Book 8: Amalia and Max

"BUNTIS po ako," pabulong na sampit ni Amalia sa harap ng nobyo kasama ang ina nito.

" Ano ang gusto mong gawin ng anak ko ngayon? Panagutan ka para matupad ang pangarap mo na makaahon sa hirap?" Nang iinsultong patutsada ni Loraine—ang ina ng nobyo ni Amalia.

Pinipigilan ni Amalia na tumulo ang luhang nagbabantang umalpas sa kanyang mga mata. Ang nobyo ay tigagal lamang na nakatitig sa kanya at tila hindi makapaniwala sa kanyang isiniwalat. Halos isang buwan na rin silang hindi nagkikita ng nobyo. Kung kaya naglakas loob siyang pumunta sa bahay ng mga ito upang ipaalam ang kanyang kalagayan. Sa edad na bente, malapit na siyang magtapos bilang isang pulis. Mahirap lamang siya at scholarship kung kaya lantaran ang pagkaayaw sa kanya ng pamilya ni Anthony. Alam niyang may kaya sa buhay ang pamilya ng lalaki. Tutol din ang mga ito sa kinuha nitong kurso na katulad sa kanya at siya ang sinisisi ng nanay nito.

"Ang kapal ng mukha mo! Ginawa mo talaga ang lahat upang makisampid sa pamilya