Chapter 5

Maigap na itinago ni Dean ang cellphone pagkatapos ang tawag nang maramdamang may tao sa kanyang likuran. May kaunting gulat siyang naramdaman nang makita na iyong janitor pala na kaibigan din niya ang naroon. 

“Mang Lito, kayo po pala.” Alanganin siyang ngumiti sa matanda. “K-Kanina pa po ba kayo nariyan?” Tumikhim siya at napakamot pa sa kanyang batok. 

Ngumiti rin ang matanda sa kanya at bahagyang lumapit pa. “Hindi, kararating ko lang, Dean. Kaya huwag ka nang magulat. Wala ka naman sigurong itinatago?” 

Doon na napalunok si Dean at umaktong nauubo. “W-Wala naman po. Sige po Mang Lito, babalik na po ako ulit.” 

Maglalakad na sana si Dean pabalik sa opisina ni Lila pero kaagad siyang tumigil nang muling magsalita ang matanda. 

“Dean, maaaring sa pagbalik mo may makita kang makakasakit sa damdamin mo kaya nawa’y makontrol mo ang iyong sarili.” 

Nangunot ang noo ni Dean sa sinabi nang matanda. Magtatanong pa sana ito kung tungkol saan ang kanyang sinabi ngunit umalis na ang matanda dahil may trabaho pa itong tatapusin. Kaya naglakad na lamang si Dean na iyon ang laman ng kanyang utak. 

“Diba si Niah ‘yun at si Sir Luke? Bakit sila magkasama?” 

“Diba asawa ni Niah ‘yong delivery man natin? Bakit ganyan ‘yan kung makakapit sa braso ni Sir?” 

Mabilis na napadapo ang tingin ni Dean kina Niah at Luke na nasa groun floor. Nakakapit sa braso ni Luke si Niah na para bang isang linta na animo’y walang balak kumawala. Si Luke naman ay nakangiti habang nakikipag-usap sa kanyang mga katrabaho. They seem to be happy sa kanilang pinag-uusapan habang si Niah ay nakikitawa lang. 

Sandaling nagtiim ang bagang ni Dean habang nakapikit ito dahil sa kanyang nakikita. Kagaya ng payo sa kanya ni Mang Lito ay kinakailangan niyang kontrolin ang sarili. Kaya huminga siya’t ikinuyom na lamang ang sarili at piniling magpatuloy na lamang sa kanyang pagbalik sa opisina ni Lila. 

“Niah, alam mo bang dahil sa asawa mo marami ang nasisante kanina? Tapos naman ngayon kay sir Luke ka nakakapit? Ano ka bang klaseng babae?” 

Umalingangaw sa buong ground floor ang tanong na iyon mula sa isang empleyado. Nakakailang hakbang pa lang si Dean ay napatigil na naman ito at napatingin muli sa gawi nila Niah. 

He saw how Niah was hurt and ashamed of what was thrown at her. Iyong isa sa mga lalaking kausap ni Luke ang nagtanong sa kanya. Kaya kaagaran ang epekto noon kay Niah. 

“Actually, wala namang mali sa sinabi ng mga kasama ko kanina. Totoo namang delivery man lang si Dean. Kaya nakapagtataka na nagalit si Miss Delilah,” usal naman ng isang babae na nakatayo malapit kina Niah. 

Inalis ni Luke ang pagkakakapit ng kamay ni Niah sa kanyang braso. Maingat niyang hinawakan ang magkabilang braso ni Niah at pinihit paharap sa kanya. And Dean couldn’t do anything but to be jealous. Kahit na madalas na awayin siya ni Niah ay mahal niya pa rin ang kanyang asawa. He’s blaming himself too kung bakit naghanap si Niah ng ibang lalaki dahil sa kasalanan niyang hindi tinupad ang mga pangako nito sa asawa. 

