MAHIGPIT ang hawak ni Theon sa siko ni Paris habang iginigiya siya papasok sa kanyang condo unit. Matapos nga ang dinner, inihatid ng binata ang Lola nito. Hindi sila nakapag-usap nang dahil doon. Lingid sa kaalaman ni Paris ay binalikan pa siya ng binata sa restaurant. Hinintay nitong matapos sila sa paglilipit at paglilinis roon.
And here she thought, she’s done for the day. Hindi pa pala.
Seryoso na ang mukha ni Theon nang ideklara nitong ihahatid siya nito pauwi. Hindi na rin siya nakipag-away lalo pa’t pagod siya at alam niyang may dapat silang pag-usapan. Sa buong byahe ay hindi sila nag-iimikan na para bang pareho lamang silang nagpapakiramdaman sa isa’t isa.
Tumigil sila sa condo unit niya. Tinapunan pa ni Paris ng tingin ang binata bago iyon binuksan. Before she could even open the door, hinarap na niya ito at nginitian.
“Salamat sa paghatid. Goodnight.”
His face remained blank. “Cut the crap, Paris. Let’s talk inside.”
Baka lang naman makalusot.
Nahulog ang ngiti niya lalo pa nang ito na mismo ang nagtulak ng pinto at hinila siya sa loob. Ang kanyang unit ay maliit lamang. It was just a standard studio unit. Mag-isa lang naman siya at isa pa mahal ang bumili ng condo. Balak din naman niyang ibenta iyon kapag napatayuan na niya ng bahay iyong lupa niya sa Batangas.
Prenteng-prente namang umupo si Theon sa sofa na naroon. Hindi iyon ang unang beses na nadalaw ito sa condo niya. Ngunit iyon ang unang beses na mag-isa itong pumunta sa unit niya. Nakakapasok lang kasi ito roon kapag kasama ang kuya niya. Never did once he drop by all by himself. Which is, dapat lang naman. They have no business with each other, anyway. Kapatid lang niya ang nagdudugtong sa kanila.
Uh-huh. Not anymore.
Napasimangot si Paris dahil sa munting realisasyong iyon. Hindi niya malaman kung saan ba lulugar. With Theon inside her condo unit, parang mas lumiit ang espasyong dati ay tama lamang para sa kanya. Nanatili na lamang siyang nakatayo.
“Umupo ka, Paris. I don’t think this conversation would be brief.”
With a sigh, she did. Pinili niya ang may pinakamalayong espasyo mula rito, as if that would help to ease her situation. Kung sa ibang pagkakataon siguro ay aangilan niya ito at gagawin kung ano ang kabaliktaran ng nais nito. She’d usually go to that extent just to annoy him. Nothing satisfies her the most but a pissed Theonnius Naverra.
"You do know what you did, woman."
Humalukipkip siya. "I know, Theon. Kung ayaw mo talaga sa ginawa ko, you could have already told her the truth."
"Sinasabi mo bang utang na loob ko pa ito sayo, ngayon?" may panunuya sa tinig nito.
"Hindi." Pero parang ganon na nga. "I'm saying that if you're mad at me, matagal ka nang galit sa akin, Theon. Nothing much has changed because of this. Ang kailangan nalang nating gawin ngayon ay magtulungan. Alam kong hindi mo nagustuhan ang ginawa ko. I'm sorry." Tumigil siya saglit at humugot ng hangin. "Believe me, hindi ko rin naman talaga gustong gawin iyon. It's just that I think I could help out... maybe not in the most appealing way. Pero iyon lang naman talaga ang nagtulak sa akin para gawin yon."
"Kailan ako nagalit sayo?"
Nagsalubong ang kilay ni Paris. Sa dami ng sinabi niya, iyon lang ba ang nag-ring dito?
"Look, hindi iyon ang point dito. Ang sinasabi ko ay dahil nagawa ko na, magtulungan nalang tayo. Isipin mo nalang na itinuloy ko ang balak mong pagpapanggap na may mahal kang girlfriend na ipapakilala sa Lola mo. Ang naiisip ko'y pakisamahan nalang muna natin ang isa't isa. I know, absurd idea right? Pero wala na tayong choice. Magpanggap tayong tayo pagkatapos ay saka din maghiwalay. She would understand since ang alam niya ay bago palang tayo. Kaya pwede bang itago mo muna yang galit sa puso mo. If you can go to the extent of introducing Jenna Mae as your girlfriend kahit di mo naman siya mahal, this is no different situation."
