Tila slow motion ang pagpasok ko sa silid ng aking mag-ina. Kusang lumitaw ang ngiti sa mga labi ko ng makita ko ang aking mga anak. Walang ingay na lumapit ako sa kanila at matamang tinitigan ang mukha ng mga sanggol. Proud ako sa sarili ko bilang isang ama ng mga batang ito. Because finally may mga tagapagmana na ako. Maingat na kinuha ko mula sa higaan ang isa sa aking mga anak at medyo natakot pa ako na baka mapisa ito sa mga bisig ko. Bukod sa sobrang lambot ay napakaliit ng katawan nito kaya nakakatakot itong kargahin. Nakakatuwang pagmasdan ang malasutla nitong balat lalo na ang mala anghel nitong mukha. He’s so cute na kailanman ay hindi ka magsasawa na pagmasdan ito. Kamukha ko man ang anak ko ngunit ang ekspresyon ng mukha nito ay hindi nalalayo sa kanyang ina. Buong pagmamahal na hinagkan ko ang katawan nito, medyo nanggigigil pa nga ako dahil ang puso ko ay tila sasabog na sa matinding kasiyahan. Maingat ko itong ibinalik sa tabi ng kanyang ina, at ang sunod ko namang
“Katatapos ko lang palitan ng diaper ang aking anak ng bumukas ang pinto ng silid. Mabilis ang ginawa kong paglingon sa pintuan at nakita ko na pumasok si Ate Tess. Malungkot ang maamo nitong mukha habang ang kanyang mga kamay ay nakahawak sa laylayan ng kanyang kulay brown na bestida. Imbes na ngumiti dahil sa presensya ng butihing ginang ay tila nahawaan ako ng ekspresyon ng mukha nito. Tulad nito ay nalungkot din ako, sabay tingin sa mukha ng aking mga anak na tila gustong makipaglaro sa akin. Nang makita ko ang ngiti ng aking mga anak ay isang malungkot na ngiti ang lumitaw sa mga labi ko. Kahit hindi pa man sabihin sa akin ni Ate Tess kung ano ang kanyang pakay ay alam ko na kung ano ang ibig sabihin ng ekspresyon ng mukha nito. Nagsimula na namang manubig ang aking mga mata. Mas lalo akong nasaktan ng pumasok ang dalawang katulong at maingat na binuhat ang aking mga anak. Gusto kong sigawan ang mga ito, at palayasin palabas ng silid, pero hindi ko kaya. Wala akong lakas ng l
“Diyos ko, mahabaging langit! Samara, anak!” Natataranta na sambit ni Tess ng datnan niya na nakahandusay sa sahig si Samara. Maging ang katulong na kasama nito ay halos mamuti na ang mukha dahil sa labis na pag-aalala. Mabilis, ngunit may pag-iingat na ibinaba ni Tess ang sanggol na hawak sa ibabaw ng kama. Habang ang katulong ay nakabatay sa dalawang sanggol. “Samara, anong nangyari sayo?” Naiiyak na tanong ni Tess habang nakaunan sa kanyang mga hita ang ulo nito at patuloy na tinatapǐk ang pisngi ng kanyang alaga. Mabilis na nilagay ni Tess ang daliri sa tapat ng ilong nito, nakahinga naman siya ng maluwag ng malaman na buhay pa ito.“Bilis! Humingi ka ng tulong sa babâ.” Natataranta na utos ni Tess sa kasama nitong katulong. Iniisip niya na hindi niya kayang buhatin ang kanyang alaga dahil kahit na may kapayatan ang katawan ni Samara ay malaking babae pa rin ito.“O-Opo!” Natataranta na sagot ng katulong. Subalit bago pa man ito makalapit sa pintuan ay biglang umungol si Samara
