“Wala na po bang ibang paraan? Kung nagawa niyo na lahat, bakit hindi pa rin siya nagigising? May magagawa po ba ako para magising na siya?” sunod-sunod na tanong ni Evan sa desperadong tono. Alam ni Evan na kung magpapatuoy pa itong walang malay ay maaaring maging delikado na ito para sa lalaki. “From our experience, on times like this, the patient’s family must show their eagerness to help the patient, such as talking to motivate them. Talk about your happiest and fondest memories of him. You can also try to say those words that the patient is dying to hear, it might provoke them to wake up. Pinaka-mabisa rin pong solusyon ay dasal dahil sa kalagayan po ng ating pasyente ngayon, milagro ang mas kailangan niya,” paliwanag ng doktor.Nanghihinang napatango na lang si Evan sa mga sinabi ng mga doktor ni Kenneth.Matapos lumabas ang mga doktor sa silid, naupo si Evan sa sofa. Yumuko siya at tinakpan ng mga palad ang kanyang mukha dahil sa panlulumong nararamdaman. Hanggang ngayon ay dal
Hindi nagpadala si Ella sa kung anumang nararamdaman niya, bagkus, hinubad na niya ang kanyang mataas na high heels at sumampa sa kama.Agad niyang isiniksik ang sarili sa bisig ng lalaki, parang isang kuting, at mahigpit siyang yumakap sa leeg nito.“Kenneth, sinabi sa akin ni Evan na baka hindi ka na magising. Sobrang natakot ako pero hindi ako naniniwala, buti na lang! Sobrang natutuwa rin ako ngayon dahil napatunayan kong ako pa rin pala ang mahal mo. Sa tagal mong na-comatose ang pagdating ko lang ang nagpagising sa’yo. Narinig mo lang ang boses mo, nagising ka na kaagad.” mahabang litanya ni Ella pero walang kibo lang si Kenneth sa kahit alinmang sinabi niya.“I’m so happy, Kenneth. I love you.”“Sandali lang.” Nang hindi na makayanan ni Kenneth, hinawakan na niya ang balikat ni Ella at itinulak ito palayo ng kaunti sa kaniya. Lalong naging malamig ang ekspresyon niya rito.“Ibig bang sabihin, alam ni Evan na narito ka?”“Oo naman,” mabilis na tumango si Ella na parang wala lang,
Sanay na si Evan sa palaging pag-iwas ng kanyang ama sa mga reponsibilidad nito, ngunit sa pagkakataong ito, hindi na niya kayang tiisin ang kawalan ng paninindigan nito bilang amain ng kanilang pamilya.Hindi na maatim ni Evan na kailanman ay hindi ito naging ama ng kanilang tahanan, na dahilan kung bakit naranasan niya ang iba’t-ibang klase ng hirap sa nakaraan, sa tingin niya ay oras na para malaman nitong hindi na niya kaya ang bigat ng responsibilidad nitong siya ang sumalo.Sa malamig na tinig, sinabi niya ng walang emosyon ang buong katotohanan tungkol sa alahas. "Ang alahas na iyon ay pag-aari ng pamilya Huete, hindi ko po iyon personal na ari-arian. Kapag nalaman ito ng matanda, hindi malayong sa kulungan mo na po gugugulin ang natitirang taon ng buhay mo, Papa.""Ano?! Naku, huwag naman sana!" Biglang namutla sa takot si Anthony mula sa narinig sa anak. Ang ina naman ni Evan na si Maris ay umiiyak na ngayon sa maaaring kahinatnan ng kaniyan asawa.Nagmamakawa, at mahina niya