"Iniisip mong galit ako sayo?"
"Damn it, Theon! That is not the point! Nakikinig ka ba sa sinasabi ko?"
"I can't believe you were thinking that," mahinang wika nito na tila ba nasa malalim na pag-iisip.
"Naiintindihan mo ba ang mga sinabi ko?"
Nag-angat ito ng tingin sa kanya at tumango. "Alright. May gusto lang akong linawin. You are one annoying little brat. I don't like what you do to me most of the time. Pero hindi ako galit sayo, Paris."
Her jaw fell. Hindi talaga nito bibitawan ang topic na iyon. Nevertheless, gumaan ang loob niya sa kaalamang hindi naman pala siya titirisin ng binata. Itinikom niya din ang bibig pagkuwan.
“Fine. Now let’s talk about the damn point of this conversation, Theon.”
Tumango ito at humilig sa sofa. “Okay. Let’s hear your plan.”
Mariing napapikit si Paris sa pagka-asar. Hindi nga talaga nakikinig ang lalake! Nang muli niya itong tingnan, mayroon nang multo ng ngiti sa labi nito. At ang lakas ng loob nitong pagtripan siya ha?
Muli niyang inulit rito ang mga sinabi niya kanina. Mukhang nasa tamang direksyon na ang pag-uutak nito at nakukuha na ang mga punto niya. Tahimik lamang itong nakinig. Nang matapos siyang magsalita ay nakahalukipkip itong tumango.
“Okay. Pero ano naman ang makukuha mo out of this?”
Umangat ang kilay ni Paris.
“I don’t think you’d do this for charity, Paris.”
“Pwede ba Theon wala akong gusto sayo.” Inunahan na niya at inirapan.
He smirked. “Malay ko ba kung gusto mo lang talagang punan ang pwesto ni Jenna Mae.”
Iniikot niya ang mga mata. “You are talking nonsense, Theon. I felt bad for your Lola, iyon lang yon. Narinig ko ang mga sinabi niya kaya ko nalang yon biglang nagawa. Sabihin nalang natin na mayroon na akong kaunting-kaunting… sobrang kaunti lang…” Pinakita pa niya ang dalawang daliring halos magkadikit to back up her point. “… na pang-unawa kung bakit nagawa mo iyon kay Jenna Mae. Tingnan ko palang ang Lola mo parang lahat ng sabihin niya ay magagawa ko. Pero hindi ko sinasabing tama ang naisip mong paraan.” Natigilan siya sa sinabi. “At sa ginawa kong paraan,” bawi niya pagkuwan.
“Sigurado ka bang iyan lang talaga?” mahihimigan ang panunukso sa tinig nito.
“Pwede bang magseryoso ka, Theon,” napipikong wika niya.
He chuckled playfully. “Alright then. Kung iyan ang sinabi mo. It’s just that we had never agreed at anything, before. That’s why I don’t think this is going to be easy… or possible for that matter.”
“Naisip ko na rin iyan. Hindi ko rin naman inaasahang magiging isa kang mabuting boyfriend, Theon. Ni hindi ka pa nga nakapagseryoso sa isang relasyon dati.”
Bahagyang kumunot ang noo ng binata sa sinabi niya. Tila ba hindi nito iyon inaasahang lalabas sa bibig niya. At kasalukuyang hindi rin nagugustuhan. Somehow, she saw a drop of disgrace crossed his eyes.
“We will continue how we treat each other. At the very least, it would look genuine. I don’t think it would be possible to believe if we acted like a typical couple. Particularly with your behaviour.”
“And mostly with your attitude,” he fired back.
Naningkit ang mga mata ni Paris ngunit pinasyang wag nang patulan ang binata. “Mas kapani-paniwalang we’re on the line of breaking up.”
Hinilot ni Theon ang sentido na para bang sumasakit ang ulo nito sa plano niya. “We already look like two people who are about to kill each other, Paris. How do you think that would work?”