“Pinatawag ko kayo para sabihin sa inyong lahat na walang sinuman ang papasok sa silid ng mga anak ko. Ni hawakan ay huwag na huwag ninyong gagawin. Selosa akong tao, kapag sinuway n’yo ako, kayo rin, baka magsisi kayo.” Mataray kong pahayag na magkasamang banta. “Si Ma’am Sophia lang ang sinusunod namin dito, dahil iyon ang bilin sa amin ni Sir Winter.” Matapang na sagot ng isa sa kanila at tinaasan pa ako nito ng kilay., Umangat ang sulok ng bibig ko bago nagsimulang humakbang ang aking mga paa palapit dito. PAK! Isang malutong na sampal ang nagpayanig sa pagkatao ng kasambahay na labis na ikinagulat ng lahat. Umawang pa ang kanilang mga bibig habang ang ilan ay napa-atras pa. “Opps, sorry, nakalimutan kong sabihin na hindi ako tumatanggap ng rejection.” Anya na sinundan ng isang matalim na ngiti, sabay tikwas ng kaliwang kilay ko. “Do you know who I am? I’m the owner of this house, I’m your boss, or gusto n’yo na palayasin ko kayong lahat dito ay maghahired ako ng mga bag
“Sir, umalis po si Ma’am Samara, gamit ang BMW mong sasakyan. Bukod pa run ay binangga niya ang gilid ng bahay, pati rin ang gate kaya nawasak ang mga ito.” “What?” Hindi makapaniwala na sambit ko, ngunit sa pag-angat ng aking mukha ay sumalubong sa paningin ko ang isang babae na rumarampa sa gitna ng pulang carpet. Nanlaki ang mga mata ko ng makilala ko kung sino ang babaeng ito. Kahit wala na siyang suot na salamin sa mata, hindi pa rin nagbabago ang pagtingin ko dito dahil tanging ako lang ang nakakaalam ng mukha nito sa likod ng makapal na salamin nito. “S**t! What my wife’s doing here!?” Ang naibulalas ko ngunit sa pabulong na paraan. Iniiwasan ko pa rin na may makarinig sa sinabi ko. Kulang na lang ay sumabog ang ulo ko dahil sa matinding galit habang nakatitig sa magandang mukha ng aking asawa. Hindi ako makapaniwala na lumabas ito ng bahay na ganito ang suot na damit. Kita na ang makinis nitong tiyan pati ang buong pusod nito. Maging ang makinis at mala porselana nitong
“Where are you going!?” Nanggigigil na tanong sa akin ni Winter sabay haklit sa braso ko. Sumamâ ang timplada ng mukha ko dahil nasasaktan ako sa mahigpit na pagkakahawak niya sa braso ko. Halos bumaon na ang mga daliri nito sa malambot kong balat. “Excuse me! Could you please let me go!?” Mataray kong singhal dito habang pilit binabawi ang braso ko mula sa kanya. “Umuwi na tayo.” Matigas niyang saad bago ako nito hinatak palabas ng gusali. “Anong uuwi? Umuwi kang mag-isa mo!” Galit kong sabi at sinubukan kong pumalag. Wala na kaming pakialam sa mga taong nag-uusisa. “Let see kung hanggang saan ang pagmamatigas mo sa akin, wifey.” Nagbabanta niyang bulong sa akin. Nagtaka ako ng hubarin niya ang kanyang suit ng hindi binibitawan ang braso ko. Excuse me, hindi ako ang asawa mo. Nagkakamali ka ng pagkakaintindi sakin, hindi ako si Samara, okay? Ako si Faith.” Ani ko na pilit ipinapaunawa dito ang lahat. “S**t! Put me down!” Galit kong sigaw dahil ang magaling na lalaking ito
“Oh my god,” naibulalas ni Winter ng makita ang malaking pinsala na iniwan ng kanyang asawa. Napatiǐm bagang siya habang pinagmamasdan ang nawasak na bahagi ng kanyang Villa. Bukod pa run ay kasalukuyan ng hinihila ng truck mula sa kumpanya ang bago niyang sasakyan na BMW na siyang ginamit ni Samara. Sira na kasi ito at kailangan ng palitan ang buong parts nng sasakyan para magmukhang bago ulit. Natuklasan din niya na hindi lang ang kanyang Villa ang naperwisyo ng kanyang asawa. Dahil marami pang sasakyan ang nabangga nito, kaya ngayon ay kasalukuyan siyang nakikipag-usap sa mga pulis. Habang sa bungad ng pintuan ay tahimik lang na nagmamasid si Sophia. Mabilis na natunton ng mga pulis at ng mga taong naperwisyo ni Faith ang bahay ni Winter dahil sa plaka ng kanyang sasakyan. Sa loob lang ng isang araw ay gumastos siya ng halos six million dahil sa laki ng pinsala na nilikha ng kanyang asawa. Biglang sumakit ang kanyang ulo ng maalala na naman ito, dahil alas onse na ng gabi,
