Kabanata 3
His eyes were exquisite and there was something in his eyes that could make a woman tremble and melt like ice. The way he blinks, it can make your world stop for a while. Para bang bumabagal ang mundo mo. Mapungay ang mga mata nito at ang mga mapupula nitong labi ay hindi matatanggihan ng kahit sino pang babae.
"Emerald!"
"Huh?" Napapitlag ako nang malakas na sumigaw si Diana bago umupo sa aking harapan at humithit sa sigarilyo niyang hawak. Halos umubo ako nang bumuga sa akin ang usok nito.
"Wala ka sa sarili mo, may hindi ba magandang nangyari kagabi?" tanong niya sa akin, pertaining about the sex that happened between me and Mr. Alejos.
Wala ako sa aking sarili. Kaninang umaga ay nagmamadali ako sa pag-alis sa kwarto at sa lugar na iyon. Nang magising ako ay nakapulupot sa aking beywang ang mga kamay nito. He was peacefully sleeping at napakaamo ng mukha nito. I couldn't imagine that even though he's sleeping he's still handsome.
"Wala naman," tugon ko bago ako nagpakawala ng hangin.
Hindi ko makalimutan ang bawat parte ng mukha nito maging ng kanyang matipunong katawan. Kahit ang bawat haplos at halik nito ay hindi maalis sa aking isipan. He was the sexiest last night at kahit na ayokong gawin iyon, pakiramdam ko ay ginusto ko rin hindi lang dahil sa pera…I enjoyed it and that's what I hate.
"He's freakin' handsome, right?" tanong nito sa english, suot ang mapaglaro niyang ngisi.
"Hindi ko maitatanggi 'yon," saad ko at mahinang humalakhak.
"Of course. Walang babae ang hindi mababaliw sa kanya. Kaya lang, he's really cold. At lahat ng babaeng nakakama niya, kinabukasan ay parang wala lang. Hindi ka na niya kilala, that's how he live his life," kuwento nito sa akin at dismayadong umiling-iling.
But then, even though I was half-asleep last night, hindi ko makakalimutan ang mga salita niyang binitawan bago pa man bumagsak ang aking mga mata.
"You will never escape me now, baby…I found the one I want in this world."
Bumuga akong muli ng hangin at lihim na kinagat ang ibaba kong labi. Pakiramdam ko ay talagang mababaliw na ako. Maging ang baritono nitong boses ay hindi mawala sa aking pandinig. Those words he left me last night are giving me goosebumps. Makatindig balahibo at nakakabaliw. Ngunit kung ganoon nga siya talaga katulad ng sinabi ni Diana, life goes on. Walang lugar ang mahihirap na katulad namin sa buhay ng mga mayayamang katulad nila.
"Bilyonaryo si Mr. Alejos, Sean Alejos. Ang sabi nila doktor siya, CEO ng isang malaki at sikat na ospital. Bukod pa roon, ang sabi ng ilan ay nagmamay-ari siya ng malaking hotel at mga resorts. Marami siyang business at nasa dugo na nila ang pagiging bilyonaryo at gwapo." Humagikgik ito at hindi mapigilan ang ngiti sa kanyang mga labi.
"Sa sobrang dami niyang pera ay barya na lang ang 50,000 na binabayad niya sa mga babae niyang kinakama," ani ko at napailing.
Sa 50,000 na iyon ay napakarami ko nang mababayaran. Sa buong buhay ko ay ngayon lang din ako makakahawak ng ganitong kalaking pera.
"Emerald?" Sabay kaming lumingon nang dumating na ang manager.
"Hi, sis!" matinis na bati ni Diana.
"Heto ang bayad mo."
Inabot nito sa akin ang nakasobreng puti at nang hawakan ko pa lang iyon ay naramdaman ko na agad ang kapal ng perang nakapaloob doon.
"Salamat po," tugon ko.
"Alam mo, Emerald pwede ka sa trabahong ito. Malaki ang kikitain mo rito, bakit hindi ka na lang magpatuloy?" tanong niya sa akin.
