INILIBOT ni Paris ang paningin sa kabuuan ng restaurant na bahagi ng resort na pag-aari ng pamilya nila. Iniayos iyon at inihanda para sa isang mahalagang bisita at kaibigan pa ng kapatid niya. Ang bisitang iyon ay nirentahan ng isang buong gabi ang buong restaurant kaya naman naging abala ang lahat upang gawing maayos at espesyal ang kabuuan ng lugar.
“Handa na ba ang lahat, Paris?” anang ng kapatid niya sa kabilang linya. Nasa Europe ang kapatid niya kasama ng asawa nito. Nasa honeymoon tour ang mga ito kaya si Paris ang naiwan roon upang i-take over ang resort pansamantala.
“Oo naman, Kuya Franz. Ako na ang bahala. Sisiguraduhin kong magiging maayos ang okasyong ito para sa kaibigan mo.” aniya. Narinig pa niya ang buntong-hininga ng kapatid niyang si Franz.
“Inaasahan ko iyan. Ipinagkatiwala pa naman sa akin ni Theon ang lugar ng paggaganapan ng mahalagang okasyong ito,” tukoy ni Franz sa kaibigan.
Theonnius Naverra, isa sa mga malalapit na kaibigan ng kuya ni Paris. Sa gabing iyon ay ipapakilala na nito ang isang marikit na dalaga bilang kasintahan sa Lola nito. At iyon pa raw ang kauna-unahang beses na gagawin iyon ni Theon kaya naman talagang pinaghandaan iyon. Mula sa pagkain at dekorasyon pati na sa mga kanta at tugtugin ay maingat na pinili. It was indeed a very important meeting. At si Paris mismo ang naatasan ng kuya niyang maging hands on at mag-asikaso sa panauhin.
“Chill ka lang, Kuya. Okay na okay ang set-up dito. I’m here to assist them and make sure everything will be perfect. Besides, what could possibly go wrong?”
Bumuntong-hininga si Franz. “Paris, I know Theon. He’d never had a serious relationship, before. Ngayon palang iyan magpapakilala ng babae sa kapamilya. I doubt it kung minsan ba ay naranasan niyang makapanligaw.”
“O? Anong problema roon? There’s a first time in everything.” At isa pa, sino bang hindi nakakaalam ng bagay na iyon tungkol kay Theon? Oh wait, lahat pala ng babaeng nahulog sa patibong na charms nito. Iyong iba, alam naman ngunit nakikipagsapalaran pa rin.
“I know. Hindi lang siguro ako makapaniwala na nagseseryoso na ang kaibigan kong iyon. Well you see, matagal nang hinihingi ng Lola Celestina na magpakasal si Theon pero kahit girlfriend ay hindi nagdadala iyan sa kanila. Kaya kung magiging maayos ang lahat, malamang sa gabing ito ay maaari na ring mabuksan ang usapin tungkol doon.”
“Masyado kang nag-aalala sa kaibigan mo, Kuya. Nagseselos ako,” biro niya.
“Silly. Normal lang iyon dahil malapit kong kaibigan si Theon. Mula pa ng college ay magkaibigan na kami. Isa pa, sa akin niya ibinilin ang tungkol sa plano niyang ito. Kahit tutol ako ay hindi ko matatanggihan si Theon.”
Napataas ang kilay ni Paris. “Bakit tutol ka? Teka, hindi naman siguro…” Suminghap siya. “Kuya, may relasyon ba kayo?!”
“What the heck, Paris? Kung anu-ano talagang naiisip mo. Tingin mo ba ay kaya kong pagtaksilan ang Ate Zania mo?”
“Kung ganon ay bakit? Mas lalo akong nagseselos a! Baka naman kapatid natin sa labas si Theon?” Nalukot ang mukha ni Paris. Ayaw niyang kapatid si Theon. Ang walang pakiramdam at taong bato na si Theonnius.
Humalakhak si Franz. “I shouldn’t tell you this pero kung hahayaan lang kita baka kung anu-ano na namang maisip mo. Theon is my friend. He’s not a lover or a stepbrother, okay? Nagkataon lang na hindi naman talaga niya mahal ang babaeng ipapakilala niya sa Lola Celestina niya. He was only doing it so he could make her happy.”
