Noong mga panahong iyon, bagong kasal pa siya sa pamilya Li ayon sa ayos ni Mr. Li. Alam niyang hindi maganda ang kalusugan ng tiyan ni Kenneth, kaya't nagsanay siya ng mabuti upang makapagluto ng mga pagkaing mainit at komportable para sa kanya tuwing umaga.Ngayon, naisip niya, kumakain nga si Kenneth ng mga midnight snack niya, ngunit iyon ay isang simpleng midnight snack lang.Ibig sabihin, ang kanyang kabutihan ay wala ring halaga mula simula hanggang matapos.Isang oras ang lumipas, at dalawang ulam na may magandang kulay, amoy, at lasa ang nahain sa eleganteng marmol na mesa sa kainan, at mayroong isang malaking grupo at isang maliit na grupo ng mga tao na nagtitipon sa paligid ng mesa, masaya."Subukan mo ito, matagal ko nang inensayo ang lugaw na ito, at ito ang pinakamaganda ko."Habang hinihipan ang mainit na hangin mula sa mangkok, kumuha si Evan ng maliit na kutsara at inabot ito sa bibig ni Ashton.Ibinaba ni Ashton ang ulo, ipinakita ang maliit na bahagi ng kanyang
Dahan-dahang itinaas ni Kevin ang manggas ng kanyang polo, at muling naalala ang malungkot na tingin ni Evan bago ito umalis. Unti-unti, isang ngiti ang sumilay sa kanyang mga labi. "Hindi ko alam kung masarap, pero tiyak na makunat ito," bulong niya sa sarili. Ngunit kahit ganoon, pinili pa rin nitong kainin ng masigasig ang pagkaing inihanda ng babae para sa kanilang mag-ama.Pagkatapos ng hapunan, hindi pa rin maunawaan ni Evan kung bakit hinayaan ni Kevin na ma-bully si Ashton. Habang naghuhugas ng mga plato, halata pa rin ang halong pagkainis at pagkadismaya sa kanyang mukha."Galit ka pa rin?" tanong ni Kevin. Nang masiguro niyang maayos ng nakapag-bihis ang anak sa sariling kwarto, nagtungo si Kevin sa kusina para tulungan si Evan.Matapos ilagay ang mga plato sa disinfection cabinet, tumayo siya ng tuwid satabi ni Evan. Bago pa ito makapagsalita, iniabot na niya ang mga gamit na malalaki sa itaas na kabinet. Walang magawa si Evan kundi ibigay na lang iyon nang may kaunting
"Kung tanungin ka po ni Kuya Kenneth, sabihin mo na lang po na na nagkasakit ako at nagka-lagnat habang naliligo, kaya kailangan mo akong bantayan dito. In that way po, he’ll find no excuse po to question your stay here. Please, Vanvan?""Naku, huwag ka naman magsabi ng ganyan little Ashton! Malulungkot ako kung magkasakit ka dahil sa lamig." Agad na nilapitan ni Evan si Ashton at tinakpan ito ng kumot sa takot na magkatotoo ang sinabi ng bata. Pinisil niya ang ilong nito habang nakangiti. "Salamat sa malasakit mo baby, pero tulad ng sabi ng daddy mo, may mga bagay na kailangan nating harapin dahil hindi ito malulutas ng pagtakas.”Kailangan ni Evan na mapunta sa good side ni Kenneth para maging matiwasay ang pagiging assistant niya rito. Nang sa ganoon ay magkaroon na siya ng pagkakataong magka-access sa mga private files nito at makita ang file ni Dr. Bernard. Sumipsip ng daliri si Ashton, nag-isip sandali, at bahagyang tumango nang may disgusto sa mga mata. "Kung hindi na po ta
