Kasunod si Sergeant Precilla Williams ay naglakad si Louise palabas ng Christian IX's Palace, sa opisina ng kanyang Lolo. Ang dahilan ng biglaang pag-uwi ng Lolo niya ay tungkol sa kanya. Ipapakilala na raw siya nito mamayang gabi sa publiko.Hindi niya iyon inaasahan. Alam naman niya na mangyayari iyon pero hindi niya inaasahan mapapaaga. Ang alam niya kasi ay pag-uwi pa ng kanyang Ina rito sa Denmark magaganap ang pagpapakilala na isa rin siyang Prinsesa—at hindi pa ngayon.Pagkababa niya ng hagdan ay agad niyang nilakad ang pasilyo papunta sa kanyang silid. Naroon ang Lieutenant Commander, tuwid na tuwid na nakatayo. His eyes bore into her, pagkatapos ay yumuko. His masculine scent reached her nose nang tumapat siya rito."Tingnan mo kasi siya as a David, iyong ordinary David, and not David as your Body Guard."Biglang sumagi sa isip niya ang sinabi ni Faith kahapon."Do you need anything, Your Highness?" Lieutenant Commander asked her softly.She quickly composed herself. "Nothing
"People of Denmark, here I present unto you, Princess Louise Zara Quinn Isabella, your undoubted Princess: Wherefore all you who are come this day to do your homage and service. Are you willing to do the same?" tanong ng Archbishop.The people signified their willingness and joy, by loud and repeated acclamations, all with one voice crying out. Then, the trumpets began sounding."Princess is your Highness willing to take the Oath?"Mabigat ang talukap ng kanyang mga mata. Gusto niyang idilat ang mga iyon ngunit tila napako ito sa pagkakasara."I am willing," sagot niya."Will you solemnly promise and swear to govern the People of the Denmark and of you Possessions and the other Territories to any of them belonging or pertaining, according to their respective laws and customs?.""I solemnly promise so to do.""Will you to your power cause Law and Justice, in Mercy, to be executed in all your judgements?""I will.""Will you to the utmost of your power maintain the Laws of God and the t
"Anong naramdaman mo nang makita mo siya? No'ng niyakap ka niya? Natakot ka ba?" sunod-sunod na tanong ni Ara sa kanya. "Kahit konti lang ay wala ka bang maalala sa kanya? O, siya mismo, hindi mo ba talaga maalala?”Umangat siya nang tingin at ibinaba ang baso na hawak. Dahan-dahan siyang umiling kay Ara.Louise. . .Iyan ang pangalan na itinawag sa kanya ng lalaki kanina sa café.Louise ba ang totoong pangalan niya? Pero paano siya makasisiguro na Louise nga? Paano niya malalaman na hindi masamang tao at nagpapanggap ang lalaki kanina?"Pero pamilyar siya. . .ngunit hindi ko masabi kung paano at bakit naging pamilyar," wika niya, naguguluhan at nag-iisip. Tumayo siya at naglakad papunta sa bintana. Hinawi niya ang kurtina na tumatabing sa rehas-rehas na bintana at sumilip doon.Magdidilim na. Matapos niyang tumakbo kanina at kumawala sa lalaking yumakap sa kanya ay umuwi siya rito. Halo-halo ang nararamdaman niya kanina at hanggang ngayon ay may takot, kaba at may hindi pa rin maipali
Tulala siya habang naglalakad pauwi. Hindi katulad ng mga pumapasok na lamang sa isip niya bigla-bigla at bigla-bigla rin nawawala, ang kaninang eksena sa palengke ay hindi mawala sa isip niya. Nakakapanibago dahil ngayon lang iyon nangyari.Inilagay niya ang takas na buhok sa likod ng kanyang tainga at huminto sa karinderia na madalas niyang bilhan ng lutong ulam sa tuwing tinatamad siya magluto o gutom na siya at may gumagamit pa ng lutuan doon sa boarding house nila."Oh, Rica, ano sa 'yo?" nakangiting tanong ni Aling Martha, ang may-ari ng karinderia. "Wala akong adobong sitaw ngayon."Mahina siyang natawa. Suki na suki siya nito kaya alam na nito ang paborito niya. Minsan pa nga'y kahit hindi naman kasama sa menu ang adobong sitaw, magluluto pa rin ito para sa kanya.Itinaas niya ang bitbit na plastik na may lamang sitaw. "Magluluto na lang ho ako bukas," wika niya rito. Binuksan niya ang mga kaldero na pinaglalagyan ng mga ulam para makita kung ano ang mga luto roon. Merong sini
