Bumungad kay Casey ang liwanag ng napakalaking chandelier na nakasabit sa gitna. Lahat naman ng tao ay nag tinginan din sa kanila. Kitang-kita ang iba't-ibang reaksyon ng mga bisita. Karamihan sa kanila ay nanlaki ang mga mata sa gulat, ang iba naman ay naka kunot ang noo at tila hindi naiintindihan kung bakit magkasama ang dalawa, at ang iilang mga tao naman ay nag bubulong-bulungan sa isa't-isa. Nilipat ni Lincoln ang kamay ni Casey sa kaniyang braso at halos mapasinghap ang babae sa gulat ngunit kumapit nalang siya rito.Isang alala ang biglang dumaan sa isip ni Casey. Dati ay braso ni Dylan ang kaniyang hawak. Mahigpit ang kapit niya rito lalo na kapag kinakabahan siya. Aminado man si Casey na higit sa sampung beses na silang nakadalo sa mga ganitong okasyon ay kinakabahan pa rin siya, lalong-lalo na kapag sinusundan siya ng tingin ng mga tao. At ang simpleng pag kapit niya sa braso ni Dylan ay nakakapag pagaan ng loob niya kahit papaano.Mariing iniling ni Casey ang kaniyang ulo
Lahat ng mga mata ay nakatutok kay Dylan habang papasok ito sa mansyon. Nakasuot ito ng black suit at may iilang silver highlights sa braso ng kaniyang suit. Para siyang lumilinawag habang naglalakad. Walang ekspresyon ang kaniyang mukha, malalim at madilim ang kaniyang bawat tingin. Kabaliktaran ito sa kalmadong awra ni Lincoln habang naka tingin sa kaniya. Naka ngisi pa ang lalake at inaabangan na ang mga susunod na mangyayari ngayong gabi. Habang si Suzane naman ay mahigpit ang kapit sa braso ni Dylan. Hindi siya mapakali at hindi komportable sa mga binabatong tingin ng mga tao sa kanila. Oo, ito ang kaniyang gusto— atensyon. Ngunit kakaiba ang kahulugan ng kanilang mga tingin. Parang nanghuhusga at pilit na pinapasok ang kaniyang pagkatao upang malaman kung ano ang ginagawa niya sa ganitong lugar kasama ang asawa ng kaniyang pinsan. Hindi na lamang ito pinansin ni Suzane at pilit na ngumiti na may lakas ng loob. Nakasuot siya ng sage green dress at sumasabay ito sa kaniyang b
Nanatili ang matatalim na mga tingin na binabato ni Dylan sa dalawa. Pilit niyang pinipigilan ang kaniyang kamao na nais ng kumuyom dahil sa inis. Nang mapansin ni Suzane ang madilim na ekspresyon ng lalake ay agad siyang nag taka kaya sinundan niya kung saan ito naka tingin. Ganon na lamang ang gulat niyang makita ang kaniyang pinsan at ang kaaway ni Dyla na mag kasama. Binaba ni Suzane ang kaniyang tingin sa braso ni Lincoln na naka pulupot sa bewang ni Casey. Napasinghap siya at napa-kurap ang kaniyang mga mata. Siguro ay talagang naka move on ang kaniyang pinsan at hinihintay na lamang ang settlement ng divorce kaya andito ito ngayon at kasama si Mr. Ybañez— ang malaking tinik sa Almendras Group. Ngunit iniisip ni Suzane ay hindi naman ito kailangan gawin ni Casey— ang ipakita sa lahat ng tao na hindi na maayos ang pagsasama nila ni Dylan. Dahil para sa kaniya ay hindi lamang si Casey ang may pangalan na masisira, kung hindi si Dylan din. Parang gusto rin mang agaw ng atens
