Chapter 7: Kailangan Mo Nang Mag Asawa

"I'm sorry for being late, boss," yumuko si Paul kay Gabriel habang hinahabol niya ang kanyang hininga. Agad niyang binuksan ang pinto ng passenger’s seat ng kotse ng kanyang amo.

Si Paul ay driver at personal assistant ni Gabriel. Hindi siya karaniwang umaalis sa tabi ng kanyang amo. Ngunit ngayon, humiling siya na magbakasyon para tulungan ang isang miyembro ng pamilya sa isang ospital. 

"Anong nangyari sa kotse mo, boss?" hinawakan ni Paul ang scratch sa bagong biling sasakyan ng executive.

"Huwag mo na akong tanungin muli," isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ni Gabriel habang inaalala ang hindi magandang pangyayari kasama si Evina Chen. ‘Kamusta na kaya siya ngayon?’ 

Ngunit kaagad niyang inalis iyon sa kanyang isip pagkatapos niyang maalala kung paano niya sinubukang tuhurin ang kanyang gitna.

“Tumawag na ako ng service. Kamusta ang nanay mo?" sagot ni Gabriel para ma-distract siya. Pagkatapos ay idinantay niya ang kanyang ulo sa headrest ng upuan.

Pinaandar na ni Paul ang sasakyan at ilang minuto lang ay nakalabas na sila sa parking lot ng Sapphire Co. 25 milya ang layo ng lokasyon ng Sapphire Co sa syudad. Ngunit naglakbay sila sa expressway para makarating sila sa metropolis sa loob ng isang oras para sa susunod na appointment ni Gabriel.

"Okay na siya ngayon, boss. Baka sobrang pagod lang siya at kailangan niyang magpahinga," sagot ni Paul habang nagmamaneho. Pagkatapos ay sumulyap siya sa rearview mirror para tingnan ang CEO. 

Nakapikit ang mga mata ni Gabriel, ngunit nakatikom ang kanyang panga dahil sa kirot sa kanyang ulo. 

"At siguro kailangan mo ring gawin iyon, boss." mungkahi ni Paul habang patuloy na nagmamaneho ng sasakyan patungo sa susunod na destinasyon ni Gabriel. Tinapakan ng kanyang paa ang gas, para makarating siya doon sa pinakamabilis na oras.

“No, I’m good. Siguradong hinihintay na tayo ng Chairman ngayon. Iidlip lang ako ng konti. Just turn on the music and drop some essential oils in the diffuser,” huminga si Gabriel habang namimilipit, para makakuha siya ng mas komportableng posisyon.

"Yes, boss," sabi ni Paul sa mahinang boses at sinunod agad ang utos niya. 

Kung totoo si Gabriel sa sarili niya, aaminin niya. Napapagod na talaga siya. Hands-on siya sa bawat negosyong konektado sa The Elysian Inc, bukod sa kumpanyang siya mismo ang namamahala. 

May mga pagkakataong gusto niyang mag break muna sa kanilang lahat at magpahinga. Ngunit ang obligasyon ng pagpapanatili ng The Elysian Inc bilang numero unong korporasyon sa bansa ay higit sa kanyang mga personal na hangarin.

 Kailangan niyang gawin ang kanyang mga tungkulin. 

Sinubukan niyang matulog sa nakakarelaks na atmosphere. Ngunit hindi pa rin ito sapat. Gayunpaman, sinubukan niyang umidlip habang naglalakbay sila patungo sa kanilang meeting place ng ama.

"Nandito na po tayo, boss," ginising siya ni Paul habang ipinaparada niya ang sasakyan. 

Kahit papaano ay gumaan na ang pakiramdam niya, lumabas siya ng sasakyan at naglakad patungo sa lugar. Sa katunayan, hinihintay na sila ni Chairman Yang. 

Hiniling niya sa kanya na makipagkita sa kanya pagkatapos ng kanyang transaksyon kay Mr. Zhang.

Tinitigan siya ni Gabriel mula sa malayo. Maging ang mga waitress ay hindi napigilan ang kanilang mga sarili na mamangha nang makita ang Chairman ng The Elysian Inc, na kumakain sa gitna nila. 

"Pardon me for my tardiness, sir," yumuko si Gabriel sa Chairman nang ilang pulgada na lang ang layo nito sa kanya. 

Ang Chairman nga ay isang larawan ng isang malakas at makapangyarihang lalaki, kahit na sa kanyang plain white shirt at khaki pants. 

"Lumuhod ba siya at pinunasan ang sapatos mo gamit ang kanyang manggas?" tanong ng Chairman pagkaupo niya. 

Tumango si Gabriel, na ikinatawa ni Chairman Yang. “Isang dosenang beses na niyang inulit iyon. But this time, I will not acquit him,” kumuyom ang kamao niya at naningkit ang mga mata.

"Huwag ka pong mag-alala, naayos ko na ang usapin, sir. You can erase the Sapphire Co. from your list,” yumuko si Gabriel sa kanya bilang paggalang. 

