LOGINShare
Prologue
Last Updated:
2021-07-24 03:29:39Disclaimer:
This is a work of fiction. Names, characters, business, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
Happy readings!
To God be the glory.
---
Do you believe that you can world travel? That you can go into another world? Do you believe that your wishes can come true?
If no, I will prove to you that world travelling is true. How? Because I can world travel when I see three line up stars at the sky.
And for the wish? I wished that I can go to a world where everything's just different. And it came true.
My life isn't perfect. They always took me for granted because I can't say no and argue with them. I hope I can find my true self there and still be this kind but not that kind person. I will someday learn that I'm worthy, not just the girl who you can always run to when you need something.
---
"I don't need you to save me!" That was his last words before I brought back to my world.
I'm a girl who always want to help others. I'm a girl who can do what I can just to help you.
He said he don't want anyone. He said he don't want to be saved by anyone. He kept refusing me to help him.
How can I not help him if I know how to save him?
And I'm Faye Maravilla, a girl who can't let anyone suffer if I know that I can do something. I can forget myself to help you find yours.
I will save you even if I suffer alot.
Related chapters
The Darkest Light Chapter One
Tinignan ko ang oras dahil baka pagalitan na ako ni lolo. It's 7:54 PM. Mas lalo ko binilisan ang lakad ko nang makita ko ang oras kailangan ko makauwi ng 8:30 PM dahil pagagalitan ako ni lolo, panigurado. Inutusan kase akong tapusin ang survey questionnaire namin sa research. Kailangan na raw i-print dahil kailangan na ng hard copy bukas. Ginabi ako ng uwi dahil wala namang malapit na print-an sa bahay at baka mahuli ako ng pagpasok sa klase kinabukasan kung ipabubukas ko pa ang pagprint. Tatapusin ko rin ang chapter 2 ng research namin na pinapagawa sa akin ng kabilang grupo. Hindi ko rin alam bakit ako pumayag sa utos nila sa akin na gawan ko sila ng chapter 2. Gusto ko tumanggi pero parang ayaw ng sarili ko dahil oo agad ang sagot at pumapayag agad na gawin ang pinapagawa nila hangga't alam ko na kaya ko gawin. Hindi ba ako naaawa sa sarili ko? Kaya ako naaabuso, e.
Last Updated : 2021-07-24The Darkest Light Chapter Two
I roamed around and it was like I'm inside a forest. Naghanap agad ako ng labasan pero hindi ko mahanap dahil hindi ko naman kabisado ang lugar na 'to. Where am I?! Tumigil na ako sa paglibot dahil baka mas lalo lang ako maligaw at mapunta sa liblib na lugar dito sa gubat. I started to call somebody, hoping that someone will hear my cries. I stopped when my throat started hurting from all those shouting. Wala bang nakakarinig sa akin? Baka walang malapit na tao rito? Ano na mangyayari sa akin? Bakit ako napunta rito? Panaginip ba 'to? Paano kung may kumidnap sa akin kaya andito na lang ako bigla?! "May tao ba?" Napalingon ako sa narinig kong sigaw kung saan. Nabuhayan ako bigla ng dugo ro'n. May tao! Makakaalis na ako rito. "Mayroon! Andito po ako!" sigaw ko pabalik. Makauuwi na ba ako? "Magsalita ka lang para makapunta kami sa 'yo!" Sinunod ko naman sila agad. Nang hindi ko na alam
Last Updated : 2021-07-24The Darkest Light Chapter Three
"Apo, tapos ka na ba sa ginagawa mo?" tanong ni lolo na nakasilip sa pinto ng kuwarto ko. After I realized that it was all a dream, I get back to do what I usually do. "Opo, malapit na po." Ginagawa ko ang survey questionnaire na pinagawa sa akin ni Charrieze. Nang matapos ko, I send her the documents. Isinara ko na ang laptop ko. Hindi ko na inantay ang sagot ni Charrieze dahil alam kong plastic lang ang ipapakita o sasabihin niya sa akin. Lumapit ako kay lolo na inaantay ako para sabay kami kumain. It's already seven in the evening. Kumakain kami nang mapansin ko ulit ang tatlong bituin sa langit. It's really weird at the same time mesmerizing. May tawag ba sa tatlong bituin na 'yan? I wonder... "Lo, nakikita niyo po ba 'yong tatlong bituin sa langit? 'Yong parang tatlong tuldok po na magkakasunod?"Nakakunot ang noo niyang sinilip ang bintana. Nanliit ang mata niya at inayos ang salamin para makita 'yon nang mas maigi. "Wala naman, apo. Baka m
