2 : Simula

BUONG higpit na niyakap ni Zeith Kate ang wala nang buhay na si Don Arthur.

Naabutan niya ang ama na naliligo sa sarili nitong dugo.

"Dad!" tawag niya sa wala nang buhay na ama.

Iniwan niya pansamantala ang mommy niya sa baba na sugatan dahil nagpupumilit ito na ipahanap sa kaniya ang Dad at kuya Blake niya.

At heto nga ang naabutan niya... Si Blake na wala pa ring malay at nasa unahan naman ang kaniyang nakahandusay na daddy na wala ng buhay.

Una niyang dinaluhan si Blake.

"Kuya??" tawag niya rito na pinatihaya ito.

Wala siyang nakitang sugat sa kuya kaya natiyak niyang ayos lang ito.

Hinanap ng kaniyang mga mata ang Daddy niya para lang magimbal sa makikita!

"Dad!!" Nanginginig na muling tawag niya sa nakahandusay na ama. "Daddy? Daddy? Please wake up!" paulit-ulit na pukaw niya rito at niyugyog pa ang katawan ng ama.

Noon niya natiyak na patay na ang kaniyang Daddy nang subukan niyang pulsuhan ito.

"No, Daddy! Bakit??" Tanging nawika niya na pinuno ng hikbi at luha.

Alam niyang hindi ito posibleng magiging katapusan ng lahat.

Alam din niyang sa simula pa lamang ay maaring ganito ang wakas ng kabaliwan ng pamilya.

Paano niya masisisi ang sinuman sa nangyari?

Her family deserves this pity end!

Here is the end of all thier wickedness and the exchange of unrested souls who are until now are still troubled and cannot rest in the abyss.

Isinubsob na lamang niya ang sarili sa dibdib ng wala nang buhay na ama at doon ay para lang mapahikbi.

"Didn't I warned you before?!" aniyang di naiwasang sumbatan ang ama. "I already said it to you before! If you had just listened to me, hindi sana ito nangyari." mahinang wika niya na panay ang hikbi.

Kung noon pa sana natapos ang kabaliwang ito, baka hindi sa ganitong paraan magtatapos ang lahat.

Sinisi niya ito sa lahat pero ano pa ba ang magagawa ng pagsisisi niya? Maibabalik pa ba niyon ang lahat sa dati?

Nasa ganoong emosyonal na tagpo

ang dalaga nang may biglang nagsalita sa likuran nito.

"Why fell so be sorry? Your dad deserves this everything!"

Kilala niya ang boses na iyon kaya napalingon siya rito upang tiyakin na ito nga ang may-ari ng boses na iyon.

"Miguel Asuncion?"

"Ako nga, Zieth Kate."

Pagkarinig sa sinabi nito ay parang narealized niya na baka ito ang pumatay sa daddy niya.

Without knowing na may hawak itong baril at kalmadong nakaupo sa isang tabi habang humihithit ng sigarilyo.

Umusok ang bunganga nito matapos bumuga ng isang makapal na usok.

Walang sabi-sabing pinulot niya ang baril na nasa tabi ng kaniyang dad at ikinasa.

Tumayo siya at nagmadaling tinungo ang kinaroroonan ni Miguel na walang pakialam at ni hindi nag alala sa maari niyang gawin laban dito.

Lingid sa kaalaman ng lahat ay nagsanay din siya sa paghawak ng baril.

Ito ay para din sa paghahanda sa napakalaking giyera na magaganap sa pamilya nila.

..And here it is the results!

"Sabihin mo sa akin!" malakas na sigaw niya nang makalapit dito.

"Sino ang bumaril kay Daddy? Si Ate Arianne ba o ikaw?"

Lihim niya ring inalam ang tungkol sa usapan ng kaniyang kuya Blake at ni Miguel.

Pati ang pamba-blackmail nito sa pamilya nila ay hindi din nakaligtas sa kaniyang pangi-imbestiga.

Hindi sumagot si Miguel at patuloy lang sa ginagawa.

"Answer me! Who killed my Dad?" minsan pa niyang inulit ang tanong at sa pagkakataong iyon ay mas malakas.

"What should you going to do kapag nalaman mong ako mismo ang pumatay sa kaniya?"

Parang binagsakan ng langit at lupa ang mundo niya. Pakiramdam niya ay nangatog ang mga tuhod niya at nangangambang mabubuwal anumang sandali.

"He was your boss! How come you repay his kindness..." halos 'di niya mabigkas iba pang mga sasabihin. Tinalo na siya ng pagkashocked at panghihina. "Through the years, you served our family with all loyalty. My Dad gave you everything! He dressed you up, he feds you when you are hungry, he fetch you when you're thirst! Then how?!"

Nagsisisimula na siyang manenermon rito.

Inayos nito ang sarili sa pagkakaupo. "Magsusumbatan pa ba tayo dito at magbibilangan ng mga kabutihan? Bakit ikaw Kate, paano mo naatim sa gabi ang matulog kasama ng mga kriminal na ito? Pa'no mo nagawang pumikit habang dalawang mata mong nakita at nasaksihan ang karumal-dumal na krimen ng mga magulang mo? Paano mo nilunok sa sarili ang maging kabilang sa pamilya ng mamatay-tao?"

Nagulat si Miguel na bigla ay iniumang niya sa mismong noo nito ang hawak na baril. Maging siya ay nagulat sa naging reaksiyon.

