Pumunta si Dianne sa ospital at doon niya nakilala ang anak ni Harry.Ang batang babae ay parang apat o limang taong gulang pa lamang, may maputlang mukha at payat na katawan. Sa kabila ng matinding init, suot pa rin nito ang isang makapal na sumbrero na parang para sa taglamig. Sa ilalim ng sumbrero, lumitaw ang isang pares ng malalaking mata na animo'y puno ng lungkot, lalo pang nagpapatingkad sa kanyang maselang kalagayan.May magandang memorya si Dianne. Agad niyang napansin ang pagkakahawig ng bata kay Harry, nang minsan itong pumunta sa Chavez mansyon upang mag-impake.Malapit na rin siyang maging ina, at habang nakikita ang maraming batang may sakit sa hematology department—kasama na ang anak ni Harry—napuno siya ng matinding kalungkutan.Sa sandaling iyon, naunawaan niya kung bakit ginugugol ng kanyang lola ang napakaraming pera taun-taon para tumulong sa mga batang mula sa mahihirap na pamilya. Kahit pa bumagsak ang estado ng kanilang pamilya, hindi kailanman nanghina ang kan
"Kumusta ka? Ayos ka lang ba?"Bago pa man makapagsalita si Dianne, agad siyang hinawakan ni Lallaine sa kamay, waring may pagsisisi. "Pasensya ka na. May hinahanap ako sa bag ko at hindi kita napansin. Nasaktan ka?"Napansin ni Dianne na may isang taong palihim na kumukuha ng litrato gamit ang cellphone nito sa isang sulok. Ngumiti siya nang bahagya, bahagyang umangat ang kanyang labi, ngunit nanatiling malamig ang kanyang mga mata."Anong gagawin mo kung nasaktan nga ako?" tanong niya.Nagbago ang ekspresyon ni Lallaine; dumilim ang kanyang mga mata at bumigat ang kanyang tingin. Mariin niyang kinagat ang labi bago ibinaba ang boses."Dianne, huwag kang makapal.""Ha!" Tumawa si Dianne nang may pangungutya. "Ibig sabihin, mahalaga pa rin sa’yo ang reputasyon mo?""Dianne!" Mariing sambit ni Lallaine, ang kanyang mukha'y lalong nagdilim sa galit.Nakatalikod si Dianne sa kamera kaya hindi mahuhuli ang kanyang mukha."Sa tingin mo ba, mananatili kang Mrs. Chavez?"Tumaas ang kilay ni
Kahit hindi lubos na maunawaan ni Lyka kung paano nangyari, isang bagay ang malinaw: Ibinalik ni Dianne ang mga gamit.Ibig sabihin, totoo ang sinasabi niya mula pa noong una.Ibig sabihin, maling paratang ang ibinato ni Lyka sa kanya.Pero ang higit na nagpagulo sa isip ni Lyka ay kung bakit umamin si Dianne na siya ang kumuha ng mga iyon sa simula pa lang.Ngayon, sa wakas, nakuha na rin niya ang sagot.Ngiting-ngiti siya habang pinupulot ang mga nawalang gamit at tinungo ang opisina ni Tyler.Masungit si Tyler buong araw.Pinilit niyang ituon ang isip sa trabaho, pero kahit anong gawin niya, paulit-ulit pa rin siyang bumabalik sa isang bagay—Ngayon.Kaninang umaga pa, si Dianne ang laman ng isip niya sa iba’t ibang anyo.Tamad at walang pakialam.May tiwala sa sarili at masayahin.Nakakatawa at may sariling mundo.Kaakit-akit at magiliw.Matimpi at matigas ang loob.Maghapon siyang ginugulo ng mga imaheng ito ni Dianne.Sa totoo lang, alam niyang hindi naman talaga kinuha ni Diann