“Then what do you suggest?”
“I suggest you act like a good girl and listen to what I tell you to do. Ako na ang magsasabi kay Lola na nakipagbreak ka.”
Nagsalubong ang kilay ni Paris. Bakit parang siya pa ang lalabas na masama sa kwentong binubuo nila?
“Denied. Bakit parang ako ang lumalabas na villain? Mas kapani-paniwala pang nagbreak tayo dahil nambabae ka. I bet hindi na siya magugulat doon.”
Now it was his turn to glare at her. See, wala pang kinse minutos silang magkasama, nagkakabanggaan na agad sila. Ilang segundo pa silang nagtigasan ng titig bago ito nagpasyang bumitiw.
“Fine. We’ll make it look like a mutual decision, then. The break up was decided because of your attitude.”
“Which was initiated by your uncontrollable tendency for womanizing. Oo naman! Agreed.”
Nailing ito na tila di makapaniwala sa pinag-uusapan nila
“We’ll show signs of misunderstanding and jealousy on our vacation trip, supported by arguments. Which I think will naturally happen, anyway.”
“Don’t ruin her birthday, Paris,” may pagbabantang saad nito.
“Fine! Gagawin natin pagkatapos ng birthday niya ang break-up.”
Naihilamos ni Theon ang palad sa mukha. “You’re impossible, Paris. Bahala ka. But I’m warning you, don’t you do anything to upset Lola.”
Tahimik na napangisi si Paris.
“Relax, Theon. Magbi-break din naman tayo.” Confident siyang magagawa nila iyon ng maayos. Just the right timing and execution. Isa pa, wala naman kasi talaga silang feelings sa isa’t isa. “We just need to follow the right breakup formula,” dagdag pa aniya.
“What?”
“Heated arguments plus jealousy and misunderstanding minus communication and time, idagdag pa ang mga babae mo. That will surely equal to break up.”
His already menacing eyes became even more cruel.
“Syempre hindi naman agad-agad iyon. Alam kong diring-diri ka na pero subukan mo naman maging sweet, manong.” untag niya kay Theon na wala nang ibang gawin kundi panoorin siya sa ginagawang pakikibaka at pagbubuhat ng mag-isa sa relasyong binuo niya sa isipan ng Lola nito.
IGINALA ni Paris ang mga mata sa kabuuan ng restaurant. The tables are covered with linen cloths and napkins with almost every seats already taken. The classical music moderately grazed the atmosphere. Fresh flowers and low lighting setting up a nice and romantic air. Abala ang mga servers sa pag-accommodate ng bawat mesa. Sunod na pinuntahan ni Paris ang kusina kung saan agad na bumungad sa kanya ang amoy ng iba’t ibang pampalasa, ang bahagyang usok ng pagluluto at ang abalang mga station chefs, kitchen assistants and dishwasher. Sa isang gilid ay kausap ng isang junior chef ang dalawang servers tungkol sa tasting menu. Lumapit sa kanya ang senior chef na si Max nang makita siyang nagmamasid. “How’s the inventory?” she asked. “We have enough stock for the servings until next week. Prior orders to replenish the storage were placed a month ago. Delivery should arrive today but we’ve noted unexpected shipping delay from the suppliers.”
MAHIGIT isa’t kalahating oras ang naging byahe nila sa eroplano. Isang itim na van ang naabutan nilang naghihintay sa kanilang pagdating. Tahimik sila pareho nang sumakay sa van. Bumabati ang driver na mukhang kilalang-kilala si Theon. Ngumiti lamang si Paris sa driver at tinuon ang atensyon sa labas ng sasakyan.Nag-aagaw na ang dilim at liwanag sa labas. Habang tumatagal ay lalong nananaig at kumakalat ang dilim sa langit na bahagyang napapawi lamang ng ilaw ng mga sasakyan at mga establisyemento.Mula sa pagmamasid sa labas ay napukaw ang atensyon ni Paris sa panaka-nakang tingin ng driver sa rearview. Para bang pinapakiramdaman silang nasa likuran. Nilingon niya si Theon na tahimik at abala sa pagtipa sa cellphone nito. He looked so tired and bored.Something clicked in Paris’ mind. Ang layo ng pagitan nila ni Theon at ni hindi man lang nag-uusap. Kung hindi pa sa radio na tumutugtog ay walang ibang maririnig sa loob ng sasakyan.