Tuloy-tuloy lamang na naglalakad si Dylan papunta sa direksyon nila Casey habang madilim ang ekspresyon nito. Nabigla naman si Suzane sa kilos ng lalake kaya ilang beses niya itong tinawag at pinigalan ngunit parang hindi siya naririnig nito. Naka tuon lamang ang atensyon ni Dylan kay Casey at kung paano makipag titigan ang babae sa ka-date nito.Pinadyak niya ang kanang paa sa sahig nang dahil sa inis at padabog na sumunod kay Dylan. Hindi niya alam kung ano ba talaga ang nasa utak ng lalake at ganito ito kumilos ngayon. Iniwan lamang siya na akala mo ay hindi siya ka-date nito. Naiinis siyang isipin na si Casey na naman ang dahilan nito. Parang lumalala lamang ang sitwasyon dahil sa desisyon ni Casey na makipag ugnayan sa kalaban ni Dylan.Hindi siguardo si Suzane kung magandang ideya ba yon dahil ang ibig sabihin non ay lalong kakamuhian ni Dylan si Casey dahil sa mga naging kilos ng kaniyang pinsan, o maiinis dahil sa halip na mas lumaya ang loob ni Dylan kay Casey ay parang mas n
Lahat ng mga tao sa business industry ay alam ang alitan na meron sa pagitan ng dalawang kumpanya: Ybañez at Almendras Group. Kahit ang mga tao na walang alam sa negosyo at simpleng namumuhay lamang sa bansa ay alam ang mga nagiging issue ng dalawang kumpanya. Mabilis kasi kumalat ang balita at ika nga ng iba ay may tenga ang mga balita kaya kahit nakikichismis lamang ang iba sa social media ay magugulat ka nalang na alam na agad nila ang kalahating context ng issue. Kaya lahat ay nagtataka ngayon kung bakit kasama ng CEO ng iba Ybañez Group ang asawa ng kalaban nito sa kabilang kumpanya. Ngumiti nang mariin si Casey kay Mr. Herrera at sumagot, "Just Miss Andrada now, Mr. Herrera. You can call me Miss Andrada starting tonight."Nawala naman ang ngiti ni Mr. Herrera at tila hindi na maipinta sa gulat ang kaniyang ekspresyon. Dahan-dahan niya tinuro si Casey sabay turo kay Dylan sa malayo at muling binalik ang pag turo kay Casey habang nauutal-utal ito. "You mean..."Lakas loob naman
Hindi alam ni Casey ang pwede niyang maramdaman. Hindi siya mapakali sa mga pwedeng mangyari nang dahil sa binabalak ni Lincoln. Wala naman ito sa kaniyang plano. Wala ring sinabi ang lalake na may plano ito ngayong gabi. Parang gusto niya nalamang palayo sa lugar na ito. Tila nagsisisi na siya sa kaniyang mga desisyon.Nang mapansin ni Lincoln ang ekspresyon ng babae ay mas lumapit siya rito at binigyan ito ng ngiti, "Huwag ka mag-alala. Mag tiwala ka lang sa akin, Cassandra," saad nito.Huminga nang malalim si Casey habang naka tingin pa rin sa lalake. Ramdam niya naman ang sinsiridad sa boses nito ngunit may kaba pa rin sa kaniyang loob. Kahit papaano ay tama naman si Lincoln. Nakarating na si Casey sa ganitong pagkakataon, wala na siyang dahilan upang takasan at pag taguan ito. Ano pa ba ang kinakatakutan niya? Sino pa ba ang dapat na sumindak sa kaniya? Nasaktan na siya nang sobra at napahiya sa maraming tao. Hanggang kelan pa ba siya mag tatago sa dilim?Samantala, malawak nama
Tila binalot naman ng kaba at excitement ang lahat ng mga bisita. Kinakabahan dahil kapag nabunot sila ay haharap at mag sasalita sila sa maraming tao, at na e-excite rin sa parehong dahilan. Karamihan kasi sa kanila kahit mayayaman ay unang beses maranasan ang ganitong klase ng pakulo sa isang party, biglaan at hindi nakapag handa. Syempre ayaw naman nila mag mukhang tanga sa harapan ng mga malalaking personalidad na andito sa party.Habang si Casey ay naka tingin pa rin kay George na namimili ng papel sa loob ng fish bowl. Umiling si Casey ay winaglit ang lahat ng mga negatibong pangyayari sa kaniyang utak. Mas pipiliin niya na lamang na pagkatiwalaan si Lincoln sa binabalak niya. Hindi naman siguro siya ipapahamak nito. Bumuga siya ng hangin at nilingon si Lincoln, "Mag r-retouch lang ako sa banyo," saad niya sa lalake at aalis na sana ngunit hinawakan siya nito sa kaniyang braso dahilan upang mapahinto siya at tinignan ito.Sinalubong naman ni Lincoln ang tingin ng babae at malam