Hindi naman nagtagal at sumunod na rin sa kwarto si Kenneth, ilang minuto na rin itong walang imik kahit kanina pa pumasok. Hindi na nais pa ni Evan na gumawa sila ng usapan kaya abala siya sa paghahanda ng pamalit na damit pang-tulog. Huminto lang siya nang makarinig ng mahihinang katok. Tumayo agad si Evan para pagbuksan ang nasa likod ng pinto. Ang kasambahay pala ito na may bitbit na mga nakatiklop na damit. Kalmado naman na sila kaya hinayaan na niya itong ipasok sa loob ng kwarto ang mga dala. Ngunit sana ay hindi na niya lang ito ginawa. Masaya pa kasi nitong inabot sa kaniya ang polo na nasa ibabaw ng mga tiniklop saka nagkwento. "Madam, nahulog po ito mula sa bag n’yo noong isang araw. Nilabhan ko na po para sa inyo.""Anong sinabi mo?" Nagulat ang kawawang kasambahay sa pagtatataas ng boses sa kaniya ng batang amo. Kasabay rin nitong hinampas ng malakas ang mesa sa tanggapan ng kwarto kaya’t nagpadagdag ito ng takot at kaba sa kaniya. Nagulat din si Evan nang makita ang
Ngumiti nang mapait si Evan, handang gumanti ng salita, ngunit biglang sumingit si Andrei Tolentino sa dalawa."Wait, wait! Bakit ba kayo nag-aaway sa harap ko, beautiful ladies? Kung ayaw akong makatrabaho ni Miss Villaflor, siguro may nagawa akong mali noon. Secretary Villaflor, maaari bang iwanan mo muna kami para makapag-usap kami nang sarilinan?""Sige, alang-alang na rin sa pakiusap ni Mr. Greg Smith," malambing na sagot ni Ella.Masayang nilingon ni Ella ang tasa ng tsaa na hawak ni Andrei, saka lumakad palabas na akala mo ay sa catwalk rumarampa. Malakas pang umaalingawngaw ang tunog ng kanyang takong. Nang isasara na niya ang pinto, sinadya niyang gumawa ng ingay at sinenyasan ang mga empleyado sa mga kalapit na opisina na umalis.Plano niyang personal na kumuha ng video bilang patunay ng tagumpay laban kay Evan. Nais niyang i-record ang eksenang magpapabagsak kay Evan at tuluyang magpapahiya rito."Tingnan natin kung hanggang saan ka dadalhin ng swerte mo, Evan." bulong niya
"Yeah, right! Gusto rin naming mapalapit sa magandang binibini. From this day on, we can declare that foster brothers na kami ni Old Craig," biro ng isa pang lalaki, sinamahan pa ng baritonong halakhak."Let this one go, guys," sagot ni Old Craig habang umiiling. "Ako lang ang walang balak na akuin siya. Pwede naman nating hintayin ang tamang panahon." May kasamang pang pag-taas baba ng kilay ng lalaki.Lahat ng naroroon ay mga sanay na sa kumplikadong mundo ng negosyo. Bagama’t si Evan ay opisyal na nasa posisyon na bilang assistant ni Kevin, alam nilang basta't may pera at impluwensya sila, walang babaeng hindi nila kayang makuha.Ramdam ni Evan ang makahulugang tinginan ng mga lalaking ito. Hindi siya ignorante sa mga pahaging ng mga ito sa kaniya. Pero kahit na ganoon, nanatili siyang kalmado, ibinaba sandali ang paningin, ngunit muling ngumiti nang mag-angat siya ng mukha."Sir Craig, bilang pabor sa magandang pakikitungo ko sa inyo, pwede bang magbigay ka ng isa pang punto sa iyo
