Nakapatong sa kanang kamay ko ang isang tray na may laman na iba’t-ibang klase ng alak. Habang maingat na inaalok ito sa mga ilang bisita. Nandito ako ngayon sa isang marangyang pagtitipon. Ito ang trabahong inalok sa akin ng kaibigan kong si Chin. Natuwa naman ako, dahil malaki ang kikitain ko sa part time job na ‘to. Bukod kasi sa mababayaran ko na ang upa ng bahay ay may matitira pang panggastos para sa loob ng isang linggo.Kung sana gabi-gabi ako kikita ng ganito kalaking pera ay siguradong mabilis akong makakaipon.Halos malula ako dahil sa mga mayayamang bisita na nakapaligid sa akin. Hindi basta-basta ang mga taong ito, dahil ayon kay Chin ang lahat ng bisita ng kanyang boss ay puro mga bigating negosyante na nagmula pa sa iba’t-ibang panig ng mundo. Obvious naman dahil karamihan sa mga bisita ay puro mga banyaga.Nanlalaki ang aking mga mata sa tuwing nakakakita ako ng mga sikat na artista kung hindi lang kami pinagbawalan na magpa-picture sa mga artista ay baka napuno na a
“Oh, finally! Umuwi din ang asawa kong walang pakiramdam!” Sarkastiko ang pagkakasabi nito ni Lucy, habang ang mga mata ay matalim kung makatingin. Halos hindi na siya na tulog buong magdamag dahil sa kakahintay sa magaling niyang asawa. At ngayon ay alas nuebe na ng umaga ito nakauwi, wala siyang ideya kung saan ito natulog kagabi. Suot pa rin ng kanyang asawa ang pang-ilalim na puting polo na suot nito kagabi. Bakas sa mukha ni Lucy ang matinding sakit, she’s a totally mess and wasted. Isa siyang larawan ng isang asawa na naghahangad ng atensyon mula sa kanyang asawang lalaki. Pero ang lalaking kaharap ay tila walang amor sa kanya. Perhaps it’s a one sided love? Tanging si Lucy lang ang nakakaalam nito. “Not now, Lucy, I'm tired.” Si Timothy na halatang tinatamad pang makipag-usap sa kanyang asawa. Walang buhay ang tinig nito. Pumihit siya patungo sa isang bahagi ng pader, dito sa loob ng silid nilang mag-asawa. “Oh, really? Tired? Saan? Sa babae mo?!” Ngayon ay mataas na ang
Mabilis ang mga hakbang na pumasok sa loob ng bahay na parang akala mo ay may tinatakasan. “Otep, kapag may naghanap sa akin sabihin mo, WALA! TULOG! UMALIS!” “Okay ate!” Mabilis ang pagsasalita ko habang hinahangos. Nang marinig ko ang sagot ng aking kapatid ay tumakbo na ako papasok sa loob ng banyo, para magtago. Medyo hiningal pa ako dahil sa matinding pagod. Ang layo kasi ng nilakad ko, dahil sinubukan kong maghanap ng trabaho pero umuwi akong bigo. Ang hirap talaga ng walang tinapos dahil ang karamihan na trabahong tumatanggap sa akin ay kung hindi tindera sa palengke ay isang kasambahay naman. Aanhin ko ang maliit na sahod na ‘yun? Araw-araw kaming kumakain tapos magbabayad pa ng upa sa bahay. bill pa ng kuryente at tubig. Tapos ang sasahurin ko lang sa loob ng isang buwan ay halos wala pa sa kalahati ng minimum wage ng sahod dito sa NCR. Dahilan kung bakit hindi ako sumuko sa pag-aapply. Lahat na yata ng agency at kumpanya ay pinasahan ko na ng aking resume. Pero ilang