Nasa gatilyo na ng baril ang isa sa mga daliri niya, nangangambang anumang oras ay puputok iyon.

Pinakli nito ang baril na nakatutok dito.

"You don't need to do this Zeith Kate." pahayag nito at may binunot sa likuran. Napaatras siya bigla nang makita iyon. "Let me do it for you." dagdag nito na mahinang ikinasa ang hawak nitong pistol at itinutok sa sariling ulo. "Kapag dumating ang mga pulis, sabihin mong ako ang pumatay kay Don Arthur Del Fuego. Sabihin mong pinagbayad ko lang siya sa pagpatay sa aking babaeng bukod na minahal, si Samantha Villaverde."

Pagkasabi noon, walang pagdadalawang isip na kinalabit nito ang gatilyo ng hawak na baril.

Gusto pa sana niyang pigilan ito pero huli na ang lahat. Nanlaki na lamang ang mga mata niya at napaawang ang mga labi.

Bumagsak sa sahig ang wala nang buhay at naliligo sa sariling dugo na si Miguel Asuncion.

(( chapter alert: See Chapter 57 of Arianne's Revenge for more details and clarifications. thank you.))

_____________

BUONG lungkot ang sumakop sa pagkatao ni Zieth Kate nang minsan pang maalala ang nakaraan. That was happened seven years almost. Seven years already but still, seemed yesterday. Until now,  she can almost feel the pain of blaming the family tradition that bore this everything shitty life!

Kung wala ang tradisyon, sana ay buo pa ang pamilya nila sa ngayon. Siya, Dad and Mom and Blake will live in prosperity and celibacy. They wouldn’t come in this end far!

May kirot sa dibdib na pinahiran niya ang sarili niyang luha. Shw was in her office that time, and checked the door locked twice before she must release this feeling out.

She don’t have any updates about Arianne or Jino afterwards since they escaped the mansion that night. They had also lost contact, as the required for Arianne’s last wish.

It came to her mind seeing Jino was about to turning six this month. Tomorrow will be his birthday if he was with them. It also came to her mind to visit them in Palawan and look up for them.

Madali lang niya matandaan si Jino dahil sa isang necklace na may cross pendant na ibinigay niya rito noong ganap na magisang buwan ang bata. She tries to capture Jino’s figure will be in his age now!

“Oh, how I missed my nephew so much!”  she told in a low, hoarse voice. Until her troubled mind finely attacked by a disturbance of his phone.

It is ringing loudly, but it sounds irritate on her ears. She answers those phone call automatically rather than keeping it noisy.

_________

IT WAS already at six o clock and the darkness begin to cover the whole earth. Steve, who was living with his Lola Maret was quiet sitting in a rattan-made chair while having the sign of a smoke. Apart from the ratan-made chairs, there were also a rattan-made cradle which alone displayed in a place near the veranda.

His Lola Maret love those everything especially things made by a rattan or through rattan.

Malalim ang iniisip niya sa pagkakataong iyon. Lumalaro sa isip niya ang mga bagay na mangyayari at gagawin niya after ng  pagkatanggap niya sa trabaho. 

It’s been a long day for him.

‘Sa wakas ay nalalapit na ang kaniyang paniningil sa pamilya Del Fuego. Halos one week pa lang nang makauwi siya ng Pilipinas upang dito nga ay matupad ang mga binabalak. Mag-iisang linggo pa lang nang muling nabuksan ang kaso tungkol sa pagkamatay ng kaniyang ina.

Halos madurog ang puso niya sa natuklasan. Hindi niya inaasahang ang tanging naging sanhi ng pagkakamatay ng kaniyang ina ay isang walang kuwentang tila kultong tradisyon ng pamilya.

Sa bahaging iyon ay gusto niyang sisihin ang ama na si Edward Kiert dahil sa naging pagpabaya nito sa ina niya. Marahil, kung naging mabuti lang na asawa ang kaniyang Dad rito, baka hindi napunta sa pamilyang iyon ang kaniyang ina.

Hindi nan ga siya halos nakikipagkita o kahit man lang nakikipagusap sa ama niya. The last time he checked, umabot ng halos 20 missed calls ang kaniyang Dad ngunit mas pinili niyang magmatigas at huwag na itong pansinin.

He blamed him for everything had happened. Para sa kaniya, Malaki ang papel na ginagampanan nito sa pagkawala ng kaniyang ina.

Dahil din sa bagay na iyon ay hindi niya ito mapapatawad.

Life has been too unfair for him. Kung ano man ang mga rants niya sa buhay ay halos kinain na ang kaniyang buong Sistema. Naging balewala ang apat na taong pagaaral niya sa Finance at nakapagtapos sa isang sikat na Harvard University. Nawala ang halaga at essence ng propesyon dahil sa kinikimkim nag alit at paghihiganti sa puso.

Kung isa mang kalabisan para sa kaniya ang bagay na ginagawa niya ngayon, who the hell he cares? Ginawa niya lang ang kaniyang obligasyon sa kaniyang ina at kung ano man ang iisipin ng iba like being ‘uneducated, lowkey people or can’t let go that so easily, what on earth he cares?

Isang hithit-buga ng hawak na Marlboro black ang parang umalis sa tila panis na atmospera na nasa paligid niya.

Things were final. Let it be what was planned before, nothing should be changed.