“Ha? Sigurado ka ba na dapat maging maayos ang okasyon ngayon, Kuya? Hinahayaan mong mamikot ng babae ang kaibigan mo?” Napapalatak si Paris. “Ang lalaking talaga iyon, napaka self-centered. Tingin ba niya ay sa kaniya lang umiikot ang mundo? Hindi ba niya naiisip na maaaring magkasakitan lang sila ng babaeng ihaharap niya sa altar?”
“That’s his decision. We should respect it. Plus, both of them are two consenting adults. Matatanda na sila at alam na nila ang pinapasok nila. Anyway, I don’t think the woman would mind being tied to him. Ang daming nagkakagusto roon. Although, he never had a serious relationship, before. Sa malamang ay hindi pa nga ata iyon nai-inlove.”
“Pwede naman niyang pasayahin ang Lola niya sa ibang paraan.”
“He’s the first grandson. At paborito pa. Tumanggi man siya ngayon, paulit-ulit lang na iikot ang problema niya ngayon. Tumatanda na rin ang abuela niya. Tingin mo ba ay mahihindian niya pa ng matagal iyon?”
Saglit pang pinaalalahan si Paris ng kapatid bago tuluyan itong bumitiw sa tawag. She can’t still believe that Theon would go to this extent to make his old woman, happy. Sabagay, sino ba siya upang husgahan ito?
Nakangiting nilapitan ni Paris ang mga chef at waiter na mag-aasikaso para sa mahalagang bisita nila. Pumalakpak siya upang kunin ang atensyon ng mga ito. “Alright, pagkatapos ng gabing ito, sisiguraduhin natin na si Theonnius Naverra ay magiging legal at opisyal na taken sa mata ng Lola niya. Am I clear?”
“Yes, Ma’am!”
SA KITCHEN ay panay ang bulungan at pasimpleng silip ng kitchen staff sa dalawang taong mainit ang pagtatalo. Pagkarating palang ng dalawa sa naturang lugar ay may hindi na maipaliwanag na madilim na aura sa mga ito.
“Theon, sinabi ko na diba? Kung hindi mo kayang ibigay ang gusto ko, huwag na. Tama na ‘to.”
“I don’t understand, okay? Gusto mong ipakilala kita sa pamilya ko, here we are. We are dating exclusively, like you always wanted. I gave you whatever you asked for. What else do you want, Jenna Mae?”
Nailing ang babaeng nagngangalang Jenna Mae. “I can’t believe you, Theon. Hindi mo ba talaga alam?”
Hindi nagsalita si Theon. Nagpatuloy si Jenna Mae kahit nanginginig ang tinig nitong nagsalita. “Theon, mahal kita! I’m always here to wait for you. I’ve been waiting for reciprocity of love na wala namang dumadating. Binibigyan mo ako ng flowers, is that it? Lumalabas tayo, iyon na ‘yon? Ni hindi mo man lang alam kung anong gusto ko. Ni hindi mo man lang naaalala ang mga paborito ko. At tuwing kailangan kita, palagi kang abala. You don’t know how I feel! Pagkatapos ipapakilala mo ako sa Lola mo para ano? Para lang may maiharap kang girlfriend na girlfriend mo lang pag kailangan.”
Tuluyan nang napahikbi si Jenna Mae. “Tell me, Theon. Importante ba talaga ako sayo? O kailangan mo lang ako kaya importante ako sa ngayon? Is it because I came handy? Am I only here because I’m convenient and easy for you? What is making you stay with me?”
“Jenna Mae…”
“Theon, do you even love me?”
Mahabang katahimikan ang bumagsak sa kapaligiran. Kahit si Paris at ang mga kitchen staff ay tila kasali sa away mag-jowa ng mga ito. Tuluyan nang naawa si Paris kay Jenna Mae nang tuluyan na itong humagulhol ng iyak. Marahil hindi na nito kinayang kimkimin ang lahat. Kahit paano ay nakaramdam si Paris ng simpatya rito. Ipinagmamalaki niyang may mga katulad pa ni Jenna Mae na handang ipaglaban ang sariling karapatan. Her brother was wrong. Hindi lahat ng babae ay luluhod at gagawin ang lahat ng nais ni Theon. Dahil kung oo, walang Jenna Mae na umiiyak sa harap ni Theon. Nais tuloy ni Paris na kampihan at i-cheer up ito sa pakikipagkalas nito kay Theon. Everyone deserves to love and be loved back. She felt very proud of her.