“Oh my God! What is this!?” Bulalas ni Ginang Lexie habang nakatitig sa mga ilang larawan na nasa kanyang mga kamay. Parang bigla siyang nawala sa huwisyo at halos pigil na niya ang kanyang hininga. Habang ang kanyang mga mata ay nanlalaki halatang hindi makapaniwala sa kanyang mga nalaman mula sa larawan. “Mom, are you Okay?” Nagtataka na tanong ni Xion bago humakbang palapit sa sofa na kinauupuan ng kanyang ina. Maging si Summer ay napalingon din sa kanyang ina, kunot ang noo na lumapit din ito. Nandito silang tatlo sa salas ng Mansion at kasalukuyang nanonood ng balita sa tv ng may biglang dumating na sulat para sa kanilang ina. Hindi malaman kung sino ang nagpadala ng sulat dahil wala itong pangalan. Napansin nila na hindi sulat ang laman ng envelope kundi mga larawan na kanina pa tinititigan nang kanilang ina. Nag-alala sila sa naging reaksyon nito dahil bahagya pa itong hinihingal. “Mommy? Manang tubig, bilis!” Nag-aalala na sigaw ni Summer kaya naman natataranta na tu
“Lutang at parang wala ako sa aking sarili. Akala ko, sa oras na magkaroon ako ng trabaho ay solve na ang problema ko. Dahil may inaasahan na akong income buwan-buwan. Pero hindi pala ganun kadali ang lahat, dahil di yata’t mas lalong nadagdagan pa ang problema ko… Kung noon ang problema ko lang ay ang pambili ng pagkain namin at pambayad ng mga bills? Ngayon, problema ko naman kung saan kukuha ng panggastos para sa pamasahe ko araw-araw. Parang gusto ko ng umiyak at maglupasay sa sahig. Bakit ba sa bawat kibot ko ay lagi na lang may kaakibat na problema? “Hayytts! Problema kailan mo ba ako tatantanan!?” Naiimbyerna kong saad na hindi ko alam na isa-tinig ko na pala. Saglit akong tumigil sa paglalampaso ng sahig at wala sa sarili na tumitig sa kawalan. “Mukhang may bumigay ng utak ngayong araw. Well, hindi na ako magtataka kung bukas ay makita na lang kita sa lansangan na nanghuhuli ng langaw.” Ani Chin na sinundan ng tawa. Bigla akong nahimasmasan dahil sa pagsulpot nit
“Kung ano man po ang iniisip mo sa akin, pakiusap, ayoko ng gulo. Ang nais ko lang ay trabaho, marami na po akong problema. Maituturing man na kabastusan, pakiusap, Sir. Huwag n’yo na pong dagdagan.” Diretsahang sagot ni Yash, dahil kinakabahan siya sa patutunguhan ng usapang ito. Akala kasi niya noong una ay isang bahagi lang ng interview ang mga tanong ng kanyang boss kaya naman maayos pa niyang sinasagot. Pero pagdating sa mga ganung usapan ay mabilis na siyang umiiwas. Aminado siya na gwapo ang kanyang boss, at talagang kahit sino ay gugustuhin ang ganitong klaseng lalaki. Pero hangga’t maaari ay ayaw niyang mainvolve sa kahit na kaninong lalaki. Natigilan si Timothy at hindi makapaniwala sa naging sagot sa kanya ng dalaga. Taliwas ito sa kanyang inaasahan. She’s nineteen years old according to her record, pero kung mag-isip ito ay masyadong matured. “Hm, I like her.” Anya ng isang tinig mula sa isip ni Timothy habang pinagmamasdan ang bawat kilos ni Yash. Bitbit ang mop
“Nay, bakit mo ginawa ‘yun? Paano kung naka-patay ka?” Galit kong tanong sa aking ina, halos pabulong lang ang pagsasalita ko dahil maraming tao sa paligid. Dinalaw ko ngayon ang aking ina dito sa loob ng kulungan. Ayon sa kapitbahay namin na nakausap ko ay pwede ko naman siyang piyansahan para makalabas. Ang problema lang, wala ako ni singkong duling dito sa bulsa ko. Ultimong kinain namin ni Otep kaninang umaga ay inutang ko pa sa tindihan. Matinding pakiusapan pa nga ang nangyari bago ako pinagbigyan ni aling Rosing dahil ang pangpara ko ay ang aking trabaho na wala naman na akong sasahurin. Bukod kasi sa bumale na ako ay nakalaan na ito pambayad ng utang. Huh, talagang nabubuhay na lang ako sa utang… “Dapat nga tinuluyan ko ang babaeng ‘yun! Ang kapal ng mukha nila para tumira sa bahay!?” “Nay, ano ba? Lalo mo lang ipapahamak ang sarili mo. Maaaring hindi ka na makalabas dito.” Paalala ko pa sa kanya dahil kulang na lang ay ipagmalaki pa nito ang kanyang ginawa. Marahil,