Last Updated : 2021-07-24The Darkest Light Chapter Four
Matagal ako tumititig sa kawalan. Trying to sink in what is happening. Is this possible? Pinalobo ko ang pisngi. Kung hindi posible, mararanasan mo ba 'to? Minsan ang bobo ko rin talaga, e. "Kain na, apo." Hindi ko alam ang gagawin ko. Lolo saw me at the kitchen earlier. Ang sabi ko ay matutulog ulit ako pero hindi na ako nakatulog ulit no'n. Kanina ko pa kase iniisip ang mga nangyayari. Pumunta ako sa kusina nang marinig ulit ang tawag ni lolo. Inalalayan ko na si lolo sa hapagkainan. Nagluto muna ako saglit at kumain na kami. Hindi ko alam kung paano ko rin natapos ang pagluluto at pagkain nang malalim ang isip. Buti na lang at hindi ako nakagawa ng ikadidisgrasya ko. "May problema ba, apo?" Napatingin ako kay lolo na nag-aalalang nakatingin sa akin. Nginitian ko siya. "Wala po, Lo. Ayos lang ako." Ngumiti ulit ako sakaniya pero hindi siya kumbinsido. "Tumatanda ang mukha mo, Apo. Baka maunahan mo pa akong kumulubot ang mukha, kaya 'wag ka n
Last Updated : 2021-10-20The Darkest Light Chapter Five
I can't believe what happened earlier. I just got hit by a car. Buti na lang hindi gano'n kalakas ang impact no'n. Kung hindi, hindi ko na alam ang mangyayari sa akin. Good thing na 'yong nakabangga sa akin ay mabait. I didn't experience a hit and run. "Doon ka muna sa kuwarto ni Chryszyler, sa ngayon." Nanlaki ang mata ko sa narinig at magrereklamo sana ngunit naunahan ako ng isa. "What?!" Kung maka-react 'to. Hoy, ako rin ayaw ko rito! Ang gusto ko lang naman makita ulit sina Jeruza pero dito ako napadpad. Makikita ko pa kaya sila? Sina Ate Melinda at Mang Bert kaya? "Dito na lang po ako sa sofa. 'Di naman po ako magtatagal dito," sabi ko sa kanila. I heard Chryszyler hissed, again. "Baka kung ano gawin niyan sa kuwarto ko," inis na sabi niya. I'm not that kind of person. "Chryszyler!" saway sa kaniya ng papa niya. "Doon siya sa ayaw at sa gust--" "Okay lang po ako rito sa sofa," I said, cutting his father off. I smiled at them para
Last Updated : 2021-10-21The Darkest Light Chapter Six
After Chryszyler get tickets from Universe's next gig, we just waited for two days before finally going there. Sa dalawang araw ng pag-aantay, naging mas mabait siya sa akin at tuwing nakakakuha ako ng tyempo, tinatanong ko siya tungkol sa Universe at kung paano niya nagustuhan ang musika. "You know how the notes are black and white, right?" Tumango ako. "But for me, it was the most colorful thing in my eyes. It gave my life a color and rhythm." I fell in love in those words the moment I heard it. I wonder if I also have something that let my life colorful. Or if my life's really that dull or it's just myself. --- "Tagal naman," sabi ko at pinalobo ang pisngi ko. Andito kami sa kotse ni Chryszyler. We're on the way to Universe's gig. Kanina pa ako atat na atat na makapunta ro'n. I miss watching them play! I didn't even heard them play the one I requested, which is Ignorance by Paramore. Bumalik kaagad ako sa world ko! "Ang tagal." Huma
Last Updated : 2021-10-22The Darkest Light Chapter Seven
After that talk, we remained quiet at his car. Tahimik kaming nakarating sa karinderya ni Aling Melinda. Tuwang-tuwa ako nang makita siya ro'n na naglilinis ng lamesa. I heard the lock, binuksan na ni Chryszyler 'yon. Tinanggal ko ang seat belt ko at lumabas. I ran to Aling Melinda, when she noticed me, she smiled brightly. Kumaway siya sa akin habang lumalapit. "Oh! Kumusta ka? Hindi ka na umuwi rito. Nakauwi ka na ba sainyo?" I bit my lower lip and looked at the guys who's still walking towards us. Buti na lang hindi nila narinig 'yon. "Opo, pero sabi ko po gusto ko po kayo bisitahin," palusot ko. Nginitian ko siya at hindi ko na napigilan yakapin. I miss her! Siya ang unang tumulong sa akin sa mundo rito. Kumalas ako sa yakap nang lumapit na sila sa amin. "Oh! Sino 'tong mga kasama mo?" she asked. "Ay, kayo rin ang kumain dito nakaraan, ano?" "Thy, Drake, Leigh, Jeruza, and Chryszyler." I introduced them one-by-one. Nakipagkamayan naman si
Last Updated : 2021-11-01The Darkest Light Chapter Eight