Binigyan ko ito ng tipid na ngiti bago ako umiling sa kanya.
"Wala na lang po akong choice kaya tinanggap ko ang alok ni Diana. Isa pa, hindi ko alam kung kakayanin ko pang gawin ang bagay na 'yon," saad ko at mapaklang ngumiti.
"Kung 'yan ang desisyon mo, nirerespeto ko 'yan. Pero kapag kailangan mo, sabihin mo lang kay Diana," aniya at tinapik ako sa aking braso bago nagmartsa paalis.
"Worth it naman, 'di ba?" tanong ni Diana sa akin.
"Oo," tugon ko.
Umalis ako matapos iyon. Dala ang sobre ng pera kong kinita kagabi matapos kong ipaubaya ang aking katawan. Hindi ko alam kung kaya ko bang tingnan ang perang ito. How did I even end up like this? Na kahit ang pakikipagtalik sa lalaki na hindi ko naman kilala ay handa ko nang gawin para sa pera. Pumatak ang isang butil ng luha mula sa aking mga mata hanggang sa huminto ang mga paa ko sa labas ng aming bahay. Inuwi na ang nanay sa tulong ni Dr. Yukie. Kumpleto siya ng gamot at wala nga kaming ginastos kahit piso sa kanyang operasyon.
Pinahid ko ang luha mula sa aking mga mata bago ako bumuga ng hangin.
"Ang inay?" tanong ko pagpasok ko pa lang ng bahay at bumungad sa akin si Laizza na nag-aaral sa sira na rin naming mesa.
"Tulog," saad niya at abala pa rin sa pagsusulat.
"Laizza, ano ang gusto ninyong ulam?" tanong ko na mabilis na nakapagpalingon sa kanya. Binigyan niya ako ng tinging hindi makapaniwala, na para bang isang himala ang tanong ko na iyon.
"Ano ba ang tinatanong mo, ate?" nagtataka niyang tanong at binitawan ang ballpen.
"Bumili ka ng ulam sa labas, kahit ano at ako ang magbabayad," masaya kong utos suot ang malapad kong ngiti.
"Seryoso?"
"Oo," ani ko at mahinang tumawa bago ko inabot ang isang libo sa kanyang palad. "Matutulog lang ako, bahala ka nang magluto ha?"
"Okay," wala sa sarili niyang saad bago ako nagmartsa patalikod ng may ngiti sa aking mga labi.
Sleep, that's what I need. Baka sakaling maglaho ang imahe nito sa aking isip. Taimtim akong natulog at pinahinga ang aking sarili. Hindi ko akalain na masarap palang matulog ng wala kang problema sa pera.
Sana ay lagi na lang ganito.
"Ate!"
Pilit kong binuksan ang aking mga mata nang maramdaman ko ang kanina pang pagyugyog sa akin ni Laizza. Inaantok pa ako at ramdam ko pa rin ang hapdi sa pagitan ng aking mga hita. Ang sabi ni Diana, ganito raw talaga kapag naibigay mo na ang virginity mo.
"Ano ba iyon, Laizza?" inaantok kong tanong at nanatili sa pagkakahiga.
"May tao sa labas!" malakas niyang saad.
Kumunot ang noo ko at nagtataka itong tinignan.
"Sino naman? Iyon bang naniningil ba sa atin? Sabihin mo lang ay pupuntahan ko sila mamaya paggising ko at babaya—"
"Hindi! Nakakotse ate at may driver pa," aniya habang tinatanaw ang labas sa may bintana. Halos matawa ako sa sinabi nito. Sino naman ang pupunta sa amin na nakakotse?
"Huwag mo nga akong biruin, Laizza."
"Ate, hindi ako nagbibiro! May lalaki nga sa labas, gwapo, matipuno at mayaman!" Niyugyog niya akong muli nang halos pumikit pa ang mga mata ko. Sandali akong napahinto at pilit iniisip ang mga sinasabi niya sa akin.
"At sino naman daw siya?" tanong ko at naupo na.