“Don’t mind them, okay?” maingat at malambing na wika ni Luke kay Niah. Tumango si Niah na parang bata sa sinabi ni Dean at kaagad na niyakap ang lalaki. 

What she did earned a lot of dramatic gasps and murmurs from everyone who is watching them. Para kasi sa mata ng lahat ay kasal at may asawa pa si Niah, at iyon ay si Dean. 

“Niah, just a friendly advice. Sabihin mo na lang kay Dean na umalis siya sa kompanyang ‘to. Mukhang pinapaburan kasi ni Miss Delilah kahit na hamak na isang delivery man lang siya. Marami ang mas may mabigat at importanteng trabaho kaysa sa kanya rito na nanganganib mawala dahil sa asawa mo. Tsaka, who knows baka may nangyayari pala sa kanila ni Miss Delilah na hindi mo alam,” mapanghusgang gatong naman ng isang lalaking empleyado. 

Doon na napahiwalay si Niah kay Luke, habang si Dean naman ay naikuyom na ang mga palad. He’s supressing himself from punching that man dahil nasa loob sila ng kompanya. Kapag sinuntok niya ang lalaki ay paniguradong bagong isyu na naman ito. Ayos lang sana kung siya lang ang apektado ngunit alam niyang pati si Lila at si Niah ay magdurusa rin. Kaya kahit gusto na niyang manakit ay pinilit niyang pakalmahin ang sarili. 

“Hindi ko naman kasalanan na nasisante ang mga ‘yon! At lalong hindi ko kasalanan na si Dean ang dahilan! Oo! Asawa ko siya pero noon ‘yon! Dahil simula kahapon ay tinapos ko na ang relasyon namin. Hiwalay na kami!” bulway niya sa lahat nang nakikinig habang umiiyak. Wala nang nagawa si Luke dahil maski hatakin niya ang kamay ni Niah para awatin ay hindi na niya magawa dahil ayaw mismo ni Niah. 

“Alam kong mababa rin ang tingin niyo sa akin dito dahil asawa ko si Dean. Asawa lang ako ng delivery man ng kompanyang ‘to, kaya ramdam na ramdam ko sa bawat titig niyo sa akin na isa akong hampaslupa!” Tuluyan nang napahagulhol si Niah. Basang-basa ang kanyang mukha dahil sa kanyang luha. Inalo siya ni Luke pero hindi pa rin siya tumigil sa kakaiyak. 

Doon na hindi napigilan ni Dean ang kanyang sarili. Mabilis niyang nilakad ang distansya niya mula kay Niah. Tinapik niya ang kamay ni Luke na siyang nagpupunas sa mukha ni Niah at hinatak ang asawa papunta sa kanyang likuran. Nanggagalaiti niyang tiningnan si Luke at ang mga taong nagbitaw ng masasakit na salita sa kanyang asawa. 

“Anong karapatan niyo para pagsalitaan nang ganoon si Niah?” punong-puno nang hinanakit at galit ang kanyang boses. Itinutok niya ang atensyon kay Luke na nasa harapan niya lang at wala man lang ginagawa. “At ikaw, bakit wala kang nagawa? Bakit wala kang nasabi para man lang ipagtanggol si Niah?” 

“D-Dean…” mahinang wika ni Niah sa kanyang likuran ngunit hindi siya nilingon ni Dean. 

“Tangina! Mataas ang posisyon mo sa kompanyang ‘to. Anak ka ng vice-manager natin tapos wala kang nagawa para awatin sila sa pang-aaway kay Niah? Anong klaseng lalaki ka?!” Lumipad ang isang mabigat at nagbabagang kamao ni Dean sa mukha ni Luke, dahilan para tumilapon sa sahig ang lalaki. 

Ang lahat ng mga taong nandoon ay napasigaw dahil sa hindi inaasahang pangyayari. Si Niah naman ay natuod sa kanyang kinatatayuan habang pinapanood ang dalawang lalaki. Tumayo si Luke at gumanti nang suntok kaya si Dean na ngayon ang natumba sa sahig. 

