MARK SAMUEL'S POV"Hello, Mr. Hamington? Inaayos ko na lahat na problema. Ako na bahala mag-ayos nito a—- Hello? Hello?" Tinignan ni Mark ang cellphone at wala na doon ang kausap.Kina-pikit niya nang mata at kulang na lang wasakin ang cellphone na hawak sa gigil at galit na nadarama. "Putangina talaga!" Nasuntok ni Mark sa galit ang lamesa.Bumigat ang kanyang pag-hingga na ngayon sunod-sunod nag sidatingan ang mga problema na kinakaharap ng kanyang kompaniya.Pabalang na binagsak ni Mark ang hawak na cellphone sa table; hindi pa rin humuhupa ang galit na kanyang nadarama. Ilang minuto bumukas ang pintuan ng Opisina ko at pumasok ang secretary ko na pawisang nag mamadali."S-Sir," hinahabol pa nito ang pag-hingga para lamang ipamalita sa akin kong ano man ang nalaman nito."What?!" Bulyaw na sigaw ni Mark sa secretary nito, namutla sa takot na paninigaw sakanya ng kanyang Amo. "Ano? Nahanap mo na ba ang tarantadong nag labas ng mga impormasyon sa JTB Corporation?""H-Hindi po Sir." A
MAE'S POVNginangatngat ni Mae ang kuko, pabalik-balik na nag lakad sa loob ng silid nila ni Mark. Kanina pa hindi mapakali at iniisip ang pangyayari na nakatanggap na naman muli siya ng regalo kahapon.Regalo na katabi ni Ivonne ang nawawala niyang kwentas.Paano nangyari iyon?"K-Kilala niya kong sino ako. A-Alam niya ang ginawa ko." Nababaliw na saad ni Mae. Pabaling-baling ang ulo niya sa bawat kanto ng silid. Pakiramdam niya nag mamasid sakanya kahit wala naman talaga. "N-No, hindi p-pwede mangyari ito. S-Sino siya? Sino?" Malilikot na ang mata ni Mae at kahit na rin ang ilalim nang mata naging maitim na rin, hindi naka-tulog ng maayos kakaisip.Nang hindi na maka-tiis si Mae, kinuha na ang cellphone sa bulsa at tinawagan ang mahalagang tao na alam na makaka-tulong sakanya. "Hello Louie," sa tuwing kausap ni Mae sa Louie, umaasa na makakahanap siya ng sagot mula dito. Ilang araw na rin siya hindi pinapatahimik na pinapadalahan na mga regalo."Mae?""Nag-padala na naman muli si
MAE'S POV"Nagawa mo na ba ang pinapagawa ko sa'yo?" Kausap ngayon ni Mae ang secretary sa labas mismo ng Opisina. "Ayaw ko ng mga delay na mga paperworks, naiintindihan mo ba ako?""Opo Mam, natapos ko na po." Anito. "Tumawag sa akin kanina si Sir, gusto niya daw kayo maka-usap Ma—-" hindi na narinig pa ni Mae ang sunod na sinabi nito na naging okupado kaagad ang isipan.Nakita ni Mae ang lalaking dumaan medyo may kalayuan din kong saan sila naroon ng secretary nito.Palinga-linga pa ang lalaki at mukhang may hinahanap ito.Hindi lamang simpleng lalaki ang nakikita ni Mae, kundi isang delivery guy at may bitbit pa itong regalo. Regalo na manumbalik ang kaba at takot sa kanyang puso.Kaparehong-kapareho ang regalo na natatanggap niya.Nasundan niya ako muli?Bumalik siya?Palinga-linga pa ang lalaki na animo'y hinahanap nito kong saan idadala ang regalo.Sa segundong lumilipas, namumuhay ang kaba at takot sa puso ni Mae. Aaminin niya sa sarili nag karoon na siya ng trauma at takot sa
INSOO'S POVLumapit si Insoo na makita ang isang babae na naka-upo sa bench. Naka-pikit ang mata nito at dinama ang malamig na simo'y na hangin sa play-ground na madalas nilang puntahan na dalawa.Mag aalas-singko na nang hapon kaya't hindi na gaanong masakit ang sinag ng araw, dagdagan pa ng sariwang hangin at tunog ng mga sasakyan na dumaraan.Piniling maupo ni Insoo sa tabi ng babae na hindi pa rin naagaw ang atensyon nito. Kay tamis ang gumuhit sa kanyang labi na pinapanuod ang maganda nitong mukha.Ang matamis na ngiti sa labi nito.Kahit hindi mag salita; masaya na siya na katabi kahit ilang sandali man lang ito."Here," inabot ni Insoo ang binili niyang ice-cream na tig-isa pa silang dalawa. Kina-mulat ni Lea na marinig ang boses ni Insoo at tinanggap ang pag-aalok nito."Thanks, alam na alam mo talaga ang favorite ko." Binuksan ni Lea ang takip ng ice-cream at kinain iyon. Napa-pikit pa ito ng mata na ninanamnam ang sandaling matikman ang paborito nito.Ngumisi na lang si Ins