"Walang sinabi basta ang sabi ay narito daw siya para sa'yo," saad niya at hindi na mapakali. Bumuga ako ng hangin at nagkamot ng ulo.
"Oo na, dito ka na lang at ako na ang lalabas," ani ko at sandaling inayos ang aking sarili bago ako nagmartsa palabas ng kwarto kahit na inaantok pa ako.
Sino ba kasi iyon? Kahit ano'ng gawin kong isip ay wala akong maisip na ganoong tao na dadalaw at maghahanap sa akin.
"Sino po ba si—"
Halos bumagsak ako nang manghina ang aking mga tuhod sa oras na masilayan ko ang lalaki na nakasandig sa mamahalin nitong kotse habang ang mga mata ay taimtim na nasa akin. Umigting ang panga nito bago sumilay ang mapaglaro na ngisi sa kanyang mga labi.
Napalunok ako at halos pagpawisan. Parang tumaas ang aking mga balahibo.
"Mr. A-Alejos,"
He started to walk towards me, at halos mapaatras ako sa kaba at sa lakas ng kabog ng aking dibdib. Muling bumalik sa aking isipan ang pangyayaring hindi ko malilimutan sa amin. Before I could even step backwards, he pulled me on my waist closer to him that he could already kiss me. Napigil ko ang aking paghinga at nagmistulan akong estatwa. Bumaba ang mga mata nito sa aking mga labi para bang uhaw na uhaw sa aking mga labi.
"I told you, you can't escape me and yet you tried to escape," he whispered sexily that I almost lost my balance.
I guess what Diana told me wasn't true at all. He's a man of his word.
clarixass
Kabanata 4Pabalik-balik ang mga mata ko sa isang lalaki na akala mo ay isang anghel na bumaba ng langit. Hindi ako mapakali habang pinapanood ito na pagmasdan ang bawat butas ng aming bubong. Pakiramdam ko ay binubuhusan ako ng malamig na tubig sa tuwing nakikita ko itong ngumiwi mula roon. “Ate, saan mo ba nakilala iyan? Ang gwapo at ang yaman,” bulong sa akin ni Laizza habang ako ay hindi pa rin mapakali. Bukod sa walang ideya ang kapatid ang inay ko kung ano ang namagitan sa aming dalawa ni Mr. Alejos ng isang gabi, natatakot din ako sa pakay nito sa akin ngayon. “Bantayan mo na lang muna ang inay sa kwarto,” utos ko hangga’t mahimbing pa ang tulog nito. Sigurado ako na hindi iyon magigising dahil sa gamot na iniinom niya. “Mr. Alejos, ano po ba ang pakay ninyo? Hindi ko po alam kung na saan si Diana ng gani—” “Who’s Diana?” he asked with his baritone voice. Pakiramdam ko ay nawawalan ng lakas ang mga tuhod at binti ko sa baritono pa lang nitong boses. Lalo na nang dumapo muli
Simula"Emerald, ilang buwan na kayong hindi bayad sa bahay! Tatlong buwan, Emerald! Baka nakakalimutan mo?" singhal ni Aling Melody, ang landlady ng bahay na aming inuupahan. Tumutulong bubong sa tuwing uulan, at halos hindi na kami makatulog sa pagtatapon ng tubig mula sa mga timba na pinangsasalo sa bawat patak ng ulan. Mga dingding na bakbak na ang mga pintura at mga semento na sira na. If I was only born with silver spoon, I would never choose to live here. Ang tatlong libo na buwan-buwan kong binabayad ay hindi ko na alam kung tama pa ba. "Magbabayad po ako, Aling Melody. Pagpasensyahan na muna ninyo ako. Alam niyo naman po na naghahagilap din ako ng pang-opera ni Nanay," pahayag ko at muling nakikiusap. Ilang beses na ba ako nakikiusap sa buong buhay ko? Pakiramdam ko ay wala ng bago. "Magbabayad? Ilang beses ko na 'yan naririnig, Emerald. Eh, kahit singkong duling ay wala naman akong natatanggap!" Muli niyang singhal sa akin. I was a pain on her neck, if I know. Iyon ang p
