Chapter 5

"Maupo ka na. Umorder ako ng paborito mong pagkain. Sobrang pagod ka today, sigurado akong gutom na gutom ka na, ‘di ba?" Hinila ni Atasha si Therese paupo, tapos umupo rin siya sa tabi nito.

Tumango si Therese at hindi na nagatumpik-tumpik pa. Agad niyang kinuha ang chopsticks at nagsimulang kumain. "Oo nga, gutom na gutom na ako. Dahil sa operasyong ‘yon, hindi na ako nakapag-lunch kanina..."  sagot niya habang sunod-sunod ang subo.

Arguing with Doctor Ella earlier had been satisfying, only Therese knew how tense she had been throughout the operation.

Napakatagal ng operasyon, at wala siyang pwedeng ipalit na ibang doktor para magpatuloy nito. Kaya wala talaga siyang panahon para kumain ng tanghalian.

Hearing this, Atasha felt a little distressed. "Ang hirap naman niyan. O, kain ka pa!"

Inabutan nito si Therese ng paboritong pagkain.

Hindi na nagpaawat si Therese—pinakawalan niya ang inis sa pamamagitan ng pagkain. Matapos makakain at mabusogay saka lang sila nagpatuloy sa pag-uusap.

Nagkakilala sila ni Atasha apat na taon na ang nakalipas habang nag-aaral sa ibang bansa. Simula noon, walang lihiman sa kanilang dalawa.

"Yung project na hinahandle mo ngayon, hanggang kailan ka dito sa Bonifacio Global?" tanong ni Atasha.

Umiling si Therese. "Hindi pa sure. Pwedeng two to three months lang, pero pwede ring umabot ng six months o isang taon."

Ang mga ganitong proyekto, madalas hindi nasusunod ang plano. Lalo na ngayon na ang nireresearch nilang bagong gamot ay medyo komplikado.

Atasha immediately brightened up. "Ayos ‘yan! At least, may kasama na ako dito! Sakto, pagkatapos nating kumain, ipakikilala kita sa ilang kaibigan ko. Yung rare na sangkap na pinapahanap mo, may natanong ako sa pamilya Lopez dito sa Bonifacio Global. At buti na lang, andito rin ang bunsong anak nila mamaya! Pwede mong kausapin!"

Pagod na pagod na si Therese ngayong araw at plano na sana niyang umuwi at magpahinga pagkatapos ng dinner.

Pero nang marinig niya ang sinabi ni Atasha, nagbago agad ang isip niya. "Sige! Ang tagal ko nang hinahanap ‘yon, hindi ko pwedeng palampasin ‘to!"

So, after dinner, the two headed to an upscale club.

Pagdating nila, may isa pang kotse na huminto sa harap ng club. Walang iba kundi si Ezekiel Craig ang kararating lang.

Nandito siya ngayong gabi para makipag-usap sa isang client. Pero pagbaba niya ng kotse, muli niyang nasilayan ang isang pamilyar na pigura.

Siya ba ‘yon...? 

Si Therese ba talaga ang nakita niya?

Pero baka nagkakamali lang ulit siya...

Bumaba si Robert at napansing hindi siya gumagalaw. "Boss? Bakit? May problema ba?"

Umiling si Ezekiel. "Wala. Tara na."

Samantala, wala namang alam si Therese sa nangyari. Pagkapasok nila ni Atasha sa private room, marami nang taong naghihintay. 

Base sa itsura at pananamit ng mga naroon, halatang hindi basta-basta ang mga ito.

Nang makita ng grupo si Atasha, agad silang sumalubong.

"Ang tagal mo ah! Kanina pa kami dito!"

"Late ka! Dapat may parusa—shot ka agad!"

Tawanan ang lahat habang pabirong pinapainom si Atasha. Pero hindi ito nagpatalo. "Game! Shot kung shot!"

Agad niyang ininom ang cocktail sa isang lagok, saka inilapag ang baso.

"Ah, oo nga pala! Halos makalimutan kong ipakilala kayo!" Hinila niya si Therese palapit sa grupo. "Guys, this is my best friend, Therese. Isa siyang doctor!"

Walang masyadong nakakaalam ng tunay na background ni Therese, pero dahil kaibigan siya ni Atasha, naging maganda agad ang pakikitungo sa kanya ng lahat.

"Wow, ang ganda mo pala!"

"Therese, pwede mo ba akong i-add sa Facetime?"

"We’re all friends here—just relax and have fun!"

They greeted her warmly, and Therese responded with a polite smile.

"Alright, you guys enjoy yourselves. I need to have a chat with Therese." Pagkasabi nun, hinila siya ni Atasha palapit sa isang lalaking may matikas na tindig at eleganteng aura.

"Felix, this is the one I told you about—Dr. Therese!"

Tinitigan ni Therese ang lalaking nasa harapan niya. Guwapo ito, may refined na aura. Naisip niya, siya siguro ang sinasabi ni Atasha na bunsong anak ng pamilya Lopez.