"Ganoon ba?" Itinaas niya ng kaunti ang kanyang baba, at ang mga mata niya ay tumusok sa puso ni Kenneth na parang mga karayom.“Kung ang lahat ng ginagawa ko ay pagpapahiya sa sarili ko, e ano naman? Sarili ko naman ang pinapahiya ko kaya bakit galit nag alit ka?”Oo, si Evan lang, isang babae na hindi niya minamahal. Bakit siya galit na galit?Basta't asawa siya, hindi kayang tiisin ni Kenneth na ang kanyang babae ay hawak ng ibang lalaki. Hindi niya kayang makita siyang nakangiti at nakatingin sa ibang mga lalaki. Pag-iisipin mong mabuti, possessiveness lang iyon. Wala itong kinalaman sa pagmamahal.Nang malinaw sa kanya iyon, naramdaman ni Kenneth na mas kumalma siya.Subalit, hindi nagtagal ang kanyang katahimikan at madali itong nabasag sa susunod na sinabi ni Evan. "By the way, kung patuloy mong ipapagawa kay Ella na maging boss ko, tiyak na mangyayari ulit ang ganitong eksena."Isang imahe ni Evan na nakikipag-usap sa mga lalaki, ang mga mukha nila malabo, ang mga kamay nito a
"Huwag mo nang intindihin siya, nagpe-pretend lang 'yan."Mabilis na binangga ni Ashton ang mga paa sa sahig sa kaba, at iniwan ang kasambahay upang maghanap ng doktor ng pamilya. Bago siya umalis, hindi niya nakalimutang magsabi kay Evan."Alam ko na may doctor na tito ay nakatira sa villa sa likod. Pupunta ako doon at babalik agad. Vanvan, maghintay ka lang dito.""Huwag ka nang tumakbo, hindi naman ganun kasakit."Habang pinapanood ang maliit na pigura ni Ashton na mabilis na nawala sa pasilyo, ang puso ni Evan ay lumambot.Paano nga ba niya kayang saktan ang isang batang ganito kabait at magiliw?Pagkatapos mag-isip, dahan-dahan niyang binalik ang kanyang mga mata at nakatagpo ng mata ng kasambahay na para bang nakaharap sa isang malaking kalaban.Ngumiti siya. "Tungkol ba sa eksenang ito, ipinaliwanag na ba sa iyo ni Kenneth ang mga nangyari?""Oo, Madam." Ang kasambahay ay nag-aatubili, tinignan ang dugong braso ni Evan at ang nakahigang si Cheska na walang malay, pinigil ang m
Kung tutuusin, sa galing ni Lindsey sa pagpapanggap at panlilinlang, kahit pa hindi totoo, kaya niyang magkunwaring mahal si Ashton sa harap ng tiyuhin nito.Pero sa lahat ng nakita, mukhang alinman sa dalawa ang totoo—kulang ang effort ni Lindsey sa pagpapanggap, o masyadong matalino si Ashton para malinlang. Sa isang sulyap pa lang, parang nababasa na niya ang lahat ng kilos ni Lindsey.Napatingin si Evan sa malungkot na ekspresyon ni Ashton—isang lungkot na hindi niya sinasadya pero hindi niya rin kayang itago. Naramdaman niya ang awa sa bata, pero alam niyang wala siyang karapatang husgahan si Lindsey. Ang tanging magagawa niya lang ay sikaping mapasaya si Ashton sa bawat pagkakataon na kasama niya ito.Walang ibang paraan. Matagal siyang nag-alinlangan habang hawak ang cellphone, pero sa huli ay pinindot niya ang numero ng kanyang tiyuhin.“Evan,” bati ni Kevin nang sagutin ang tawag.“Tito,” mahinahon niyang sagot. “Kasama ko si Ashton. Gusto niyang maglaro sa bahay ninyo. Pwede
Kinagabihan, nakatanggap siya ng mensahe mula kay Ashton—pinapapunta siya sa school para sunduin ito.Na-miss na rin niya ang bata, at kahit sandali siyang nagdalawang-isip, hindi niya rin kayang tanggihan ang hiling nito.Hanggang ngayon, sariwa pa rin sa isipan niya ang nangyari noong huli siyang pumunta sa school—pati ang hapdi ng paso sa likod ng kanyang kamay, hindi pa rin niya malimutan.Kahit pa pilitin niyang kumbinsihin ang sarili na si Lindsey ay kasintahan ng kanyang tiyuhin at wala na siyang dapat ipaglaban, iba pa rin ‘yung sakit. Hindi porket hindi siya nagsalita ay hindi na siya nasaktan."Evan,, anong iniisip mo at parang ang lungkot mo?" tanong ni Christopher habang lumalapit, hawak ang isang tasa ng kape. Umupo siya sa tabi ni Evan at sinimulang ikwento ang mga plano niya para sa studio.Epektibo ang paraan niya—agad nawala sa isip ni Evan ang iniisip niya at masaya siyang nakisali sa pag-uusap."Sige, ayusin mo 'yang mga ideya, tapos i-email mo agad sa tito mo. Sigu