“Theon ito ang sinasabi ko sayo. I’m sorry. I can’t take this anymore. Ayoko nang lokohin ang sarili ko. Ayoko nang maghintay at umasa na makukuha ko ang puso mo. I tried, Theon. I tried to love you kahit nararamdaman ko na hindi mo ako mahal. Mali din naman ako. I let you take advantage of my love. But I won’t do this anymore. I don’t wanna stay with someone who doesn’t know how to love. I deserve so much more than this. I’m sorry pero hindi na ako magpapagamit sayo.” Pinalis ni Jenna Mae ang mga luha at tumayo. “If you want someone to be a tool for your meeting with your Lola, tonight, makakasiguro kang hindi na ako iyon,” anito at mabilis na linisan ang lugar. Naiwan si Theon sa mesang kinauupuan nito. Naihilamos ng binata ang mga palad sa mukha. Ni hindi man lang ito kakikitaan ng guilt. Mas kita pa nga rito ang pagod at pag-aalala.
He’s worried? Worried na wala itong maipapakilala sa abuela nito? Kahit pa mayroon nang isang babaeng nagmamahal dito na nasaktan nito at ngayon ay mag-isang umiiyak, pauwi.
Asshole.
Sigurado ba ang kuya niya na dapat tulungan ang lalaking ito? Mahinang napapalatak si Paris. Hindi siya makapaniwalang nagsasa-sama ang kuya niya sa katulad nito!
Lumipas pa ang ilang minuto na nanatiling nasa ganoong pwesto nito si Theon at tila nag-iisip ng malalim. Habang nagsisikuhan naman ang mga waiter kung lalapit ba sa mesa nito o hindi. Kinalabit si Paris ng isa sa mga chef.
“Ma’am, ano na ho ang gagawin natin? Lahat ng waiter takot na lumapit at baka bigla nalang silang mapag-initan. Mukhang badtrip pa naman si Sir.”
“Dapat lang iyan sa kanya,” aniya at umirap sa hangin.
“Eh paano na po iyong bilin ni Sir Franz na gawing successful ang ganap ngayon?”
Napakamot sa noo si Paris. “Sige na. Ako na ang bahala riyan,” tukoy ni Paris kay Theon. Inabot niya ang isang bote ng wine. “Pero kapag hindi ako nakapagpigil at nasipa ko iyan palabas dito, kayo na ang bahala sa akin kay Kuya Franz.” aniya bago nagdesisyong nilapitan si Theon.
“OY,” untag ni Paris kay Theon. He only looked up at her with a knot on his forehead. Nilapag niya sa harap nito ang pinakamahal na bote ng wine nila. Medyo nag-alangan pa nga siyang damayan ito ngunit ayaw naman niyang mapahiya ang serbisyong ipinangako ng Kuya niya.Umupo si Paris sa tapat ni Theon at pinagsalin ito ng wine. Hindi naman umimik ang binata at mukhang nasa malalim pa ring pag-iisip. “Ano na ngayon ang balak mo? If your Lola would come, we’ll continue what we have already prepared.” aniya ngunit hindi pa rin umiimik ang binata.Nagpakawala ng buntong-hininga si Paris. “Alam mo, I can’t blame her. You’re a total asshole.”Agad nagsalubong ang makakapal na kilay ni Theon. His sharp cruel eyes darted at her. Tamad na sinalubong niya ang tingin nito. “Stop acting like you understand anything, Paris,” he coldly said.Her eyebrow shot up. “Alin doon ang hindi
