Chapter 7

SANYA

After a while, tumayo bigla si Sir Jestin ng sinabing nasa MOA na raw. He suddenly grab my arm and pulled me to get up.

"S-Saan tayo pupunta, Sir?"

"Somewhere that we can play, Miss Lacson."

We can play?

Omo, motel?

Napasapo ako ng noo sa naisip. Gaga, dirty minded ka!

Di ko alam kung anong trip nitong lalaking 'to. Actually di naman kami close kaya bakit niya naisipan bigla na isama ako sa rampa niya?

Sumunod na lamang ako sa kanya at nagpatianod sa paghila niya sakin pababa ng bus.

He walk straight the side walk at saka kumanan patungo sa main entrance ng mall.

Sinipat ko ang aking wrist watch and saw that it was 8:45 pm na. Ilang oras na lang ay mag-sasara na rin itong mall.

Nang makalapit kami sa entrance ay binitawan niya ang wrist ko. Pumasok kami habang siya ay dahan-dahan lamang na naglalakad habang nasa bulsa ng kanyang jacket ang kamay.

Wala naman akong choice kung hindi ay sumunod sa kanya na parang tuta. Nakatingin lamang ako sa likuran niya. Infairness sa kanilang magkapatid ha? Parehas silang may broad shoulders, at malaki ang pangangatawan, pero di naman yung sobra. Tamang-tama lang sa kanila. And they are both handsome too! Di ko alam kung anong meron sa lahi nila, pero sana all maganda lahi-

Napatigil ako sa pagmumuni ng mga baga ng tumama ako sa matigas na pader pero di talaga pader. It was Sir Jestin's broad chest.

I look up on him, welcomed by his playful smirk. Cocky as always, like his antipatikong kapatid!

"Done checking me out?" He smirked.

Napakunot noo ko dahil sa kanyang sinabi. Hala siya.

"Anong check-check ka dyan? Di ka naman exam para i-check." Sagot ko saka umuna lumakad sa kanya. I heard his gasp and laughter. I also heard he said something but I was not able to get what was that all about.

"Justin's right. You are amazingly crazy."

Muli ay naglakad na kami. Sa katunayan ay sinusundan ko lamang siya dahil kahit ako di ko alam kung saan pupunta, rather ay saan siya pupunta.

After a while of walking, which is really a serious case since this mall is really gigantic and wide. In front of our way, the place named Tom's world was still open and full of people playing and having fun.

Dere-deretso lamang kami ng lakad.

Wait, don't tell me that the place that we can play is this place?

Obviously, Sanya. Sobrang obvious.

I was still in dazed about the idea that the brother of the most renowned business man was an arcade player.

And I'm not wrong! He walks inside the arcade place like it's a normal scenario that he always do. Well, playing arcade games are not a big deal, except for the fact that you are 24 year old multi-millionaire business man and objective to show a good formal image.

Still, I went after him and follow him. He went to the cashier area and fished out a bill in exchange of TW'S coin to play every arcade's game.

I went to him who's eyes roaming around the place. Looks like he's looking for a worth playing arcade game today. Lumapit ako sa kanya at nanatiling tahimik.

Nag-iipon ako ng lakas ng loob para kausapin siya. Ewan ko ba, para bang napaka-seryoso naman ng gagawin niya ngayon. He looks so dangerous na ilang maling salita lang ang mamutawi sa labi mo ay makikita mo na ang impyerno.

I heaved a sigh and decided to ask him the questions that been lingering my mind since the time we stepped here. But as I was just about to call him when he left and grab my wrist to follow him.

"Sir--ahh!"

Umingos ito. "Quiet."

Napanguso ako. Napaka-seryoso naman ng lalaking to ngayon. Habang hila-hila niya ang wrist ko ay nagtungo siya sa isang arcade na may mga baril. Dalawa ang baril nito kaya pwede ito sa dalawang player.

Naghulog siya ng dalawang coins dahil ito ng required nito. He then grab the toy gun and looked at me with mischievous smile painted to his lips. "The most kill of zombies will win. If you won, whatever you want, I'll buy it. If I won, I'll tell you the consequences later. Deal?"

Napaisip ako. Simpleng laro lang naman siguro. Inabot ko ang isa pang baril saka ngumisi. "Challenge accepted."

As we heard the gong sound of the arcade, we started pointing and firing the zombies on the screen. Grabe, halos lahat ng tira ko ay di pa tumatama sa mga zombie.

My attention was caught by the despicable and sure-ball hit of the gun from the head of the zombies movement of Sir Jestin.

Hala ang daya naman! Ang galing-galing na niya dito. Napanguso ako. "Aish! Ang daya. Tsk." bulong ko saka muling tumingin sa screen at nagsimula muling bumaril para makapatay ng zombies.

Kalaunan ay 35-89 ang score. Talo ako.

Nakakuha kami ng nasa 124 tickets para sa pinagsamang score. Matapos makuha ang tickets ay dumeretso kami sa claw machine. I tried getting ine hello kitty pero nakalimag attempt na ako ay di ko man lang maiangat ang stuffed toy.

After the first attempt, I feel his hand on my shoulders and pushed me lightly. Aba!

"Let me show you the real move." He smirked.

"Yabang mo, Sir Jestin." I murmured. He chuckled while looking at the stuff toy's position.

"It's JK for you."