Madilim, malalim, at malamig ang mga tingin na binababto ni Dylan kay Casey habanag naka harang pa rin ang lalake sa pinto. Tila dumaloy naman sa mga ugat ni Casey ang mga tingin nito ngunit niya yon pinahalata at pilit pa rin na itinulak ang kaniyang sarili palabas ng banyo ngunit agad na naman humarang si Dylan, dahilan kung bakit kunot-noong inangat ni Casey ang kaniyang tingin sa lalake."Ano ba? Sa kabila ang men's comfort room, bakit ka ba andito?" saad ni Casey, puno ng iritasyon ang kaniyang boses.Hindi pa rin natitinag ang ekspresyon ng lalake at nag simulang mag salita, "Natutuwa ka ba, ha? Natutuwa ka ba sa gulo na ginagawa mo, Cassandra?" giit nito.Natawa si Casey, mayo halong inis sa kaniyang boses, "Ano ba ang pinagsasabi mo dyan? Sino ba ang nanggugulo sa ating dalawa? Ako ba ang lapit nang lapit, ha?" sagot ni Casey.Ito ang hindi niya maintindihan sa mga kinikilos ng lalake. Kating-kati ito noon na makipag hiwalay sa kaniya ngunit kabaliktaran naman ang ginagawa nit
BOOM!Isang malakas na pagsabog ang yumanig sa eroplano.Walang pag-aalinlangan, agad hinawakan ni Dylan ang kamay ni Casey at hinila siya papalabas.Halos hindi siya makapag-react—nanginig ang kanyang pilikmata, ngunit hinayaan niyang dalhin siya nito.Mabilis nilang narating ang cockpit, kung saan makikita ang kapitan na halatang naguguluhan. Mahigpit nitong hinahawakan ang mga kontrol, habang pawis na pawis sa matinding tensyon.Sa labas ng cockpit, lumakas ang ingay ng mga pasaherong nagsisigawan.Biglang nag-crackle ang mikropono.“Ina-atake tayo! May mga eroplanong bumabaril sa atin!”Dumagundong ang takot sa buong eroplano.Mga sigaw, pag-iyak, at pagmamakaawa ang pumuno sa cabin. May ilan pang tumayo mula sa kanilang mga upuan, hindi na alam kung ano ang gagawin. Ang mga flight attendants naman ay tila mawawalan na ng malay sa sobrang nerbiyos.“Ano’ng gagawin natin?!” isang stewardess ang halos mangiyak-ngiyak. “Mamamatay ba tayo?”“Diyos ko! Ayoko pang mamatay!” isa pang cre
“BITCH!!!”Halos mabaliw na si Suzanne sa galit.Maingat niyang pinagplanuhan ang lahat, ngunit parang unti-unti itong nasisira sa harap niya. Hindi niya inasahan na magkasamang maghapon sina Dylan at Casey—lalo na ang pagtanggap ni Dylan sa pagsuway nito.Paanong nagawa ni Casey na magsalita nang gano’n? Na parang hindi siya natatakot sa maaaring mangyari? Hindi ba niya alam na ang ganitong klase ng pagsalita ay lalo lang magpapagalit kay Dylan? O sinasadya ba niya ito, desperadong sirain din si Suzanne kahit na kapahamakan ang kapalit?Gigil na gigil si Suzanne, pero wala siyang magawa. Hindi na niya pwedeng ulitin ang dati niyang estilo—ang pagpapanggap na may sakit o kaya’y pagpapadala ng mensahe ng kahinaan kay Dylan. Kung gagawin niya ulit iyon, baka tuluyan na siyang mabuking.Pero ang mas kinatatakutan niya ay ang naging reaksyon ni Dylan. Hindi ito nagalit. Hindi man lang ito nairita. Sa halip, nanatiling kalmado ito at walang pakialam.Bakit? Bakit parang walang epekto ang m
