Ngumiti nang mapait si Evan, handang gumanti ng salita, ngunit biglang sumingit si Andrei Tolentino sa dalawa."Wait, wait! Bakit ba kayo nag-aaway sa harap ko, beautiful ladies? Kung ayaw akong makatrabaho ni Miss Villaflor, siguro may nagawa akong mali noon. Secretary Villaflor, maaari bang iwanan mo muna kami para makapag-usap kami nang sarilinan?""Sige, alang-alang na rin sa pakiusap ni Mr. Greg Smith," malambing na sagot ni Ella.Masayang nilingon ni Ella ang tasa ng tsaa na hawak ni Andrei, saka lumakad palabas na akala mo ay sa catwalk rumarampa. Malakas pang umaalingawngaw ang tunog ng kanyang takong. Nang isasara na niya ang pinto, sinadya niyang gumawa ng ingay at sinenyasan ang mga empleyado sa mga kalapit na opisina na umalis.Plano niyang personal na kumuha ng video bilang patunay ng tagumpay laban kay Evan. Nais niyang i-record ang eksenang magpapabagsak kay Evan at tuluyang magpapahiya rito."Tingnan natin kung hanggang saan ka dadalhin ng swerte mo, Evan." bulong niya
"Yeah, right! Gusto rin naming mapalapit sa magandang binibini. From this day on, we can declare that foster brothers na kami ni Old Craig," biro ng isa pang lalaki, sinamahan pa ng baritonong halakhak."Let this one go, guys," sagot ni Old Craig habang umiiling. "Ako lang ang walang balak na akuin siya. Pwede naman nating hintayin ang tamang panahon." May kasamang pang pag-taas baba ng kilay ng lalaki.Lahat ng naroroon ay mga sanay na sa kumplikadong mundo ng negosyo. Bagama’t si Evan ay opisyal na nasa posisyon na bilang assistant ni Kevin, alam nilang basta't may pera at impluwensya sila, walang babaeng hindi nila kayang makuha.Ramdam ni Evan ang makahulugang tinginan ng mga lalaking ito. Hindi siya ignorante sa mga pahaging ng mga ito sa kaniya. Pero kahit na ganoon, nanatili siyang kalmado, ibinaba sandali ang paningin, ngunit muling ngumiti nang mag-angat siya ng mukha."Sir Craig, bilang pabor sa magandang pakikitungo ko sa inyo, pwede bang magbigay ka ng isa pang punto sa iyo
"Ganoon ba?" Itinaas niya ng kaunti ang kanyang baba, at ang mga mata niya ay tumusok sa puso ni Kenneth na parang mga karayom.“Kung ang lahat ng ginagawa ko ay pagpapahiya sa sarili ko, e ano naman? Sarili ko naman ang pinapahiya ko kaya bakit galit nag alit ka?”Oo, si Evan lang, isang babae na hindi niya minamahal. Bakit siya galit na galit?Basta't asawa siya, hindi kayang tiisin ni Kenneth na ang kanyang babae ay hawak ng ibang lalaki. Hindi niya kayang makita siyang nakangiti at nakatingin sa ibang mga lalaki. Pag-iisipin mong mabuti, possessiveness lang iyon. Wala itong kinalaman sa pagmamahal.Nang malinaw sa kanya iyon, naramdaman ni Kenneth na mas kumalma siya.Subalit, hindi nagtagal ang kanyang katahimikan at madali itong nabasag sa susunod na sinabi ni Evan. "By the way, kung patuloy mong ipapagawa kay Ella na maging boss ko, tiyak na mangyayari ulit ang ganitong eksena."Isang imahe ni Evan na nakikipag-usap sa mga lalaki, ang mga mukha nila malabo, ang mga kamay nito a