TAHIMIK silang nagkaharap-harap sa mesa. After that bold introduction she made, maayos naman siyang tinanggap ng ginang. Katabi niya si Theon habang kaharap naman nito ang Lola nito. Ni hindi magawang salubungin ni Paris ang mga nag-aabang na tingin ni Theon. He was asking for a damn explanation on what on earth she was doing.Sa gulat nga niya’y hindi naman itinanggi ni Theon ang mga sinabi niya. Ewan ba niya kung bakit nakikisakay sa kalokohan niya ang binata. Marahil ay nag-aalangan itong sirain ang kasiyahang naglalaro sa mukha ng Lola nito. She looked delighted and very much interested. Para bang may gusto pa itong itanong sa kanila ngunit pinipigilan lamang ang sariling maging matanong.Kaya naman heto sila sa sitwasyong ito. Naglilikot na ang isip ni Paris kung paano kukumbinsihin ang Lola Celestina na may relasyon sila ng apo nito. Kung mahirap magpanggap. Mas mahirap magpanggap nang walang napapag-usapan.“Pasensya na po kun
MAHIGPIT ang hawak ni Theon sa siko ni Paris habang iginigiya siya papasok sa kanyang condo unit. Matapos nga ang dinner, inihatid ng binata ang Lola nito. Hindi sila nakapag-usap nang dahil doon. Lingid sa kaalaman ni Paris ay binalikan pa siya ng binata sa restaurant. Hinintay nitong matapos sila sa paglilipit at paglilinis roon.And here she thought, she’s done for the day. Hindi pa pala.Seryoso na ang mukha ni Theon nang ideklara nitong ihahatid siya nito pauwi. Hindi na rin siya nakipag-away lalo pa’t pagod siya at alam niyang may dapat silang pag-usapan. Sa buong byahe ay hindi sila nag-iimikan na para bang pareho lamang silang nagpapakiramdaman sa isa’t isa.Tumigil sila sa condo unit niya. Tinapunan pa ni Paris ng tingin ang binata bago iyon binuksan. Before she could even open the door, hinarap na niya ito at nginitian.“Salamat sa paghatid. Goodnight.”His face remained blank. “Cut the crap, Paris. Let
IGINALA ni Paris ang mga mata sa kabuuan ng restaurant. The tables are covered with linen cloths and napkins with almost every seats already taken. The classical music moderately grazed the atmosphere. Fresh flowers and low lighting setting up a nice and romantic air. Abala ang mga servers sa pag-accommodate ng bawat mesa. Sunod na pinuntahan ni Paris ang kusina kung saan agad na bumungad sa kanya ang amoy ng iba’t ibang pampalasa, ang bahagyang usok ng pagluluto at ang abalang mga station chefs, kitchen assistants and dishwasher. Sa isang gilid ay kausap ng isang junior chef ang dalawang servers tungkol sa tasting menu. Lumapit sa kanya ang senior chef na si Max nang makita siyang nagmamasid. “How’s the inventory?” she asked. “We have enough stock for the servings until next week. Prior orders to replenish the storage were placed a month ago. Delivery should arrive today but we’ve noted unexpected shipping delay from the suppliers.”
MAHIGIT isa’t kalahating oras ang naging byahe nila sa eroplano. Isang itim na van ang naabutan nilang naghihintay sa kanilang pagdating. Tahimik sila pareho nang sumakay sa van. Bumabati ang driver na mukhang kilalang-kilala si Theon. Ngumiti lamang si Paris sa driver at tinuon ang atensyon sa labas ng sasakyan.Nag-aagaw na ang dilim at liwanag sa labas. Habang tumatagal ay lalong nananaig at kumakalat ang dilim sa langit na bahagyang napapawi lamang ng ilaw ng mga sasakyan at mga establisyemento.Mula sa pagmamasid sa labas ay napukaw ang atensyon ni Paris sa panaka-nakang tingin ng driver sa rearview. Para bang pinapakiramdaman silang nasa likuran. Nilingon niya si Theon na tahimik at abala sa pagtipa sa cellphone nito. He looked so tired and bored.Something clicked in Paris’ mind. Ang layo ng pagitan nila ni Theon at ni hindi man lang nag-uusap. Kung hindi pa sa radio na tumutugtog ay walang ibang maririnig sa loob ng sasakyan.