Blag! Pabalibag na isinara ni Winter ang pintuan pagkatapos na marahas na bitawan ang braso ni Faith. Nanlilisik sa matinding galit ang mga mata nito na halos mag-tunugan ang kanyang mga bagang dahil sa matinding panggagalaiti. Ngunit, walang pakialam si Faith dahil ang higit na mahalaga sa kanya ng mga sandaling ito ay si Xaven. Ang lalaking kinababaliwan nito. “Ang lakas ng loob mo na lokohin ako? Huh? At talagang ang kapatid ko pa ang pinili mo? Ito ba ang paraan mo para makaganti sa akin?” Hinihingal sa galit na tanong ni Winter. Subalit tila hindi ito naririnig ni Faith. Nagulat pa si Winter ng sa unang pagkakataon ay lumuhod sa kanyang harapan ang asawa. Habang ang nanginginig nitong mga kamay ay magkalapat at patuloy na pinagkikiskis. “Pakiusap, nagmamakaawa ako sayo, h-huwag mo akong ilayo kay Xaven! Hm? P-Parang awa mo na, I love him… s-siya lang ang lalaking minahal ko ng ganito. Believe me, hindi talaga ako si Samara, maniwala ka. So, please! Please! I beg you…” Natulos
Ako po ay labis na nagpapasalamat sa mga readers na siamahan ako hanggang sa huling yugto ng “The CEO’s Sudden Child” MARAMING 3x SALAMAT PO!!! Sana ay makasama ko kayong muli sa mga susunod ko pang kwento. Lubos akong humihingi ng paumanhin kung hindi ko man naabot ang mataas na expectation n’yo, dahil ito lang ang nakayanan ko. Nasa ibaba po ang susunod na kwento na aabangan ninyo araw-araw. Please follow my page para laging updated sa mga bagong kwento na maibabahagi ko sa inyong lahat. SALAMAT PO! TITLE: His Love from 15th Century BLURB: “You killed me!” - Morzana "I had to do that because I love you, and I can't bear to lose you." - Damian Isang buhay ng pananakop sa tunay na pag-ibig, Kailangang mamatay ng isa alang-alang sa kanilang pag-ibig. Libu-libong taon na ang lumipas, at dumating na ang panahon. Isang makapangyarihang espiritu ng diyosa ang nakulong sa sirkulasyon ng muling pagsilang. Hanggang sa magising siya sa marupok na katawan ng isang piping mor
“Mom, kailangan mong sumamâ sa akin, nakita ko si Daddy may kasamang ibang babae.” Napatayo ng wala sa oras si Lexie ng marinig ang sinabi ng kanyang anak na Xion. “Anong sabi mo!? Ang matandang ‘yun! Sinasabi ko na nga ba at may kinalolokohang babae ang ama mong ‘yan! Hindi na nahiya!” Nanggagalaiti na sabi ni Lexie, naninikip na ang kanyang dibdib. Parang gusto na niyang maglupasay sa sahig at humagulgol ng iyak. Lihim na napalunok ng sarili niyang laway si Xion ng makita ang reaksyon ng kanyang ina. Gumuhit ang matinding pagsisisǐ sa kanyang mukha na para bang gusto na niyang bawiin ang kanyang sinabi.Nagtakâ si Xion ng umalis sa kanyang harapan ang ina, hindi para sumamâ kundi para pumanhik sa hagdan at pumasok sa loob ng silid nilang mag-asawa. “Mom! We need to hurry!” Pigil niya sa kanyang ina pero hindi ito nakinig bagkus ay diretso ito ng pasok sa loob ng silid. Ilang segundo pa ang lumipas ay lumabas ang kanyang ina subalit may dala na itong shotgun.“Patay…” usal ni Xio