"Huwag mo nang intindihin siya, nagpe-pretend lang 'yan."Mabilis na binangga ni Ashton ang mga paa sa sahig sa kaba, at iniwan ang kasambahay upang maghanap ng doktor ng pamilya. Bago siya umalis, hindi niya nakalimutang magsabi kay Evan."Alam ko na may doctor na tito ay nakatira sa villa sa likod. Pupunta ako doon at babalik agad. Vanvan, maghintay ka lang dito.""Huwag ka nang tumakbo, hindi naman ganun kasakit."Habang pinapanood ang maliit na pigura ni Ashton na mabilis na nawala sa pasilyo, ang puso ni Evan ay lumambot.Paano nga ba niya kayang saktan ang isang batang ganito kabait at magiliw?Pagkatapos mag-isip, dahan-dahan niyang binalik ang kanyang mga mata at nakatagpo ng mata ng kasambahay na para bang nakaharap sa isang malaking kalaban.Ngumiti siya. "Tungkol ba sa eksenang ito, ipinaliwanag na ba sa iyo ni Kenneth ang mga nangyari?""Oo, Madam." Ang kasambahay ay nag-aatubili, tinignan ang dugong braso ni Evan at ang nakahigang si Cheska na walang malay, pinigil ang m
Halata sa mukha ni Evan na tensed na siya pero nilampasan niya lang si Kenneth.Mabilis siyang lumapit, yumuko, at niyakap ang maliit na bata. Matatalim ang tingin niyang parang mga kutsilyo. "Kenneth, subukan mo lang siyang saktan ulit, lalabanan kita hanggang sa huli."Ang tingin niya kay Kenneth ay parang humaharap sa isang malaking kalaban, dahilan upang matigilan at manlamig ang galaw ng lalaki.Habang nakayuko si Kenneth at tinitingnan ang magkasabay na mahigpit na yakap ng dalawa, hindi niya maiwasang isipin: Paano kaya kung hindi namatay ang anak namin limang taon na ang nakalipas? Ano kaya ang itsura ng eksenang ito ngayon?Ngunit tapos na ang nakaraan. Ang patay ay hindi na maibabalik.Sa kabila nito, alam niyang may kabutihan pa rin si Evan. Basta magsikap si Cheska sa pagiging mabait at magpakita ng inosente at kaibig-ibig, naniniwala siyang hindi ito kayang tiisin ni Evan. Hindi rin niya kayang balewalain ang bata nang tuluyan.Batay sa nalalaman ni Kenneth, hindi naging
Dumaan ang tingin ni Kevin sa ulo ni Evan, bago siya lumapit sa kama ni Cheska. Mula sa itaas, sinuri niya ang reaksyon ng bata.Bagamat pilit na hindi gumagalaw, kitang-kita ang butil ng malamig na pawis na tumutulo sa noo ni Cheska. Ang mga kamay at paa nitong nakatago sa ilalim ng kumot ay bahagyang nanginginig.Halos mapaiyak na si Cheska nang sa wakas ay inalis ni Kevin ang mabigat niyang tingin. Tumigil siya saglit at tila may hinanap.Dahil sa personal na ugali, bihira siyang magdala ng anumang alahas sa katawan. Ngunit sa pagkakataong ito, walang pag-aalinlangan niyang tinanggal ang isang napakaganda at intricately crafted na tie clip. Ibinuka niya ang kanyang palad at inilatag ito sa harap ni Cheska.Sa ilalim ng maluho at mainit na ilaw ng kristal na lampara, sumilay ang liwanag mula sa brilyante at tumama sa nanginginig na mga pilikmata ni Cheska."Kung magigising si Cheska ngayon, mapupunta ito sa kanya," ani Kevin na nakangiti, ang mababa at magnetikong boses niya'y tila
Sa di kalayuang daanan, ilang daang metro ang layo, biglang napahatsing si Evan.Lumingon si Kevin sa kanya. Sa isang maginoong kilos, hinubad niya ang suot na coat at mahinahong isinuklob iyon sa mga balikat ni Evan, dumaan pa ito kay Ashton.Ang tela, na may init mula sa katawan ng lalaki, ay malambot at komportable—kabaligtaran ng malamig at matigas na ugali na madalas niyang ipinapakita.Nahihiyang tumanggi si Evan, lalo na’t naroon si Ashton. Kaya’t bahagya siyang tumango kay Kevin bilang pasasalamat. Hinawakan niya ang harapan ng coat gamit ang kanyang mahahabang daliri, sinisikap panatilihin ang init na iyon nang mas matagal.Waring walang pakialam si Kevin sa pasasalamat ni Evan, ngunit may kaunting banayad at malalim na ngiti sa kanyang maiitim na mga mata.Pagdating sa pribadong tirahan ni Kevin, tinulungan ni Evan si Ashton, na labis ang saya, na magbabad sa maligamgam na tubig. Pagkatapos, sinuotan niya ito ng pajama. Sumunod na siya ang naligo, gamit ang banyo sa kwarto n