“D-Dean… L-Luke” pagtawag niya sa dalawang lalaki na parehong galit at ayaw na yatang magpaawat. 

Nakangising nilapitan ni Luke si Dean at pilit na pinapatayo. Kwinelyuhan niya ito at inambahan na naman ng isang suntok. 

Ngunit naiwan sa ere ang kamay ni Luke nang mahinang tumawa si Dean. “Tama nga ang kapatid ko, mukha kang unggoy.” Kaagad na nagliyab ang galit sa dibdib ni Luke. Ang kaninang hindi natuloy na suntok ay kanyang itutuloy na sana ngunit muli na namang natigil nang makarinig nang sigaw. 

“Luke!” 

“Dean!” 

Mabilis na napatingin si Luke sa babaeng kararating lang. Nakatayo sa hindi kalayuan sa kanila habang nakatingin lang din sa kanya. Mula sa babaeng kararating lang ay dumapo naman ang kanyang tingin kay Niah na nagmamakaawa siyang tinitingnan. Nanginginig ang kamay nito kaya mabilis niyang binitawan si Dean, pinuntahan si Niah, at niyakap ito. 

“Sshh… I’m sorry, babe,” nag-aalong bulong niya skay Niah. 

Tumahimik ang buong paligid at kagaya kanina ay tanging tunog ng isang matinis na takong lang ang maririnig. Patungo ito sa pwesto ni Dean na naka-upo sa sahig ay pinapahiran ang kaunting dugo mula sa gilid ng kanyang labi. 

“Stand up, Dean Martin,” matigas na utos ni Delilah. Diretso lang ang kanyang tingin sa magkayap na mga tao sa kanyang harapan. Para siyang nasusuka sa nakikita pero pinigilan niya ang sariling ipakita ang emosyong iyon. 

Sumunod si Dean sa sinabi ni Delilah. Hinawakan niya ang braso ng babae ngunit tiningnan lang siya nang masama ni Lila. 

“Lila… please don’t say anything,” mahinang pagmamakaawa ni Dean. Umiling lang si Lila at ibinuka ang bibig ngunit naunahan ni Niah kaya hindi niya naituloy ang sasabihin. 

“Ano Dean? Masaya ka na sa ginawa mong pagpapahiya na naman sa akin? Masaya ka na kasi sinuntok mo si Luke?” galit nitong tanong habang hinahawakan ni Luke ang kanyang isang kamay. 

“Niah…” Delilah warned her. Saglit niyang tiningnan si Luke at nakitang kumudlit sa mga mata ng lalaki ang sakit dahil sa mga sinabi ni Niah. 

Asawa niya si Dean pero bakit ganito na lang kung makapagsalita si Niah sa kanya? 

Humakbang si Delilah patungo sa dalawa. Everyone is still silent habang pinapanood ang mga nangyayari. “I don’t know how and why did this mess happened. But I don’t tolerate such thing like this inside my company. I am still the boss, the CEO of this company, so expect a punishment because of what happened.” Tumalikod siya at nagsimulang maglakad. Pero tumigil nang makarating sa harapan ni Dean. May sinabi ito na nagpatango sa lalaki. 

Maglalakad na sana itong muli nang may maalala. Ngumiti siya at muling hinarap ang mga taong nakatingin sa kanya lalong-lalo na sina Luke at Niah. 

“You all pushed the wrong button.” Tiningnan niya isa-isa ang mga taong tumitingin sa kanya. Sumasabog ang inis at galit sa kanyang katawan ngunit kinokontrol niya lamang. “So be ready anytime to fall into the pit of your consequences.” 

Isang pilit na ngisi ang pinakawalan ni Delilah bago nagpatuloy sa paglalakad na siyang sinundan naman ni Dean. The whole ground is still quiet as her heels make an alarming sound. Reminding them of her firm and fearsome words.