BivianneMy classmates are looking at me weirdly again. Alam kong alam nila kung ano ang nangyari kahit na wala akong sinasabihan. It is that obvious. Kahit na mag-jacket ako ay hindi ko pa rin magagawang itago ang mga sugat ko. Heck, I think ang jacket pa nga ang isa sa mga dahilan kaya agaw-pansin ako ngayon.Kaya kahit na nakakairita ay ginawa ko pa rin ang lahat para ipagsawalang-bahala ang mga tingin nila. Bahala silang tumitig diyan. Wala akong pakialam. Kailangan kong mag-aral lalo pa at tumawag sa ‘kin ang bagong tutor ko sa Gen Math. Gaya ng inaasahan ko ay magkakaroon na nga ako ng private tutor.Magaling daw na guro si ma’am Cynthia Joson sa kahit anong branch pa ng math ‘yan. She’s a licensed engineer too pero mas gusto niya raw talaga ang pagtuturo. She’s one of my mom’s few friends in high school.I can’t wait to meet her. Ayon sa impormasyong nabasa ko ay isa siya sa mga sumubok na talunin si mama sa valedictorian position noong high school. It’s like Yeshua and I. I wo
BivianneHuminga ako nang malalim bago nagsimulang magsagot. Today is our midterm examinations. I need to do well. Ngayon ko kailangang ipakita kay mama na ako ulit ang makakakuha ng first spot sa buong batch namin. All those sleepless nights will finally pay off.Sa kalagitnaan ng pagsasagot, I felt something dripped out of my nose. Nang punasan ko ‘yon ay nakita kong nagdurugo ang ilong ko. I quickly grabbed a napkin inside my bag. Napansin ‘yon ng teacher namin kaya agad niya akong pinatingala. But I didn’t listen to her. I need to finish the test on time. Ilang minuto na lang ang mayroon ako.“It’s okay, Bivianne,” ani ma’am Teresa. “Bibigyan kita ng time mamaya para matapos ang test. Patigilin mo muna ang pagdurugo ng ilong mo.”Sinunod ko siya. Hindi naman nagtagal at tumigil na rin ‘yon kaya nagpatuloy na ako. Kahit na nahihilo na ako ay hindi ko pa rin tinanggal ang tingin sa papel ko. Napapikit na lang ako nang maraan nang matapos ko ang huling equation. My head throbbed more
BivianneHuminga ako nang malalim at inihip ang malamig na simoy ng hangin. Dinala ako ni Oxem sa isang malawak na bukid na pagmamay-ari daw ng pamilya nila. I think it’s one of his cousins. "Kise's family owns this farm," panimula ni Oxem. "The Ramos family, my father side, is not really a wealthy clan. Sa katunayan, below average ang pamumuhay nina lola at lolo. Si lolo lang ang may trabaho kaya sapat lang 'yon sa araw-araw nilang pagkain. They're a family with thirteen kids, after all."Tinitigan ko siya habang nakatingin siya sa malawak na bukid. Para bang nakikita niya roon ang lolo at lola niya kasama ang mga anak nila. Nakinig ako habang nagkukuwento siya. Naupo kami sa damuhan na pinatungan niya lang ng isang malaking blanket.“Tell me more about your family,” sabi ko. “Gusto ko pa kayong makilala. Gusto pa kitang makilala.”Nagtama ang mga mata namin kaya napangiti siya. “Nothing worth telling, actually. Gaya ng nakita mo, lumaki ako kasama ang mga pinsan ko kaya sobrang la