"Hindi ako makatulog," ani ng lalaki, ang kanyang boses ay mababa at waring tinatantsa ang mood ni Evan.Nais sanang umiwas ni Evan sa tanong na iyon ng lalaki, ngunit tila natuyo ang kanyang bibig at walang salitang nais lumabas dito.Bigla na lamang bumagsak ang isang manipis na kumot mula sa ulunan niya at pumatong sa kaniyang balikat para mabalot ang kaniyang katawan.Dumaan si Kevin sa likod ni Evan, ang kaniyang matikas na bawat hakbang ay mas lalong nagdedepina ng espesyal na presensiya nito."Sumunod ka sa akin. I'll show you something."Naguguluhan man at nahihiya, wala na ring nagawa si Evan kung hindi ang sumunod sa lalaki.Dinala siya sa isang napaka-laking game room na pag-aari ni Kevin, nakatago ito sa basement ng villa na iyon. Kung hindi pa dahil kay Kevin, hindi malalaman ni Evan na mayroong ganoon ang bahay.Nang mapindot ang switch ng ilaw, bumungad ang iba’t ibang arcade machines na nakalagak roon, dalawa rito ay kilalang-kilala ni Evan dahil mga collector's editio
Biglang bumigat ang pakiramdam ni Evan nang marinig ang sinabi ni Stephanie.Noong nakaraang buwan, ang inhibitor na labis niyang kailangan ay sinimulang gawin at pagbutihin sa ibang bansa bago dalhin sa loob ng bansa.Sinabi sa kanya ni Ate Sophie na ang lahat ng gastusin ay sagot ng kanyang lola. Noong una, naniwala siya at iniisip na kaunting injection lang naman iyon. Kaya kahit gaano pa kamahal, hindi aabot sa daan-daang milyon.Pero ngayong pinag-iisipan niya ito nang mas mabuti, naisip niya, Kung walang buong pondo, anong laboratoryo ang gagastos ng ganito kalaki para sa isang produkto na wala namang tiyak na kita sa merkado?Iniwasan ni Kevin ang gulat na tingin ni Evan at ngumiti."Sister-in-law, that's my money. Kung paano ko ito gustong gastusin ay sarili kong desisyon. I don't think I have the responsibility to tell you my personal wealth, right?"Bahagyang nanghina ang balikat ni Stephanie, halatang hindi niya nagustuhan ang sagot ni Kevin. Pero kahit pa pilit niyang itin
Bago pa magawa ni Kenneth ang anumang ikagugulat ng lahat, mabilis na inalalayan ni Evan si Chris, ang kanyang malalabong mata ay puno ng matinding galit habang matalim siyang tumitig kay Kenneth."Kenneth!"Huling beses niyang nakita si Evan na ganito katatag ay sa maliit nilang apartment noon.Noong panahong iyon, ginagawa niya ito upang protektahan si Kenneth, pero ngayon, ibang lalaki na ang kanyang pinagtatanggol.Tinitigan siya ni Kenneth, at ang malamig niyang ngiti ay unti-unting naging malupit.Bago pa man siya magsawa sa larong ito, mayroon nang ibang lalaki si Evan?How could he let this happen?He won't let Evan let go from his grasp. Hinding-hindi mangyayari iyon.Habang iniisip ni Kenneth kung paano niya muling makokontrol si Evan, biglang tumunog ang musika na hudyat ng pagtatapos ng pagtitipon.Dahan-dahang nagsimulang maghiwa-hiwalay ang mga bisita. Ang karamihan ay nanatili sa bulwagan, habang ang ilan ay sumakay ng elevator patungo sa meeting room sa 18th floor.Mul