Ang lahat ng kasangkapan na nakikita ni Evan na ginamit para magawa ang romantic place na ito ay inayos at binili noon nina Evan at ng kanyang Lolo Alfonso. Inakala niyang matagal na itong kinalimutan ni Kenneth, bakit ngayon ay nakikita niya itong nakalabas?Habang naglalakad siya, biglaang bumalik sa kanyang isipan ang mga alaala ng nakaraan. Kung paanong ang inosente niyang puso ay nahuhulog bawat araw sa binatang si Kenneth.Tumigil siya nang matagal sa entrada ng hardin, nag-iisip nang malalim kung tutuloy ba siya, at handa sa mga susunod na maaaring mangyari.Paano kung mali pala siya ng akala at na misunderstood niya lang ang utos ni Kenneth na umuwi siya? Paano kung para pala talaga sa kanila itong dalawa ni Ella at kailangan lang ipamukha ng mga ito sa kaniya kung gaano sila kasaya?Napuno ng mga ‘what if’s’ si Evan pero nilakasan na lang niya ang loob, hindi lumipas muli ang isang minuto bago siya maingat na humakbang sa pulang carpet.Napansin rin niyang napakatahimik ng bu
Nagdilim pa lalo ang ekspresyon ni Kenneth. Balak pa sana niyang magsalita para pagalitan ang bata nang biglang magsalita si Little Ashton.Kumikislap ang mga mata ng bata sa pagtataka dahil sa sinabi ni Evan, saka siya tumingin pabalik sa pinanggalingan niyang pintuan ng mansiyon. Gamit ang malambing na boses, sinubukan niyang magpa-cute kay Evan.“Bakit po hindi ko pwedeng sabihin kay Daddy? Paano po ‘yan, narinig na po iyon ni Daddy ko e.”Sa narinig, halos kapusin na ng hininga sa gulat si Evan. Kailanman ay hindi niya naisip na pwede sila ni Kevin sa kahit anong relasyon na higit pa sa kaibigan, paano na lang ngayong narinig nito ang sinabi ni Ashton? Baka isipin nitong payag siya sa issue’ng iyon na bunga lang naman ng malawak na imahinasyon ng bata!Dahan-dahan niyang iniikot ang leeg sa direksiyon na pinanggalingan ni Ashton, pilit na niyang nilalabanan ang nararamdamang kaba. Ngunit wala naman si Kevin sa pwestong tinutukoy ni Ashton. Kaya inikot niya ang paningin sa hardin n
“Follow me.”Nahuli ni Kevin ang balak ni Evan. Hinawakan niya ang dulo ng long sleeve dress nito gamit ang isang kamay at hinila siya papunta sa likuran niya.Pagkatapos ng ginawa ni Kevin na pagpapatiuna sa kapal ng mga tao, gumaan ang pakiramdam ni Evan. Habang nakasunod siya kay Kevin, hindi niya mapigilang mapatingin sa malapad nitong likuran, pansin rin ni Evan ang matikas nitong tindig na nagdala ng kaunting kiliti sa kanyang puso sa hindi niya malaman na dahilan.Sa loob ng elevator papunta sa food supermarket, abala si Little Ashton sa pagbibilang ng mga kailangang bilhin sa bisig ng ama. At tulad ng inaasahan, si Kevin ang sentro ng atensiyon ng mga kasabay nila sa elevator na iyon, ngunit katulad ng dati ay parang wala lang ito sa lalaki.Ayaw ni Evan na makakuha ng pansin at malaman ng iba na kasama siya ni Kevin kaya tahimik siyang pumunta sa pinakalikod. Pinili na lang niyang pakinggan ang panaka-nakang bulungan ng ilang babae sa paligid.“Grabe, ang gwapo ng lalaking na
Pagkatapos ng ilang saglit, bumubulong-bulong na si Ashton sa sarili dahil sa isang reyalisasyon. “But I need to be lighter, baka mapagod ko agasi Vanvan… Hmp, siguro ‘wag na lang ako magpa-carry sa kaniya. Lalakad na lang ako… Tama!” Bahagyang lumambot ang ekspresyon ni Kevin sa nasaksihang munting pagdedesisyon ng anak. Inilagay niya ang sombrerong blue sa bata at pagkatapos ay mahinang hinaplos ang ulo nito.“You're really mature, son. Quite tought for kids your age, I commend you for that." saka mahinang binigyan ng tango ito. Matapos magsalita ni Kevin, saktong dumating na rin si Evan na may hawak na malaking cotton candy. Napansin niyang tila may tensyon sa pagitan ng mag-ama dahil sa seryosong ekspresyon sa kanilang mukha.Inilagay niya ang cotton candy sa palad ni Ashton, saka yumuko at kumuha ng tissue para punasan ang kaunting sauce sa gilid ng labi nito. “Uhaw ka na ba? Gusto mo bang uminom? Ang dami mo ng nakain e, sabihin mo lang.”“Opo, gusto ko po ng hot chocolate!”
