MAE'S POV"Nakikinig ka ba sa akin Mae? Asan kana ba?" Kausap ko si Mom sa kabilang linya at ang mata ko naka-tuon sa pag mamaneho."Papunta na ako diyan Mom," sinilip ko sa likuran ang mga inutos sa akin ni Mom. Nahinto si Mae sa pag mamaneho, na isang bagay ang mag paagaw ng atensyon sakaniya. Atensyon na kina-init ng kaniyang butse.Tinigil niya ang sinasakyan sa gilid nang kalsada at lumabas na.Hindi pa rin maalis ang mata ko sa dating Shop ko na ngayon ig renovate iyon ng mga ilang mga manggagawa.Inaalis nila ang mga dating desinyo at pinapalitan ng bagay na hindi ko gusto.Bakit flower shop pa din ang pinapagawa?What's the meaning of this?Sumugod ako sa tatlong kumpol na tao na makita ko sa isang tabi. Kasama ni Mrs. Martinez ang dalawa niya muling tauhan."Mrs. Martinez, what's the meaning of this?" Naagaw ko ang atensyon nito at kahit na rin ang tauhan nito. "Ang kapal din naman ng mukha mo, na agawin ang dati kong negosyo. Matatanggap ko na mag papatayo ka ng ibang busin
MARK'S POV"Ugh! Fuck this hangover!" Hilot-hilot ko pa rin ang noo at dinadama ang pananakit no'n. Padabaog na nilapag sa table ang hangover soup at pinaning-kitan lamang siya ng kapatid."Wow, grabe! Sa akin ka pa talaga mag papa-alaga!" Padabog na umupo si Jamie sa bakanteng silya sa harapan ko. Hindi na maipinta ang sama nang loob, at hindi ko na lang pinansin iyon."Thanks, Jamie." Wala akong panahon makipag-talo sakaniya ngayon."Thanks lang? Tignan mo ang kalat na ginawa mo sa condo ko, Kuya." Himutok na sinulyapan ni Jamie ang kalat sa loob ng condo nito.Naroon ang mga kalat na mga bote ng mga alak, balat ng mga junk foods at iba pang mga pag-kain sa malawak na living area. Mga damit na kong saan-saan naka-sampay at mga hugasin na ilang oras ng naka-tambak sa sink. "Sobrang kalat; pagod na nga ako galing sa trabaho tapos pag kadating ko sa condo, daig pa dinaan nang bagyo sa sobrang kalat na kailangan kong ligpitin!" Patuloy na pag tatalak pa din nito.Hindi ko na lang pinans
LEA KRISTINES'S POVMula sa tahimik na lugar kong saan sila madalas nag kita ni Mrs. Martinez; isa-isa kong sinuri at tinignan ang mga kuha nitong mga litrato mula sa pag papa-imbestiga ko sakanya.May inatasan na mga tauhan si Mrs. Martinez para mag matyag at kumuha ng mga litrato at mga impormasyon na kailangan ko kay Mae.Mga litrato mula sa mga ginagawa nito araw-araw.Kong sino ang mga kasama at nakaka-usap nito.At huling litrato sa aking kamay ang pag hatid sa huling hantungan sa kapatid nitong si Ivonne.Makikita mo talaga sa mata ni Mae ang lungkot at pag dadalamhati sa pag hatid sa huling hantungan ng kapatid nito.Kahit na ako; hindi madadala sa pag aarte nito.Matagal ko na rin alam, simula pa lang noon hindi na maganda ang samahan ng mag kapatid.Na may lihim na galit si Mae sa kapatid nito."Sa ngayon, bumalik na si Mae sa kompaniya at inaaral na siya ng kanyang Papa para sumunod sa yapak na tagapag mana ng kompaniya." Tumango ako bilang sagot nito."So anong gagawin nat
MAE'S POVNapa titig ako sa patay na ibon at mga nag kalat na mga larawan sa sahig.Mga larawan, na hindi ko na kayang masikmurahan na makita.No.Paano?Hindi pwede!Gumilid na ang luha sa aking mga mata; takot na malaman ng lahat ang aking maitim na sekreto.Hindi na ako nakapag-isip ng matino at lumuhod na ako sa sa tiles para isa-isang damputin ang mga nag kalat na mga larawan."N-No, hindi pwede. Hindi pwedeng malaman ito ng lahat." Paulit-ulit kong nasambit at nataranta na akong pinulot ang mga larawan para madispatsa na. Sa aking pag mamadali; kusa nang bumagsak ang katawan ko sa malamig na tiles at nabahiran ng dugo ang aking katawan. "Hindi dapat na malaman ito nang lahat. Hindi t-talaga pwede," nababaliw na paulit-ulit na sinasabi ni Mae ang katagang iyon kasabay ang pag agos ng luha sa pisngi. Kinuha ko ang litrato at nilagay iyon sa basurahan at pati na rin ang patay na ibon. Sunod ko naman na kinuha ang malinis kong damit at pinunasan ang mantya ng dugo na nag kalat sa