BivianneAgad na nawala ang ngiti sa mga labi ko nang makita si mom na nasa sala. Umiinom siya ng wine habang nagbabasa ng kung ano sa tablet niya. Probably about work. Hindi naman siya nauubusan ng trabaho."Where have you been?" tanong niya nang hindi man lang inaangat ang tingin mula sa tablet.Lumapit ako sa kaniya habang nakayuko. "My friend's house.""Yeshua's?" Right. She knows I'm friends with Yeshua. Siya lang naman ang kaibigan ko. Not until I met her cousins, though."Yeah. With her cousins."Umarko ang kilay niya. Hindi pa rin inaalis ang tingin sa tablet. "Her cousins?""Nakilala ko sila noong may activity kami tungkol sa isang farm. May farm kasing pag-aari ang pinsan ni Yeshua. Pinakilala niya kami ng mga kagrupo ko.""I remember that. Take a seat." Tinuro niya ang bakanteng sofa sa harap niya. "So, how was your grade there?"Pagkaupo ko ay agad nagbaba ng miryenda si Cassady sa harap ko. "We received a perfect grade.""Good. And your midterms, how was it?""I answered
BivianneI heaved a long deep sigh before listening to our teacher. Hindi pa naman kami lesson proper pero kailangan ko pa ring makinig dahil baka may ma-miss akong mahalagang announcement. Malapit na ang finals. Tiyak na mas darami pa ang mga requirement namin para sa nalalapit na graduation.Pero kahit ano ang gawin ko, hindi talaga ako makapag-focus. Wala pa rin akong marinig sa mga sinasabi ni Sir Ohn. Ang tanging nasa isip ko lang ay ang mga sinabi ni Oxem kanina bago kami naghiwalay sa hallway.He’s bothered by my presence, too. Gaya ko ay bumibilis din ang tibok ng puso niya sa tuwing magkakadikit kami. Just his mere presence gives me butterflies. At ang malaman na ganoon din siya ay mas lalong nagpagulo sa utak at puso ko.It’s not one of my plans to like a guy in high school. Ang gusto ko lang naman ay makapagtapos ng pag-aaral. Pwedeng-pwede akong maghanap ng taong magugustuhan ko kapag nagtatrabaho na ako. Pero ngayon, hindi ko na alam.Ang tingin alam ko lang ay gusto ko s
Bivianne“Bivianne Cordova,” pagtawag ni Sir Ohn sa pangalan ko.Dahan-dahan akong tumayo para kunin ang report card ko. Imbis na tingnan ang grado ko ay agad ko iyong tinago hanggang sa makabalik ako sa upuan ko.My heart was pounding. Mabilis ang paghinga ko dahil sa sobrang kaba. Pakiramdam ko nga ay masusuka ko lahat ng kinain ko kaninang umaga. Alam kong nasagutan ko lahat noong mismong araw ng exam, pero iba ngayong hawak ko na ang grades.It’s Saturday. Nagpunta kami sa school para kunin ang mga grade namin. Pwede naming kunin ‘yon kahit anong oras ngayong araw pero nagpasya ang mga kaklase kong sabay-sabay na kumuha nang umaga.Ngayon din ang kuhanan ng grade ni Oxem kaya naman napagpasyahan naming kumain sa labas mamayang lunch kasama ang mga pinsan niya. Sasama rin sa ‘min ngayon si Yeshua kaya naman sa tingin ko ay walang magiging problema lalo na kapag nalaman ni mama.Gaya ng inaasahan ay naghihintay na sa ‘kin si Oxem sa labas ng room pagkatapos namin. Mabilis akong luma
BivianneWhat I hated about people was when they did something bad, but they wouldn’t do anything to correct them. Or at least, apologize.Hindi naman gano’n kahirap ang gusto kong makuha mula kay Yeshua. We’re best friends. She should know me by now. Magagalit ako pero hindi ako marunong magtanim ng sama ng loob lalo na sa mga taong pinahahalagahan ko.But I’m not one to take this lightly. After all, future niya ang nakasalalay rito. Wala nang bawian. Hindi na pwedeng baguhin.Pero matapos kong mag-isip-isip ay napagtanto kong ginawa niya lang ‘yon para sa ‘kin. Which is hindi pa rin talaga ako sang-ayon hanggang ngayon kahit na anong paliwanag pa ang gawin niya.My mom’s anger will be temporary. Sasaktan niya ako kapag hindi ako naging valedictorian pero mawawala rin ‘yon. She’ll just probably be stricter afterwards. Pero hindi naman n’on maaapektuhan ang future ko. I just have to work harder for my dreams.Napabuntonghininga na lang ako. Knowing Yeshua, she’s probably sulking right