Dahil may video conference si Dylan, nagpasya si Casey na bumalik sa kanyang silid dala ang plano na kailangan niyang pag-aralan.Maya-maya, nakatanggap siya ng mensahe mula kay Liam Vertosa sa blue app, ipinapaliwanag ang nangyari kaninang umaga. Hindi na siya nagulat. Alam na niya kung paano gumagalaw ang mga taong nasa paligid ni Dylan, lalo na si Suzanne.Buong hapon, masusing pinag-aralan ni Casey ang plano at pinag-isipan kung paano ipapaliwanag ang mga detalye sa designer. Hindi siya maaaring magkamali—kailangan niyang gawin itong perpekto.Dumating ang gabi, at tulad ng nakasanayan, magkasamang naghapunan sina Dylan at Casey.Tahimik nilang pinagsaluhan ang pagkain, ngunit napansin ni Casey ang pabago-bagong timpla ng ugali ni Dylan. Para bang may bumabagabag sa isip nito, ngunit hindi ito naglalabas ng anumang emosyon.Sa kabila ng lahat, kumain lang si Casey nang normal, hindi pinansin ang malamig na presensya ng kanyang asawa. Pero hindi niya inaasahan na biglang tutunog an
Tinignan ni Casey ang grupo ng mga designer sa harapan niya. Kita sa mukha ng ilan ang pag-aalinlangan, habang ang iba naman ay tila hindi kumbinsido sa sinabi niya. Ngunit sa halip na umurong, muli siyang nagsalita.“Sa pagkakataong ito, hindi ko gustong magdisenyo kayo ng kanya-kanyang istilo. Sa halip, gusto kong magsama-sama kayo upang buuin ang bawat disenyo nang magkakasama.”Lahat sila napatingin sa kanya.“Napansin ko ang mga disenyo niyo ng wedding dress. Lahat kayo may kanya-kanyang expertise, kaya iniisip ko na kung pagsasamahin ang inyong galing, mas makakalikha tayo ng pinakamagandang disenyo.”Ang pinakamatandang designer sa grupo, si Lina, ay nagtaas ng kilay. Kita sa kanyang mga mata ang gulat at pag-aalinlangan.“Bagama’t magaling kami sa iba’t ibang aspeto ng disenyo, paano kung hindi bagay ang pagsasama-sama ng mga istilo namin?”“Ang kailangan lang ay isang istilo sa bawat wedding dress. Labing-pitong disenyo ang gagawin natin, kaya may sapat na espasyo para sa iny
Ang sinabi ni Casey ay parang malakas na hampas sa kanyang ulo—biglang nagising ang kanyang nalilitong isipan.Ano nga ba ang ginagawa niya kanina?!Sa sandaling iyon, mahigpit ang pagkakakunot ng kanyang noo, at kitang-kita sa mukha niya ang matinding inis.Diyos ko, hindi niya maintindihan kung bakit siya ganito kairitable.Ipinikit ni Dylan ang kanyang mga mata, sumandal sa upuan, at hindi na nagsalita pa.Si Casey naman ay lihim na napabuntong-hininga sa ginhawa.Hindi niya alam kung ano ang mangyayari kung nagpatuloy pa sa pagkainis si Dylan kanina.Biglang nag-vibrate ang kanyang cellphone. Nang makita niya ang caller ID, agad niya itong sinagot, hindi alintana ang presensya ni Dylan.Ngunit bago pa siya makapagsalita, isang malakas na boses na ang umalingawngaw sa kanyang tenga.“Casey! Kamusta ka? Bigla akong pinatawag ni Dad kahapon nakakainis! Ngayon lang ako nakalaya. Pagbalik ko, nalaman kong nahulog ka sa tubig! Diyos ko, anong nangyari?!”Kumunot nang bahagya ang noo ni
Nararamdaman ni Casey ang pagkatuyo ng kanyang lalamunan.Tama naman ang sinabi ni Lincoln. Ang kasunduan nila ay mas pabor sa kanya. Ngunit…May bumabagabag sa kanya—isang bagay na hindi niya mawari.Napansin ni Lincoln ang pag-aalinlangan sa kanyang mukha, kaya hindi niya hinayaan itong lumamig. “Kapag nagtagumpay ang plano mo, makakapasok ka sa internal department. Lahat ng proyekto ng Andrada Group na gusto mong makuha, mapupunta sa’yo. Walang sinuman ang may kakayahang ipatupad ito nang kasinghusay mo.”Dahan-dahang tiningnan ni Casey ang lalaki. Walang bahid ng pag-aalinlangan sa mga mata ni Lincoln—pawang kumpiyansa at determinasyon lamang.Kalmadong sumagot si Casey, ngunit may bahid ng pagdududa ang kanyang tono. “Ang isang tao tulad mo ay hindi basta-basta gumagawa ng kasunduan nang walang kapalit. Ano ba talaga ang gusto mong makuha mula sa akin?”Direkta ang kanyang tanong, at hindi niya inalis ang tingin sa lalaki.Nakangiting umiling si Lincoln. Sa totoo lang, gusto niya