Para sa Driver ni Kenneth, ang pagging tahimik niya ay natural lamang sa kaniya. Matagal niyang tinitigan ang bihirang ngiti ni Evan—parang uhaw na uhaw siyang titigan ito, at habang lumilipas ang bawat segundo, lalo lamang tumitindi ang pagnanasa niyang angkinin ang babaeng nasa harap niya. Pero kahit ganoon, hindi siya nangahas na pilitin ito muli.“Evan, akin ka.”Mahinahon man ang pagkakabitaw niya ng mga salitang iyon, naroon ang lalim ng pananakot sa likod ng kanyang malamlam at maitim na mga mata. Bawat salita ay tila pahayag ng pag-aangkin.Hindi siya pinahiya ni Evan. Bagkus, bahagya pa niyang itinaas ang kanyang mukha, pinanatili ang mahinang ngiti sa mga labi. Ngunit hindi ito umabot sa kanyang mga mata. Sa ilalim ng ngiting iyon, may halong lamig at hinanakit.Pagkatapos, inalis niya ang tingin mula kay Kenneth, dahan-dahang isinara ang pinto ng sasakyan, saka tahimik na inutusan ang driver. “Tayo na.”Alangan ang driver. Sa pamamagitan ng rearview mirror, sinulyapan niya
Nag-reach out ang housekeeper mula sa lumang bahay ni Evan, at sinabi na nais siyang makita ng matandang babae.Wala nang magawa si Evan kundi hilingin kay Christopher na magsimula ng pansin mula sa mga reporters. Nagbago siya ng itsura at tumakas sa likod ng pinto.Pagdating sa lumang bahay ng Huete, bumukas ang mga ukit na pintuan. Paglabas ni Evan mula sa sasakyan, naglakad siya at aksidenteng nakasalubong si Stephanie na nakasuot ng matingkad na damit.Hindi na pinansin ni Evan ang dating ina-inahan. Nakataas ang kanyang ulo, dumaan siya nang mataas ang tingin."Evan, ako pa naman ang iyong mother-in-law. Hindi mo man lang ba ako babatiin?" Nang makita siya ni Stephanie, muling lumamig ang kanyang mukha. Hinadlangan siya nito at may poot sa mata, "Huwag ka munang maglakad, may sasabihin ako sa'yo."Hindi pinansin ni Evan ang kanyang pang-aasar, tinitigan siya ng malamig at naglakad palayo.Paano naman si Stephanie? Hindi niya palalagpasin ang ganitong pagtingin ni Evan. Tumayo siy
“Miss Evan, paano mo nagawa iyon?"Wala nang kaalaman si Evan na nagawa niya iyon dahil sa kanyang bentahe sa kasarian, at inisip na ang pato na may pinit na rice wine ang totoong may sala. "Siguro, swerte lang ako. Tungkol sa proseso, hindi mo na kailangang sabihin sa tito ko. Pakiusap na lang, ipasubok mo sa kanya. Kung hindi gumana, mag-iisip ako ng ibang paraan."Pinatol ni Jaxon ang tawag at tinitigan ang misteryosong mata ng presidente ng Huete Group sa likod ng desk habang nakanganga ang ulo.Ayaw ng Master na malaman ni Evan na siya'y seryosong nasugatan dahil sa kanya, at hindi rin gusto ni Miss Evan na malaman ng Master na humingi siya ng tulong medikal para sa kanya, at siya'y isang maliit na tao lang. Nasa gitna siya ng lahat at natatakot na baka isang araw, mamatay siya nang hindi buo ang katawan.Nilulon ni Jaxon ang laway sa takot at mabilis na nagsabi: "Master, si Miss Evan ang tumawag. Tinutukoy niya ang mga maliliit na bagay sa studio. By the way, narinig ko lang na