I ran towards their classroom. I can't think of anything, basta ang gusto ko lang ay malaman niya ang nangyari. I checked his phone if the call is still on going and it is. Good thing the doctor didn't end it yet. "Hello? I'm on my way to Chryszyler Dizon, can you wait?" [ Hello, ma'am. Dr. Dy handed me the phone because he needs to go to a patient. Mr. Dizon is needed here as soon as possible. Can you hurry, ma'am? ] Mas binilisan ko ang takbo ko. Hiningal akong nakapunta sa tapat ng pinto nila. Pinunasan ko muna ang luha ko bago kumatok, hindi ko na inantay ang permiso ng teacher nila, binuksan ko na agad ang pinto. They all turned to me. Hindi ko sila pinansin at hinanap agad si Chryszyler. I saw him at the second row, near the window. His bored look turned into a worried look when he saw me, maybe he notice that I cried? Tumayo siya kaya napunta sa kaniya ang atensyon. Hindi niya rin 'yon pinansin at mabilisang pumunta sa akin. He cupped m
Last Updated : 2021-11-02
Latest chapter
The Darkest Light Special Chapter
"You're early." He smiled at me.I smiled back. Umupo ako sa sofa dahil sinenyasan niya ako. Gulo-gulo pa ang buhok niya dahil bagong gising. Sa sofa lang siya natutulog. Hindi talaga niya iniiwan ang magulang niya rito sa hospital.Pagkauwi ko, lagi na akong dumidiretso rito. It's been two weeks, but his parents are still unconscious.Sinasamahan ko siya buong araw. Umaalis ako ng 10 PM. Hindi na siya nagpumilit maghatid dahil sinasabi ko na sinusundo ako ng driver namin.Bumili siya saglit ng pagkain namin pagtapos niya maghilamos. I was left here at the hospital room. Wala akong magawa kaya tinignan ko nalang ang mga nakakabit na kung ano sa magulang niya.Kailan kaya sila magigising? The doctors always say that they're stable and we just need to wait. It's been two weeks, we're still waiting. Are they really okay?I'm worried. I don't want him to lose his
The Darkest Light Special Chapter: Reunion
Thyron's POV "Tama na 'yan, oy." Inagaw ko ang bote ng alak kay Zy. This guys kept on drinking straight for a week. Simula nang mawala si Faye, bumalik lahat sa normal. She really knows what is the right thing to do, but doesn't know how to make herself happy. Umiling ako at hinila patayo si Zy. "What? I'm not done." Inagaw niya ang kamay na hawak ko. I sighed. Kinamot ko ang ulo ko sa inis. "Susumbong kita kay Faye umiinom ka," pagbabanta ko. I smirked when he lift his head. "Where is she? Is she here?" Tumayo siya at nagsimula maghanap. I pursed my lips. Nagkaroon agad ako ng alaga. "At your house, tumawag sa akin." "Why didn't she called me? Doesn't she love me?" Lasing na talaga ang gago. "Dalian mo, 'wag mo pag-antayin si Faye." Lumabas agad siya ng ba
The Darkest Light Epilogue
It's been five years since I had left Universe's world. I tried to go back last year, but I can't anymore. I wonder what happened. Nag-aalala ako sakanila, what if something happened to them? Pero wala akong magawa dahil hindi naman ako makapunta sakanila. "Ms. Maravilla!" I looked at my boss. Nasa conference room kami at lutang ako! Kinabahan agad ako dahil lahat sila nakatingin sa akin. "Y-Yes, Mr. Clayton?" I blowed my cheeks when he shooked his head. "I'm asking you how's the project going?" I've explained it to them. I'm now working in Herera company as a Project Manager. It's tough. I'm doing my best to have a smooth run of the project. I've been hands on. They didn't asked anything anymore because I told them the most important and detailed information they needed. The meeting ended. Bumalik na ako sa office ko at nakita ko 'yong tatlo kong
The Darkest Light Chapter 32
"Chryszyler, we're going!" I heard Mom said. I quickly go to her. They're going to their work at our business. It's their first time. Katatayo lang ng business namin.Pumasok ako sa kotse. Tinignan ko ang oras, 8 AM pa lang. Exactly 8:56 AM, ando'n na kami. Kabisado ko na ang mangyayari kaya hindi na ako na-excite. After repeating it all for my parents to live again, I forgot what's the feeling of living.Kumunot ang noo ko dahil busina nang busina si Dad. This isn't right. What the hell is happening? My eyes widen when we bumped into a girl.Lumabas agad sina Mom and Dad sa kotse para tignan ang nangyari. Hindi matanggal ang pagtataka ko. This isn't what I remember.Sumilip ako sa bintana, nakita ko ang babae na nakatayo na. Sino 'to? I don't fucking know her. Where did she come from?I can't help but hissed. Ang bobo naman tumawid nito. Okay lang daw siya kahit hindi naman. "Mu
