Chapter 6

Nagpatuloy pa rin sa pang gugulo ang dalawang lasing na lalaki kay Therese.

Habang palapit ang mga ito ay umaatras siya at diretsong lumapit sa pintuan at inihanda ang sarili sa pagtakbo.

"Uy, ganda, huwag ka namang lumayo..."

Isa sa mga lasing, buong tapang na iniangat ang kamay, tangkang hawakan ang balikat ni Therese. Pero bago pa siya matamaan, dumilim na ang tingin ng dalaga. Sa isang iglap, tinaas niya ang paa at malakas na tinadyakan ang lalaki—direkta sa maselang bahagi nito.

"Arayyyy—!" Agad na napasigaw sa sakit ang lalaki.

Ang isa pang lalaki ay parang nahimasmasan, at agad na lumapit sa kasamahan. "Juan, ayos ka lang ba?"

Namumutla ang lalaking sinipa ni Therese, nanlilisik ang mga mata. "Putang ina mo!" galit na galit na sigaw nito. "Ang lakas ng loob mong sipain ako? Hawakan mo ang babaeng yan! Ngayong gabi, sisiguraduhin kong mamamatay siya sa kamay ko!"

"O-okay!" Nagmamadaling tumango ang isa pang lasing at agad siyang sinugod.

Ayaw sanang palakihin pa ni Therese ang gulo, pero sa sitwasyong ito, mukhang wala na siyang ibang choice.

Habang kalmado pa, pinag-iisipan niya kung paano babanatan ang mga ito—dapat ba niyang ibalibag o kaya'y budburan ng pulbos na dala niyang panlaban? Kung tutuusin, sapat na ang dala niyang gamot para magdusa ang mga ito.

Nang halos maabot na siya ng lalaki, biglang sumulpot mula sa pagitan ng pinto ang isang mahaba at matipunong braso at mahigpit na kinapit sa bisig ng lasing.

That hand... its fingers were long and well-defined, the skin fair and smooth. Near the base of the thumb, there was a small, dark mole, exuding an inexplicable allure.

Kumunot ang noo ni Therese. Parang pamilyar ang kamay na iyon.

Bago pa siya makapag-isip, isang malakas na hiyaw ang pumuno sa pasilyo.

"Araaay! Ang sakit, ang sakit!"

Sa sumunod na segundo, malakas na bumukas ang pinto at lumabas ang lalaki...

Mahahabang binti na balot sa itim na pantalon, matikas at matangkad ang tindig, suot ang simpleng itim na polo.

Such an ordinary outfit... yet on him, it carried an air of restrained power and elegance.

Dahan-dahan, umangat ang tingin ni Therese sa lalaking kaharap. Isang napakaguwapong mukha, matangos ang ilong, at matatalim na mata na parang mata ng isang agila.

Sa sandaling iyon, nakatutok ang madilim at mariin na tingin nito sa kanya, as deep and boundless as a bottomless abyss, chilling and menacing.

Therese's mind went blank.

Was she… hallucinating from alcohol?

Kaya pala pamilyar ang nunal na iyon... Dahil ang lalaking nasa harapan niya ay walang iba kundi ang matagal na niyang iniwasang dating asawa—si Ezekiel Craig!

Biglang nanigas ang katawan ni Therese. Hindi niya inakalang sa ganitong sitwasyon niya muling makikita ang lalaking pilit niyang tinatakasan.  

Ezekiel's gaze darkened as he took in her face.

Sa tagal nilang hindi nagkita ay marami na nagbago. There was a newfound maturity in her demeanor, a sultry elegance that set her apart from the gentle, obedient girl she used to be.

Malayo na sa dati niyang inosenteng imahe. Ngayon, isang babaeng nakakapukaw ng pansin sa isang tingin pa lang.

Hindi na nakapagtataka kung bakit may mga lalaking sumasabit sa kanya.

Ezekiel's face was ice-cold, his voice low and nearly gritted between his teeth.