Hindi niya alam kung ilang minuto siyang nandoon sa loob ng banyo at nakaharap sa salamin. Pag labas niya ay wala na si Faith doon sa lamesa nito nang tingnan niya, tangging ang platito na pinaglalagyan ng cake nito at baso na kalahati pa ang laman ng juice ang nandoon.Hindi nga bumalik ang lalaki kahapon katulad ng gusto niya, pero may bago namang sumulpot. Ayaw man niya agad maniwala at huwag makinig sa mga sinabi ng mga ito, ngunit may malaking parte pa rin talaga sa isip niya na sumisigaw na pakinggan kung ano ang sigaw na iyon.She drew a deep breath and walked towards the counter. Dinampot niya ang tray na inilapag kanina. Umangat naman ng tingin si Ara at tumingin sa kanya."Ayos ka lang?"She slightly nodded and gave her an assuring smile. Tumungo siya sa ginamit na lamesa ni Faith at iniligpit ang mga naroon.Buong maghapon sa café ay walang ibang pumapasok sa isip niya kung hindi ang lalaki kahapon, ang reaksyon nito, si Faith at ang mga tinuran nito kanina. Kaya naman nang
"Paano ako makasisiguro na hindi mo ako sasaktan? Na hindi ka masamang tao?"She had to make sure. Hindi siya puwede magpadala sa nararamdaman niya. Hindi dahil hindi na siya kinakabahan habang kaharap ito ay pagkakatiwalaan na niya ito. Kaligtasan niya ang nakasalalay rito at wala siyang ibang aasahan para maging ligtas sa lagay niya ngayon na walang maalala, kung hindi ang sarili niya lamang. She had to trust no one but herself."Hindi kita sasaktan," David said softly. Parang hinaplos ang puso niya roon. Nakatitig ito sa kanya at ganoon din siya rito. Puno ng lungkot ang mga mata nito sa hindi niya masabing dahilan. "Sasagutin ko ang lahat ng tanong mo kung sasama ka—"Agad niyang pinutol ang sasabihin nito. "Bakit hindi mo na lang sabihin dito ngayon? Anong pinagkaiba no'n kung sasama ako sa 'yo?" Hindi siya puwedeng umalis nang wala siyang naaalala. Ito lang ang lugar kung saan niya tiyak na ligtas siya.Hindi nakapagsalita si David kaya muli siyang nagsalita. Pareho silang nakat
"Dito kayo nangungupahan bago ito bilhin ng Lolo mo para tuluyan itong mapunta sa inyo. Dito ka lumaki. Dito kayo nakatira bago ka pumunta ng Denmark."Dahan-dahan, inilibot niyang muli ang paningin sa buong kabahayan na kinaruruonan, nagbabaka sakali na kahit kaonti ay may maalala siya sa bahay.Pinagmasdan niya ang lamesa nang mabuti. Tatlo lamang ang mga upuan na naroon, limang minuto na siyang nakatingin dito pero wala pa ring ala-ala na pumasok sa isip niya habang kumakain siya roon. Inilipat niya ang tingin sa lutuan. Hindi iyon katulad sa ibang lutuan na ginagamitan ng gas, kung hindi ay de uling, uling ang ginagamit sa lutuan. Tatlong minuto na siyang nakatitig doon, ngunit wala ring ala-ala na pumasok sa isip niya habang nagluluto sa lutuan na iyon. Wala siyang maalala na kahit ano sa sinasabi ni David na bahay kung saan siya lumaki. Hindi niya rin makita ang sarili na nakatira rito noon.Umalis si David sa tabi niya at naglakad papunta sa apat na baitang na hagdanan. Nang na
