Kabanata 1

Kabanata 1

"Here are the papers." 

Bumaba ang mga mata ko sa mga papel nitong inilatag sa maliit na lamesa dito sa ospital. She paid for everything, even the room she paid for is VIP. Sa buong buhay ko ay hindi ko pa nararanasan makapasok o makatungtong sa ganito kagandang kwarto. Hindi ko alam kung kwarto pa ba ito ng ospital o hotel na. Hamak ganda nito sa aming tinitirhan. 

"All I need is your signature," she said and drew a sweet smile of an angle from her cherry lips. 

Ngunit sa kabilang banda ay hindi ko maiwasan magtaka at mapatanong tungkol sa mga papel na ito. Hindi ko alam kung saan niya gagamitin ang pagkatao ko. Who would even dare to borrow my identity with this kind of life? 

"Sigurado ba kayo rito, doktora?" Nahinto ito at unti-unting naglaho ang malambot at matamis nitong ngiti sa kanyang mga labi. "Ang ibig kong sabihin, hindi po maganda ang buhay ko at pati na rin ang pagkatao ko. Sigurado ka ba na gusto mo pang hiramin ang pagkatao ko?" 

She sighed deeply before she drew that sweet smile back on her lips. 

"I am a hundred percent sure, Emerald. And don't worry, I'm not gonna borrow your whole character, just the basics. So please, sign the papers because I already paid everything that your mother needs." 

Ilang segundo rin nanatili ang mga mata ko sa kanya. Totoo na napakaganda at napakaamo ng mukha nito. I don't see any imperfections from her appearance from head to toe. Sa ginawa niyang pagbabayad sa pangangailangan ng inay ay isa na iyong napakalaking tulong sa amin. She looks perfect, ngunit bakit pakiramdam ko ay may mali sa hinihiram nito sa akin? Bakit niya hihiramin ang pagkatao ko? Saan niya ito gagamitin? 

Sa kabila ng takot at pangamba, natagpuan ko pa rin ang sarili kong pumipirma sa mga papel. It's too late to doubt her, dahil pumayag na ako nabayaran na niya ang lahat ng kailangan ng inay. Paano pa ako tatanggi gayong may utang na loob na ako sa kanya? 

"Good! Thank you, Emerald. Hope your mother gets well soon," she said as she closed the folder of papers. Binigyan niya ako muli ng isang matamis na ngiti bago ako tinapik sa aking braso. 

"Maraming salamat po sa tulong ninyo, doktora. Kung hindi dahil sa inyo ay baka wala na kaming nanay." 

"Oh, don't mention it. Besides, you also helped me. Thanks, I have to go now," she said with her wide smile. 

Pinanood ko ang paglisan nito at sa pagsara ng pinto ay naglaho ang maliit na ngisi sa aking mga labi. I feel like I did a crime...pakiramdam ko ay may mali. But as soon as I looked at my mother, tila ba ay nakakalimutan ko ang kakaibang pakiramdam na iyon. 

Whatever it is, it still saved my mother's life. 

"Ate, paano ang bahay natin? Kailangan pa rin natin ng pera. Isa pa, putulan na sa isang araw ng kuryente at tubig. At kahit na libre na ang lahat ng gastos kay inay, hindi ibig sabihin no'n ay hindi na siya mawawalan ng gamot," puno ng pag-aalalang saad ni Laizza sa akin. 

Kinagat ko ang ibaba kong labi. Natapos nga ang isa, ngunit hindi pa rin natatapos lahat. Napakabigat, damang-dama ko ang mga bigat nito sa aking mga balikat. 

"Ako na ang bahala, bantayan mo lang si inay, ha?" 

Tiningnan ako nito suot ang mga mata niyang punong-puno ng pag-alala. 

"Ano'ng gagawin natin?" tanong nito. 

Nakuha ko pa rin ngumiti nang malambot sa kanyang harapan. 

"Laizza, ang sabi ko ako na ang bahala." 

"Ate," tawag niya.

Umiling ako sa kanya bago ako nagmartsa palabas sandali ng silid. Sa paglabas ko ay halos bumigay ang mga tuhod ko sa panghihina. Why do we have to experience this kind of life? Habang kami ay naghihikahos, nariyan ang ibang mga tao na wala man lang alalahanin. 

"Emerald!" 

Napunta ang mga mata ko kay Diana, ang kaibigan ko. Kunot-noo ko siyang tiningnan nang bigla siyang dumating. 

"Ano'ng ginagawa mo rito?" 

"Nabalitaan ko ang nangyari," tugon niya. "Ayos lang ba si Tita?"

Tipid akong tumango. "Ayos na," 

"Ang totoo niyan, hindi lang 'yan ang pakay ko." 

Mariin agad akong pumikit at umiling sa kanya. Mukhang alam ko na kung ano pa ang isa niyang pakay sa akin. 

"Diana, kung iyan na naman ang trabaho mo na hindi ko gustong gawin ay hindi na l—"

"50,000 pesos, Emerald," diretsuhan nitong saad sa akin bago ako binigyan ng isang mapaglaro niyang ngisi. 

