro, bantayan mo muna. Kailangan ko ng canvas—"I groaned and cut him off."Fuck! Bilisan mo!" I said annoyingly.Sinipa ko pa ng bahagya iyong cart sa inis. Tatawa-
HE slowly lifted me from the bathtub. Umagos ang tubig mula sa aking dibdib pababa sa aking katawan. Dustin groaned when his tongue entered to explore my mouth. Napatingala ako at mas lalong napakapit sa kanya. Masyadong madulas ang aking katawan dahil sa nilagay ko sa tubig kaya maingat niya akong binaba sa sahig habang hindi pinuputol ang mainit at malalim na halik. Halos mamula ang labi ko sa tindi ng paraan ng paghalik niya sa akin. Para bang ayaw na iyong pakawalan. Dahan-dahan niyang hiniwalay ang labi sa akin pero panaka-naka akong pinapatakan ng halik. Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko at ipinagdikit ang ilong naming dalawa habang namumungay na tinitignan ang aking labi. He licked his lips. Basa na ang suot nitong pants dahil sa akin. I could also feel his thick member poking my stomach. "I love you..." ulit nito at ramdam ko ang init ng hininga niya sa ilong ko. I swallowed hard. "I... love you too," maos kong sabi. Naghurumentado ang puso ko at mas namula ang pi
NANATILI ang mga mata ko sa labas ng bintana ng sasakyan habang yakap si Pia sa aking dibdib. She was peacefully sleeping. Walang nagsasalita ni isa sa amin ni Dustin sa sasakyan. Dustin is beside me—his eyes closed, but his forehead creased. He is into deep thinking. I bit my lower lip. Sumandal ako sa upuan. Hindi naging maganda ang pagtatapos ng dinner namin kanina. "I didn't do anything. Bakit hindi siya ang tanungin mo? May ginawa ba ako sa 'yo, hija?" tanong ni Tito Joaquin sa akin. "Wala naman, anak. Emosyonal lang itong si Cassy," segunda naman ni Tita Tamara. Umiling ako kay Dustin para ipaalam na wala talaga. He looked at me intently. He sighed and looked at his parents again. "Dad, mom... I knew that there was something while I was away. Saglit lang akong nawala pero umiyak siya? Anong nakakaiyak sa pinag-usapan niyo?" Tito Joaquin smirked and shook his head while leaning on his chair—looking at us as if we were nothing. "I can't believe you're being rude to your pa
MY hands were trembling, and I was sweating bullets as we walked inside the restaurant. Sa five star hotel sa Taguig kami mag-di-dinner at tatlo lang kami ngayon na kikitain ang mommy niya. Iniwan ko na si Ate Rhea muna sa hotel."Your hand is cold," puna ni Dustin nang hawakan niya ang kamay ko.I pouted. Tiningala ko si Cassiopeia na hawak-hawak niya. Iyong security guard niya ang nagtulak ng stroller ni Pia. Ayaw na kasi nitong manatili doon at gustong magpakarga. I am just thankful na hindi siya umiiyak kay Dustin. Mahihirapan din kasi ako gawa ng suot ko ay rose gold spaghetti strap na below the knee ang tabas.Nakapusod ang buhok ko at light make-up lang ako ngayon."Si Mommy lang 'yon. Relax..." He whispered.Sinalubong agad kami ng manager."Good evening, Mr. Roberts and Ms. Blaire. Your parents are already in the VIP room."I smiled and greeted the male manager. Hindi sumagot si Dustin sa kanya dahil napatingin sa anak nitong biglang humagikgik dahil maraming nakikita na bag
NAUMID ang aking dila sa narinig. I remained stoic. Ayoko na makita niyang apektado ako sa mga sinabi niya."Look at me... please." He whispered.I got a goosebump because of his hoarse voice. I find it attractive. Mariin kong kinagat ang ibabang-labi. Hindi ko siya sinunod pero naramdaman ko iyong paglapat ng palad niya sa braso ko.Ipinikit ko agad ang mga mata kaya lang nahuli niya ako."Baby, huling-huli ka na..." maos niyang sabi.Marahan akong dumilat pero hindi ko pa rin siya nilingon. Ang palad niya ay nasa braso ko pa rin."Bakit ba? I'm going to sleep now. Nasagot ko naman 'yong tanong mo kanina," mahina kong sambit."I'm not done. Marami pa kong gustong pag-usapan natin."Doon ko na siya nilingon at naabutan ko iyong kaseryosohan sa mga mata niya. Lumayo siya ng kaunti sa akin at sumandal sa headboard ng kama. He was wearing a sando and a boxer shorts.Anong gusto niyang mangyari? Magkukwentuhan kami?"I easily get jealous. I am clingy and sometimes possessive."Napakurap-k