Huminga ng malalim si Chairman Yang bago ngumiti kay Gabriel, "Alam kong maaasahan kita sa bagay na ito."

Pagkasabi nito, nagsalubong ang kanyang mga kilay at itinaas ang kanyang eyeglasses palapit sa kanyang mga mata. “Are you feeling well? You look pale."

Inangat ni Gabriel ang kanyang ulo, para masilayan niya ang Chairman, na ngayon lang napansin ang kanyang kalusugan. Ilang taon na niyang hindi ginagawa iyon.

"Tiyak na nag-aalala siya tungkol sa akin," ang isang sulok ng kanyang mga labi ay napaangat sa pag-iisip nito. Ngunit nasira ang kanyang pag-asa nang marinig niya ang sumunod na sinabi ng Chairman. 

“Sino ang mag-aalaga sa negosyo ng pamilya kung mamatay ka? Kung hindi lang tayo iniwan ng nanay mo ng maaga, maaari kang magkaroon ng kapatid na maaaring pumalit sa iyo anumang oras," dagdag ni Chairman Yang nang may malungkot ang mukha, habang tinatawag ang waitress para sa menu. 

Humalukipkip ang mga balikat ni Gabriel at lumihis ang mata sa gilid. 'It's the family business, again,' bulong niya sa sarili. “Ayos lang ako, sir. As healthy as a horse," nakangiting sabi niya sa Chairman habang itinatago ang pagkadismaya.  

Gayunpaman, nang tumingin siya sa Chairman, nagsimulang lumabo ang kanyang mukha. Kinusot niya ang kanyang mga mata, iniisip na pagod lang ito. Ngunit ilang segundo lang ay nabalot na ng dilim ang kanyang paningin.

Nawalan ng malay si Gabriel sa gitna ng kanilang pag-uusap.

*****

Pagdilat niya, nasa ibang kwarto na siya. Isang puting kumot ang nakatakip sa kalahati ng kanyang katawan. At ang kanyang kanang braso ay konektado sa isang IV drip. 

Tumagilid siya patungo sa kaliwang bahagi. At habang ginagawa niya iyon, nakita niya ang mabagsik na mukha ng Chairman na nakatitig sa kanya nang hindi man lang kumukurap. 

Nagulat si Gabriel at sinubukang tumayo. Pero pinigilan siya ni Chairman. 

“I-I’m sorry, sir. Hindi na ito mauulit,” nauutal niyang sabi habang nakayuko ang ulo. Kumuyom ang kamao niya sa kagustuhang bugbugin ang sarili. 

‘Hindi ka maaaring maging ganito kahina, Gabriel Yang,’ hatol niya sa sarili ng pabulong.

“Ito ang dahilan kung bakit lagi kitang sinasabihang magpakasal. Kahit papaano ay may mag-aalaga sa iyo habang inaalagaan ang ating corporation."

Gustong magbigay ng komento ni Gabriel tungkol sa part ng ‘kasal’ pero tumahimik na lamang siya. Pwede naman siyang humiling ng isang personal physician o nurse. Pareho silang mas mahusay sa pag-aalaga ng mga tao kaysa sa isang asawa.

'Siguro inaalagaan talaga siya ni Mom noon,' pag-iisip niya nang mapansin niya ang lungkot sa mga mata ng Chairman, sa ilalim ng malamig nitong pakikitungo sa kanya.

Dahil sa ayaw niyang magtagal sa kanyang mga alaala, inipon ni Gabriel ang lahat ng kanyang lakas upang magmukhang masigla at masigasig. 

“Huwag mo akong pansinin, sir. ayos lang ako. Kailangan lang ibabad ang katawan ko sa mga drips na ito, at babangon ako at babalik sa business sa lalong madaling panahon," sinubukan niyang pasayahin ang Chairman. 

Pero parang hindi kumbinsido ang Chairman habang patuloy pa ring nagsasalita, “At least have a fixed secretary. O mas mabuti talaga ay maghanap ka na ng mapapangasawa." 

Gamit na nito ang maotoridad na tinig na ginagamit niya kapag nagbibigay ng utos bilang isang Chairman kung saan gusto nyang pasunurin ang isang tao nang wala na itong tanung tanong pa.  “If not, I would personally take matters with my own hands.”

Napalunok si Gabriel. Alam niya ang tonong iyon. At hindi siya mangangahas na maghimagsik laban dito. 

Nag isip siya ng solusyon. Wala pang nahahanap na assistant para sa kanya ang Elysian Co. Ang mga tauhan na nakatalaga sa kanya ay hindi nagtatagal ng higit sa anim na buwan.

“Maghihire ako ng assistant within this week, sir. And I will make sure she would stay with a minimum of one year,” sagot ni Gabriel sa kanya sa determinadong tono. 

‘Imposible, pero mas mabuti na iyon kesa mag asawa,’ sabi niya sa kanyang sarili.