Isang manager ang lumapit nang may mainit na pagbati, kinuha ang kanilang order, at saka umalis. Pagkaalis nito, agad na inabot ni Lallaine ang kamay ni Tyler mula sa kabilang panig ng mesa. "Axl, may napakagandang balita ako." Kumislap ang kanyang mga mata sa pananabik at pananabik. Marahang hinila ni Tyler ang kanyang kamay at uminom muna ng tubig bago sumagot. "Ano 'yon?" Dahan-dahang yumuko si Lallaine at bumulong, "Nakahanap na ako ng angkop na babae. Sa wakas, maaari na akong sumailalim sa transplant." Nabanat ang noo ni Tyler. "Sigurado ka bang gusto mong ituloy ito?" Buong sigla siyang tumango, ngunit saglit lang ay napalitan iyon ng lungkot. Nagtungo ang kanyang tingin sa mesa, at nang muling magsalita, may bahagyang panginginig sa kanyang boses. "Axl, alam mo naman… Ang pagkawala ng ating anak ang pinakamalaking pagsisisi ko sa buhay." Bahagyang humigpit ang hawak ni Tyler sa kanyang baso. Walang emosyon sa kanyang mukha, ngunit namayani ang katahimikan sa p
"Hoy! Kayo! Tumawag kayo ng guard? Tulungan niyo kami!” Muling napasigaw si Lallaine. "Paalisin niyo ang babaeng ito—"Bago pa niya matapos ang sasabihin, dinampot ni Ashley Guevarra ang baso ng tubig sa harapan ni Tyler at akmang ibubuhos ito kay Lallaine.Napapikit si Lallaine at mabilis na iniwas ang mukha, nanginginig sa takot.Ngunit hindi bumagsak ang tubig.Bago pa maibuhos ni Ashley ang laman ng baso, maagap na hinawakan ni Tyler ang kanyang pulso—mahigpit at matigas na parang bakal. Malamig ang kanyang ekspresyon, at nang magsalita siya, ramdam ang babala sa kanyang tinig. "Ashley Guevarra, bago ka kumampi sa isang tao, siguraduhin mong alam mo ang buong kwento."Napuno ng mga usisero ang paligid. Ang ibang bisita ay palihim na inilabas ang kanilang mga cellphone upang i-record ang nangyayari, ang ilan ay nag-live pa para ikalat ang iskandalo sa social media.Matalim ang tingin ni Ashley kay Tyler. "At ano naman ang dapat kong malaman? Kung pang-ilang kabit na ba siya? Pangat
Kinuha niya ang kanyang chopsticks at tinapos ang isang buong mangkok ng kanin, kasama ang dalawang mangkok ng sopas. Pagkababa niya ng kanyang mangkok, dumating si Ashley Guevarra na nagmamadali.Ibinagsak ni Ashley ang kanyang bag sa sofa at umupo sa harap ni Dianne, tinititigan ang mga kalahating kain na pagkain sa mesa. Walang pag-aalinlangan, kinuha niya ang chopsticks ni Dianne, kumuha ng isang subo, at nagreklamo nang galit, "Nakakagalit talaga ‘yang sina Tyler at Lallaine! Para akong mamamatay sa inis!"Si Aling Alicia, na laging maalalahanin, ay nagdala ng malinis na set ng mangkok at chopsticks at inilagay ito sa harapan ni Ashley Guevarra.Ngumiti nang pasasalamat si Ashley, ngunit sa halip na gamitin ang malinis na kubyertos, ipinagpatuloy niya ang pagkain gamit ang chopsticks ni Dianne, na para bang wala lang ito.Tumingin si Dianne kay Aling Alicia at hiningi ang isa pang mangkok ng kanin.Halos hindi kumain si Ashley sa restaurant at ngayon ay gutom na gutom na siya. Pa
Bahagyang ibinaba ni Dianne ang kanyang ulo. “Sinabi niya sa akin na ipalaglag ang bata. Sabi niya, kung tatanggi ako, si Lallaine lang ang kikilalaning ina kapag ipinanganak na ang bata.”“Ano?!” Muling hinampas ni Ashley Guevarra ang mesa, hindi maitago ang kanyang galit.Tiningnan siya ni Dianne at bahagyang ngumiti. “Huwag kang mag-alala. Wala na siyang kontrol sa akin. Iluluwal ko ang batang ito, at kailanman ay hindi ko hahayaang magkaroon siya ng koneksyon kay Lallaine.”Malalim na bumuntong-hininga si Ashley at tumango. “Ay naku Dianne, sa wakas ay tama na ang pag-iisip mo. Pero buntis ka ngayon. Ayon sa batas, hindi maaaring maghain ng annulment ang isang lalaki habang buntis o nagpapasuso ang kanyang asawa. Dahil isa siyang walang-kwentang lalaki, bakit hindi mo na lang hintayin ang dalawang taon bago makipahiwalay ng legal?”Ngumiti si Dianne at umiling. “Anong silbi ng paghihintay? Mas mabuti pang hiwalayan ko na siya ngayon at humanap ng mas mabuti.”“Tama ka diyan!” Muli