NANATILI ang matamis na ngiti sa mukha ni Paris habang iginagaya sila ng magiliw na matanda sa loob ng mansyon. The high ceiling, walls and windows finely decorated with long curtains screamed wealth and luxury. Ang mataas at mahabang hagdan na animo’y dyamante sa kintab. Ang buong kabahayan ay maliwanag dala ng naglalakihang chandelier. “Sakto lang ang dating ninyo. Dinner’s all prepared. Hindi ko alam kung anong gusto ni Laurene kaya’t nagpahanda na ako ng maraming putahe.” “Lola, you can call me Paris rin po. At kahit ano ay ayos lang po sa akin,” “Are you sure?” singit ni Theon. Pasimpleng sinamaan niya ito ng tingin. Ngumisi sa kanya ang binata. “Ano ba ang hindi mo kinakain, hija? I’ll take note of it. Lalo pa’t isang buwan kayong magbabakasyon ng apo ko rito.” May bahid ng pag-aalala ang tinig ni Lola Celestina. Ngumiti si Paris rito. “Nagbibiro lamang po si Theon, Lola. Anything is fine. Itong apo ninyo lang ka
“LOVE.” Ininguso ni Paris iyong nanahimik na serving platter ng isang ulam. “Paabot naman non o’.”Tila isang masunuring bata namang inabot nito ang platong naglalaman ng chicken stew. “Ah, gusto mo bang tikman ang chicken stew? Masarap iyan hija. Isa iyan sa pinagmamalaking lutuin ni Helme. Malambot ang karne at malinamnam naman ang kasamang inatsarang karot at kitsay." “Oo nga, Lola. Mukhang masarap,” aniya. Naglagay siya sa kanyang plato. Hindi natanggal ang ngiti sa labi ni Paris nang tusukin ng tinidor ang nakatagong okra sa gilid. Iniangat niya iyon at inilapit sa bibig ni Theon. “Ah Paris, hindi kumakain ng okra… si…” “Say ah, love,” she initiated in her most feminine voice. Tinitigan ni Theon ang okra na buong suyo niyang inaalok. Hinawakan niya ang baba ng binata. “Say ah, Theon.” Unti-unting umawang ang mga labi ni Theon. Atubili man ay tinanggap pa rin ang kalahating okra sa tinidor niy
THEsun is already shining bright outside. Sa maluwag na patio ay kasama ni Paris si Lola Celestina sa agahan. Paris settled with coffee and a sandwich. Kahit humupa na ang bigat ng sikmura, tingin niya’y hindi pa rin siya makakakain ng agahan. She opted for a sandwich instead so she can have breakfast with Lola Celestina, together in that bright morning. Umihip ang malamig na hangin. Kahit sa nakasisilaw na sikat ng araw ay hindi nakakapaso ang init. Hindi maitatanggi ang preskong hatid ng mga naglalakihang puno. “Hindi pa ba nakakabalik ang apo ko, Eyang?” tanong ng matanda sa dalagang naka-uniporme. Ito ang naghatid ng tubig sa mesa nila. Bata pa si Eyang na tingin niya’y naglalaro lamang ang edad sa disenuwebe hanggang bente uno. “Wala pa po, Madam,” mahinahong sagot ng dalaga. Lola Celestina turned to Paris, with an apologetic look. “Pasensya ka na sa apo ko, Paris. Dapat ay narito na siya upang sam
INILIBOT ni Paris ang paningin sa kabuuan ng restaurant na bahagi ng resort na pag-aari ng pamilya nila. Iniayos iyon at inihanda para sa isang mahalagang bisita at kaibigan pa ng kapatid niya. Ang bisitang iyon ay nirentahan ng isang buong gabi ang buong restaurant kaya naman naging abala ang lahat upang gawing maayos at espesyal ang kabuuan ng lugar.“Handa na ba ang lahat, Paris?” anang ng kapatid niya sa kabilang linya. Nasa Europe ang kapatid niya kasama ng asawa nito. Nasa honeymoon tour ang mga ito kaya si Paris ang naiwan roon upang i-take over ang resort pansamantala.“Oo naman, Kuya Franz. Ako na ang bahala. Sisiguraduhin kong magiging maayos ang okasyong ito para sa kaibigan mo.” aniya. Narinig pa niya ang buntong-hininga ng kapatid niyang si Franz.“Inaasahan ko iyan. Ipinagkatiwala pa naman sa akin ni Theon ang lugar ng paggaganapan ng mahalagang okasyong ito,” tukoy ni Franz sa kaibigan.T