Napakunot ako ng noo. "JK?"

He nodded. "Jestin Klyde. JK."

Napatango-tango ako ng marealize ang dahilan kung bakit JK.

"Gotcha'" sambit niya saka hinawakan ang claw controller. He manipulated it swiftly at parang propesyonal sa pag-gamit nito. He went to the hello kitty toy beside na hole kung saan hinuhulog ang mga ito. He went to hold the head and after a millisecond holding it, he pushed the claw hard into the hole, exactly the time the claw have loosen its hold to the toy!

Nanlaki ang mata ko. I heard the ring sound. He bend down and get the toy he was able to get.

Hanggang ngayon ay di pa rin ako makapaniwala. Napapailing ako saka pumalakpak. "Woah! Ang galing!"

Grabe, I didn't expect him to be someone addicted playing arcade!

Marami-rami din kaming nalaro at dahil kasama ko ay isang propesyonal gamer ay hindi naging boring ang paglalaro dahil lagi kaming nakukuhang ticket o kaya ay iba pang-premyo.

Napansin ko na halos wala ng tao sa loob ng Tom's World. Sarado na rin ang mga establishimento sa loob ng mall. Sinipat ko ang wrist watch ko, 10:57 pm na pala!

Napatingin ako sa lalaking nakaupo sa upuan habang hawak ang manibela. He is currently playing drag racing. Napakunot ako na tila wala siyang pake kahit tatlong minuto na lang ay mag-sasara na ang mall.

Napakagat ako ng labi. "Hmm, Sir--I mean, JK? Anong oras na. Paaalisin na nila tayo."

He looked at me. Shit, ba't si Justin ang nakikita ko?

Napailing ako. Erase! Erase!

"Don't worry. I rented the whole vicinity."

Napanganga ako. Edi ikaw mayaman. "Okay..." I answered. I roamed my eyes around. Wala ng tao, tanging kaming dalawa at mga nagta-trabaho nalang sa Tom's World ang natitira.

"Amazing! You won, 1st place!"

Napalingon ako and I saw him getting the tickets.

Tumayo siya mula sa pagkakaupo. He suddenly grab may wrist again and pulled me. Anak ng! Ang hilig mang-hila namputa.

We are walking to the cashier area now. He let go of my hand at kinuha ang mga tickets na sa akin.

"3,457 po, Sir."

Ay ang dami!

Tumingin siya sakin. "What do you want?"

Napangisi ako saka tinuro ang gusto ko. Yung malaking box where complete BT21 bears are there. Actually, 4,000 tickets ang kailangan don kaya he insist to just pay yung kulang.

Ganto kapag makapal mukha hahaha!

After the Tom's world, we walked out at dumaan sa Jollibee sa labas. Actually, nag-take out na lang kami dahil sabi ni Sir-I mean, ni JK na sa bus nalang kakain.

Well, goodluck.

Nakasakay na kami ng bus and God knows, it's 11:36pm na. I'm super late ng 36 minutes.

Halos wala ng pasahero sa loob ng bus pero okay naman. Kasama ko naman si Sir-JK.

Kagat-kagat ko ang fried chicken ng mapatingin ako kay JK.

"What?" Tanong niya. Iiling na sana ako bilang sagot ng mapansin ko ang gravy sa mukha niya. Grabe, gusgusin! May gravy sa gilid ng labi at sa kanang pisngi.

Natawa na lamang ako. "Ang kalat mo kumain, JK.".

His face turn stone at saka binaba ang hawak na manok. Kinuha niya ang phone niya at nagsalamin.

"Aish! Ano ba naman to. I'm gonna kill this gravy."

Natawa na lamang ako. Ilang minuto lamang ay natapos na rin ako kumain, at ganon din si JK. Maya-maya pa ay nasilayan ko ang Robinsons Galleria. Lumingon ako sa katabi ko, only to see him taking a nap with gravy still on the side of his lips. Ano ba naman kumain mga mayayaman na to, makalat ka bhe?

Napaismid ako sa sobrang kalat niya kumain. Kinuha ko yung tissue ko saka pinunasan yung gilid ng labi niya. Habang nililinis ito ay mabilis pa sa alas kwatro na hinawakan niya ang kamay ko na may hawak ng tissue. Minulat ang kanyang mata at nakipagtitigan sa akin.

But this is different. JK's and Sir Justin's eyes were like a match, but why does it feel so different?

JK's eyes are more expressive than Sir Justin. Yet, I felt more comfortable and always felt a lingering feeling when I always look at Sir Justin's eyes.

"Crush mo ba ako?" He suddenly blurted out.

Isang nakakabinging katahimikan ang namayani samin kasabay ng pagkunot ng noo ko. Umismid ako."Crush ka dyan? Kapal mo, uy."

"POEA! GALLERIA!"

Nanlaki ang mata ko kaya tumayo na ako. "Para po!" Sigaw ko saka nilingon ag katabi ko. "Sige na. Punta na akong site."

Tumango ito saka tumayo. "Then let's go "

"Ha?"

Naun na itong lumakad kaya lumingon ito sakin. "Bakit?"

Lumapit ko dito."Sasama ka sakin?"

He smirked. "Malamang. That's where I work."

Sasagot na sana ako nang umalingawngaw ang boses ng konduktor. "Ano, bababa ba kayo o ano?"

Hala, galit? Galit?