Nagdilim ang mukha ni Tyler.Palihim na sinilip ng sekretarya ang kanyang ekspresyon at mabilis na umatras, takot na takot."Lumayas ka," galit na utos ni Tyler."Opo!" Agad na tumakbo ang sekretarya palabas.Muling tiningnan ni Tyler ang kasunduan ng Annulment sa kanyang kamay, ngunit hindi na niya ito binuklat. Sa halip, ibinagsak niya ito nang mariin sa kanyang mesa, saka kinuha ang kanyang telepono, hinanap ang numero ni Dianne, at tinawagan ito.Nanginginig ang kanyang kamay sa tindi ng galit, at bakas sa likod ng kanyang palad ang nag-uumalpas na mga ugat.Sa kabilang linya, abala si Dianne sa masarap na almusal kasama sina Ashley Guevarra at Dexter. Masaya silang nag-uusap at nagtatawanan, tunay na nag-eenjoy sa kanilang samahan.Biglang nanahimik ang kanilang kasayahan nang dumating ang tawag ni Tyler."Ako na ang sasagot," mabilis na inalok ni Ashley habang inaabot ang telepono ni Dianne."Huwag!" Pinigil siya ni Dianne. "Malamang tungkol sa Annulment ito."Ngumiti siya nang
"Dianne, kami ang pinakamalalapit mo na tao sa buhay mo. Napakayaman mo na ngayon at napakaganda ng buhay mo. Hindi mo ba kami matutulungan para maging mas maayos naman ang buhay namin?" tanong ni Waldo."Mas maayos?" Napangisi si Dianne. "Gaano kaayos ba ang gusto mong buhay, Master? Katulad ng dati?"Napakalaki ng yaman ng Pamilya Jarabe, pero winaldas n'yo lang. May utang pa tayong daan-daang bilyon. Waldo, sa tingin mo ba kaya kong tustusan ang 'mas komportableng' buhay na sinasabi mo?" balik tanong niya.Napayuko si Waldo, halatang may bahid ng pagkakasala sa kanyang mukha. Hindi siya makatingin nang diretso kay Dianne pero matigas pa rin niyang sinabi, "Nagbago na ako. Iniwan ko na ang lahat ng masasamang bisyo ko."Malamig na napangiti si Dianne at hindi na lang pinansin ang sinabi nito. Sa halip, mariin niyang idinugtong, "Ang lahat ng gamit ni Lola ay ipinamana niya sa akin. Ilabas mo na o umalis ka na rito ngayon din.""Ate... ang mga gamit ni Lola ay..." Mahinang sambit ni
Pinanood sila ni Tyler na umalis, at ang kanyang parang kamatayang tingin ay bumagsak sa ulo ni Miguelito, "Mas mabuting pakinggan mo ang mga salita ni Dianne. Kung hindi, sino ang mas matanda, ako, si Tyler, o ikaw, si Miguelito?"Tumingin sa kanya si Miguelito, nanginginig ang buong katawan, at dali-daling tumango, na nagsasabing, "Oo, oo, pakakawalan ko siya agad, agad."Hindi niya alam ang tunay na pinagmulan ni Dianne at nangahas na saktan siya, ngunit hindi niya kayang saktan si Tyler.Tumingin ulit si Tyler sa basag na tasa ng tsaa sa mesa, tumalikod at humabol kay Dianne."Dianne."Bago sumakay sa kotse si Dianne at umalis, naabutan siya ni Tyler, "Ang nangyari kagabi...""Ang nangyari kagabi ay nakaraan na. Mr. Chavez, pwede bang itigil mo na ang pag-iisip sa nakaraan at ang pagtira sa nakaraan?" Inalis ni Dianne ang kanyang paa na sasakay na sana sa kotse, lumingon sa kanya, at sinabi nang hindi masaya.Hindi inaasahan ni Tyler na pakakawalan ni Dianne ang nangyari kagabi na