“OY,” untag ni Paris kay Theon. He only looked up at her with a knot on his forehead. Nilapag niya sa harap nito ang pinakamahal na bote ng wine nila. Medyo nag-alangan pa nga siyang damayan ito ngunit ayaw naman niyang mapahiya ang serbisyong ipinangako ng Kuya niya.Umupo si Paris sa tapat ni Theon at pinagsalin ito ng wine. Hindi naman umimik ang binata at mukhang nasa malalim pa ring pag-iisip. “Ano na ngayon ang balak mo? If your Lola would come, we’ll continue what we have already prepared.” aniya ngunit hindi pa rin umiimik ang binata.Nagpakawala ng buntong-hininga si Paris. “Alam mo, I can’t blame her. You’re a total asshole.”Agad nagsalubong ang makakapal na kilay ni Theon. His sharp cruel eyes darted at her. Tamad na sinalubong niya ang tingin nito. “Stop acting like you understand anything, Paris,” he coldly said.Her eyebrow shot up. “Alin doon ang hindi
TAHIMIK silang nagkaharap-harap sa mesa. After that bold introduction she made, maayos naman siyang tinanggap ng ginang. Katabi niya si Theon habang kaharap naman nito ang Lola nito. Ni hindi magawang salubungin ni Paris ang mga nag-aabang na tingin ni Theon. He was asking for a damn explanation on what on earth she was doing.Sa gulat nga niya’y hindi naman itinanggi ni Theon ang mga sinabi niya. Ewan ba niya kung bakit nakikisakay sa kalokohan niya ang binata. Marahil ay nag-aalangan itong sirain ang kasiyahang naglalaro sa mukha ng Lola nito. She looked delighted and very much interested. Para bang may gusto pa itong itanong sa kanila ngunit pinipigilan lamang ang sariling maging matanong.Kaya naman heto sila sa sitwasyong ito. Naglilikot na ang isip ni Paris kung paano kukumbinsihin ang Lola Celestina na may relasyon sila ng apo nito. Kung mahirap magpanggap. Mas mahirap magpanggap nang walang napapag-usapan.“Pasensya na po kun
THEsun is already shining bright outside. Sa maluwag na patio ay kasama ni Paris si Lola Celestina sa agahan. Paris settled with coffee and a sandwich. Kahit humupa na ang bigat ng sikmura, tingin niya’y hindi pa rin siya makakakain ng agahan. She opted for a sandwich instead so she can have breakfast with Lola Celestina, together in that bright morning. Umihip ang malamig na hangin. Kahit sa nakasisilaw na sikat ng araw ay hindi nakakapaso ang init. Hindi maitatanggi ang preskong hatid ng mga naglalakihang puno. “Hindi pa ba nakakabalik ang apo ko, Eyang?” tanong ng matanda sa dalagang naka-uniporme. Ito ang naghatid ng tubig sa mesa nila. Bata pa si Eyang na tingin niya’y naglalaro lamang ang edad sa disenuwebe hanggang bente uno. “Wala pa po, Madam,” mahinahong sagot ng dalaga. Lola Celestina turned to Paris, with an apologetic look. “Pasensya ka na sa apo ko, Paris. Dapat ay narito na siya upang sam