“Isang mabigat na buntong hininga ang pinakawalan ni Yashveer, habang nakatanaw sa may dalawang palapag ng gusali nang Montes Hotel—hawak ang tali ng kanyang backpack. Naguguluhan siya, bakit sa hotel pa? Pwede naman sa police station mismo iabot ang perang ipapahiram sa kanya ni Sarhento. Sa totoo lang ay nagdadalawang-isip siya kung itutuloy pa ba ang pakikipag kita o aatras na lang sa usapan nila ni Sarhento. Kinakabahan talaga siya, kaya naman ng simulan niyang ihakbang ang mga paa ay tila nahirapan siya dahil parang napakabigat ng mga ito. Lakas-loob na pumasok si Yash sa loob ng hotel at tinanong sa reception ang unit na ibinigay sa kanya ni Sarhento. Kaagad namang itinuro ng empleyado ng hotel ang direksyon. Nanginginig ang kamay na kumatok ng tatlong beses si Yash sa pinto. Bumukas ang pinto at sumalubong sa kanya ang nakangiting mukha ni Sarhento. “Pasok ka, Yashveer.” Nakangiting sabi nito, isang alanganing ngiti ang lumitaw sa mga labi ni Yash. Napipilitan na pumas
Ako po ay labis na nagpapasalamat sa mga readers na siamahan ako hanggang sa huling yugto ng “The CEO’s Sudden Child” MARAMING 3x SALAMAT PO!!! Sana ay makasama ko kayong muli sa mga susunod ko pang kwento. Lubos akong humihingi ng paumanhin kung hindi ko man naabot ang mataas na expectation n’yo, dahil ito lang ang nakayanan ko. Nasa ibaba po ang susunod na kwento na aabangan ninyo araw-araw. Please follow my page para laging updated sa mga bagong kwento na maibabahagi ko sa inyong lahat. SALAMAT PO! TITLE: His Love from 15th Century BLURB: “You killed me!” - Morzana "I had to do that because I love you, and I can't bear to lose you." - Damian Isang buhay ng pananakop sa tunay na pag-ibig, Kailangang mamatay ng isa alang-alang sa kanilang pag-ibig. Libu-libong taon na ang lumipas, at dumating na ang panahon. Isang makapangyarihang espiritu ng diyosa ang nakulong sa sirkulasyon ng muling pagsilang. Hanggang sa magising siya sa marupok na katawan ng isang piping mor
“Mom, kailangan mong sumamâ sa akin, nakita ko si Daddy may kasamang ibang babae.” Napatayo ng wala sa oras si Lexie ng marinig ang sinabi ng kanyang anak na Xion. “Anong sabi mo!? Ang matandang ‘yun! Sinasabi ko na nga ba at may kinalolokohang babae ang ama mong ‘yan! Hindi na nahiya!” Nanggagalaiti na sabi ni Lexie, naninikip na ang kanyang dibdib. Parang gusto na niyang maglupasay sa sahig at humagulgol ng iyak. Lihim na napalunok ng sarili niyang laway si Xion ng makita ang reaksyon ng kanyang ina. Gumuhit ang matinding pagsisisǐ sa kanyang mukha na para bang gusto na niyang bawiin ang kanyang sinabi.Nagtakâ si Xion ng umalis sa kanyang harapan ang ina, hindi para sumamâ kundi para pumanhik sa hagdan at pumasok sa loob ng silid nilang mag-asawa. “Mom! We need to hurry!” Pigil niya sa kanyang ina pero hindi ito nakinig bagkus ay diretso ito ng pasok sa loob ng silid. Ilang segundo pa ang lumipas ay lumabas ang kanyang ina subalit may dala na itong shotgun.“Patay…” usal ni Xio