NANATILI ang matamis na ngiti sa mukha ni Paris habang iginagaya sila ng magiliw na matanda sa loob ng mansyon. The high ceiling, walls and windows finely decorated with long curtains screamed wealth and luxury. Ang mataas at mahabang hagdan na animo’y dyamante sa kintab. Ang buong kabahayan ay maliwanag dala ng naglalakihang chandelier. “Sakto lang ang dating ninyo. Dinner’s all prepared. Hindi ko alam kung anong gusto ni Laurene kaya’t nagpahanda na ako ng maraming putahe.” “Lola, you can call me Paris rin po. At kahit ano ay ayos lang po sa akin,” “Are you sure?” singit ni Theon. Pasimpleng sinamaan niya ito ng tingin. Ngumisi sa kanya ang binata. “Ano ba ang hindi mo kinakain, hija? I’ll take note of it. Lalo pa’t isang buwan kayong magbabakasyon ng apo ko rito.” May bahid ng pag-aalala ang tinig ni Lola Celestina. Ngumiti si Paris rito. “Nagbibiro lamang po si Theon, Lola. Anything is fine. Itong apo ninyo lang ka
“LOVE.” Ininguso ni Paris iyong nanahimik na serving platter ng isang ulam. “Paabot naman non o’.”Tila isang masunuring bata namang inabot nito ang platong naglalaman ng chicken stew. “Ah, gusto mo bang tikman ang chicken stew? Masarap iyan hija. Isa iyan sa pinagmamalaking lutuin ni Helme. Malambot ang karne at malinamnam naman ang kasamang inatsarang karot at kitsay." “Oo nga, Lola. Mukhang masarap,” aniya. Naglagay siya sa kanyang plato. Hindi natanggal ang ngiti sa labi ni Paris nang tusukin ng tinidor ang nakatagong okra sa gilid. Iniangat niya iyon at inilapit sa bibig ni Theon. “Ah Paris, hindi kumakain ng okra… si…” “Say ah, love,” she initiated in her most feminine voice. Tinitigan ni Theon ang okra na buong suyo niyang inaalok. Hinawakan niya ang baba ng binata. “Say ah, Theon.” Unti-unting umawang ang mga labi ni Theon. Atubili man ay tinanggap pa rin ang kalahating okra sa tinidor niy
THEsun is already shining bright outside. Sa maluwag na patio ay kasama ni Paris si Lola Celestina sa agahan. Paris settled with coffee and a sandwich. Kahit humupa na ang bigat ng sikmura, tingin niya’y hindi pa rin siya makakakain ng agahan. She opted for a sandwich instead so she can have breakfast with Lola Celestina, together in that bright morning. Umihip ang malamig na hangin. Kahit sa nakasisilaw na sikat ng araw ay hindi nakakapaso ang init. Hindi maitatanggi ang preskong hatid ng mga naglalakihang puno. “Hindi pa ba nakakabalik ang apo ko, Eyang?” tanong ng matanda sa dalagang naka-uniporme. Ito ang naghatid ng tubig sa mesa nila. Bata pa si Eyang na tingin niya’y naglalaro lamang ang edad sa disenuwebe hanggang bente uno. “Wala pa po, Madam,” mahinahong sagot ng dalaga. Lola Celestina turned to Paris, with an apologetic look. “Pasensya ka na sa apo ko, Paris. Dapat ay narito na siya upang sam
THEsun is already shining bright outside. Sa maluwag na patio ay kasama ni Paris si Lola Celestina sa agahan. Paris settled with coffee and a sandwich. Kahit humupa na ang bigat ng sikmura, tingin niya’y hindi pa rin siya makakakain ng agahan. She opted for a sandwich instead so she can have breakfast with Lola Celestina, together in that bright morning. Umihip ang malamig na hangin. Kahit sa nakasisilaw na sikat ng araw ay hindi nakakapaso ang init. Hindi maitatanggi ang preskong hatid ng mga naglalakihang puno. “Hindi pa ba nakakabalik ang apo ko, Eyang?” tanong ng matanda sa dalagang naka-uniporme. Ito ang naghatid ng tubig sa mesa nila. Bata pa si Eyang na tingin niya’y naglalaro lamang ang edad sa disenuwebe hanggang bente uno. “Wala pa po, Madam,” mahinahong sagot ng dalaga. Lola Celestina turned to Paris, with an apologetic look. “Pasensya ka na sa apo ko, Paris. Dapat ay narito na siya upang sam