“LOVE.” Ininguso ni Paris iyong nanahimik na serving platter ng isang ulam. “Paabot naman non o’.”Tila isang masunuring bata namang inabot nito ang platong naglalaman ng chicken stew. “Ah, gusto mo bang tikman ang chicken stew? Masarap iyan hija. Isa iyan sa pinagmamalaking lutuin ni Helme. Malambot ang karne at malinamnam naman ang kasamang inatsarang karot at kitsay." “Oo nga, Lola. Mukhang masarap,” aniya. Naglagay siya sa kanyang plato. Hindi natanggal ang ngiti sa labi ni Paris nang tusukin ng tinidor ang nakatagong okra sa gilid. Iniangat niya iyon at inilapit sa bibig ni Theon. “Ah Paris, hindi kumakain ng okra… si…” “Say ah, love,” she initiated in her most feminine voice. Tinitigan ni Theon ang okra na buong suyo niyang inaalok. Hinawakan niya ang baba ng binata. “Say ah, Theon.” Unti-unting umawang ang mga labi ni Theon. Atubili man ay tinanggap pa rin ang kalahating okra sa tinidor niy
NANATILI ang matamis na ngiti sa mukha ni Paris habang iginagaya sila ng magiliw na matanda sa loob ng mansyon. The high ceiling, walls and windows finely decorated with long curtains screamed wealth and luxury. Ang mataas at mahabang hagdan na animo’y dyamante sa kintab. Ang buong kabahayan ay maliwanag dala ng naglalakihang chandelier. “Sakto lang ang dating ninyo. Dinner’s all prepared. Hindi ko alam kung anong gusto ni Laurene kaya’t nagpahanda na ako ng maraming putahe.” “Lola, you can call me Paris rin po. At kahit ano ay ayos lang po sa akin,” “Are you sure?” singit ni Theon. Pasimpleng sinamaan niya ito ng tingin. Ngumisi sa kanya ang binata. “Ano ba ang hindi mo kinakain, hija? I’ll take note of it. Lalo pa’t isang buwan kayong magbabakasyon ng apo ko rito.” May bahid ng pag-aalala ang tinig ni Lola Celestina. Ngumiti si Paris rito. “Nagbibiro lamang po si Theon, Lola. Anything is fine. Itong apo ninyo lang ka
MAHIGIT isa’t kalahating oras ang naging byahe nila sa eroplano. Isang itim na van ang naabutan nilang naghihintay sa kanilang pagdating. Tahimik sila pareho nang sumakay sa van. Bumabati ang driver na mukhang kilalang-kilala si Theon. Ngumiti lamang si Paris sa driver at tinuon ang atensyon sa labas ng sasakyan.Nag-aagaw na ang dilim at liwanag sa labas. Habang tumatagal ay lalong nananaig at kumakalat ang dilim sa langit na bahagyang napapawi lamang ng ilaw ng mga sasakyan at mga establisyemento.Mula sa pagmamasid sa labas ay napukaw ang atensyon ni Paris sa panaka-nakang tingin ng driver sa rearview. Para bang pinapakiramdaman silang nasa likuran. Nilingon niya si Theon na tahimik at abala sa pagtipa sa cellphone nito. He looked so tired and bored.Something clicked in Paris’ mind. Ang layo ng pagitan nila ni Theon at ni hindi man lang nag-uusap. Kung hindi pa sa radio na tumutugtog ay walang ibang maririnig sa loob ng sasakyan.
IGINALA ni Paris ang mga mata sa kabuuan ng restaurant. The tables are covered with linen cloths and napkins with almost every seats already taken. The classical music moderately grazed the atmosphere. Fresh flowers and low lighting setting up a nice and romantic air. Abala ang mga servers sa pag-accommodate ng bawat mesa. Sunod na pinuntahan ni Paris ang kusina kung saan agad na bumungad sa kanya ang amoy ng iba’t ibang pampalasa, ang bahagyang usok ng pagluluto at ang abalang mga station chefs, kitchen assistants and dishwasher. Sa isang gilid ay kausap ng isang junior chef ang dalawang servers tungkol sa tasting menu. Lumapit sa kanya ang senior chef na si Max nang makita siyang nagmamasid. “How’s the inventory?” she asked. “We have enough stock for the servings until next week. Prior orders to replenish the storage were placed a month ago. Delivery should arrive today but we’ve noted unexpected shipping delay from the suppliers.”