"Ang sabi ng isang servant sa palasyo ay palala lamang nang palala ang kalagayan ng Lolo mo roon. Nakakulong ito sa isang silid at hindi hinayahayaan lumabas. . ." Tahimik siya habang pinakikinggan ang kwento ni David patungkol sa nangyayari roon sa Denmark simula nang mawala siya. Hindi niya maalala ang ginawa sa kanya ng kanyang Uncle Octavio. Pero base sa mga kwento ni David ay masasabi niyang napakasama nito. Hindi makatao ang mga ginawa nito at hindi rin siya makapaniwala na nagawa nito ang lahat ng mga iyon para lamang sa trono at korona ng Denmark. "Binaliktad niya ako. Pinalabas niyang sinubukan kong pagtangkaan ang hari—Gustuhin man namin iligtas ang Lolo mo ay hindi namin magawaPinaghahahanap kami roon ng batas kaya hindi kami makalapit ng palasyo. Pati ang daan sa Throne room ay hinigpitan nila, nagdagdag pa sila ng mga bantay roon." Napapikit siya nang bigla na naman sumakit ang ulo niya. Napahawak siya sa buhok niya. Sa dami ng nalaman niya ngayon ay talaga namang sasak
Kasunod si Sergeant Precilla Williams ay naglakad si Louise palabas ng Christian IX's Palace, sa opisina ng kanyang Lolo. Ang dahilan ng biglaang pag-uwi ng Lolo niya ay tungkol sa kanya. Ipapakilala na raw siya nito mamayang gabi sa publiko.Hindi niya iyon inaasahan. Alam naman niya na mangyayari iyon pero hindi niya inaasahan mapapaaga. Ang alam niya kasi ay pag-uwi pa ng kanyang Ina rito sa Denmark magaganap ang pagpapakilala na isa rin siyang Prinsesa—at hindi pa ngayon.Pagkababa niya ng hagdan ay agad niyang nilakad ang pasilyo papunta sa kanyang silid. Naroon ang Lieutenant Commander, tuwid na tuwid na nakatayo. His eyes bore into her, pagkatapos ay yumuko. His masculine scent reached her nose nang tumapat siya rito."Tingnan mo kasi siya as a David, iyong ordinary David, and not David as your Body Guard."Biglang sumagi sa isip niya ang sinabi ni Faith kahapon."Do you need anything, Your Highness?" Lieutenant Commander asked her softly.She quickly composed herself. "Nothing
"Your body guard is a whole snack, Louise! Isn't he an eye candy?" Yella giggled, and sat down beside her."Hindi ko alam." Louise thought were converged on Lieutenant Commander David Nielsen and his attitude towards her. Mabait sa kanya ang Lieutenant Commander. Bukod kay Marco, Alec at Charlie, komportable rin siya sa Lieutenant Commander. Hindi siya naiilang dito at magaan ang pakiramdam. Dahil siguro may dugo rin itong Pilipino? Basta hindi niya alam."Tingnan mo kasi siya as a David, iyong ordinary David, and not David as your Body Guard." Tawa ni Faith sa harapan ng lababo, naghuhugas ng kinainan nila. "Ewan ko na lang kung hindi ka ma-fall sa kanya."David as an ordinary, and not David as the Lieutenant Commander who works for them. . .An unknown reason sent an inner warmth spreading through Louise, igniting across every part of her body. It felt simultaneously, peculiar and wonderful, a feeling so dated and unfamiliar she haven't even known.Napalunok siya nang may kung ano'n