Halos hindi na maipinta ang mga mukha nila Aubrey, Vernice, Miles, Maurine, Alesha at Yashveer, Alesha at Samara habang nagpapaligsahan sa pagpapakawala ng marahas na buntong hininga.Sa kabilang bahagi namang ng mahabang lamesa ay maganda ang ngiti ni Misaki. Habang sa tabi niya ay si Song-I na seryosong nakatingin sa pawisang baso na may lamang malamig na pineapple juice. Nandito na naman sila para pag-usapan ang mga kaganapan tungkol sa kanilang mga plano, at iyon ay alamin kung ano ang pinagkakaabalahan ng kanilang mga asawa. “Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. Lahat ginawa ko na, pero hindi ko pa rin magawang mapaamin ang asawa ko.” Problemadong saad ni Yashveer.Habang si Samara ay inaalala ang namagitan sa kanila ni Winter.NAKARAAN…“Mabigat ang mga hakbang ng mga paa ni Winter, habang nagpapakawala ng marahas na buntong hininga. Niluwagan niya ang kanyang kurbata upang makahinga ng maluwag. Pakiramdam kasi niya ay nasasakal na siya. Makikita din ang matinding pagod s
“Tsuk!” Mabilis na napaatras ng isang hakbang pabalik sa labas ng pintuan si Xaven. Napalunok pa siya ng wala sa oras ng makita ang isang patalim sa hamba ng pintuan. Sa bilis ng mga pangyayari ay tanging ang impak na lang ng hangin ang naramdaman ni Xaven. Napako ang mga mata niya sa kutsilyo na hinagis ng kanyang asawa. Halos gahibla na lang kasi ang layo nito sa kanyang mukha at medyo malalim din ang pagkakabaôn nito.“Sweetheart?” Kinakabahan na sambit ni Xaven, habang nakatitig sa mukha ni Song-I. Ang mga mata nito ay matalim na nakatitig sa kanya, para bang gusto na siyang balatan nito ng buhay. ““bam 12si 30bun, neoui haengdong-i uisimseuleobso. wonlaeneun ileoji anh-assneunde, beolsseo saheuljjae neujge deul-eoogo issso. naleul eotteohge saeng-gaghao? naega gamanhi anj-aseo gidaligil balao? dangsin hago sip-eun daelo hage dugil balao?”wae nalbogo i gyeolhonsaenghwal-e jichyeossdago malhaji anhso?dangsin-eun tteonado johso, animyeon naega dangsin salm-eseo nagagil balaneun
“Sweetie, bakit gising ka pa? 12:30 na ng madaling araw ah?” Kunot ang noo na tanong ni Storm habang hinuhubad ang kanyang black suit. Mabilis na umalis mula sa pagkakasandal sa headboard si Misaki. Ipinatong sa ibabaw ng side table ang hawak na cellphone at nakangiti na lumapit sa kanyang asawa. Tnulungan niya itong maghubad. “Hinihintay talaga kita, Sweetie, hindi kasi ako makatulog.” Naglalambing na sagot ni Misaki, sabay yakap sa baywang ng kanyang asawa. Naipikit pa nga niya ang mga mata ng maramdaman ang init na nagmumula sa katawan nito. Ngunit ang kanyang ilong ay abala sa simpleng pagsinghot sa bawat parte ng katawan ng kanyang asawa. “Una, ayon sa kaibigan ko, natuklasan niya na may babae ang kanyang asawa ng maamoy niya ang pabango ng ibang babae na dumikit sa damit ng kanyang asawa.” Naalala pa ni Misaki ang sinabi ni Maurine, kaya eto siya ngayon parang aso na walang tigil na inaamoy ang katawan ni Storm. Kapag alam niyang may nalampasan ang kanyang ilong ay talagang b
“Huh? Anong problema mo? Bakit nakasimangot ka?” Nagtataka na tanong ni Yashveer kay Alesha, kararating lang nito. Umupo siya sa kabilang panig ng lamesa ng hindi inaalis ang tingin sa mukha ni Alesha. Nanatiling tulala si Alesha mula sa salaming pader na kung saan ay makikita mo dito ang magandang tanawin mula sa labas ng hotel. Nasa huling palapag sila ng gusali na matatagpuan dito sa Makati. Isa ito sa pag-aari ng pamilyang Hilton. “I was confused, why did my husband suddenly change? After he proposed to me ay bigla na lang siyang naging malamig. So sad, pero pakiramdam ko ay parang may kulang sa akin.” Pagkatapos na magsalita ay nagpakawala pa siya ng isang problemado na buntong hininga. Sa itsura niyang ito ay parang pasân na niya ang mundo. Isang buwan na ang lumipas simula ng makabalik silang mag-asawa nang bansa. Itinalaga nilang presidente ng Draconis ang kaibigan niyang si Feliña, habang siya naman ang tumatayong CEO. Ipinagkatiwala niya sa kaibigan ang pamamalakad