"Ano? Nagpasya ka na ba na hayaan akong maging mabuting anak ni Warren?" tanong ni Dianne, na may ngiti sa kanyang mukha.Ngumiti nang taos-puso si Miguelito sa pagkakataong ito, "Tingnan mo, nagkusang-loob na pumunta sa akin si Miss Jarabe, kaya wala akong pagpipilian kundi tanggapin siya, hindi ba?"Tumango si Dianne, "Ang kasabihan na ang kasakiman ay parang ahas na lumulunok ng elepante ay totoo nga.""Miss Jarabe, ano ang ibig mong sabihin?" Biglang dumilim ang mukha ni Miguelito."Dahil magkaiba ang ideya natin, pasensya na sa abala. Umalis na kayo," malamig na sabi ni Dianne at inutusan siyang umalis."Bang!"Biglang hinampas ni Miguelito mesa nang malakas at tumayo agad. "Jarabe, niloloko mo ba ako?"Sa sandaling ito, sumugod si Miguelito at ang kanyang mga tauhan. Mayroong walong malalakas na lalaki, bawat isa ay may hawak na matalim na kutsilyo sa kanyang kamay.Agad na humarap si Maxine kina Dexter at Dianne, hinugot ang kanyang baril at itinutok kay Miguelito.Sumugod din
…Si Dexter ay isang napakasikat na tao ngayon. Hindi lang si Miguelito, kahit ang mga opisyal ay kailangang maging magalang at ngumiti kapag nakita nila si Dexter.Kung hindi, kapag inilipat ng Missha International Group ang kanilang headquarters, bababa nang malaki ang taunang kita—hindi lang daan-daang milyon kundi posibleng umabot pa sa bilyun-bilyon.Ang isang malaking negosyante tulad ng boss ng Missha Group ay parang Diyos ng Kayamanan saan man siya magpunta—lahat ay nagpipilit na mapasaya at mapalapit sa kanya.Ngayon, si Dexter, ang mismong boss ng Missha Group, ang personal na nag-imbita kay Miguelito para sa isang hapunan. Para sa isang taong tulad ni Miguelito, isang malaking karangalan ito—para bang tinamaan siya ng suwerte. Wala siyang dahilan para tumanggi.Pagdating nila sa pribadong silid-kainan ng restaurant, agad na lumapit si Miguelito kay Dexter nang may ngiti. Ngunit nang mapansin niya kung sino ang nakaupo sa pinaka-mainam na upuan, biglang nanigas ang kanyang m
Sa sandaling ito, nakita lang niya si Dianne na lumalakad palayo sa kanya at umaalis.Pero wala siyang magawa.Nang makita ni Dianne sina Darian at Danica nang bumaba siya, nawala ang lahat ng kanyang galit.Sa totoo lang, hindi siya masyadong galit.Alam niyang hindi mapigilan ni Tyler ang kanyang sarili.Ayaw niya lang sirain ang mga patakaran at hayaan si Tyler na isipin na may pagkakataon siya.Kung mangyari ito, mas madalas mangyayari ang parehong bagay sa hinaharap.May boyfriend siya, at dahil pinili niyang makasama si Manuel, hindi niya gagawin ang anumang bagay na makapagpapabigo sa kanya o makakasama niya.Matapos niyang isama sina Darian at Danica at magpaalam sa ilang matandang katulong, umalis si Dianne.Napakasaya nina Darian at Danica kaya nakatulog sila sa kotse.Sa upuan ng co-pilot, nakatanggap ng tawag si Maxine at nag-ulat kay Dianne, "Miss, nasa ospital si Beatrice at kinuha siya ng mga creditors ng pamilya Jarabe."Nag-bankrupt ang pamilya Jarabe, walang pambayad
Nagpatuloy siya sa paglakad, ngunit sa sumunod na saglit, isang mainit at matigas na kamay ang pumigil sa kanyang pulso, at bigla siyang hinila papalapit sa matibay na dibdib ni Tyler.“Tyler, anong ginagawa mo?” galit niyang tanong, sinubukang lumayo, ngunit mas hinigpitan pa nito ang yakap sa kanya.Pinuwersa nitong iangat ang kanyang mukha upang mapaharap sa kanya. Hindi niya ito matakasan.“Tyler!” mariin niyang binitawan ang pangalan nito, binalot ng galit ang kanyang tinig.Pero hindi siya pinansin ni Tyler. Itinapat nito ang kanyang noo sa kanya, halos magdikit ang kanilang mga labi. Sa malalim at paos nitong tinig, sinabi nito, “Dianne, alam mo ba kung ilang beses akong napuyat noon, nakatingin sa iyong likuran mula sa kabilang kwarto?”Ramdam niya ang init ng hininga nito, humahalo sa kanyang galit na paghinga.Mas lalong dumilim ang kanyang ekspresyon. Mariin niyang tinanong, “Tyler, may silbi pa ba ang sinasabi mo ngayon?”Biglang naging seryoso ang ekspresyon ni Tyler. “Ay
