Prologue
"Thank you for calling EXIV. My name is Sanya. How may I help you?"
Nakangiti kong bati kahit ang totoo ay antok na antok na ako. Tumingin ako sa ibabang screen and see that it was 4:20 am in the morning. Mahigit isang oras na lang at end shift ko na.
Gusto ko ng matulog.
Matapos kong tulungan ang customer ay nag-type ako ng notation sa account nito saka ito sinara at nag-Aux auto in muli para makatanggap muli ng panibagong tawag ngunit mukhang wala na gaanong tumatawag ngayon. Sabagay ay pahapon na rin kasi sa Amerika ng gantong oras.
Naisipan kong tumayo ako habang suot ang headset saka nag-inat-inat. I've been working as a call center agent for about 4 months now at kahit kailan ay hindi pa ako napunta sa morning shift. Araw-araw ay graveyard shift ang pasok ko.
Sa umaga ay estudyante ako at sa gabi ay isang ahente.
Well, I have no choice. Kung hindi ako magtatrabaho ay di ako makakapag-aral.
Napatingin ako sa tabi ng monitor kung nasaan ang aking family picture. I always have my family's picture with me. Ewan, for strength and inspiration na rin siguro.
Second passed, I heard a beep on my headset, sign that a call is routed on my system right now.
I tried putting energy on my voice kahit pagod at antok na.
"Hi, thank you for calling EXIV. My name is Sanya. How may I help you?"
"..."
The other line stays silent. Tanging ang tahimik na paghinga mulka sa kabilang linya lamang ang aking naririnig. "Hello?" pagtawag ko sa atensyon nito.
Napakagat ako ng aking labi. Kapag wala pa ring sumagot, I have to drop the call. I have to take care of my AHT.
I cleared my throat and stated my opening spiel again.
"Thank you for calling EXIV. My name is Sanya, how can I help you?"
But nothing answers me again. Nakakainis naman to, prank call na naman ata.
"Since I am not able to receive any response from the other line, I need to drop the call now—"
"Wait—"
Napamaang ako ng marinig ang boses ng sa kabilang linya. It's a husky and manly voice that somehow give shivers to my spine.
Lalaking-lalaki ang boses nito.
I look up to the account in my monitor, only to see his full profile.
Justine Klein Cordova, New York City.
"S-Sir?"" I call out to get his attention. "T-Thank you for calling EXIV. My name is Sanya, how can I help you?"
"Get me a bottle of whiskey. Here on my condo unit on New York City."
Napatanga ako sa narinig. May kausap ba siyang iba o ako kausap niya?
I didn't respond and stay quiet. Baka kasi di naman ako yung kausap niya-
"Why you're not responding?!"
Ha?
Ako ba ang kausap niya?
Teka, bakit niya ako hinihingian ng alak? Eh, telecommunication company ang account na hawak ko, di bentahan ng alak!
I calm my system down. "Ahm, Sir. This is EXIV's representative. EXIV is a Telecommunications company. Maybe I can direct you to any company who sells—"
"I don't f*cking care! Get me a whiskey, d*mn it!"
Nanlaki ang mata ko at marahas na napatayo.
"Eh, g*go ka ba?! Internet at Cable binebenta namin dito sa EXIV! Hindi alak! Adik ka ata, eh!" Sigaw ko saka binaba ang tawag.
Huminga ako ng malalim saka pilit kinakalma ang sarili. Huli na napagtanto ko na halos lahat ay sa akin nakatingin.
I saw my coach, mentors and even my OM looking at me. Gulat na gulat sila at tila may hindi talaga magandang mangyayari.
Patay.
I was buffling and panicking, I just burst in outrage on a customer. ON A CUSTOMER, which is the biggest no-no in this industry and I just failed to hold my freaking temper, out of all things na kayang-kaya ko naman kontrolin!
I don't know what to say. Everyone on the production floor is currently looking at me, staring and wondering, some even laughing, some are looking so disappointed and my team mates are looking at me sadly. I know what could be the end of me here, baka hindi na ako magtaggal sa kompanyang ito at mapaalis na lamang bigla. Very unfair but it's on our contract and job description.
Unti-unting bumalik sa normal ang lahat except for my heart pounding so loudly that I thought I forgot to breath.
Sumenyas ang Coach ko sa akin na mag-log out at umalis ng station. Pinasunod niya ako papasok sa office ng aming OM.
Dramatic as it sounds, pero mukhang dito gagawin ang hatol sa akin ng mga nakakataas. Nakakalungkot man kasi mukhang masisisante pa ata ako....
Anyway! Pwede pa naman ako mag-apply na lang sa iabng kompanya haha, pero bad shot to sa resume ko at record sa company. Pero wala, nangyari na eh, I-a-update ko na lang muna resume ko.
