Chapter One

Nakaktitig lamang si Ley sa kan’yang repleksyon sa salaman. The woman she saw on the mirror was different from the woman she was one month ago. Her eyes were soulless and the face was void of any emotions. Kung mayroon man emosyon ang makikita sa mukha niya, iyon ay labis na kalungkutan. 

Hindi natatakpan ng makapal na makeup ang lungkot at galit sa mga mata niya. If only she could do something, she wouldn’t be in this misery right now. Hindi niya sana pakakasalan ang lalaking lubos na kinamumuhian.  

What Seig did make her hate him even more! Tuluyan na nitong winasak ang pangarap na bumuo ng pamilya kasama ang lalaking mahal. 

Ito ang araw kung saan tuluyan niyang isusuko ang pangarap na mamuhay ng masaya kasama ang lalaking mahal. Her heart felt heavy and she doesn’t want to take even a single step out of this room. Gusto niyang ilabas ang lahat ng sama ng loob pero hindi niya alam kung paano. 

How can Seig be this cruel to her?  

How can fate do this to her? 

Tears threatened to roll down her cheeks as she remembered how hard it was for her to decide to marry the man who gave her nothing but hard times. Simula pa noong mga bata sila ay ganito na ito. He would bully her to get her attention. The girls in their school got angry with her because Seig likes to steal the spotlight for her.  

School has been a nightmare for her, if not for Emerson, she wouldn’t survive it alone. Kaya naman labis ang pighati niya ngayong magpapakasal siya sa lalaking hindi niya mahal. How will she explain this to Emerson? Paano niya maiibsan ang sakit na mararamdaman nito sa oras na malaman nito ang ginawa niya.  

“I’m so sorry, love.” Tears raced down her cheeks as she stared at the ring that Emerson gave her. It was a promise ring that he gave her on their fifth anniversary. “Wala akong magawa.” Humikbi si Ley. 

Napasakit.  

It’s her wedding day but she’s bound to marry someone she doesn’t love. It's her wedding day, but her real love was locked inside the jail for the things, he didn’t commit.  

Nagbuga ng isang malalim na hangin si Ley para pigilan ang sarili na humagulhol. Ang sakit-sakit ng puso niya. Kinuha niya ang blush-on at nilagyan ng marami ang mukha. Wala sa sarili niyang ginawa iyon kaya naghalo ang powder ng blush on sa luha niya.  

Naisip niya si Emerson, ang kan’yang nobyo. Ano ang magiging reaksyon nito kapag nalaman nitong magpapakasal na sa ibang lalaki? He would surely hate her to death. How will he deal with the pain when she decided to marry some other guy while he’s in jail? 

Pinahid ni Ley ang mga luhang nag-uunahang tumulo sa pisngi niya. She didn’t want this. She only wants to be Emerson’s wife, not the wife of her most hated person on earth. Pero ano nga ba ang laban ni Ley sa lalaking iyon? That man literally held so much power. 

Isang mahinang katok ang narinig ni Ley bago bumukas ang pinto at pumasok ang pinsan niyang si Anna. Nang makita nito ang basang mukha ni Ley ay lumambot ang itsura nito. 

“Oh, Ley. I’m so sorry.” Kaagad itong lumapit sa kan’ya at niyakap siya mula sa likod.  

Halos umiyak din ito nang sinabi niyang payag siyang magpapakasal ky Seig.  

“You can always say no, Ley. Huwag ka nang tumuloy sa kasal ninyo, please. You don’t deserve this kind of sorrow. Tutulungan kitang tumakas. Hindi mo kailangan isakripisyon ang kaligayahan mo, Ley.” Pagmamakaawa nito. Ito ang unang tumutol sa kasal, dahil butong-buto ito kay Emerson bilang nobyo niya. “Paano na ang mga pangarap n’yo ni Emerson? Iyong mga plano n’yo? Tatalikuran mo lahat iyon?” 