Kabanata 1"Here are the papers." Bumaba ang mga mata ko sa mga papel nitong inilatag sa maliit na lamesa dito sa ospital. She paid for everything, even the room she paid for is VIP. Sa buong buhay ko ay hindi ko pa nararanasan makapasok o makatungtong sa ganito kagandang kwarto. Hindi ko alam kung kwarto pa ba ito ng ospital o hotel na. Hamak ganda nito sa aming tinitirhan. "All I need is your signature," she said and drew a sweet smile of an angle from her cherry lips. Ngunit sa kabilang banda ay hindi ko maiwasan magtaka at mapatanong tungkol sa mga papel na ito. Hindi ko alam kung saan niya gagamitin ang pagkatao ko. Who would even dare to borrow my identity with this kind of life? "Sigurado ba kayo rito, doktora?" Nahinto ito at unti-unting naglaho ang malambot at matamis nitong ngiti sa kanyang mga labi. "Ang ibig kong sabihin, hindi po maganda ang buhay ko at pati na rin ang pagkatao ko. Sigurado ka ba na gusto mo pang hiramin ang pagkatao ko?" She sighed deeply before she
Kabanata 2Third Person's POV"I'm getting married," Yukie announced to her parents who were having their dinner. Sandali silang nahinto at ilang sandali pa ay mahinang tumawa ang ina nito. Paano ba naman kasi ay kasal na si Yukie ng tatlong taon. They can still remember that wedding and how Yukie begged them to do something in order to marry that man of her dreams. And now, she's telling them that she's getting married as if she's getting insane. "What are you saying, Yukie? You're just starving," her mother said and chuckled."Yukie, you're married. Don't sound pathetic," her father said as he continued eating. "I'm serious. The wedding would be tomorrow…yeah, that quick with Jhairo Valentin."Nabitawan nila ang kubyertos at wala sa sariling napatayo ang ama nito. Hindi nila alam ang dapat sabihin at kung dapat ba nilang paniwalaan ang sinasabi ni Yukie. Why? Because it's impossible for her to get married again when she's still married. "Nahihibang ka na ba, Yukie? Why are you b
Kabanata 4Pabalik-balik ang mga mata ko sa isang lalaki na akala mo ay isang anghel na bumaba ng langit. Hindi ako mapakali habang pinapanood ito na pagmasdan ang bawat butas ng aming bubong. Pakiramdam ko ay binubuhusan ako ng malamig na tubig sa tuwing nakikita ko itong ngumiwi mula roon. “Ate, saan mo ba nakilala iyan? Ang gwapo at ang yaman,” bulong sa akin ni Laizza habang ako ay hindi pa rin mapakali. Bukod sa walang ideya ang kapatid ang inay ko kung ano ang namagitan sa aming dalawa ni Mr. Alejos ng isang gabi, natatakot din ako sa pakay nito sa akin ngayon. “Bantayan mo na lang muna ang inay sa kwarto,” utos ko hangga’t mahimbing pa ang tulog nito. Sigurado ako na hindi iyon magigising dahil sa gamot na iniinom niya. “Mr. Alejos, ano po ba ang pakay ninyo? Hindi ko po alam kung na saan si Diana ng gani—” “Who’s Diana?” he asked with his baritone voice. Pakiramdam ko ay nawawalan ng lakas ang mga tuhod at binti ko sa baritono pa lang nitong boses. Lalo na nang dumapo muli
Kabanata 3His eyes were exquisite and there was something in his eyes that could make a woman tremble and melt like ice. The way he blinks, it can make your world stop for a while. Para bang bumabagal ang mundo mo. Mapungay ang mga mata nito at ang mga mapupula nitong labi ay hindi matatanggihan ng kahit sino pang babae. "Emerald!" "Huh?" Napapitlag ako nang malakas na sumigaw si Diana bago umupo sa aking harapan at humithit sa sigarilyo niyang hawak. Halos umubo ako nang bumuga sa akin ang usok nito. "Wala ka sa sarili mo, may hindi ba magandang nangyari kagabi?" tanong niya sa akin, pertaining about the sex that happened between me and Mr. Alejos. Wala ako sa aking sarili. Kaninang umaga ay nagmamadali ako sa pag-alis sa kwarto at sa lugar na iyon. Nang magising ako ay nakapulupot sa aking beywang ang mga kamay nito. He was peacefully sleeping at napakaamo ng mukha nito. I couldn't imagine that even though he's sleeping he's still handsome. "Wala naman," tugon ko bago ako nagp