Bagaman hindi nakalingon, nanunuot kay Evan ang matiim na titig sa kaniya ni Kevin. Magulo na naman ng kaniyang isipan sa kagagawan ng lalaki kaya't iniwasan niya ang makipagtitigan dito.Na-realize agad ni Kevin ang ginagawang pag-iwas ng titig ni Evan kaya naman bahagya siyang natawa, bagkus, lumapit pa siya dito, sa puntong isang hakbang na lang ang layo nila ng babae. Nakita niyang halos nanigas ito sa nerbiyos ng mapansin ang paglapit niya. Para tuluyang asarin, inisang hakbang niya ang pagitan nila, pero sa halip na dito dumiretso, niyuko niya ang anak na nasa gilid lamang nito saka binuhat. Kay Ashton nakatuon ang tingin ni Evan na nagpapacute pa sa kaniya, pero nang buhatin ito ni Kevin, hindi na niya alam kung saan pa titingin. Tamad namang pumorma ang labi ni Kevin sa maliit na ngiti dahil sa ikinikilos ni Evan. Naaliw talaga siya nito sa kahit maliliit lang nitong galaw.Ang natural na kaguwapuhan ng lalaki ay lalong lumitaw sa simpleng ngiting iyon.“Good night. Sweet d
Biglang bumigat ang pakiramdam ni Evan nang marinig ang sinabi ni Stephanie.Noong nakaraang buwan, ang inhibitor na labis niyang kailangan ay sinimulang gawin at pagbutihin sa ibang bansa bago dalhin sa loob ng bansa.Sinabi sa kanya ni Ate Sophie na ang lahat ng gastusin ay sagot ng kanyang lola. Noong una, naniwala siya at iniisip na kaunting injection lang naman iyon. Kaya kahit gaano pa kamahal, hindi aabot sa daan-daang milyon.Pero ngayong pinag-iisipan niya ito nang mas mabuti, naisip niya, Kung walang buong pondo, anong laboratoryo ang gagastos ng ganito kalaki para sa isang produkto na wala namang tiyak na kita sa merkado?Iniwasan ni Kevin ang gulat na tingin ni Evan at ngumiti."Sister-in-law, that's my money. Kung paano ko ito gustong gastusin ay sarili kong desisyon. I don't think I have the responsibility to tell you my personal wealth, right?"Bahagyang nanghina ang balikat ni Stephanie, halatang hindi niya nagustuhan ang sagot ni Kevin. Pero kahit pa pilit niyang itin
Bago pa magawa ni Kenneth ang anumang ikagugulat ng lahat, mabilis na inalalayan ni Evan si Chris, ang kanyang malalabong mata ay puno ng matinding galit habang matalim siyang tumitig kay Kenneth."Kenneth!"Huling beses niyang nakita si Evan na ganito katatag ay sa maliit nilang apartment noon.Noong panahong iyon, ginagawa niya ito upang protektahan si Kenneth, pero ngayon, ibang lalaki na ang kanyang pinagtatanggol.Tinitigan siya ni Kenneth, at ang malamig niyang ngiti ay unti-unting naging malupit.Bago pa man siya magsawa sa larong ito, mayroon nang ibang lalaki si Evan?How could he let this happen?He won't let Evan let go from his grasp. Hinding-hindi mangyayari iyon.Habang iniisip ni Kenneth kung paano niya muling makokontrol si Evan, biglang tumunog ang musika na hudyat ng pagtatapos ng pagtitipon.Dahan-dahang nagsimulang maghiwa-hiwalay ang mga bisita. Ang karamihan ay nanatili sa bulwagan, habang ang ilan ay sumakay ng elevator patungo sa meeting room sa 18th floor.Mul