Halos hindi na maipinta ang mga mukha nila Aubrey, Vernice, Miles, Maurine, Alesha at Yashveer, Alesha at Samara habang nagpapaligsahan sa pagpapakawala ng marahas na buntong hininga.Sa kabilang bahagi namang ng mahabang lamesa ay maganda ang ngiti ni Misaki. Habang sa tabi niya ay si Song-I na seryosong nakatingin sa pawisang baso na may lamang malamig na pineapple juice. Nandito na naman sila para pag-usapan ang mga kaganapan tungkol sa kanilang mga plano, at iyon ay alamin kung ano ang pinagkakaabalahan ng kanilang mga asawa. “Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. Lahat ginawa ko na, pero hindi ko pa rin magawang mapaamin ang asawa ko.” Problemadong saad ni Yashveer.Habang si Samara ay inaalala ang namagitan sa kanila ni Winter.NAKARAAN…“Mabigat ang mga hakbang ng mga paa ni Winter, habang nagpapakawala ng marahas na buntong hininga. Niluwagan niya ang kanyang kurbata upang makahinga ng maluwag. Pakiramdam kasi niya ay nasasakal na siya. Makikita din ang matinding pagod s
“Tsuk!” Mabilis na napaatras ng isang hakbang pabalik sa labas ng pintuan si Xaven. Napalunok pa siya ng wala sa oras ng makita ang isang patalim sa hamba ng pintuan. Sa bilis ng mga pangyayari ay tanging ang impak na lang ng hangin ang naramdaman ni Xaven. Napako ang mga mata niya sa kutsilyo na hinagis ng kanyang asawa. Halos gahibla na lang kasi ang layo nito sa kanyang mukha at medyo malalim din ang pagkakabaôn nito.“Sweetheart?” Kinakabahan na sambit ni Xaven, habang nakatitig sa mukha ni Song-I. Ang mga mata nito ay matalim na nakatitig sa kanya, para bang gusto na siyang balatan nito ng buhay. ““bam 12si 30bun, neoui haengdong-i uisimseuleobso. wonlaeneun ileoji anh-assneunde, beolsseo saheuljjae neujge deul-eoogo issso. naleul eotteohge saeng-gaghao? naega gamanhi anj-aseo gidaligil balao? dangsin hago sip-eun daelo hage dugil balao?”wae nalbogo i gyeolhonsaenghwal-e jichyeossdago malhaji anhso?dangsin-eun tteonado johso, animyeon naega dangsin salm-eseo nagagil balaneun
“Sweetie, bakit gising ka pa? 12:30 na ng madaling araw ah?” Kunot ang noo na tanong ni Storm habang hinuhubad ang kanyang black suit. Mabilis na umalis mula sa pagkakasandal sa headboard si Misaki. Ipinatong sa ibabaw ng side table ang hawak na cellphone at nakangiti na lumapit sa kanyang asawa. Tnulungan niya itong maghubad. “Hinihintay talaga kita, Sweetie, hindi kasi ako makatulog.” Naglalambing na sagot ni Misaki, sabay yakap sa baywang ng kanyang asawa. Naipikit pa nga niya ang mga mata ng maramdaman ang init na nagmumula sa katawan nito. Ngunit ang kanyang ilong ay abala sa simpleng pagsinghot sa bawat parte ng katawan ng kanyang asawa. “Una, ayon sa kaibigan ko, natuklasan niya na may babae ang kanyang asawa ng maamoy niya ang pabango ng ibang babae na dumikit sa damit ng kanyang asawa.” Naalala pa ni Misaki ang sinabi ni Maurine, kaya eto siya ngayon parang aso na walang tigil na inaamoy ang katawan ni Storm. Kapag alam niyang may nalampasan ang kanyang ilong ay talagang b
“Huh? Anong problema mo? Bakit nakasimangot ka?” Nagtataka na tanong ni Yashveer kay Alesha, kararating lang nito. Umupo siya sa kabilang panig ng lamesa ng hindi inaalis ang tingin sa mukha ni Alesha. Nanatiling tulala si Alesha mula sa salaming pader na kung saan ay makikita mo dito ang magandang tanawin mula sa labas ng hotel. Nasa huling palapag sila ng gusali na matatagpuan dito sa Makati. Isa ito sa pag-aari ng pamilyang Hilton. “I was confused, why did my husband suddenly change? After he proposed to me ay bigla na lang siyang naging malamig. So sad, pero pakiramdam ko ay parang may kulang sa akin.” Pagkatapos na magsalita ay nagpakawala pa siya ng isang problemado na buntong hininga. Sa itsura niyang ito ay parang pasân na niya ang mundo. Isang buwan na ang lumipas simula ng makabalik silang mag-asawa nang bansa. Itinalaga nilang presidente ng Draconis ang kaibigan niyang si Feliña, habang siya naman ang tumatayong CEO. Ipinagkatiwala niya sa kaibigan ang pamamalakad