Ako po ay labis na humihingi ng malawak na pang-unawa kung bakit paisa-isa na lang ang update ng “The CEO’s Sudden Childs” dahil pinaghahandaan ko ang susunod na story ko, since na ilang chapter na lang ang kailangan bago matapos ang TCSC. Nasa ibaba po ang susunod na kwento na aabangan ninyo araw-araw. Please follow my page para laging updated sa mga bagong kwento na maibabahagi ko sa inyong lahat. SALAMAT PO! TITLE: His Love from 15th Century BLURB: “You killed me!” - Morzana "I had to do that because I love you, and I can't bear to lose you." - Damian Isang buhay ng pananakop sa tunay na pag-ibig, Kailangang mamatay ng isa alang-alang sa kanilang pag-ibig. Libu-libong taon na ang lumipas, at dumating na ang panahon. Isang makapangyarihang espiritu ng diyosa ang nakulong sa sirkulasyon ng muling pagsilang. Hanggang sa magising siya sa marupok na katawan ng isang piping mortal na babae, walang kapangyarihan, ngunit hinihimok ng nagniningas na pagnanasang maghigant
““Si haces lo que quiero, te prometo un alto puesto. Ya me conoces, con la amplitud de mi influencia, todo lo que parece imposible se convierte en posible para mí.” (Kapag nagawa mo ang gusto ko ay pinapangako ko sayo ang mataas na posisyon. You know me, sa lawak ng impluwensya ko ang lahat ng hindi imposible ay nagiging posible sa akin.) Si Señôr Steiñar, sabay hithit sa kanyang matabang tobacco.“No te preocupes, yo me encargo. Tengo el control del ejército. Mientras esté en el cargo, todos tus negocios estarán a salvo.” (Huwag kang mag-alala ako ang bahala, nasa akin ang kontrol ng militar. Hangga’t nasa posisyon ako ay mananatiling ligtas ang lahat ng mga negosyo mo.) Kumpiyansa sa sarili na sagot naman ni Major. Kasalukuyang nag-iinuman pa ang mga ito habang nakapaskil ang ngiting tagumpay sa kanilang bibig. Ito ang isa sa mga video na nagleak mula sa mga ebidensya na gagamitin sa matanda. Walang ibang laman ang lahat ng tv network sa buong Espña kundi ang mga video tungkol sa
(Sagitsit ng sasakyan…) Mula sa harap ng kumpanya na pag-aari ni Señor Steiñar, ang lahat ng tao sa paligid ay nagambala, dahil sa biglaang pagdating ng limang sasakyan. Halos sabay sila na napalingon sa mga bagong dating na sasakyan. Napako ang tingin ng lahat sa isang mamahalin at itim na kotse na napapagitnaanan ng apat pang sasakyan. Isang malaking katanungan ang naglalaro sa kanilang isipan kung sino ang taong sakay nito. Bumaba ang may nasa labing anim na kalalakihan na pawang mga nakasuot ng black suit. Sa kanang tenga ng mga ito ay isang black earphone. Pawang mga seryoso ang ekspresyon ng kanilang mga mukha, na kung titingnan mo ay wari moy mga galit. Pinalibutan nila ang nasa gitnang sasakyan, kay higpit ng seguridad para sa taong lulan nito. Ilang sandali pa, bumukas ang pinto. Tumapak sa sementadong lapag ang isang makintab at itim na patilus na sapatos. Hanggang sa tuluyan ng bumaba ng sasakyan si Storm, madilim ang awra nito. Ang ekspresyon ng kanyang mukha a