Sa engrandeng mid-year party ng Huete Group, lumabas si Evan na napakaganda at elegante sa kanyang mamahaling damit. Mapayapang kasama niya si Christopher Greece, nakayuko paminsan-minsan habang may mahinhing ngiti sa labi. Panaka-naka rin itong nakikipag-usap sa bawat direktor.Marahil upang mas maging bagay sila ni Evan, nagpalit si Chris ng kasuotan na kapareho ng kulay ng kanyang suot. Sa kanyang gwapong mukha, nagniningning ang isang maliwanag at maaliwalas na ngiti sa lalaki. Kitang-kita kung gaano niya ine-enjoy ang sandali habang magkahawak-braso silang naglalakad.Samantala, hindi maipaliwanag ni Kenneth ang nararamdaman niya. Marahil ay nagulat siya sa biglang pagsulpot ni Evan. Dahil nang una niyang makita ang kanyang payat at eleganteng pigura, napahinto siya nang hindi namamalayan, hindi man lang narinig ang paulit-ulit na pagtawag sa kanya ng mga nasa paligid."Huwag kang mag-alala, pamangkin kong Kenneth, susuportahan ka namin sa eleksyong ito.""Tama! Si Kenneth ay isa
"Kenneth, ‘wag mong sisihin ang sarili mo." Saglit na tumigil si Ella bago muling nagsalita ng malambing at masakit na mga salita. "Kung ako man ang unang nagmahal sa'yo, kung natakot akong mawala ka, o kahit ginamit ko ang kamatayan para magkaroon pa ng puwang diyan sa puso mo, lahat ng iyon ay kasalanan ko."Nagdilim ang tingin ni Kenneth. Alam naman niya noon pa ang mga pangamba ni Ella, pero hindi niya ito binigyang pansin.Ngunit ngayong narinig niyang ginawa niya ang lahat ng ito dahil ayaw niyang maiwan, hindi niya maitatangging may bahagyang kirot sa puso niya.At sa pagkakataong ito, ang tunay na dahilan kung bakit tinangka ni Ella ang pagpapakamatay, ay walang iba kundi siya mismo. Habang tahimik na nag-iisip si Kenneth, agad na nagpalit ng paksa si Ella. "Ako na ang magpapaliwanag sa mga magulang ko. Sasabihin kong nadulas lang ako habang nagbabalat ng prutas.""Hindi sapat 'yan." Pilit ngumiti si Kenneth, ngunit maya-maya, seryosong nagtanong, "Ella, sabihin mo sa aki
Mabilis na hinawakan ng nurse dalaga at malambing na sinabihan ito. "Gwen, bagong pasyente ito. Dito lang siya na-assign sa kwarto mo, kaya tabi ang kama niyo. Hindi siya ang ate mong si Bernardita Paranal."Pagkarinig sa pangalang iyon, bumilis ang tibok ng puso ni Evan. Sandaling lumiwanag ang kanyang mga mata ngunit unti-unting nagdilim muli.Minsan nang sinabi ng kanyang tiyuhin na ang huling balita tungkol kay Bernard Paranal ay nasa isang mental hospital siya. Pero sa dami ng taong may ganoong pangalan sa mundo, hindi na siya dapat umasa sa ganito kalabong lead."Hindi, ang natutulog sa kama na ito ay si Ate Bernardita!" Matigas ang ulo ng batang si Gwen. Mahigpit niyang hinila ang kumot ni Evan at tumitig sa kanya gamit ang malalaki niyang mata, tila nagtataka. "Ate, bakit hindi mo ako kinakausap?"Napabuntong-hininga ang nurse, tila wala nang balak makipagtalo pa sa isang pasyenteng wala sa sarili. Pinatong niya ang kamay sa balikat ni Gwen at pasimpleng sinabihan ito. "Si
Anuman ang mangyari, kasalanan ni Ella kung bakit siya humantong sa ganitong sitwasyon. Tinanggap lang niya ang bunga ng sarili niyang mga ginawa. Wala itong kinalaman kay Evan.Nanginginig ang kamay ni Kenneth habang pinipirmahan ang dokumento ng patient's waiver para sa kritikal na kondisyon ni Ella. Matapos nitong paalisin ang doktor, agad siyang bumaling kay Evan at matalim siyang tinitigan. Ngunit kahit anong pilit niya, wala siyang makita ni bahagyang pagsisisi o pagkabalisa sa mukha nito.Sa sumunod na segundo, gamit ang matinding lakas, hinatak niya si Evan mula sa sahig at itinapon ito nang malakas sa harap ng pintuan ng operating room. Itinutok niya ang daliri sa kanya at galit na galit na sumigaw."Evan! Ikaw ang may kagagawan ng lahat ng ito! Malapit nang mamatay si Ella, lumuhod ka ngayon din!"Mabilis na bumangon si Evan, mariing itinuwid ang leeg, at matalim siyang tinitigan. Parang matutulis na kutsilyo ang kanyang tingin na tila tumatarak sa laman ni Kenneth."Kenne