BivianneOxem and I’s relationship became a secret. At least mula kay mom at sa mga taong maaaring makapagsabi sa kaniya. We became careful around our teachers as well, lalo pa at halos lahat sila ay kakilala ni mom.Bukod sa mga pinsan niya ay ang mga kaklase lang namin ang nakakaalam. It’s not like they really care about what’s happening with our lives. At alam ko namang wala silang balak na sabihin kay mom, maliban kung kilala nila ‘to personally.Anyway, hindi naman ganoon kahirap ang sitwasyon namin lalo pa at kasabwat na namin si Mang Kiko. He promised me not to tell mom about our relationship. But in exchange for that, we need to go out with Yeshua. Dahil kahit papaano, ayaw niyang magsinungaling kay mom. He needs to tell her half the truth.Pumayag si Yeshua sa ganoong set up lalo na sa tuwing gusto naming kumain ni Oxem sa labas. Pero hindi dahil do’n ay ayos na kami. Hindi pa kasi namin napag-uusapan ang tungkol sa nangyari. Sa tuwing magkasama kaming tatlo ay si Oxem lang a
Bivianne“I said,” sabi ko, “what the hell is this? Bakit naka-bandage ‘tong braso mo?”Napaiwas siya ng tingin. “Wala. Dahil lang ‘to sa paglalaro. Masyado lang na-strain kaya nilagyan ko ng bandage.”“And the bruises? Dahil din sa paglalaro?”“I just bumped into something.”Natawa ako. “What, like, you bumped into something ten times?” Nang hindi siya sumagot, naramdaman ko ang pag-init ng ulo ko. “Who did this?”Hinigit niya ang kamay pabalik. “No one! Sinabi ko naman sa ‘yo. Sa paglalaro ‘to at nabunggo lang talaga.”“I know what I saw, Khaianne. Trust me. Hindi ka magkakaroon ng ganiyang pasa dahil lang nabunggo ka sa isang bagay. Kaya ka ba palaging naka-long sleeves? Kasi kung oo, ibig lang no’n sabihin, ang tagal na niyan.” Napatigil ako saglit. “Oh my ghad…”“Bi, please, hayaan mo na lang ‘to. Mawawala rin ‘to.”Hindi ko pinansin ang sinabi niya. “It’s my mom, isn’t it? My mom did that to you.”Napaiwas ulit siya ng tingin. Nang hindi niya kinumpara o tinanggi man lang ang si
BivianneNapasalampak ako sa couch matapos kong mailapag ang mga gamit ko. It’s not much, sapat lang para sa stay ko, pero halos maubos na agad ang energy ko. Oxem’s helping me carry the heavy bags, pero ako pa rin ang nag-ayos ng mga ‘yon para alam ko kung saan nakalagay.“Hindi ko alam na nakakapagod pala nang sobra ang paglilipat,” sabi ko. Naupo siya sa tabi ko at niyakap ako. “Okay na muna siguro ‘to ngayong araw. Hindi naman natin kailangang magmadali. Basta sigurado tayong may mga gamit ka nang pwede mong gamitin agad.”“You’re right.” Naalala ko ang sinabi ni Keam. “Oo nga pala. Keam wants to have dinner with you. Kasama si Khaianne. Is that okay with you?”“Sure. Why not? Kailan?”“Kung kailan ka free.” I picked up my phone. “Kailangan ko rin palang sabihan si Khaianne. Kapag nakapili na tayo ng date, saka ko itatanong kay Keam.”I typed a message and sent it to Khaianne. Ilang minuto ang lumipas bago siya nag-reply.“Is your mom gonna be there?” Napakunot ang noo ko. “I th