Ako po ay labis na humihingi ng malawak na pang-unawa kung bakit paisa-isa na lang ang update ng “The CEO’s Sudden Childs” dahil pinaghahandaan ko ang susunod na story ko, since na ilang chapter na lang ang kailangan bago matapos ang TCSC. Nasa ibaba po ang susunod na kwento na aabangan ninyo araw-araw. Please follow my page para laging updated sa mga bagong kwento na maibabahagi ko sa inyong lahat. SALAMAT PO! TITLE: His Love from 15th Century BLURB: “You killed me!” - Morzana "I had to do that because I love you, and I can't bear to lose you." - Damian Isang buhay ng pananakop sa tunay na pag-ibig, Kailangang mamatay ng isa alang-alang sa kanilang pag-ibig. Libu-libong taon na ang lumipas, at dumating na ang panahon. Isang makapangyarihang espiritu ng diyosa ang nakulong sa sirkulasyon ng muling pagsilang. Hanggang sa magising siya sa marupok na katawan ng isang piping mortal na babae, walang kapangyarihan, ngunit hinihimok ng nagniningas na pagnanasang maghigant
““Si haces lo que quiero, te prometo un alto puesto. Ya me conoces, con la amplitud de mi influencia, todo lo que parece imposible se convierte en posible para mí.” (Kapag nagawa mo ang gusto ko ay pinapangako ko sayo ang mataas na posisyon. You know me, sa lawak ng impluwensya ko ang lahat ng hindi imposible ay nagiging posible sa akin.) Si Señôr Steiñar, sabay hithit sa kanyang matabang tobacco.“No te preocupes, yo me encargo. Tengo el control del ejército. Mientras esté en el cargo, todos tus negocios estarán a salvo.” (Huwag kang mag-alala ako ang bahala, nasa akin ang kontrol ng militar. Hangga’t nasa posisyon ako ay mananatiling ligtas ang lahat ng mga negosyo mo.) Kumpiyansa sa sarili na sagot naman ni Major. Kasalukuyang nag-iinuman pa ang mga ito habang nakapaskil ang ngiting tagumpay sa kanilang bibig. Ito ang isa sa mga video na nagleak mula sa mga ebidensya na gagamitin sa matanda. Walang ibang laman ang lahat ng tv network sa buong Espña kundi ang mga video tungkol sa
(Sagitsit ng sasakyan…) Mula sa harap ng kumpanya na pag-aari ni Señor Steiñar, ang lahat ng tao sa paligid ay nagambala, dahil sa biglaang pagdating ng limang sasakyan. Halos sabay sila na napalingon sa mga bagong dating na sasakyan. Napako ang tingin ng lahat sa isang mamahalin at itim na kotse na napapagitnaanan ng apat pang sasakyan. Isang malaking katanungan ang naglalaro sa kanilang isipan kung sino ang taong sakay nito. Bumaba ang may nasa labing anim na kalalakihan na pawang mga nakasuot ng black suit. Sa kanang tenga ng mga ito ay isang black earphone. Pawang mga seryoso ang ekspresyon ng kanilang mga mukha, na kung titingnan mo ay wari moy mga galit. Pinalibutan nila ang nasa gitnang sasakyan, kay higpit ng seguridad para sa taong lulan nito. Ilang sandali pa, bumukas ang pinto. Tumapak sa sementadong lapag ang isang makintab at itim na patilus na sapatos. Hanggang sa tuluyan ng bumaba ng sasakyan si Storm, madilim ang awra nito. Ang ekspresyon ng kanyang mukha a