“LOVE.” Ininguso ni Paris iyong nanahimik na serving platter ng isang ulam. “Paabot naman non o’.”Tila isang masunuring bata namang inabot nito ang platong naglalaman ng chicken stew. “Ah, gusto mo bang tikman ang chicken stew? Masarap iyan hija. Isa iyan sa pinagmamalaking lutuin ni Helme. Malambot ang karne at malinamnam naman ang kasamang inatsarang karot at kitsay." “Oo nga, Lola. Mukhang masarap,” aniya. Naglagay siya sa kanyang plato. Hindi natanggal ang ngiti sa labi ni Paris nang tusukin ng tinidor ang nakatagong okra sa gilid. Iniangat niya iyon at inilapit sa bibig ni Theon. “Ah Paris, hindi kumakain ng okra… si…” “Say ah, love,” she initiated in her most feminine voice. Tinitigan ni Theon ang okra na buong suyo niyang inaalok. Hinawakan niya ang baba ng binata. “Say ah, Theon.” Unti-unting umawang ang mga labi ni Theon. Atubili man ay tinanggap pa rin ang kalahating okra sa tinidor niy
NANATILI ang matamis na ngiti sa mukha ni Paris habang iginagaya sila ng magiliw na matanda sa loob ng mansyon. The high ceiling, walls and windows finely decorated with long curtains screamed wealth and luxury. Ang mataas at mahabang hagdan na animo’y dyamante sa kintab. Ang buong kabahayan ay maliwanag dala ng naglalakihang chandelier. “Sakto lang ang dating ninyo. Dinner’s all prepared. Hindi ko alam kung anong gusto ni Laurene kaya’t nagpahanda na ako ng maraming putahe.” “Lola, you can call me Paris rin po. At kahit ano ay ayos lang po sa akin,” “Are you sure?” singit ni Theon. Pasimpleng sinamaan niya ito ng tingin. Ngumisi sa kanya ang binata. “Ano ba ang hindi mo kinakain, hija? I’ll take note of it. Lalo pa’t isang buwan kayong magbabakasyon ng apo ko rito.” May bahid ng pag-aalala ang tinig ni Lola Celestina. Ngumiti si Paris rito. “Nagbibiro lamang po si Theon, Lola. Anything is fine. Itong apo ninyo lang ka
MAHIGIT isa’t kalahating oras ang naging byahe nila sa eroplano. Isang itim na van ang naabutan nilang naghihintay sa kanilang pagdating. Tahimik sila pareho nang sumakay sa van. Bumabati ang driver na mukhang kilalang-kilala si Theon. Ngumiti lamang si Paris sa driver at tinuon ang atensyon sa labas ng sasakyan.Nag-aagaw na ang dilim at liwanag sa labas. Habang tumatagal ay lalong nananaig at kumakalat ang dilim sa langit na bahagyang napapawi lamang ng ilaw ng mga sasakyan at mga establisyemento.Mula sa pagmamasid sa labas ay napukaw ang atensyon ni Paris sa panaka-nakang tingin ng driver sa rearview. Para bang pinapakiramdaman silang nasa likuran. Nilingon niya si Theon na tahimik at abala sa pagtipa sa cellphone nito. He looked so tired and bored.Something clicked in Paris’ mind. Ang layo ng pagitan nila ni Theon at ni hindi man lang nag-uusap. Kung hindi pa sa radio na tumutugtog ay walang ibang maririnig sa loob ng sasakyan.
IGINALA ni Paris ang mga mata sa kabuuan ng restaurant. The tables are covered with linen cloths and napkins with almost every seats already taken. The classical music moderately grazed the atmosphere. Fresh flowers and low lighting setting up a nice and romantic air. Abala ang mga servers sa pag-accommodate ng bawat mesa. Sunod na pinuntahan ni Paris ang kusina kung saan agad na bumungad sa kanya ang amoy ng iba’t ibang pampalasa, ang bahagyang usok ng pagluluto at ang abalang mga station chefs, kitchen assistants and dishwasher. Sa isang gilid ay kausap ng isang junior chef ang dalawang servers tungkol sa tasting menu. Lumapit sa kanya ang senior chef na si Max nang makita siyang nagmamasid. “How’s the inventory?” she asked. “We have enough stock for the servings until next week. Prior orders to replenish the storage were placed a month ago. Delivery should arrive today but we’ve noted unexpected shipping delay from the suppliers.”