Mapait na ngumiti si Ley sa pinsan. Alam naman niya iyon. Sa totoo ay naisipan niyang tumakas kanina pero naiisip niya pa lang ang ama na makukulong kung gagawin niya iyon ay hindi makakaya iyon ng konsensya niya. Idagdag pa ang kalagayan ni Emerson ngayon na nasa kulungan, hindi niya p’wedeng isipin ang sariling kaligayahan sa mga oras na ito. Her loved ones should come first, her happiness comes last. 

“It’s okay, Anne. Maybe I can offer Seig a deal later. Sa ngayon ay ito lang ang nakikita kong paraan para malutas ang lahat ng problema. Mabait naman si Seig, he’s just a little persuasive and impulsive, but I know he wouldn’t hurt me. Huwag ka nang mag-alala, okay?” Alo niya sa pinsan.  

Kumalas ito ng yakap sa kan’ya at nagpunta sa harapan para ayusin ang nagulong mukha ni Ley dahil sa pag-iyak. Sumisinghot ito at nag-pipigil lamang ng iyak, ang mga mata ay pulang-pula.  

“Know that I will always be here for you, okay?” Pinahid nito ang luha sa sariling mukha at pati na rin ang mga luha ni Ley.  

Ley and Anne grew together. Sabay na namatay ang mga ina nila kaya ang ama mismo ni Ley ang kumupkop sa dalawa niyang pinsan kaya parang magkapatid na ang turing nila sa isa’t-isa. 

Ngumiti ng pilit si Ley kay Anne. Sa lahat ng mga nangyari ngayon, nagpapasalamat pa rin siya dahil hindi siya pinabayaan nito.. She felt lucky having Anne as her cousin.  

“Maraming salamat, Anne. Ano na lang ang gagawin kapag wala ka?” 

Inayos nito ang makeup niyang nasira dahil sa pag-iyak. Muli nito nilagyan ng foundation ang mukha niya.  

“Huwag ka nang umiyak. Nasisira ‘yong makeup mo, e” Naluluha pa rin ito habang inaayos nito ang mukha ni Ley. “Dapat magandang-maganda ka sa araw na ito kahit walang hiya iyong groom mo.”  

Kahit papaano ay gumagaan ang pakiramdam ni Ley dahil nandito si Anne. She will forever be grateful for her cousin. 

“Girls, can I talk to Ley for a moment?”  

Sabay na napabaling ang dalawa nang biglang may nagsalita sa likod nila.  

Mr. Anton Jimenez stood there with his elegant tuxedo. Sa edad na singkwenta ay matikas pa rin ang tindig nito. May mga putting buhok na sumisilip sa ulo nito pero mas dumagdag iyon sa karisma ng ama ni Ley.  

“Sa labas lang ako, girl.” Tinapik ni Anne ang balikat niya bago lumabas ng silid.  

Tumayo si Ley at hinarap ang ama. Ang mga mata nito ay malungkot na tumingin sa nag-iisang anak na babae. 

Nagbuga ito ng isang malalim na hininga at hinawakan ang pisngi ng dalaga.  

“I’ve always imagined you wearing this kind of dress before. Noong bata ka pa ay palagi mong pinapanood ang palabas na Snow White. You always wanted to have a prince charming who would save you, and you always wanted to live in a huge castle,” madamdaming pahayag nito. Unshed tears threatened to escape his eyes.  

Napahikbi si Ley sa sinabi ng ama. Totoo iyon, paborito niyang panuorin ang palabas na iyon noong bata pa lang siya. Princesses and princes with their happy ever after endings inspired her to find a prince for herslef. Iyon ang pangarap niya, ang maikasal sa lalaking mahal na mahal.  

But that wasn’t the case right now. Hindi prinsipi ang pakakasalan niya ngayon kun’di isang halimaw.  

Kinabig siya ng ama at niyakap ng mahigpit. Ramdam ni Ley ang pagsisisi ng ama. Alam nito na ito ang dahilan kung bakit nasa ganitong sitwasyon si Ley ngayon. 

“I’m so sorry, anak. Dad's really sorry for putting in this kind of situation.” His voice broke. Tuluyan na itong umiyak habang yakap si Ley. 

Parang biniyak ang puso ni Ley sa mga sinabi ng ama. Ayaw niya itong sisihin sa nangyari.  