Dahil dito, tuluyan siyang lumayo sa pamilya Chavez, pinutol ang lahat ng koneksyon, at inutusan silang ituring na lang siyang patay.Minsan lang nilang kinukumusta ang matanda mula sa malayo, ngunit hindi na nila ito ginulo."Maayos naman siya," sagot ni Tyler na may bahagyang ngiti. "Sabi nila, kaya niya nang magtanim ng gulay, magluto, maglaba—ginagawa niya lahat nang mag-isa."Mahigit tatlong taon na ang nakalipas, ngunit hindi pa rin ipinaalam ni Tyler sa matanda na hiwalay na sila ni Dianne.Una, ayaw niyang guluhin ang tahimik na buhay ng matanda.Pangalawa, nahihiya siyang ipaalam sa matanda.Tumango si Dianne, "Bukas ng gabi, pupunta ako sa Chavez Villa para makita ang lahat bukas ng gabi.""Sige, deal iyan," sabi ni Tyler na hindi mapigilDariang excitement.Itinaas ni Dianne ang mga sulok ng kanyang labi, hinalikan sina Darian at Danica, kumaway sa kanila at pumasok sa elevator.Kinabukasan, pumunta sina Dianne at Dexter sa Missha Group. Malaki na ang ginahawa ni Ashley at i
Dahan-dahang tumango si Ashley. "Halos ganun na nga."Malinaw na hindi siya pumayag."Ibig sabihin, hindi mo pa talaga siya kayang pakawalan?" tanong ni Dianne.Mapait na ngumiti si Ashley. "Siguro hindi pa sapat ang panahon.""At yung singsing?"Saglit na nag-isip si Ashley bago sumagot. "Pwede mo ba itong isauli sa kanya?"Napailing si Dianne at napangiti nang walang magawa. "Bakit pa? Kung ayaw mo, itapon mo na lang.""..." Walang naisagot si Ashley.Maingat na hinagod ni Dianne ang likod ni Ashley at inalalayan siyang maupo sa sofa. "Hindi ka pa nakakain ng almusal, hindi ba?"Habang nagsasalita, inilabas niya ang pagkaing dala niya at isa-isang binuksan para kay Ashley."Kumain ka habang mainit pa."Tumango si Ashley at dahan-dahang sumimsim ng mainit na lugaw na may gulay at buto ng baka. Matapos ang ilang lagok, bigla siyang tumingin kay Dianne at nagtanong, "Kung sakaling magkabalikan kami ni Kent Saavedra balang araw, mababa ang tingin mo sa akin?""Bakit naman kita hahamakin
"Anong kasalanan ng babaeng iyon at hinabol ninyong tatlong lalaki siya?"Lumapit si Dianne sa tatlong lalaki at nagtanong, sumunod si Maxine sa kanya."Nag-iinuman siya sa bar, hindi nagbayad, at sinaktan ang aming senyorita," sabi ng isa sa mga lalaki."Pasensya na, sino ang senyorita ninyo?" tanong ni Dianne.Nagtinginan ang tatlong lalaki, nag-alinlangan sandali, at saka sinabi, "Ang panganay na anak ng pamilya Saavedra, si Kaye."Si Kaye, kapatid ni Kent Saavedra sa dugo.Yumuko at ngumiti si Dianne, sinenyasan ang kanyang bodyguard na bitawan sila.Nakalaya ang tatlong lalaki at agad na tumayo para makita si Dianne.Nawala si Dianne nang mahigit tatlong taon, at madilim ang ilaw, kaya natural lang na hindi siya makilala ng tatlong lalaki."Sino ka?" tanong ng isa sa kanila."Hindi mahalaga kung sino ako. Bumalik kayo at sabihin kay Kaye na kung ayaw niyang tumahimik, pwede siyang tumawag sa pulis at magpakulong. Hindi ako makikialam."Matapos magsalita si Dianne, tumalikod siya