LEA KRISTINE'S POVKanina pa malalim ang iniisip ni Lea sa pag mamaneho. Dapit alas kwatro nang hapon na mapag pasyahan nilang umuwi. Nasa tabi ko lamang si Steven naka-upo, kahit hindi ito mag salita ramdam ko pa din ang pasulyap-sulyap nito na tingin sa akin."Mommy?""Hmm?""Gusto ko po mag ice-cream," pabulong nitong saad."Sige sweetheart."Hininto ko ang sasakyan sa gilid lamang na ice-cream shop na madalas namin puntahan ni Steven. Hindi naman gaanong matao pag punta namin doon kaya mabilis kaming naka-hanap ng pwesto na mauupuan.Nag order na rin ako ng favorite namin pareho na chocolate mint ice-cream."Kumain kana, anak." Nilapag ko sa table ang order at kaharap ko lamang si Steven sa table.Excited na simulan ni Steven na lantakin na kainin iyon. Mga ilang subo pa lang ang nagawa nito; natigilan muli ang anak ko. Nag tatakang tumitig sa akin."Hindi ka po kakain, Mommy?"Umiling ako. "Hindi anak. Busog pa ako. Sige lang kain ka lang nang marami." Pag papasunod ko pa."Bakit
MAE'S POV"Hello, Louie." Nag lalakad si Mae palabas nang kompaniya na tumawag ang mahalagang tauhan."Pinag aralan ko nang mabuti kong sino at saan galing ang regalo na nag padala sa'yo ng package at nakuha ko na ang address,""Talaga? Saan?" Nahinto ako sa pag lalakad na marinig ang sinabi ni Louie. "Maraming salamat Louie," pinatay ko na ang tawag namin sa isa't-isa sabay silid ng cellphone ko sa bulsa. Nilakihan ko ang hakbang ng paa ko at ang mukha ko naging porsigedo na puntahan ang lugar at parusahan kong sino man ang taong nag padala sa akin ng regalo.Hindi na pinansin ni Mae ang mga empleyado na nag babati sakanya bagkus nilampasan niya na lang iyon lahat. Nang maka rating na sa parking area, pinindot niya kaagad ang car keys kaya't bumukas naman ang pintuan para hindi na siya mahirapan pumasok. Sumakay na si Mae sa sasakyan at nilagay na rin doon ang mga mahahalagang gamit na dala niya."Malalaman ko din kong sino ka," tiim-bagang asik sabay hawak nang mahigpit sa manibela
MARK SAMUEL'S POV"Maraming salamat, Mr. Montecillo. Malaking tulong na rin ang pag donate mo ng malaking halagang pera para sa skwelahan na ito. Maidagdag namin ang perang ito para sa mga pangangailangan ng mga mata dito sa skwelahang ito," kasalukuyan naroon si Mark sa Opisina ng Principal kong saan nag-aaral ang kanyang anak. Hindi lamang ito ang unang pag kakataon na mag bigay si Mark ng donation sa skwelahan pero matagal niya na itong ginagawa. Hindi lamang skwelahan ang sinu-suportahan niya kundi rin mga charities at ilan pang mga bahay-ampunan. Ilang taon na rin simula na mag lago ang kompaniya ni Mark; at isa rin sa naging goal na gawin ang mga bigay nang tulong sa mga nangangailangan. "Sandali lang, at ipag uutos ko sa tauhan kong ipag handa ka ng maiino—-" tinaas ni Mark ang kaliwang kamay; senyales na pag tatanggi sa offer nito.Nataranta naman kaagad ang principal sa pag-tayo ni Mark. Para sa principal, isa si Mark sa mga taong nirerespetado dahil ito na rin ang isa sa m
MARK SAMUEL'S POV"Hello? Yes! Papunta na ako diyan!" Iba ang mustra nang mukha ni Mark sa kausap sa telepono. Simula pang umaga siya nakakatanggap ng samo't-sarong text at tawag, mula sa secretary at mahalagang kasusyo niya.Inulan na ng maagang problema na kinakaharap ang kompaniya niya kaya't hindi na maganda ang gising ni Mark. Katapos lamang kausapin ni Mark ang secretary, sumunod naman ang tawag mula sa importanteng tao. "Fuck! I don't know how it happened at hindi ko alam kong bakit naka-labas ito." Asik niya sa kausap. "Please tell Mr. Hamington I will fix this problem. I'm going to the company now," napa-hilot si Mark sa sariling noo at binabaybay pababa nang hagyan at sinilid na ang cellphone sa bulsa."Hon, saan ka pupunta?" Salubong ni Mae; nag tataka rin ito na kailangan niya ng umalis. "Papunta kana ba sa kompaniya? Sumabay kana sa amin ni Mia, kumain nang almusal. Tumulong din ako kay Manang sa pag-luluto ngayon." Paanyaya nito.Gustuhin man sana ni Mark na sumabay sak