“It’s okay, dad. Hindi n’yo po kailangan humingi ng tawad sa akin. Ginagawa ko po ito para sa ating lahat. Maiintindihan din ni Emerson ang lahat.” Niyakap pabalik ni Ley ang ama para gumaan ang pakiramdam nito.  

Ngumiti ito ng pilit kay Ley. Si Ley naman ay itinago ang pagdadalamhati ng kan’yang puso. Minutes from now, she will become the wife of Seigfreid Matthews, one of the youngest billionaires of the country, and a ruthless one.  

“Let’s go, your groom is waiting.”  

As Ley stepped out of the room, she knew, her doom was coming. 

Leyla stood at the church entrance. Katabi niya ang ama na maghahatid sa kaniya sa altar. This scene would’ve been perfect if only Emerson was the groom.  

Every step she made towards the man waiting at the altar, she felt like dying.  

She looked at the people around her. Lahat ay may masayang ngiti sa mga labi, ang mga mukha nila ay maaliwalas na tila nasasabik ang mga ito sa susunod na yugto ng buhay niya. Pero taliwas doon ang nararamdaman ni Ley. If the people were happy to see her walked down the aisle, she felt like her world was about to be shattered.  

Habang papalapit siya sa altar ay papalapit siya sa impyerno. Nakikita niya na ang buhay kasama ang lalaking naghihintay sa kan’ya sa gitna ng simbahan. 

Seigfreid Matthews did get what he wanted. Looking at the woman walking towards his direction, he finally got to say that he won the game. Sabihin man nilang gumamit siya ng dahas para makuha si Ley ay wala siyang pakialam doon, ang importante sa kan’ya ay matali ang babae sa kan’ya habang-buhay. 

He's been waiting for this moment. Everything in the background became blurred as he stared at his most precious prize, Leyla Jimenez. Ang ingay ay unti-unting nawala at ang tanging maririnig lamang ay ang malakas na paghampas ng puso niya.  

He’s so in love with her ever since he could remember, and now that she’s about to become his wife, he loved her even more.  

“Take care of her, son.” Tinapik ni Anton Jimenez ang balikat ni Seig.  

The ceremony went on, and Seig wanted to drag the time. Gusto niyang ideklara na ng pari na mag-asawa na sila, gusto niyang halikan ito sa harap ng mga tao na saksi sa kanilang pag-iisang dibdib para ipakita na nakuha na niya ang babaeng matagal nang pinapangarap. 

“You look happy. Masaya ka ba sa ginawa mo?”  

Bumaling si Seig kay Ley. She was looking at the priest. Mahina lang ang pagkakasabi nito pero rinig iyon ni Seig. There were no emotions on her face, if there was any, it would be hate and regret.  

“You have no idea, Ley. You have no idea how happy I am.” Matipid na ngumiti si Seig bago muling itinuon ang tingin sa pari. 

“I now pronounce you, man and wife. You may kiss the bride.”  

Matatalim na mga titig na ibinabato ni Ley kay Seig. She doesn’t want to be his wife; she only wants Emerson to be the only man she will call her husband.  

“You should know that I only married you for Emerson. Siya ang dahilan kung bakit pumayag akong magpakasal sa’yo, I love him that much that I’m willing to sacrifice my life for him. Huwag mong kalilimutan iyan, siya ang mahal ko.” 

Bawat salita na lumalabas sa bibig ni Ley ay parang mga punyal na tumatarak sa puso ni Seig, pero hindi niya iyon ipinakita sa asawa. He even smiled at her as he lifted the veil that separates their faces.  

He wanted her so much that he doesn’t care if it will make his heart bleed to death. Basta ang alam niya ay gusto niyang makasama ang babae hanggang sa pagtanda nila. He can deal with the heartaches later.  

“You can say whatever you want, but you’re my wife now. And I'll make you fall for me.” He smirked as he stole a kiss from her lips, “Deep and hard. Huwag mong kalilimutan iyan, paiibigin kita, Mrs. Leyla Matthews” Without any warning, he pulled her by the waist and devoured her lips. 

Sumabog ang maingay na palakpakan at hiyawan ng mga tao sa loob ng simabahan.