Napatitig siya rito, saka tumango. "Simula Sabado, sumama ka sa akin sa Emerald Welfare Home."Ang hiling na
Makalipas ang tatlong oras, dumating si Evan sa isang lumang bahay at kumatok sa pinto nito. Ang pintura sa kahoy ay luma at natutuklap na.May narinig siyang mga yapak sa loob bago bumukas ang pinto. Ngunit imbes na ang matandang lalaki ang sumalubong sa kanya, ang lalaking matagal nang may ayaw sa kanya ang nasa harapan niya.Nabigla ito nang makita siya."Ano’ng nangyari sa’yo?"Alam ni Evan kung bakit siya nagulat kaya ngumiti lang siya at hindi ito pinansin. Inalis niya ang kanyang sunglasses, saka lumampas sa lalaki papunta sa hardin kung saan ang matandang lalaki ay abala sa pag-aalaga ng mga bulaklak at paglalaro sa kanyang aso."Lolo, magluluto ka ba ulit ng fermented duck ngayon?"Nagulat ang matanda. Hindi niya inaasahan na tutuparin pa rin ni Evan ang kanyang pangako sa kabila ng gulong kinasasangkutan nito."Hindi. Bumili ako ng dalawang igat kanina, nasa kusina. Manood ka na lang habang niluluto ko."Tahimik na napangiti ang matanda. Habang pinagmamasdan ang lalaking nas
Nang makita ng ilang malalaking lokal na brand ang isang makapangyarihang katunggali na biglang lumitaw, hindi na sila mapakali. Nagpadala sila ng mga bayarang tao upang siraan si Yeyan online, ngunit halos walang naging epekto ang kanilang paninira.Sa gitna ng pag-atake ng mga pekeng accounts, maraming netizens ang hindi nagpatinag at agad na nagbigay ng kanilang opinyon."Pakiusap naman, ‘yan ang brand na paborito mismo ng presidente ng Huete Corporation! Kung hindi mo gusto, baka ikaw ang may pangit na panlasa. Isipin mo na lang, kakaunti lang ang katulad ni Kevin—mayaman, gwapo, at maganda ang pangangatawan. Normal lang kung hindi mo kayang sabayan ang taste niya, pero maling mali na siraan mo ito ng walang basehan.""Sa estado at yaman ni Mr. Huete, sa tingin mo ba kailangan pa niyang kumuha ng endorsement gaya ng mga artista at magbenta ng produktong hindi niya ginagamit? Bukod pa roon, parang sadyang ginawa para sa kanya ang hikaw—napakaganda ng disenyo at pulido ang pagkakagaw
Nakatingin si Evan kay Kenneth na nasa ilang metro ang layo mula sa kanya. Matagal na silang magkakilala, pero ngayon lang niya nakita si Kenneth na ganito kapuruhan ang itsura.Kung limang taon na ang nakalipas, marahil ay naawa pa siya rito.Pero ngayon, ang lalaking minsan niyang minahal ay nasa harapan na niya — sobrang lapit na halos mahawakan niya ito — ngunit sa puso niya'y wala nang nararamdamang iba kundi kapaitan.Hindi niya alam kung bakit nagpapaka-drama si Kenneth, pero batay sa pagkakakilala niya rito, hinding-hindi ito basta-basta susuko.Ibinaba niya ang tingin, saka ibinulsa ang susi ng kotse sa bulsa ni Kevin. Mahina niyang sinabi, "Uncle, mauna ka na. Ako na'ng bahala rito."Itinaas ni Kevin ang kanyang makakapal na kilay at tiningnan si Evan — walang sinabi, pero malinaw na nag-aalala.Sa ilalim ng ilaw ng kalye, litaw na litaw ang payat na pigura ni Evan — parang abo pagkatapos ng apoy na nagliyab.Hindi kalayuan, mahigpit na nakasara ang kamao ni Kenneth — nangin