BivianneAfter work, dumeretso agad ako sa apartment ni Oxem. Dahil sa nangyari noong nakaraan, I can’t take any more chances. Baka mamaya ay may makakita pa sa ‘ming dalawa. At ayoko na lang isipin kung anong pwede nilang makita.Nang makarating ako, pinarada ko ang sasakyan ko sa parking. I messaged Oxem na nandito na ako. Hindi kasi ako papapasukin sa loob dahil wala naman akong authority. Mabuti na lang at pwedeng tumanggap ng bisita ang mga naka-rent dito. Pwede ring mag-overnight. Bawal nga lang mag-p-party upang maiwasan ang aberya sa iba.Habang naghihintay sa entrance, naisipan kong maglakad-lakad para makita ang paligid. May maliit na garden kasi sa harap ng apartment complex kaya sariwa ang hangin at hindi ganoon kainit.I was about to go back when I felt someone following me. Ang unang hinanap agad ng mga mata ko ay ang gwardiya na nagbabantay sa complex. I can see him from here kaya nakampante ako. I can easily call for help.Napatili ako nang may sumundot sa tagiliran ko
BivianneTama nga ang sinasabi nilang bumibilis ang oras sa tuwing nag-e-enjoy ang isang tao. Hindi namin namalayan na dumidilim na at kakain na naman kami gayong parang kakakain lang namin ng tanghalian kanina.Masyado akong immersed sa kwentuhan namin. Kahit madalang akong magsalita ay hindi ako napag-iwanan. Marami nga akong nalaman lalo na sa mga nangyari noon kay Oxem nang bata pa siya.Patuloy ang pag-ingit ni Oxem sa mga pinsan niyang sinisiwalat ang mga kahihiyan niya noong bata siya. But I don’t mind. I want to know more. Para ko na rin siyang nakasama noong bata siya kapag naririnig ko ‘yong mga kwento nila.“I should go home,” pasimpleng bulong ko kay Oxem. “It’s getting late. Kailangan kong pumunta sa office bukas.”“Bakit hindi ka muna rito mag-dinner? Hindi ka paaalisin ni mama hangga’t hindi ka pa nakakakain.”Napanguso ako. “I guess I can stay for dinner. Dito ka ba matutulog?” “Sana. Palagi namang nililinis ni mama ‘yong kwarto ko kaya may matutulugan ako ngayon. Iha
Bivianne“Oxem!” bulalas ng mama niya pagkabang-pagkababa namin ng sasakyan. Pinudpod niya ng halik sa mukha ang anak bago niyakap nang mahigpit. Natatawa lang si Oxem habang ginagawa ng mama niya ‘yon at mukhang sanay na talaga siya.“Na-miss kita, ‘Ma. Pero may kasama ako.” Tinuro pa niya kami sa likod.“Hindi ka naman umaangal noon kahit sinong kasama mo, ah?” Ngunit nang magtama ang mga mata namin ay napaawang ang bibig niya. Napaiwas na lang ako ng tingin. “Ah, I see.”“‘Ma, nakilala mo na noon si Khaianne noon. Isa sa mga member ng FXNK.” Nagmano naman agad sa kaniya si Khaianne. “Mano po. Kumusta po kayo?”“Mabuti naman. Oo at naalala kita. Ikaw ‘yong sweet na bata. Hinding-hindi kita makakalimutan! Saka si ano… ano nga ang pangalan nang makulit na batang ‘yon? Si Rodmarc!” Natawa naman sila sa pagbanggit ng pangalan nito.“Day off nila, ‘ma, kaya si Khaianne lang ang nakasama namin. Umuwi sila sa mga pamilya nila.”“Mas mainam ‘yon at para makapag-bonding silang pamilya.”Nap
BivianneNapadilat ako nang marinig ang katok sa pinto. Ilang segundo bago ko napagtanto kung nasaan ako kaya napadilat ako nang tuluyan. Pagtingin ko kay Oxem ay tulog na tulog pa siya at mukhang hindi narinig ‘yon.“Wait!” sambit ko sa kumakatok. Tumigil naman ‘yon agad.Nagbihis na muna ako bago lumabas. Kahit anong gising kasi ang gawin ko kay Oxem ay hindi siya magising. Mukhang napagod yata siya sa scrim nila kahapon at sa nangyari kagabi. Natawa tuloy ako sa sarili ko.Pagbukas ko ng pinto, hindi ko inaasahan kung sino ang bumungad sa ‘kin. “Khaianne? What are you doing here? It’s supposed to be your day off.” Napatingin ako sa likod para siguraduhing hindi makikita ni Khaianne si Oxem. “Bi? Anong ginagawa—” Mabilis siyang umiling. “Hindi mo kailangang sagutin ‘yong tanong ko. Hindi ko kailangang malaman.”Napakamot tuloy ako sa pisngi ko at bahagyang hinarang ang katawan ko sa pinto. “He’s still asleep. Kumain ka na ba?”“Ininit ko lang ‘yong kare-kare. Tatawagin ko sana si b