Ngumiti siya at nagpakilala. "Hello, Mr. Lopez."

Magalang na ngumiti rin si Felix Lopez. "Hi, Nice to meet you. I’ve heard a lot about you. I even read your paper on ancient acupuncture techniques—it was truly eye-opening. Plus, your reputation as a doctor precedes you. I wasn’t expecting someone so young."

Therese remained modest yet composed. "You flatter me, Mr. Lopez."

Napangiti si Felix. "No need for flattery. Sabi ni Atasha, naghahanap ka ng rare herbs. Tamang-tama, our family’s herbal garden successfully cultivated a few of them a few years ago. They’re quite rare. But since it’s for you, I don’t mind parting with some. Sabihin mo lang kung kailan mo gustong kunin. If it’s convenient, let’s exchange contact information."

"Totoo ba?" Hindi nagdalawang-isip si Therese at agad niyang kinuha ang phone niya para i-save ang number ni Felix. "Maraming salamat! Malaking tulong ‘to!"

Matapos pag-usapan ang negosyo, mas naging relaxed ang usapan nila.

Dahil friendly gathering ito, hindi na naiwasang magkaroon ng inuman.  

Caught up in the lively mood, Therese drank a few glasses herself. Kaso, mahina siya sa alak. Kahit mababa lang ang alcohol content, mabilis siyang tinamaan.

"Therese, isa pa?" tanong ni Atasha, hawak ang isang bote ng whiskey, handang tagayan si Therese.

Agad naman itong umiwas at kumaway. "Ayoko na, hindi ko na kaya. Medyo nahihilo na ako, kailangan ko munang pumunta sa restroom."

"Lasing ka na ba? Gusto mo ba samahan kita?" Tanong ni Atasha, tinitigan siya nang mabuti, nag-aalalang baka nga hindi na siya okay.

Ngumiti lang si Therese, hindi masyadong ininda ang tanong. "Hindi naman grabe. Sige lang, mag-enjoy ka diyan. Alam ko naman ang daan, babalik din ako agad."

"Okay, ingat ka." Hindi na siya pinilit ni Atasha at tinanguan na lang ito.

Paglabas ni Therese, hindi siya tumuloy sa restroom. Sa halip, dumiretso siya sa emergency exit para makalanghap ng sariwang hangin.

Malayo sa ingay, ang katahimikan dito ay parang isang pahinga sa gitna ng gulo.

Sumandal siya sa pader at kinuha ang phone niya para tawagan ang anak na si Jassy. Pero bago pa niya ma-dial ang numero, biglang bumukas ang pinto.

Dalawang lasing na lalaki ang pumasok, magkasamang naglalakad na parang hirap nang umapak nang diretso. 

Napahinto sila nang makita siya.

"Uy, may tao pala dito…" Napabulong ang isa, pero nang makita ang mukha niya, biglang nag-iba ang ekspresyon ng mga ito.  

Mala-diyosang ganda, elegante, at sobrang kapansin-pansin.  

Nagningning ang mga mata ng mga ito, tila hindi na makatingin sa iba.

"At maganda pala…" 

"Miss, hindi ka ba nalulungkot mag-isa dito? Bakit hindi ka sumama sa amin? Inom tayo ng konti, tapos labas tayo mamaya, game ka?"

May bahid ng panunukso ang tono ng lalaki nang sabihin niya ang salitang "game ka?"

Ang mga mata ng mga ito ay walang pakundangang sinusuri ang katawan ni Therese.

Alam na niya kung anong iniisip ng mga ito.  

Napailing siya sa sarili. Napaka-malas ko naman! Dito pa talaga ako nakasalubong ng dalawang lasing na manyak!

Wala siyang balak makipagtalo. Agad niyang itinago ang phone niya at tumalikod para umalis. Pero mabilis siyang hinarangan ng dalawa.

"Uy, miss, kinakausap ka namin ah. Hindi mo ba naririnig?"

Lumapit pa ang mga ito, at sa sobrang lapit, naamoy ni Therese ang matapang na amoy ng alak sa kanila.

Napangiwi siya, agad na nainis. "Layuan niyo ako. I’m not interested in whatever game you’re playing." Malamig ang tono ng boses niya.

Pero parang hindi man lang iyon pinansin ng dalawang lalaki.  

**

Samantala, sa labas ng hallway.

Katatapos lang ni Ezekiel sa isang business meeting at sakto namang dumaan siya sa lugar na iyon.

Hindi niya inaasahang makarinig ng isang pamilyar na boses.

Matapos niyang makita ang pamilyar na aninong iyon sa ospital at sa club entrance, ngayon naman ay naririnig niya ang boses niya…

Hindi na siguro ito basta coincidence lang.

Ezekiel's eyes darkened as he turned his gaze toward the door ahead.

Therese, ikaw ba ‘yan?

Sa wakas, nagpakita ka rin...