"Therese!"

Sa lakas ng boses nito, bumalik si Therese sa ulirat. Halos makalimutan na niya ang dalawang lasing na lalaki at, sa sobrang panic, ang unang reaksyon niya ay ang tumakbo.

Pero mas mabilis si Ezekiel.

Sa isang iglap, ibinalibag niya ang isang lalaki sa isang tabi at mabilis na hinarangan ang daan ni Therese, mahigpit na hinawakan ang braso nito at hinila pabalik. 

Nanlamig ang tono niya, halatang may halong inis. "Therese, why are you running?"

Hindi rin niya alam ni Therese kung bakit siya tumakbo. Pero magulo ang isip niya ngayon at ayaw niyang harapin si Ezekiel.

"Bitawan mo ako!" Pilit siyang nagpumiglas, pilit niyang tinatanggal ang kamay nito sa braso niya. Her delicate features were now cold and distant, devoid of the warmth and softness she once had.

Ezekiel's chest tightened at the sight.

He finally caught her—there was no way he was letting go. If anything, his grip only tightened. 

Nasa may hagdanan silang dalawa at doon nakatayo, at sa bawat galaw nila, may posibilidad na mahulog sila.

Napansin iyon ni Ezekiel kaya agad niyang itinulak si Therese sa isang sulok, saka matigas na nag-utos sa lalaking nasa may pinto. 

"Robert, get rid of these two pieces of trash.”

Hindi na nag-aksaya ng oras si Robert. Kasama ang mga guwardiya, hinila nila ang dalawang lasing palabas.

Pero bago umalis ay hindi napigilan ni Robert ang sarili at muling sinulyapan ang boss nito at ang babae. At sa sandaling iyon, muntik nang mahulog ang panga ni Robert sa gulat.

Hindi ito makapaniwala sa nakikita.

Ang babaeng iyon ba talaga ang dating asawa ng kanilang boss?!

Ang babaeng bigla na lang naglahong parang bula anim na taon na ang nakalipas, matapos iwanan ang divorce papers na walang pasabi?! 

Napalunok si Robert at mabilis na lumabas, sinisiguradong isasara nang mahigpit ang pinto.

Therese's chest tightened. Her emotions were in complete turmoil. Especially when she realized just how close they were. Sa sobrang lapit ay nararamdaman na niya ang init ng katawan ni Ezekiel.

At ang amoy nito… Ang pabangong dating kinahumalingan niya.

Anim na taon na ang lumipas, akala niya'y wala nang epekto iyon sa kanya. Thought she had trained her heart to be unaffected. Pero sa sandaling ito, aaminin niya sa sarili apektado talaga siya. She couldn’t ignore the suffocating tension in the air.

"Therese, umayos ka!" bulong niya sa kanyang sarili. "Divorced na kayo! Ano pang ikakatakot mo?!"

Pinakalma ni Therese ang sarili, pilit na pinipigilan ang anumang emosyon. Nang makontrol na ang sarili, dahan-dahan niyang itinaas ang tingin.

"May kailangan ka ba, Mr. Craig?" Malamig na boses na tanong niya sa dating asawa. 

The distant, formal way she addressed him sent a wave of fury through Ezekiel.

"Ano sa tingin mo?" His dark eyes were unreadable, but his entire presence exuded an oppressive, dangerous aura.

Bahagyang bumilis ang tibok ng puso ni Therese, pero nanatili siyang kalmado. 

Dahan-dahan siyang nagsalita, "Kung narito ka pa dahil lang sa nangyari kanina, nagpapasalamat ako, Mr. Craig. Now, please step aside. My friend is waiting for me."

Nangunot ang noo ni Ezekiel sa malamig at malayong paraan ng pagsasalita ni Therese. The way she kept calling him Mr. Craig—parang hindi sila magkakilala.

He made no move to step aside. Instead, his voice dropped, laced with frost.

"Anim na taon, Therese... Is that all you have to say to me?"