The Darkest Light Chapter 31
By private he meant sa likod ng karinderya. Marami akong gusto sabihin sakaniya kaso hindi ko alam kung saan magsisimula."Stop interfering. Para wala tayong problema.""Problema? Ano ba ang problema natin dito? Ang paghihimasok ko na sinasabi mo na hindi ko naman alam kung ano?!"Tinikom niya ang bibig niya. He want to say lol something pero hindi niya tinutuloy. What? I want him to say something! Say what he knows!"Ano? Tell me what you know!""Everything! I know everything! I'm the one who caused this all! I've been doing this for so long without a problem then you showed up!""Ano?" hingal na hingal na sabi ko. Sa sobrang inis ko kanina, hindi na normal ang paghinga ko. Pati siya, hingal na hingal siya. Tinignan namin ang isa't isa. Pareho kaming pagod at hingal. Pareho kaming naiinis sa nangyayari."I know everything... I remember i
The Darkest Light Chapter 30
"Okay, next song." They're practicing their first gig with Chryszyler. Jeruza is always by my side kaya hindi ko na rin napapansin at nag overthink sa presence ni Chryszyler.Nanghingi ng break si Thy kaya tumigil muna sila. Nagulat ako dahil inakbayan niya agad ako at hinila palabas ng studio."Ano meron?" I asked. Dire-diretso ang lakad namin hangga't sa makapunta kami sa tindahan kung saan kami bumibili ng tubig."Ate, anim na tubig po." Hindi niya pinansin ang tanong ko at bumili lang ng tubig. Mukhang nagpasama lang naman siya kaya hindi na ako nagtanong ulit.We're walking back to the studio while carrying six bottles of water. Siya lang pala 'yong may bitbit."Ang tahimik mo,"
The Darkest Light Chapter 29
"Faye!" I turned around to face Thy when he called me. Bigla na lang may panyo na napunta sa mukha ko. Kinuha ko 'yon at tinignan nang masama si Thy. Tumawa siya. This guy!Andito kami ngayon sa studio, they're preparing for another gig. Months passed and I think the situation changed. Is it because of the fashion show gig? That I need to be with Chryszyler that time?These past months I focused myself to helping Aling Melinda at the karinderya, having fun with Universe and help them with their gigs and all.Hindi na rin naman kami nagkikita ni Chryszyler simula no'ng pumunta sila ng parents niya. We didn't really talk that much. Why would we? As far as I know, he doesn't remember me."Faye, tulala ka na naman!" sabi ni Jeruza. "Hayaan mo 'yon, basta mahal ka namin!" dugtong pa niya.Natawa ako at inakbayan si Jeruza. Katatapos lang nila mag practice. Balak nila kumain sa labas o
The Darkest Light Chapter 28
When the three arrived we were quiet, well, I'm quiet the whole day. Thy knows why, but I'm thankful he didn't push to know what is our connection."Faye, alis na kami. Bukas ulit!" Jeruza tried to be energetic. She noticed my sudden silence, all of them did. Siguro ayaw muna nila ako tanungin.I smiled, kahit hindi nila nakikita dahil sa oxygen mask ko. Nakita naman nila ang mata ko, kaya para kahit papaano, bago sila umalis hindi ako nakasimangot. "Ingat. Thank you for today."They were hesitating to leave me because I'm not in myself. I convinced them that I'll be okay, ayaw ko na sila pag-alalahanin, ayaw ko na rin sila magstay pa dahil babalik na ako mamaya.They usually go home at 10 PM, pero they extended their time, kaya 11 PM
The Darkest Light Chapter 27
I woke up, still feeling dizzy. I looked around and I'm still at the Hospital. My eyes automatically looked for my friends. Wala sila..."Is that a dream?" I whispered to myself. Nakita kong may nakakabit ng oxygen mask sa akin. I didn't have it before. Did something happened?Nakarinig ako ng ingay na papalapit. Biglang bumukas ang pinto at pumasok isa isa ang mga kaibigan ko. May mga dala silang paperbag at nagkwekwentuhan."Faye! Gising ka na!" Jeruza came to me. Siya lang ang walang hawak na paperbag. Yayakapin na niya sana ako pero nakita ang itsura kong may oxygen mask, may benda sa ulo, at 'yong nakakabit sa kamay ko.Dahan dahan akong umupo kaya inalalayan niya agad ako. Inabutan ni Drake si Jeruza ng dalawang paperbag bago um