Nakakabingi ang katahimikan sa buong paligid. Nasa pwesto na ang lahat. Ang hudyad na pagsabog na lang doon sa likod ang hinihintay nila para sumugod mula rito sa harapan at pasukin ang loob.Napatingin si Louise sa babaeng nasa kabila ni Lieutenant Commande. May hawak-hawak itong shotgun. Bilog na bilog ang buwan ngayon at ito rin ang nagbibigay ilaw sa kanila para makita ang isa't-isa. Natatakpan man ang ilong at bibig ng babae ng itim na tela, at tanging mga mata at mahahabang mga pilik lang ang nakikita niya ay alam niyang si Yella iyon.Kung wala ang Lieutenant Commander na siyang nagiging harang sa pagitan nilang dalawa, at kung sakaling lumingon si Yella sa kanya, kahit na may takip din ang ilong at bibig niya ay makikilala siya ng kaibigan niya dahil sa grupo nila, siya lamang ang may asul na mga mata.Louise sighted heavily as she prepared herself to explain to her best friend after this mission."David," she whispered, tentatively stepping towards the Lieutenant Commander. "
"Prinsesa ka," Marco said.Louise couldn't tell if it was a statement or a question, it sounded like a bit of both.Tumango si Louise.Sinabi niya ang lahat kay Marco. Simula roon sa umuwi siya ng bahay nila noong araw na malaman nila na wala na si Lorenzo, ang narinig niya ng araw din na iyon sa kanyang Ina at sa Hari, ang pag-amin ng kanyang Ina ng katotohanan, ang pag-alis nila pagkatapos pumunta ng grupo nila sa Laguna, at ang pagdating nila roon sa Denmark."Prinsesa ka," Marco said, again. He sounded dazed, like he had just woken up from a rather strange dream and he wasn't quite sure what to make of it.Muli, tumango si Louise.Marco was quiet for a few as he was in his own thoughts. "E, yang kasama mo, ano yan, Prinsipe?" Inginuso nito ang Lieutenant Commander na nakaupo sa mahabang couch, nakatingin sa kanila rito sa ibaba ng hagdan."Hindi. Lieutenant Commander yan ng Danish Navy at Navy SEAL. Bantay ko," sagot niya."Isa lang ang bantay mo?"Kung puwede nga na isang lang an
"Your Highness. . ."Nilingon ni Louise ang Lieutenant Commander sa likod. Kapapasok lang nila rito sa bahay na inuupuahan nila noon. Ang bahay na ito ay binili na ng kanyang Lolo sa may-ari nito bago sila umalis. Dito siya lumaki kaya gusto ng Lolo niya na kapag uuwi siya rito ay makikita niya pa rin ang bahay na kinalakihan."Louise," she immediately corrected him. Ayaw niyang maging pormal ito ngayon. Wala sila Denmark. Ayos lang naman iyon, di ba? "Just Louise."Lieutenant Commander David Nielsen stared at her for a moment, and then nodded. "Anong oras tayo pupunta sa boyfriend mo?"She blinked at him. "Ha?" Of course she heart it clearly, hindi niya lang alam ang isasagot. She was pretty sure na bantay sarado siya nito dahil iyon ang ibinilin ni Yasmin sa Lieutenant Commander kahapon. Hindi raw siya puwede umalis nang hindi ito kasama.Dapat ba niya sabihin dito ang totoong dahilan kung bakit silang dalawa narito?Hindi puwede. Nasa rule iyon ng samahan nila. Kailan man ay hindi
"Danish royals don't reveal a new baby's name until her or his christening ceremony. Danish are also traditional baby naming ceremonies."Kailangan niya umuwi ng Pilipinas. Iyan ang paulit-ulit na tumatakbo sa isipan ni Louise bahang nandito siya sa kanyang Etiquette Class kay Miss Anna.Hindi niya magawang mag-focus sa mga itinuturo ng kanyang guro dahil sa kaiisip sa mga kaibigan niya na sasabak sa misyon. Hindi niya hahayaan na pumunta sa misyon ang mga iyon na wala siya. Kailangan niyang umuwi."When Prince Octavio and Princess Victoria of Denmark welcomed a baby daughter in 1990, they followed this protocol and announced her name to be Olga Marguerite Francoise Marie during her christening service," pagpapatuloy ni Miss Anna.Alam ni Louise sa sarili niyang nangako siya sa kanyang Ina na hindi na babalik pa sa samahan nila. Oo, gagawin niya iyon. Pero hindi niya basta puwede pabayaan na lang ang mga kaibigan. Kailangan niya umuwi ng Pilipinas. Kailangan siya ng mga kaibigan niya.