Natigilan agad ako. Wala ng iba pang pumasok sa aking isipan kundi ang malaking pera na iyon. 

"Isang gabi lang may 50,000 ka na. Sige na, Emerald. Wala ang isa sa amin na siya dapat na gagawa nito. Sayang naman ang 50,000 'di ba?" Hinawakan pa nito ang aking mga kamay habang pinipilit pa rin ako. 

Ngunit wala akong masabi. Hindi ako makapagsalita habang nagtatalo ang isip ko tungkol doon. 

"Diana,"

"Emerald, hindi ka na lugi. Sa halagang 50,000 mabibili at mababayaran mo lahat ng kailangan niyong pamilya. Isipin mo si Laizza, ang nanay mo." 

Sa oras na iyon, batid ko na hindi ko na kaya pang tumanggi. Wala na akong iba pang alam na paraan para masolusyunan ang mabibigat naming problema na pera lang naman ang solusyon. Ilang beses na akong inaaya ni Diana sa trabahong ito, ngunit ilang beses din akong tumanggi. Sa ganitong sitwasyon na wala na akong mahanap na paraan, tatanggi pa ba ako? 

I have no choice. Dahil kaming mahihirap, we don't have a choice but to do what we don't want to do just to earn money. 

Nang gabi rin na iyon ay sumama ako kay Diana at iniwan si Inay kay Laizza sa ospital. Habang inaayusan ako ay nanlalamig ang mga kamay ko pati na rin ang mga tuhod ko. Hindi ako mapakali. Bukod sa hindi ko alam ang gagawin ay hindi ko alam kung tama bang gawin ko ito. 

"Relax, si Mr. Alejos ang kinababaliwan ng lahat," Diana said behind my ears while we were in front of the mirror. Ang mga babae naming kasama ay nakasuot na ng mga maninipis na damit na sa tingin ko'y isang hila lang ay mahuhubaran na sila. 

Even me and Diana. Hindi ko akalain na magsusuot ako ng ganitong kanipis na mga damit na halos kita na ang buo kong pagkatao. 

"Ganyan din ako nung una, masasanay ka rin," saad ng isang babae at humihithit ng sigarilyo. 

"Mr. Alejos is here!" malakas na sigaw ng isang bakla sa loob. 

"Kaya mo 'yan," Diana said and smiled at me. "Kapag kinakabahan at nagdadalawang isip ka, isipin mo si Laizza pati na ang nanay mo." Hinawakan niya ang malalamig kong mga kamay at malambot akong nginitian. 

Bumuga ako ng hangin bago ako sumama sa isang bakla. Nabalot ng malakas na tugtog ang aking mga tainga nang lumabas kami at dalhin ako nito sa isang kwarto. Napakaraming tao sa labas, nag-iinuman, nagsasayawan, at naghahalikan. 

"He's coming, hintayin mo na lang," paalala nito bago sinara ang pintuan. 

May kadiliman ang pinto dahil sa mga ilaw na kulay pula naman. It made me feel how wild this room is. 

Bago pa man ako makalapit sa kama ay naramdaman ko ang pagbukas ng pinto malapit sa aking likuran. Kumabog ang aking dibdib at bago pa ako makaharap ay naramdaman ko na ang mabilis nitong pagtulak sa akin sa pader na siyang ikinagulat ko. Halos matumba ako nang matagpuan ko ang aking sarili sa pader, while his one had is cornering me. I can't see his face clearly, but I can see those exquisite lips. I can even smell his breath at pakiramdam ko ay mababaliw ako. Umangat ang aking mga mata paakyat sa mga mata nito na natatamaan ng kaunting liwanag. 

He has a long eyelashes above those lovely but dark eyes of him. Mas lalo kong napigil ang aking paghinga at hindi makapagsalita. 

"S-Sir," tanging saad ko, kinakabahan. 

"You're new, aren't you?" he asked huskily. 

Napalunok ako at kinuyom ang aking palad. Pinagpapawisan ako ng malamig. Nasilayan ko rin ang pagguhit ng mapaglarong ngisi mula sa kanyang mga labi. 

"You are." 

He was about to reach for my lips when I moved my face away from him. 

I froze like a statue. My knees almost tremble before I felt my eyes watered out of the blue. I have never done this. Ngunit para sa pera ay heto ako, at ginagawa ang bagay na ayokong gawin. 

Inalis nito ang kamay niya mula sa pader at pinakawalan ako. He turned his back at me and was ready to leave. 

"I don't force women even if I'm paying. Leave, if you don't want to do this," he said coldly with his baritone voice. 

But then, I remember the money I was aiming for. Pumatak ang luha mula sa aking mga mata at lakas loob itong hinila sa ladlaran ng longsleeve nitong suot. 

I looked down and avoided his eyes. 

"I am yours…so f*ck me all you want," matigas kong saad bago ako nito sinunggaban ng isang malalim na halik na halos ikalunod ko. 

Lingid sa aking kaalaman, it was the night where I would never escape the man I had sex with. 

clarixass