MAE'S POVPababa nang hagdan si Mae at diretso kaagad na tumunggo sa kusina para maka-inom ng malamig na tubig. Alas otso na nang umaga ngunit inaantok pa rin siya. Hindi siya maka-tulog ilang araw na dulot nang bumabagabag sakanya. Nangangamba siya na sa tuwing pinipikit niya ang mata, naalala niya ang nakaka-takot na itsura ni Ivonne, na parating nag papakita sakanya sa panaginip.Maitim na ang ilalim ng mata ni Mae at ang katawan niya tuyo't na walang sapat na tulog. Nawala na ang magandang energy sa katawan niya ngayon napalitan ng pag kabagot at pag katamlay. Maraming naiwan na trabaho si Mae sa kompaniya, wala siyang plano na pumasok ngayon. Susubukan niya sa sarili na ibalik ang sarili na maka tulog ng mahimbing kahit alam niya naman sa sarili na hindi naman siya makaka-tulog kaagad.Kinuha ni Mae sa bulsa nag gamot at kumuha ng dalawang sleeping pills, at sabay iyon na ininom. Kinakailangan niya ng gamot para maka-tulong lang sakanya na maka-tulog."Good morning Mam," bati na
Kanina pa tulala si Mae na pinag mamasdan anag anak na naka-himlay sa kama at hindi pa rin ito nag kakamalay. Hindi na alintana para sakanya ang pag hahapdi ng mata sa walang humpay na pag-iiyak simula kanina."Mia," mapait na bigkas ni Mae at hinawakan ang kamay nang anak. Nag darasal na sana mag kamalay na ito at maging maayos na ang kalagayan nito. "Mae," humawak si Mark sa balikat ko at naka-tayo ito sa likuran ko. Simula kanina pa sila dito na umaga sa Hospital, nilipat na ng mga doktor si Mia sa private room at hindi pa sila tapos mag sagawa ng test kong ano ba talaga ang tunay na kalagayn ng kanyang anak.. "Mag pahingga kana muna, ako na muna ang mag babantay kay Mia," paanyaya nito."N-no, hindi ko ata kayang ipikit ang mga mata ko, na hanggang ngayon wala pa ring malay si Mia," basag na tinig ni Mae at mamasa-masa na naman ang mata niya sa tuwing iniiisip ang anak. Tumitig ako sa mata ni Mark na may lungkot na rin. "Bakit ganun, Hon? Bakit hanggang ngayon wala pa ring sagot
Kagagaling lang ni Mark sa kompaniya at wala pa siyang sapat na tulog. Naisipan niyang daanan sa Hospital ang kanyang anak bago umuwi sa bahay. Pag pasok ni Mark sa silid naabutan niya si Manang na mag-isang nag babantay ngayon kay Mia sa silid.Kina-tayo naman ni Manang na makita ako at bumati. "Magandang umaga po, Sir." Dire-diretso lamang ako nag lakad at nilapag ni Mark sa lamesa ang ilang mga pinamili kanina. Luminga-linga rin siya sa paligid para hanapin si Mae, ngunit hindi niya ito nakita."Asan si Mae?""Hindi ko po alam Sir," anito. "Nag paalam si Mam sa akin kagabi na aalis ngunit hanggang ngayon hindi pa rin siya dumadating." Labis naman pinag tataka ni Mark na hindi madatnan si Mae ngayon na bago ako umalis kahapon; hindi nito maiwan-iwan ang anak.Hindi na nag isip pa nang kong ano si Mark. Inisip niya na lang na kina-ilangan nito sa kompaniya ngayon lalo't ilang araw na ito hindi pumapasok."Okay, gumising na ba si Mia?""Kanina po Sir, pero naka-tulog na naman po si
"Putangina! Hanggang kaylan mo itatago sa akin, na hindi ko anak si Mia huh? Sagutin mo ako!" Dumaongdong ang malakas na sigaw ni Mark na mag panikip ng aking dibdib."I don't know, w-what are you talking about!" Pilit ko pa rin tinatanggi sakanya ang totoo.Hinigit pa lalo ako ni Mark sa aking pulsuhan at napa-singhap ko."Putangina! Huwag mo akong gawing tanga Mae!" Asik nito. Nilabas ni Mark sa bulsa ang kapirasong papel at kahit hindi ko iyon tignan, alam ko na rin sa sarili ko ang laman no'n kundi ang result mula sa Hospital. "Nag sagawa ako ng test at lumabas na result hindi kami mag ka match ni Mia! Inulit ko pa ang result pero ganun ang lumabas, na hindi ko magagamot ang aking anak dahil hindi ko naman siya totoong anak!" Nang hina na ako sa aking mga narinig, hindi ko inaasahan na malalaman niya ito.Nanikip ang aking dibdib at nag simula na mamasa-masa ang mata ko na ang mata ngayon ni Mark kay dilim na at puno ng galit.Hindi ako sanay ng ganito.Hindi ako handa para dito.