"You're awake."Thyra didn't answer. "The dinner is about to serve. Go, get ready."She nodded and quickly got out of the bed wincing lightly, holding a comforter to hide her body. She walked to the bathroom and quietly closed the door, before locking it.Humarap siya sa salamin. Noong mga bata pa sila nina Yasmin, Wanda, at Olga, siya ang pinakapalaban at ang matapang. Si Olga ang maldita at pasaway. Si Yasmin naman ang pinakamabait at si Wanda naman ang pinakamaintindihin at maaasahan. Pero nasaan na ang palaban at matapang na Thyra na iyon ngayon? This woman in front of the mirror is a pathetic one. This isn't the Princess Thyra of Denmark. This isn't her. . .She removed the comforter to take a shower. Once she was done, she smoothed down a print-sized red Carolina Herrera coat. Tinakpan niya ng makeup ang bakas ng sampal ng asawa niya. She used to do that, sanay na sanay na siya gawin iyon. Sa palasyo ng Morocco, kapag sinasaktan siya ng asawa niya at nagkakaroon iyon ng pasa ay
Minutes or hours later, Louise was completely unsure. The pain in her chest had subsided and she could actually think. Her thoughts resurfaced and she opened her eyes, trying to drink in her environment.Naalala niya ang nangyari kanina. Bago magsimula ang karera nilang dalawa ni Olga ay nahihirapan siya huminga. At sa gitna ng karera nila ay hindi na niya talaga kinaya at napabitaw na sa tali. Boses ni Lieutenant Commander David Nielsen ang huli niyang narinig bago siya mawalan ng malay. Sinalo siya nito mula sa pagkahulog sa kabayo?Inilibot ni Louise ang paningin. She was on a bed somewhere. . ."Oh, finally, you're awake," said Olga, rolling her eyes. "You've been out in the middle of our race. Do you realize how much of a waste of time that was for me?"Hindi agad nakapag-react si Louise sa sinabi ni Olga. Hindi niya inaasahan na pagmulat niya ay si Olga ang bubungad sa kanya."Olga," si Yasmin.Olga shrugged and shifted her gaze to Yasmin. "What?""Don't start. Please," nakiki-u
Katulad nang ipinagtataka ni Louise, ganoon din ang ipinagtataka ng Aunt Victoria at Uncle Octavio niya—Kung paano raw nakapasok ang lalaking iyon sa palasyo.Hindi rin alam ni Louise. Hindi niya talaga alam. Kataka-taka naman na hindi man lang nakita ng mga guwardya na nagbabantay roon sa labas ng palasyo ang lalaki na nagtangka sa kanya. Wala raw lumalabas sa palasyo ng mga oras na iyon.Buong gabi ay inisip ni Louise kung paano iyon nangyari. Hindi siya nakatulog.Wore a Chambray midi skirts and white bell sleeved shirt with a black belt, Louise slipped on the black over-the-knee boots. Ngayon ang Horse Parade. Ngayon din ang karera nilang dalawa ni Olga.Her cousin Olga was growing spoiled, she could tell. Hindi ito sanay na hindi pinagbibigyan sa gusto. Kung anong gusto nito ay iyon dapat ang masunod. At kung gusto nito na magkarera sila, sige, pagbibigyan niya ito.Louise grabbed her suede hat and went outside. Sergeant Precilla Williams curtsied when she saw her.Habang tinatah