"Hoy, parang hindi ka na isang tunay na master ng alahas sa mga sinasabi mo." Hindi alam ni Evan kung matatawa o maiiyak sa sinabi ni Chris. Hindi niya kayang tanggapin ang alok nito. "Baguhan pa lang ako sa industriyang ito. Hindi ko kayang dalhin ang pangalan mo bilang master ko. Hahanap na lang ako ng ibang paraan para makabili ng regalo." "Huwag mo akong utuin." Saglit na nag-isip si Chris. "Wait! As far as I know, may natitira pa akong kwintas na hindi naibenta sa jewelry exhibition dito sa siyudad. I can give it to you as temporary solution." Ang mga alahas na idinisenyo at ginawa mismo ni Chris ay palaging nauubos sa mga foreign design exhibitions, duda tuloy siya sa sinasabing iyon ng guro. Siguradong ang regalong ito ay akma sa estado ng kaniyang Lola, pero napakalaking pabigat naman nito sa bulsa ni Evan dahil hindi basta-basta ang mga dinesenyo ni Chris na pang-international level. Nakita ni Chris ang pag-aalinlangan sa mukha ni Evan kaya't bahagya siyang ngu
Samatanla, makalipas ang kalahating oras matapos umalis si Evan, dumating si Kenneth sa bahay ni Ella na hindi mapakali ang pakiramdam.Bago pa man niya maikatok ang kamay sa pinto, kusa n itong bumukas nang marahan. Kaya naman, lalo pang lumakas ang hindi magandang kutob niya."Ella!"Mabilis siyang pumasok sa sala, sinipat ang paligid, at tumutok ang tingin niya sa dalawang baso ng tsaa sa lamesa, hindi pa nahuhugasan.Mukhang dumalaw nga rito si Evan, at ipinaghanda pa siya ng tsaa ni Ella.Sa gitna ng katahimikan, may narinig siyang mahinang tunog ng tubig.Napalingon siya sa direksyon ng kwarto ni Ella at agad na naglakad papasok.Bukas nang kaunti ang pinto ng banyo. Sa sahig, may mga bahid ng tubig na dumadaloy, halo ng malinaw na likido at isang matingkad na pulang anino.Nang mapansin ito ni Kenneth, parang may biglang malaking kamay na biglang pumigil sa kanyang paghinga.Lumaki ang kanyang mga mata, saka mabilis na binuksan ang pinto at sumugod papunta sa bathtub.Sa loob n
Alas dos y media ng hapon, dumating si Evan sa opisina ng presidente tulad ng napagkasunduan.Hindi nakalubog sa trabaho si Kevin tulad ng dati. Sa halip, nakaupo siya malapit sa mga halamang nasa sulok ng opisina. Ang kanyang itim na manggas ay nakatupi hanggang siko habang tahimik siyang gumagawa ng sariwang tsaa.Isang lang namang gwapong lalaki na nakatuon ang pansin sa ginagawa ang tanawin ni Evan ngayon.Hindi tuloy madaling alisin ang tingin niya sa lalaki. Mayroon itong kakaibang aura ng katahimikan at katiwasayan.Nang ilang beses nang mag-alinlangan si Evan na basagin ang katahimikang iyon, mas pinili niyang manatili sa may pintonhabang tahimik siyang nagmamasid kung kailan mapapansin ni Kevin ang pagdating niya.Hindi na niya matandaan kung gaano katagal mula noong huling beses na nakita niya ito. Ang singkit nitong mga mata ay katulad pa rin ng dati, kahit anong oras ito tumingin sa isang tao, laging may nagbabadyang lamig at matinding emosyon.Isang titig pa lang, sapat n