TAHIMIK ako nang bumalik kami sa loob. Binati ko si Tita Wendy kanina at hindi ko naman naramdaman na sobrang tagal naming hindi nagkita dahil very welcoming ang aura pa rin niya. I felt guilty kasi hindi ako um-attend last time noong birthday niya kahit na nasa Cavite na ako noon. "You should go now. Akala ko may gagawin ka pa after this? Ako na muna ang bahala sa mag-ina mo," sabi ni Tita Wendy habang nilalaro si Pia na nakaupo sa kandungan na ni Ate Rhea. Nakaupo lang din ako at pinapanuod sila. "I'll stay here. Nasabi ko na sa secretary ko ang gagawin. I thought you're going to Makati Med?" Napabaling ako kay Tita Wendy. "What happened, Tita? Are you okay?" Ngumiti siya sa akin. She still look the same. Hindi naman kasi ganoon katagal 'yong huli kaming magkita. "I visited a friend of mine. Naka-confined sa Makati Med. Sabi ko dadaan na muna ako rito kasi malapit lang. Tapos... andito pala ang baby mo. She's adorable! Nangigigil ako, hija. Gusto kong iuwi." Humalakhak si Tit
HE was wearing a business suit. Maaga siyang nagising para mag-ready na pumasok sa office. Wala si Ate Rhea at sila lang dalawa ang nasa kwarto. Niingon niya ako habang buhat si Pia. "You're awake..." he said. He looked at me then with a smile. Dustin lifts his daughter to put her in the crib. "There you go!" He laughed. Natawa pa si Pia noong una dahil umangat siya sa ere lalo na matangkad ang tatay niya. But when she's inside the crib, umiyak na siya at tinataas ang kamay para magpakarga sa ama. Ngumuso ako habang pinapanuod ang dalawa. I walked towards them. "Ayaw niya ng magpababa," I whispered. Dustin grinned and carried his daughter. "That's more I like it. She will always look for me," he said proudly. The side of my lips lifted. Natahimik si Pia dahil nasa bisig na siya ulit ni Dustin. "Because you play with her. Ganyan ang gusto niya, eh. Where's Ate Rhea?" I asked. Nagtitili at humahagikgik si Pia dahil inangat pa siya lalo ni Dustin. "She's making breakfast," sago
MASYADO akong conscious sa galaw ko dahil sa kanya. Imbes na dapat ay normal ang kilos ko naging pino lalo.I remember my old self. Ganito kasi ako noon sa kanya hanggang sa nagi ng kumportable ako sa presensya niya lalo na sa iisang bahay lang kami noon nakatira.Para akong bumalik sa dati. Nagtagal ako sa banyo para maligo. Matagal naman ako talaga pero hindi ito ang normal ko na inabot ng isang oras. I want to make sure na super malinis ako at mabango.Bakit? Aamuyin ka ba niya?Napapikit ako ng mariin. At the back of my mind, I think that he might hug me or something. Iniisip ko tuloy na ako na lang kaya lumipat sa sofa. Nakaka-tense siya katabi sa kama.I was wearing my nightgown when I saw him in front of his laptop while talking to someone on the phone.I frowned.Mas lalong lumalim ang gitla ng noo ko dahil may dalawang maleta na ang nasa loob ng kwarto ko. He can’t see my reaction dahil nakatalikod ako.“I want it done as soon as possible and deliver it here.”Tumaas ang kil
NGUMUSO ako sa sinabi niya. I don't know how to feel that he's jealous of Blake. A part of me is overwhelmed and worried that he might see Blake as a competitor. “Don’t tell me you allow to call him as dad?” malamig na sabi nito. Hindi mapagkakaila na naiinis talaga siya kay Blake. Umiling ako. “Ninong siya ni Cassiopeia.” Ngumuso si Dustin pero halata pa rin ang iritasyon sa mukha. Bumaba ang tingin ko sa kamay kong hawak-hawak niya. I don’t know what we're doing. Kung ano bang tawag nito. Hindi naman ito normal na komprontasyon o ano. I let him do everything he wants with him. Hinayaan ko nga na hawakan ang kamay ko. Hinayaan ko siya sa mga sweet gestures niya. I don’t know where to start to say that I love him. Gusto ko muna i-enjoy rin ang feeling na nililigawan niya ako kahit na… Parang hindi naman yata ligaw na ito dahil may privilege siya na gawin ‘yong gusto niya tulad ng pagyakap sa akin. I want to experience how to be courted by him. Titignan ko kung gaano ba siya ka