MAHIGPIT ang hawak ni Theon sa siko ni Paris habang iginigiya siya papasok sa kanyang condo unit. Matapos nga ang dinner, inihatid ng binata ang Lola nito. Hindi sila nakapag-usap nang dahil doon. Lingid sa kaalaman ni Paris ay binalikan pa siya ng binata sa restaurant. Hinintay nitong matapos sila sa paglilipit at paglilinis roon.And here she thought, she’s done for the day. Hindi pa pala.Seryoso na ang mukha ni Theon nang ideklara nitong ihahatid siya nito pauwi. Hindi na rin siya nakipag-away lalo pa’t pagod siya at alam niyang may dapat silang pag-usapan. Sa buong byahe ay hindi sila nag-iimikan na para bang pareho lamang silang nagpapakiramdaman sa isa’t isa.Tumigil sila sa condo unit niya. Tinapunan pa ni Paris ng tingin ang binata bago iyon binuksan. Before she could even open the door, hinarap na niya ito at nginitian.“Salamat sa paghatid. Goodnight.”His face remained blank. “Cut the crap, Paris. Let
TAHIMIK silang nagkaharap-harap sa mesa. After that bold introduction she made, maayos naman siyang tinanggap ng ginang. Katabi niya si Theon habang kaharap naman nito ang Lola nito. Ni hindi magawang salubungin ni Paris ang mga nag-aabang na tingin ni Theon. He was asking for a damn explanation on what on earth she was doing.Sa gulat nga niya’y hindi naman itinanggi ni Theon ang mga sinabi niya. Ewan ba niya kung bakit nakikisakay sa kalokohan niya ang binata. Marahil ay nag-aalangan itong sirain ang kasiyahang naglalaro sa mukha ng Lola nito. She looked delighted and very much interested. Para bang may gusto pa itong itanong sa kanila ngunit pinipigilan lamang ang sariling maging matanong.Kaya naman heto sila sa sitwasyong ito. Naglilikot na ang isip ni Paris kung paano kukumbinsihin ang Lola Celestina na may relasyon sila ng apo nito. Kung mahirap magpanggap. Mas mahirap magpanggap nang walang napapag-usapan.“Pasensya na po kun
“OY,” untag ni Paris kay Theon. He only looked up at her with a knot on his forehead. Nilapag niya sa harap nito ang pinakamahal na bote ng wine nila. Medyo nag-alangan pa nga siyang damayan ito ngunit ayaw naman niyang mapahiya ang serbisyong ipinangako ng Kuya niya.Umupo si Paris sa tapat ni Theon at pinagsalin ito ng wine. Hindi naman umimik ang binata at mukhang nasa malalim pa ring pag-iisip. “Ano na ngayon ang balak mo? If your Lola would come, we’ll continue what we have already prepared.” aniya ngunit hindi pa rin umiimik ang binata.Nagpakawala ng buntong-hininga si Paris. “Alam mo, I can’t blame her. You’re a total asshole.”Agad nagsalubong ang makakapal na kilay ni Theon. His sharp cruel eyes darted at her. Tamad na sinalubong niya ang tingin nito. “Stop acting like you understand anything, Paris,” he coldly said.Her eyebrow shot up. “Alin doon ang hindi
INILIBOT ni Paris ang paningin sa kabuuan ng restaurant na bahagi ng resort na pag-aari ng pamilya nila. Iniayos iyon at inihanda para sa isang mahalagang bisita at kaibigan pa ng kapatid niya. Ang bisitang iyon ay nirentahan ng isang buong gabi ang buong restaurant kaya naman naging abala ang lahat upang gawing maayos at espesyal ang kabuuan ng lugar.“Handa na ba ang lahat, Paris?” anang ng kapatid niya sa kabilang linya. Nasa Europe ang kapatid niya kasama ng asawa nito. Nasa honeymoon tour ang mga ito kaya si Paris ang naiwan roon upang i-take over ang resort pansamantala.“Oo naman, Kuya Franz. Ako na ang bahala. Sisiguraduhin kong magiging maayos ang okasyong ito para sa kaibigan mo.” aniya. Narinig pa niya ang buntong-hininga ng kapatid niyang si Franz.“Inaasahan ko iyan. Ipinagkatiwala pa naman sa akin ni Theon ang lugar ng paggaganapan ng mahalagang okasyong ito,” tukoy ni Franz sa kaibigan.T