MAHIGPIT ang hawak ni Theon sa siko ni Paris habang iginigiya siya papasok sa kanyang condo unit. Matapos nga ang dinner, inihatid ng binata ang Lola nito. Hindi sila nakapag-usap nang dahil doon. Lingid sa kaalaman ni Paris ay binalikan pa siya ng binata sa restaurant. Hinintay nitong matapos sila sa paglilipit at paglilinis roon.And here she thought, she’s done for the day. Hindi pa pala.Seryoso na ang mukha ni Theon nang ideklara nitong ihahatid siya nito pauwi. Hindi na rin siya nakipag-away lalo pa’t pagod siya at alam niyang may dapat silang pag-usapan. Sa buong byahe ay hindi sila nag-iimikan na para bang pareho lamang silang nagpapakiramdaman sa isa’t isa.Tumigil sila sa condo unit niya. Tinapunan pa ni Paris ng tingin ang binata bago iyon binuksan. Before she could even open the door, hinarap na niya ito at nginitian.“Salamat sa paghatid. Goodnight.”His face remained blank. “Cut the crap, Paris. Let
TAHIMIK silang nagkaharap-harap sa mesa. After that bold introduction she made, maayos naman siyang tinanggap ng ginang. Katabi niya si Theon habang kaharap naman nito ang Lola nito. Ni hindi magawang salubungin ni Paris ang mga nag-aabang na tingin ni Theon. He was asking for a damn explanation on what on earth she was doing.Sa gulat nga niya’y hindi naman itinanggi ni Theon ang mga sinabi niya. Ewan ba niya kung bakit nakikisakay sa kalokohan niya ang binata. Marahil ay nag-aalangan itong sirain ang kasiyahang naglalaro sa mukha ng Lola nito. She looked delighted and very much interested. Para bang may gusto pa itong itanong sa kanila ngunit pinipigilan lamang ang sariling maging matanong.Kaya naman heto sila sa sitwasyong ito. Naglilikot na ang isip ni Paris kung paano kukumbinsihin ang Lola Celestina na may relasyon sila ng apo nito. Kung mahirap magpanggap. Mas mahirap magpanggap nang walang napapag-usapan.“Pasensya na po kun
“OY,” untag ni Paris kay Theon. He only looked up at her with a knot on his forehead. Nilapag niya sa harap nito ang pinakamahal na bote ng wine nila. Medyo nag-alangan pa nga siyang damayan ito ngunit ayaw naman niyang mapahiya ang serbisyong ipinangako ng Kuya niya.Umupo si Paris sa tapat ni Theon at pinagsalin ito ng wine. Hindi naman umimik ang binata at mukhang nasa malalim pa ring pag-iisip. “Ano na ngayon ang balak mo? If your Lola would come, we’ll continue what we have already prepared.” aniya ngunit hindi pa rin umiimik ang binata.Nagpakawala ng buntong-hininga si Paris. “Alam mo, I can’t blame her. You’re a total asshole.”Agad nagsalubong ang makakapal na kilay ni Theon. His sharp cruel eyes darted at her. Tamad na sinalubong niya ang tingin nito. “Stop acting like you understand anything, Paris,” he coldly said.Her eyebrow shot up. “Alin doon ang hindi
INILIBOT ni Paris ang paningin sa kabuuan ng restaurant na bahagi ng resort na pag-aari ng pamilya nila. Iniayos iyon at inihanda para sa isang mahalagang bisita at kaibigan pa ng kapatid niya. Ang bisitang iyon ay nirentahan ng isang buong gabi ang buong restaurant kaya naman naging abala ang lahat upang gawing maayos at espesyal ang kabuuan ng lugar.“Handa na ba ang lahat, Paris?” anang ng kapatid niya sa kabilang linya. Nasa Europe ang kapatid niya kasama ng asawa nito. Nasa honeymoon tour ang mga ito kaya si Paris ang naiwan roon upang i-take over ang resort pansamantala.“Oo naman, Kuya Franz. Ako na ang bahala. Sisiguraduhin kong magiging maayos ang okasyong ito para sa kaibigan mo.” aniya. Narinig pa niya ang buntong-hininga ng kapatid niyang si Franz.“Inaasahan ko iyan. Ipinagkatiwala pa naman sa akin ni Theon ang lugar ng paggaganapan ng mahalagang okasyong ito,” tukoy ni Franz sa kaibigan.T