Sa engrandeng mid-year party ng Huete Group, lumabas si Evan na napakaganda at elegante sa kanyang mamahaling damit. Mapayapang kasama niya si Christopher Greece, nakayuko paminsan-minsan habang may mahinhing ngiti sa labi. Panaka-naka rin itong nakikipag-usap sa bawat direktor.Marahil upang mas maging bagay sila ni Evan, nagpalit si Chris ng kasuotan na kapareho ng kulay ng kanyang suot. Sa kanyang gwapong mukha, nagniningning ang isang maliwanag at maaliwalas na ngiti sa lalaki. Kitang-kita kung gaano niya ine-enjoy ang sandali habang magkahawak-braso silang naglalakad.Samantala, hindi maipaliwanag ni Kenneth ang nararamdaman niya. Marahil ay nagulat siya sa biglang pagsulpot ni Evan. Dahil nang una niyang makita ang kanyang payat at eleganteng pigura, napahinto siya nang hindi namamalayan, hindi man lang narinig ang paulit-ulit na pagtawag sa kanya ng mga nasa paligid."Huwag kang mag-alala, pamangkin kong Kenneth, susuportahan ka namin sa eleksyong ito.""Tama! Si Kenneth ay isa
"Kenneth, ‘wag mong sisihin ang sarili mo." Saglit na tumigil si Ella bago muling nagsalita ng malambing at masakit na mga salita. "Kung ako man ang unang nagmahal sa'yo, kung natakot akong mawala ka, o kahit ginamit ko ang kamatayan para magkaroon pa ng puwang diyan sa puso mo, lahat ng iyon ay kasalanan ko."Nagdilim ang tingin ni Kenneth. Alam naman niya noon pa ang mga pangamba ni Ella, pero hindi niya ito binigyang pansin.Ngunit ngayong narinig niyang ginawa niya ang lahat ng ito dahil ayaw niyang maiwan, hindi niya maitatangging may bahagyang kirot sa puso niya.At sa pagkakataong ito, ang tunay na dahilan kung bakit tinangka ni Ella ang pagpapakamatay, ay walang iba kundi siya mismo. Habang tahimik na nag-iisip si Kenneth, agad na nagpalit ng paksa si Ella. "Ako na ang magpapaliwanag sa mga magulang ko. Sasabihin kong nadulas lang ako habang nagbabalat ng prutas.""Hindi sapat 'yan." Pilit ngumiti si Kenneth, ngunit maya-maya, seryosong nagtanong, "Ella, sabihin mo sa aki
Mabilis na hinawakan ng nurse dalaga at malambing na sinabihan ito. "Gwen, bagong pasyente ito. Dito lang siya na-assign sa kwarto mo, kaya tabi ang kama niyo. Hindi siya ang ate mong si Bernardita Paranal."Pagkarinig sa pangalang iyon, bumilis ang tibok ng puso ni Evan. Sandaling lumiwanag ang kanyang mga mata ngunit unti-unting nagdilim muli.Minsan nang sinabi ng kanyang tiyuhin na ang huling balita tungkol kay Bernard Paranal ay nasa isang mental hospital siya. Pero sa dami ng taong may ganoong pangalan sa mundo, hindi na siya dapat umasa sa ganito kalabong lead."Hindi, ang natutulog sa kama na ito ay si Ate Bernardita!" Matigas ang ulo ng batang si Gwen. Mahigpit niyang hinila ang kumot ni Evan at tumitig sa kanya gamit ang malalaki niyang mata, tila nagtataka. "Ate, bakit hindi mo ako kinakausap?"Napabuntong-hininga ang nurse, tila wala nang balak makipagtalo pa sa isang pasyenteng wala sa sarili. Pinatong niya ang kamay sa balikat ni Gwen at pasimpleng sinabihan ito. "Si
Anuman ang mangyari, kasalanan ni Ella kung bakit siya humantong sa ganitong sitwasyon. Tinanggap lang niya ang bunga ng sarili niyang mga ginawa. Wala itong kinalaman kay Evan.Nanginginig ang kamay ni Kenneth habang pinipirmahan ang dokumento ng patient's waiver para sa kritikal na kondisyon ni Ella. Matapos nitong paalisin ang doktor, agad siyang bumaling kay Evan at matalim siyang tinitigan. Ngunit kahit anong pilit niya, wala siyang makita ni bahagyang pagsisisi o pagkabalisa sa mukha nito.Sa sumunod na segundo, gamit ang matinding lakas, hinatak niya si Evan mula sa sahig at itinapon ito nang malakas sa harap ng pintuan ng operating room. Itinutok niya ang daliri sa kanya at galit na galit na sumigaw."Evan! Ikaw ang may kagagawan ng lahat ng ito! Malapit nang mamatay si Ella, lumuhod ka ngayon din!"Mabilis na bumangon si Evan, mariing itinuwid ang leeg, at matalim siyang tinitigan. Parang matutulis na kutsilyo ang kanyang tingin na tila tumatarak sa laman ni Kenneth."Kenne