BivianneDumaan ang maraming araw na paulit-ulit ang ginagawa namin. Pero kumpara noon, madalas na kaming magkasama ni Oxem matapos ang trabaho namin. May mga pagkakataon mang hindi kami sabay umuuwi ay madalang na lang mangyari ‘yon.Ayon sa kaniya, hindi na sila ganoon ka-busy dahil katatapos lang ng finals. Ilang buwan pa ulit ang kailangan nilang hintayin para sa susunod na patimpalak. Kailangan pa rin nilang mag-ensayo araw-araw at makipag-scrim sa ibang team.Scrim o scrimmage ang tawag sa pakiki-match sa ibang team. Ina-apply nila ang rules and regulations ng mga patimpalak para malaman kung sino ang mananalo. Hindi man ‘to isang official match, nakakatulong naman ‘to para sa training nila dahil ang mga nakaka-scrim nila ay sila ring mga nagkakaharap sa mismong tournament.Matapos ang trabaho ko sa araw na ‘yon ay dumeretso ako sa dorm ng FXNK. Patapos na ang scrim nila kaya pwede na akong magpunta. Day off ng mga bata bukas kaya naman pauuwiin niya ang mga ito mamaya. On the o
Bivianne“Congratulations, everyone!” bungad na bati ko sa kanila pagkalabas namin ng venue. Medyo nagtagal kasi kami sa loob lalo na at deretso awarding na rin ang nangyari.“Thank you, ate Bivianne!”“Thank you, Bi!”Sabay-sabay nila akong niyakap kaya halos mawalan kami ng balanse. Mabuti na lang at naging maagap si Oxem at nahawakan ako agad sa beywang para hindi kami tumumba lahat.“Calm down, guys,” ani Oxem. “Baka madisgrasya pa kayo.”Napanguso ang mga ito kaya naman napangiti ako bago sila niyakap isa-isa. “I guess hindi naman tayo madidisgrasya kung isa-isa ko kayong yayakapin.”Malawak naman silang napangiti lahat at sinuklian ang yakap ko. Matapos ‘yon ay naglakad na kami papunta sa hallway. Ang buong akala ko ay mag-d-dinner na kami pero nabigla ako nang dumeretso sila sa room para i-review ang game nila.Pero bago pa sila makapasok ay hinarangan ko na agad sila. “Hep! Alam kong nakasanayan niyo nang i-review ang game niyo pagkatapos pero you guys won! You need to take it
Bivianne“When did you have the time to prepare this?” tanong ko habang kumakain. Steak ang in-order namin pareho at wine ang panulak. “Sigurado akong sobrang busy niyo kanina sa paghahanda sa tournament.”“Noong natutulog ka,” nakangiting sagot niya. “Hindi ko nga alam kung anong gagawin ko kung tumanggi kang matulog kanina. Iyon lang din kasi ‘yong oras na meron ako para paghandaan ‘to.”“I didn’t realize. Sobrang pagod ko rin siguro noong mga oras na ‘yon kaya hindi na ako naghinala. At masyadong magarbo ‘to para sa ilang oras na paghahanda.”“Hindi ko dapat kunin lahat ng credits kasi tinulungan din ako nina Khaianne para mapabilis ‘yong pag-aayos. Pati ‘yong staff, tumulong din sila.”Napangiti ako. “Thank you so much for this, Oxem.”Ngumiti siya pabalik. “Thank you so much din sa pagsama.”“It’s my pleasure.”Nagpatuloy kami sa pagkain habang nagkukuwentuhan. Ngayon na lang kami ulit nakakain sa labas dahil sa sobrang busy namin pareho. Naging blessing-in-diguise pa tuloy ‘yong