KABANATA 27

TAMARA’S P O V

“Nagkamali ka sa pagpapakasal sa lalaking iyon, aminin mo na kasi.” Pagbibigay-diin ni Wendy, at hindi binigyang pansin ang bahagyang pagtaas ng boses ko. “Nagpapanggap ka lang na masaya sa piling niya, hindi ba? Nagpapanggap kang mahal mo siya! Pero ang totoo, malungkot ka! Nagsisisi ka sa ginawa mong pagpatol sa lalaking ‘yan! Nagsisisi ka na hindi ka nakinig sa akin!”

“Shut up, Wendy!” angil ko. “Wala kang alam tungkol sa buhay ko! Wala kang alam tungkol sa amin! Wala!”

“At ayokong malaman kahit ano tungkol sa lalakeng iyon…” bigla itong kumalma. “Matutulungan kita. Kung gusto mong layasan siya, tutulungan kita. May pera ako.”

“Sige na. Marami pa akong gagawin…”

At hindi ko kailangan ang pera mo.

Hindi ko na ito isinatinig pa at baka mag-away lang kami lalo.

“Pag-isipan mong mabuti, Tam---‘’’ Hindi ko na siya pinatapos sa kanyang sasabihin dahil ibinaba ko na ang tawag.

Pero tumawag ulit ito, pero hinayaan ko munang magring ng magring ang cellphone ko ng ilang segund