Chapter 8: Family Time

Samantala…

"Pupunta ako dyan in 10 minutes. Hold on, Evie." alo ni Maria kay Evina habang parang baliw na bumubusina ang kanyang sasakyan. 

Natanggap niya ang balita na kakatanggal lang ng kanyang nakababatang kapatid sa trabaho. Hindi man lang nagpaalam sa mga kasamahan niya, agad siyang umalis sa lokasyon niya para makipagkita sa kanya. 

Magkausap sila sa phone habang nagmamaneho siya papunta sa kinaroroonan ni Evina.

“Take your time, Iya. Hindi pa naman end of the world,” natatawang tugon ni Evina sa kanyang nakatatandang kapatid. 

“Huwag ako. I know you too much, Evina Chen,” irap ni Maria, dahilan para bumunghalit ng tawa si Evina sa kabilang linya.

“Sige. Salamat, ate. I appreciate it,” sincere na sabi ni Evina bago nila binaba ang tawag. 

Dinampot ni Evina ang iced tea sa kanyang harapan para pakalmahin ang pusong nagdurusa. 

Tama si Maria. Dinadaan niya lang sa tawa pero she was devastated sa kinalabasan ng ginawa niya. 

Kahit na naniniwala siyang tama lang ang ginawa niya, concern din siya sa kanyang career.

Isang mahabang buntong-hininga ang pinakawalan niya habang ang mga tawa mula sa mga kalapit na mesa ay tumagos sa kanyang mga tainga at nilunod ang kanyang mga iniisip. 

Isa ito sa paborito niyang kainan. Alam niyang masikip ito sa ganitong oras. Pero sinadya niyang pumunta doon para aliwin ang sarili. 

Ilang minuto ay naroon na si Maria at dinadamayan siya sa kanyang kalungkutan. 

“Alam mong kapatid mo ako, Evie. nasa tabi mo ako. Pero nag-aalala lang ako sa future mo. With your skills, you could be an executive assistant to a CEO if you want to,” saway sa kanya ni Maria pagkaupo niya sa upuan sa tapat niya. 

Tumugon si Evina sa pamamagitan ng paglanghap ng hangin. Gustuhin man niyang i-deny ito, talagang nalungkot siya na kailangan itong magtapos sa ganitong paraan. Umaasa siya na magtatagal pa siya sa Sapphire Co.

Nais niya ding umakyat sa corporate ladder, at maging isang successful woman sa kanyang kalakasan. Pagkatapos niyang makaipon ng sapat na pera, magbubukas siya ng sarili niyang negosyo. Ito ang dahilan kung bakit kumuha siya ng kursong Business Administration noong college days niya. 

Gayunpaman, palaging lumilitaw ang kanyang rebellious nature sa tuwing nakakakita siya ng injustice na ginagawa ng mga diumano'y leaders ng organisasyong kanyang ginagalawan. 

"At saka, you're not getting any younger, you know," patuloy ni Maria habang nakatingin sa paligid niya. Nakatuon ang tingin niya sa isang table. 

May dalawang bata na nagsasaya sa pagsundot sa isa't isa. Ang nanay at tatay naman nila ay may matatamis na tingin sa isa't isa habang nakikipaglaro sa kanila. 

Napatingin din si Evina sa kanila. Larawan sila ng isang masayang pamilya. 

"Paano ka magkakaroon ng lalaki sa buhay mo? Alam mo naman kung paanong ayaw ng mga lalaki sa mga rebelde,” patuloy ni Maria bago tinawag ang waiter.

“Ayoko din naman sa kanila. I won’t be a slave to someone who’ll just force me to do things his own way,” agad na sambit ni Evina habang pinipilipit ang pasta sa kanyang plato.

Habang sinasabi niya iyon, naalala niya ang gwapong lalaking nakita niya sa parking lot. Check siya sa lahat sa kanya mga paglalarawan. Ngunit may kung ano sa kanya na nakaka-attract.

‘Siguro hormones lang. Bakit kailangan niya kasing maging mayaman at pogi pa?’ napaisip si Evina habang umiiling. Napagdesisyunan niyang magfocus na lang sa pag-uusap nila ng kaniyang ate.

“At saka ang daming orphanages ngayon. Sigurado akong matutuwa ang isa sa kanila na maging nanay niya ako," dagdag pa niya at dinala ang pasta sa kanyang bibig.

“Evina! Alam mo namang hindi magugustuhan ni Papa yun!" nanlilisik si Maria habang ang mga braso ay naka-cross sa kanyang dibdib.

Natigilan si Evina sa pagbanggit ng kanyang ama. Lumamlam ang kanyang mukha na parang may isang maitim na ulap na nabuo sa ibabaw nila. “As if namang magiging mabuting lolo siya sa kanila pagkatapos ng ginawa niya satin ni Mama,” reklamo niya habang binababa ang tinidor sa kanyang plato.  

“Evina Chen!” tumayo si Maria at ibinagsak ang dalawang kamay sa mesa, na ikinagulat ng ibang mga customer sa malapit.

“Ring!” “Ring!” “Ring!”

“Save by the bell!” ngumisi si Evina sa kanyang nakatatandang kapatid habang kinukuha ang kanyang cell phone. Pero pineke lang niya ito. Sinadya niya ang kanyang ringtone. 

‘Mas mabuting huwag na lang pahabain ang usapan. Ang pangit na nga ng nangyayari, lalala pa.’ 