Kabanata 2Third Person's POV"I'm getting married," Yukie announced to her parents who were having their dinner. Sandali silang nahinto at ilang sandali pa ay mahinang tumawa ang ina nito. Paano ba naman kasi ay kasal na si Yukie ng tatlong taon. They can still remember that wedding and how Yukie begged them to do something in order to marry that man of her dreams. And now, she's telling them that she's getting married as if she's getting insane. "What are you saying, Yukie? You're just starving," her mother said and chuckled."Yukie, you're married. Don't sound pathetic," her father said as he continued eating. "I'm serious. The wedding would be tomorrow…yeah, that quick with Jhairo Valentin."Nabitawan nila ang kubyertos at wala sa sariling napatayo ang ama nito. Hindi nila alam ang dapat sabihin at kung dapat ba nilang paniwalaan ang sinasabi ni Yukie. Why? Because it's impossible for her to get married again when she's still married. "Nahihibang ka na ba, Yukie? Why are you b
Kabanata 1"Here are the papers." Bumaba ang mga mata ko sa mga papel nitong inilatag sa maliit na lamesa dito sa ospital. She paid for everything, even the room she paid for is VIP. Sa buong buhay ko ay hindi ko pa nararanasan makapasok o makatungtong sa ganito kagandang kwarto. Hindi ko alam kung kwarto pa ba ito ng ospital o hotel na. Hamak ganda nito sa aming tinitirhan. "All I need is your signature," she said and drew a sweet smile of an angle from her cherry lips. Ngunit sa kabilang banda ay hindi ko maiwasan magtaka at mapatanong tungkol sa mga papel na ito. Hindi ko alam kung saan niya gagamitin ang pagkatao ko. Who would even dare to borrow my identity with this kind of life? "Sigurado ba kayo rito, doktora?" Nahinto ito at unti-unting naglaho ang malambot at matamis nitong ngiti sa kanyang mga labi. "Ang ibig kong sabihin, hindi po maganda ang buhay ko at pati na rin ang pagkatao ko. Sigurado ka ba na gusto mo pang hiramin ang pagkatao ko?" She sighed deeply before she
Simula"Emerald, ilang buwan na kayong hindi bayad sa bahay! Tatlong buwan, Emerald! Baka nakakalimutan mo?" singhal ni Aling Melody, ang landlady ng bahay na aming inuupahan. Tumutulong bubong sa tuwing uulan, at halos hindi na kami makatulog sa pagtatapon ng tubig mula sa mga timba na pinangsasalo sa bawat patak ng ulan. Mga dingding na bakbak na ang mga pintura at mga semento na sira na. If I was only born with silver spoon, I would never choose to live here. Ang tatlong libo na buwan-buwan kong binabayad ay hindi ko na alam kung tama pa ba. "Magbabayad po ako, Aling Melody. Pagpasensyahan na muna ninyo ako. Alam niyo naman po na naghahagilap din ako ng pang-opera ni Nanay," pahayag ko at muling nakikiusap. Ilang beses na ba ako nakikiusap sa buong buhay ko? Pakiramdam ko ay wala ng bago. "Magbabayad? Ilang beses ko na 'yan naririnig, Emerald. Eh, kahit singkong duling ay wala naman akong natatanggap!" Muli niyang singhal sa akin. I was a pain on her neck, if I know. Iyon ang p