“Gusto niyang lagyan ako ng gamot?”“Personal niyang gagawin?”Tila isang baliw na tao ang nasa harapan niya. Hindi makapaniwalang nakatingin si Casey kay Dylan habang pilit na kumakawala sa pagkakahawak nito sa kanya.Nang mapagtantong hindi siya makakaalis, napabuntong-hininga siya at itinigil ang pagpalag. Napakurap siya at napailing. “Ano bang problema mo?”Noong mag-asawa pa sila, ilang beses na siyang nasaktan, nasugatan, at nagkasakit. Alam iyon ni Dylan, pero ni minsan, hindi ito nagpakita ng kahit anong malasakit. Sa halip, palagi lang nitong nilalayuan siya, ipinapakita ang malamig nitong likuran, na para bang wala siyang halaga.Ngayon, simpleng pananakit lang ng paa dahil sa mataas na takong, biglang nagbago ang ihip ng hangin? Siya pa mismo ang mag-aabot ng gamot?Hindi maipaliwanag ni Casey ang nararamdaman. May kung anong kakaiba, hindi natural, at talagang nakakapagtaka.Ang lalaking ito… sobrang delikado talaga.Hindi pinansin ni Dylan ang sinabi niya. Sa halip, binuk
Pagkababa ng tawag, naramdaman ni Casey ang biglang katahimikan sa paligid. Sa totoo lang, mas nagustuhan niya ang pagkain ngayon.Masarap naman talaga ito.Si Dylan, sa kabilang banda, ay biglang nawalan ng gana. Sa halip, napuno siya ng galit—isang damdaming ni siya mismo ay hindi maintindihan.Bigla niyang ibinaba ang kutsara, at ang madilim niyang ekspresyon ay nagpalubog pa lalo sa tensyon ng silid.Ngunit si Casey…Walang pakialam.Sanay na siya sa presensya nito.Tinitigan siya ni Dylan ng malamig, puno ng mga salitang gusto niyang ipukol rito, pero sa kabila ng lahat, bigla siyang nakaramdam ng paninikip sa dibdib.Napangiti nang pilit si Casey at sinabing, “Pasensya na. Hindi ko sinasadya na guluhin ang usapan ninyo kanina… pero hindi ko talaga mapigilan ang sarili ko.”Dahil sa totoo lang, natawa siya sa naging reaksyon ni Suzanne.Noon, ang babaeng iyon ay napaka-elegante at mataas ang tingin sa sarili.Pero ngayon? Para siyang isang inosenteng white lotus na pilit nagpapab
Pagkabalik ni Dylan sa kwarto, lumapit si Casey sa sofa at binuksan ang bag.Sa loob, may nakita siyang isang kahon ng cellphone at isang kahon ng gamot sa ilalim nito.Napakunot ang noo niya. Kinuha niya ang kahon ng gamot at binasa ang label—isang ointment na pampabawas ng pamamaga at pampabilis ng paggaling ng pasa.Napanganga siya nang bahagya. Sa party kanina, hinawi niya ang laylayan ng kanyang damit para ipakita ang paa niya kay Dylan…Siya ba ang bumili nito?Hindi niya alam kung dapat siyang matuwa o magduda. Pero hindi na niya masyadong pinag-isipan. Nilagay niya sa tabi ang ointment, kinuha ang bagong cellphone, at nagmamadaling pumunta sa kwarto. Kailangan niyang makausap si Ingrid.Sinagot agad ng kabilang linya ang tawag.Naglaro ang mga mata ni Casey. “Ingrid, nabasa ang cellphone ko, kaya ngayon lang ako nakakuha ng bago.”“Ano?!” Nag-aalalang sagot ni Ingrid. “Anong nangyari?”Napakagat-labi si Casey. “Hindi ko alam ang buong detalye. Pumunta lang ako sa labas saglit,