SANYA"You broke the customer service rules, shouted at the customer and you even use profanity! What a great way to end your shift, Sanya!" Nanggagalaiting sigaw ni OM. Nakarating na sa Vice ng Account ko ang nangyari at ayoko ng sabihin pa ang nangyari dahil sobrang nakakahiya.Nahihiya nga ako pero ewan ko! Kasalanan ko bang di manggalaiti?Sanay na akong minu-mura ng customer, but the thing is that di naman ako ang mali. Sinong sabog at tanga ang tatawag sa isang Telco compay para bumili ng alak?Ano siya, naka-drugs?"Isang oras mahigit na lang yung shift mo, di mo pa ginawa ng maayos!" singhal niya. OM is really stress about the action that I
Sanya Patay... maling sasakyan. The last thing I remember is that tyrant guy who just laughed and embarassed me because I got to be on the wrong car. Sa sobrang hiya ko ay napatakbo ako agad papuntang bus station at sumakay agad ng bus pa-Fairview. Aaahh! Nakakahiya! Nakakahiya! May red tag na nga ako sa work, I also mess up by riding in another person's car! Badly, a person who has a position in the company! Ayoko na, gusto ko na lang mag-evaporate from earth! Habang nasa bus ay hindi pa rin ako mapakali at mas lalong kinakabahan kung ano pwede mamaya kapag pumasok ako sa office. A lot of things happen in just a short span of time, paano pa kaya kapag pumasok ako at nasa office for about 9 hours straight? I'm just hoping that I will not be bumping with that guy, once again! WELL, I AM NOT READY WITH THIS. Alas-siete na ng gabi, on the way na ako sa office at ngayon ko naramdaman ang kaba dahil sa kalokohang pinag-gagawa ko sa CEO ng account ko. What if sinesante pala ako
SANYA"...Yes, Sir. I've already settle the credits that should be on your account. So, all in all you don't have anything to worry anymore, okay?"Sumimangot ako saka inambahan na susuntukin ang monitor."Okay. That's a big help."Napaingos ako sa sagot ng customer.Big help mo mukha mo, lahat na ng way ginawa ko p*nyemas ka!I smiled para lumabas na mahinahon at masigla ang boses ko kahit nagngingitngit na ako sa galit. "A'right. Is there anything else that I can help you with—" Napatigil ako sa pagsasalita dahil naputol na ang tawag."Bwisit kang matanda ka, kukuha kuha ka ng package
SANYAMatapos ng nangyari sa pantry ay umalis na rin ako agad doon. Naglalakad ako papuntang elevator with my tumbler. Medyo nagugutom ako kasi di ako nakakain sa break ko.Bwisit kasing CEO yan. Bakitpagala-gala ang lalaking yon?I looked at my wrist watch at halos mawalan ako ng balanse ng makitang tatlong minuto na akong over break!Bahala siya sa buhay niya, anong favor-favor? Di ako kikita sa favor na yan! Bumili siya ng starbucks niya mag-isa!Umibis na ako papunta elevator, but for such unfortunate events ay nakasara ito ngayon for maintenance. Talaga ba?! Seriously?!I sighed exaggeratedly and decided to take the stairs. Tumatakbo ako sa hagdan dahil nasa 15th floo
SANYA"What the hell!"Naramdaman ko ang marahas na paghawak sa akin ng isang braso, the man held me to his body, making me turn to the other side at niyakap ako. Ngayon ay nakatalikod ako sa dalawang gumagawa ng milagro. The man hugging me tightly felt familiar. I smell a familiar scent that brings an unfamiliar feeling to me. Ramdam ko na nama ang mabilis na pagtibok ng aking puso."What the hell, Jestin Klyde Cordova! Get a f*cking room ad don't you dare do your disgusting activity inside my office!"Wait—Napatingala ako, only to met his dark eyes, showing anger and irritation.Justin Klein is the one's hu
SANYAI was on a deep slumber when my mom just shouted loudly that my spirit woke up immediately."Sanya Anak, may katrabaho ka dito!"Mabilis pa sa alas kwatro na tumayo ako mula sa pagkakahiga ko at tinakbo si mama sa labas ng bahay.Sa ilalim ng puting ilaw, sa dilaw na buwan, ayon nasa harap ang boss ko ng isang itim na van habang kausap si mama.After seconds, mama felt my presence and look at my direction. Napangiti ito. "Oh, eto na pala ang anak ko."Lumapit siya sa akin. "Oh anak, pinapabalik ka daw ng boss mo sabi nitong katrabaho mo, kausapin mo muna."
SANYAAfter a while, tumayo bigla si Sir Jestin ng sinabing nasa MOA na raw. He suddenly grab my arm and pulled me to get up."S-Saan tayo pupunta, Sir?""Somewhere that we can play, Miss Lacson."We can play?Omo, motel?Napasapo ako ng noo sa naisip. Gaga, dirty minded ka!Di ko alam kung anong trip nitong lalaking 'to. Actually di naman kami close kaya bakit niya naisipan bigla na isama ako sa rampa niya?Sumunod na lamang ako sa kanya at nagpatianod sa paghila niya sakin pababa ng bus.
SANYAPagkakababa ng bus ay agad kaming nagtungo sa sakayan ng shuttle papuntang site. Pero since wala pa ang shuttle car ay naupo na muna kami sa waiting shed.Habang tahimik na nag-aantay ay may katanungan na biglang pumasok sa isipan ko."Hmm, JK?""Yes?"Napakunot noo ko. "Bakit ka nga pala naka-bus? Don't you have your own car?""I left it at the road. Nasira kaya napilitan ako mag-commute."Napatango-tango ako. Tumingin ako dito. "Edi sayang naman. Iniwan mo lang don?"I saw him smirk. "I can even buy hundre