"Hoy, parang hindi ka na isang tunay na master ng alahas sa mga sinasabi mo." Hindi alam ni Evan kung matatawa o maiiyak sa sinabi ni Chris. Hindi niya kayang tanggapin ang alok nito. "Baguhan pa lang ako sa industriyang ito. Hindi ko kayang dalhin ang pangalan mo bilang master ko. Hahanap na lang ako ng ibang paraan para makabili ng regalo." "Huwag mo akong utuin." Saglit na nag-isip si Chris. "Wait! As far as I know, may natitira pa akong kwintas na hindi naibenta sa jewelry exhibition dito sa siyudad. I can give it to you as temporary solution." Ang mga alahas na idinisenyo at ginawa mismo ni Chris ay palaging nauubos sa mga foreign design exhibitions, duda tuloy siya sa sinasabing iyon ng guro. Siguradong ang regalong ito ay akma sa estado ng kaniyang Lola, pero napakalaking pabigat naman nito sa bulsa ni Evan dahil hindi basta-basta ang mga dinesenyo ni Chris na pang-international level. Nakita ni Chris ang pag-aalinlangan sa mukha ni Evan kaya't bahagya siyang ngu
Samatanla, makalipas ang kalahating oras matapos umalis si Evan, dumating si Kenneth sa bahay ni Ella na hindi mapakali ang pakiramdam.Bago pa man niya maikatok ang kamay sa pinto, kusa n itong bumukas nang marahan. Kaya naman, lalo pang lumakas ang hindi magandang kutob niya."Ella!"Mabilis siyang pumasok sa sala, sinipat ang paligid, at tumutok ang tingin niya sa dalawang baso ng tsaa sa lamesa, hindi pa nahuhugasan.Mukhang dumalaw nga rito si Evan, at ipinaghanda pa siya ng tsaa ni Ella.Sa gitna ng katahimikan, may narinig siyang mahinang tunog ng tubig.Napalingon siya sa direksyon ng kwarto ni Ella at agad na naglakad papasok.Bukas nang kaunti ang pinto ng banyo. Sa sahig, may mga bahid ng tubig na dumadaloy, halo ng malinaw na likido at isang matingkad na pulang anino.Nang mapansin ito ni Kenneth, parang may biglang malaking kamay na biglang pumigil sa kanyang paghinga.Lumaki ang kanyang mga mata, saka mabilis na binuksan ang pinto at sumugod papunta sa bathtub.Sa loob n
Alas dos y media ng hapon, dumating si Evan sa opisina ng presidente tulad ng napagkasunduan.Hindi nakalubog sa trabaho si Kevin tulad ng dati. Sa halip, nakaupo siya malapit sa mga halamang nasa sulok ng opisina. Ang kanyang itim na manggas ay nakatupi hanggang siko habang tahimik siyang gumagawa ng sariwang tsaa.Isang lang namang gwapong lalaki na nakatuon ang pansin sa ginagawa ang tanawin ni Evan ngayon.Hindi tuloy madaling alisin ang tingin niya sa lalaki. Mayroon itong kakaibang aura ng katahimikan at katiwasayan.Nang ilang beses nang mag-alinlangan si Evan na basagin ang katahimikang iyon, mas pinili niyang manatili sa may pintonhabang tahimik siyang nagmamasid kung kailan mapapansin ni Kevin ang pagdating niya.Hindi na niya matandaan kung gaano katagal mula noong huling beses na nakita niya ito. Ang singkit nitong mga mata ay katulad pa rin ng dati, kahit anong oras ito tumingin sa isang tao, laging may nagbabadyang lamig at matinding emosyon.Isang titig pa lang, sapat n