"Anyway, gusto mo bang bisitahin si Simon?" tanong ni Maria sa nakababatang kapatid pagkatapos niyang tapusin ang pekeng tawag. 

Lumiwanag ang mukha ni Evina nang marinig ang pangalan ng kanyang pamangkin, ang anak ni Maria. "Syempre! Ang tagal ko na siyang hindi nakikita."

Masyado siyang naging abala sa trabaho  kaya wala na siyang oras para bisitahin ang kanyang mga mahal sa buhay.

“There is a positive side to this rubble after all!’ nakangiting sabi ni Evina, excited sa muling pagkikita nila ng kanyang pamangkin pagkatapos ng mahabang panahon.

Pagkatapos nilang kumain, mabilis silang umalis at pumunta sa tirahan ni Maria.

"Tita Evie!" itinaas ni Simon ang kanyang mga braso habang tumatalon sa tuwa nang makita ang nakababatang kapatid na babae ng kanyang ina. 

"Naku, ang laki-laki mo na!" humagikgik si Evina at tumakbo papunta sa kanya. Pagkatapos ay sinubukan niyang buhatin siya, ngunit agad niya itong ibinaba. 

“Makukuba ata ako sa’yo. Ang bigat mo na ngayon,” pang-aasar nito sa bata. 

Hinila naman siya nito papunta sa ref, para maipakita nito sa kanya ang iba't ibang pagkain na kinakain niya.

Nakahinga ng maluwag si Evina nang maramdaman niya ang mainit na pagmamahal ng pamangkin na yumayakap sa kanyang puso. 

Habang nagpapalipas siya ng oras doon, napagtanto niya na mag isa lang pala siya sa buhay. Hindi lang niya ito nakita dahil masyado siyang abala para lang maka-survive.

“Simula ngayon, I will try to hang out with them more kahit bago ako makakuha ng bagong trabaho. Bibisitahin ko rin si Uncle Lucan sa lalong madaling panahon,” naisip niya habang nakahiga sa sopa habang nakikinig kay Simon na naglalaro naman ng  isang board game sa mesa.

“Ang boring ni Mama. Lagi nalang niya ako hinahayaan manalo. Mas gusto ko si Papa. Lagi siyang nananalo. Pero lagi niya akong tinuturuan kung bakit ako natatalo kaya sa susunod, mas magaling na ako,” bulalas ni Simon habang naglalaro. 

Normal lang sa kanya na sabihin iyon ng malakas. Pero si Evina, alam niya na maaaring masakit ito para sa kanyang kapatid. Mabilis na dumungaw kay Maria ang kayumanggi niyang mga mata, umaasang hindi niya ito narinig. 

Si Maria naman ay nasa kusina, ngunit malapit lang ito sa kanila. Hindi inaasahan ni Evina ang sumunod niyang ginawa. 

Lumingon si Maria at ngumiti sa kanilang dalawa. “Ayos lang. Mas gusto ko rin si Papa kaysa kay Simon.” Pagkatapos ay hinarap niya ang kanyang anak, na ikinakunot ng noo ni Simon. 

"Hindi ah, mas magaling ako kay Papa. Sinabi nya sa akin,” giit ni Simon na naka cross arms.

Nakahinga ng maluwag si Evina. Sa wakas, mapayapa na nilang mapag-usapan ang tungkol sa kanyang bayaw. 

Kung tutuusin, isang taon na ang nakalipas mula nang siya ay pumanaw. 

"Kamusta kana ate?" tanong ni Evina kay Maria pagkatapos niyang patulugin si Simon. Nagkakape sila ngayon bago umalis si Evina.

Naririnig niya kung paano humigop ng hangin si Maria nang maalala niya ang kanyang buhay na wala ang kanyang yumaong asawa.

“Mahirap maging single parent. Pero sinusubukan kong maging matatag para kay Simon. Mas mahirap kasi para sa kanya, lalo na ngayong nasa school na siya,” bahagi niya habang tinitingnan ang family picture nila sa baba ng TV. 

Silang tatlo ay nasa isang amusement park. At nakaupo si Simon sa balikat ng kanyang ama na may malaking ngiti sa kanyang mukha.

Nakaramdam si Evina ng kakapalan ng kanyang lalamunan habang pinagmamasdan ang kanyang nakatatandang kapatid na babae na sinusubukang maging malakas sa panlabas. 

Pero alam niyang sa kaibuturan niya ay naluluha na siya. Itinaas niya ang kanyang mga braso at inakbayan si Maria. “You’re a good mom. Alam kong ipinagmamalaki ka ni Simon.”

Sa ginawa niya, masyado niya atang pinasaya ang kanyang nakatatandang kapatid, dahil nakatanggap siya ng hampas sa braso bilang ganti. 

“Aray! Para saan iyon?" ngumisi siya kay Maria. 

“Kaya hindi mo dapat subukang magpalaki ng anak sa iyong sarili lang kung pwede namang magkaroon ka ng isang partner sa tabi mo,” pangaral ni Maria. Naalala niya siguro yung usapan nila kanina.

"Pag-iisipan ko," lumayo si Evina sabay ngiti. 

Hindi man niya aminin, sa kaibuturan niya ay ayaw niyang tumanda nang mag-isa. Ngunit hindi pa niya nakikilala ang isang lalaking mapagkakatiwalaan niya.

Bumalik siya sa kanyang sasakyan na magaan ang pakiramdam at nagmaneho pabalik sa kanyang unit.