Nangangatog ang buong katawan ni Jyla habang nakapulupot sa leeg ni Zion ang mga braso. Alam niyang likas na arogante at antipatiko ang lalaki, pero kung tutuusin ngayon lang niya nasaksihan kung paano ito maging bayolente.Pero bakit naman niya kokonsensyahin ang sarili? Tama lang ang nangyari sa mga taong ‘yon. Ang hindi lang niya matanggap, bakit hindi man lang naparusahan si Gabby na siyang may pakana ng lahat ng ‘yon. Nag-angat siya ng tingin at tiningnan si Gabby habang palabas na sila ni Zion. Talagang nginisihan pa siya nito na parang ito ang nagwagi kahit halos saktan na ito ni Zion kanina. Sinarili na lang niya ang hinanakit. Sa halip, dapat nga magpasalamat pa siya sa lalaki at kinaawaan siya nito. Pero hindi niya alam kung saan siya kumuha ng lakas at ng lakas ng loob para lalong higpitan ang pagkakapulupot ng mga kamay niya kay Zion. At sinigurado niyang nakita ni Gabby 'yon. Kaagad na dinala ni Zion si Jyla sa ospital. Ayon sa doktor ay wala silang dapat ipag-alala da
“Sorry po, ma.” Tumulo na nga sa kumot ni Zoey ang mga luha ni Jyla. “Nagka-emergency business trip kasi kami. Kinailangan naming puntahan ‘yong isang construction site noong isang gabi, late na kami nakauwi,” pagsisinungaling pa niya. “Bakit ka ba sorry nang sorry, anak? Kasalanan ko naman ito. Masyado nang mahina ang katawan ko. Hindi ko nga alam kung gigising pa ba ako kinabukasan kung matutulog ako ngayon,” medyo paos na sagot ni Zoey. “Huwag mong sabihin ‘yan, ma. Sobrang malulungkot po ako. Ayaw kong isipin na iiwan mo ako. Wala na po akong natitirang kamag-anak o kahit kaibigan man lang. Ikaw na lang ang meron ako. Huwag mo akong iwan, ma,” humihikbing pakiusap ni Jyla sa biyenan. “Anak, hinding-hindi ka naman mag-iisa. Makakasama mo naman si Zion hanggang sa pagtanda niyo.” Lalo lang naiyak si Jyla sa sinabi nito. Hindi na iniwan ni Jyla ang matanda sa higaan kahit pa kailangan din niyang magpahinga. Tuluyan na nga niyang nalimot ang pasakit na inabot kanina. Sinikap niyang
Zion Lalo pa ngang lumakas ang ulan na sinabayan pa ng pagkulog at pagkidlat. Dali-daling kumuha ng payong si Zion at lumabas ng kwarto. Pero natigilan siya nang madaanan ang kwarto ni Jyla. Hindi nakaligtas sa kanya ang mga impit na pag-iyak ng dalaga. Gusto niyang buksan ang pintuan para yakapin at patahanin ito, and maybe do more. Dahil una sa lahat, kailangan din niyang palisin ang sakit at kalungkutan na nadarama. Hinawakan niya ang doorknob, akmang bubuksan na sana ang pintuan, but he couldn’t. Sa halip, halos durugin niya na ito dahil sa higpit ng pagkakahawak niya. Kung meron mang numero unong nanakit kay Jyla, siya ‘yon. He was her main perpetrator. At batid niyang siya ang dahilan kung bakit nagawa ni Gabby na saktan si Jyla. He didn’t deserve to be comforted. At wala siyang karapatang i-comfort ito. Iyon lang at iniwan na ni Zion ang kwarto ng dalaga at bumaba para komprontahin si Gabby. God knew how much he wanted to destroy that bitch, but he couldn’t afford some
ZionAng tawag na iyon ay galing sa lolo ni Zion na si Manuel Calvino. “Dahil nasa kamay mo na ang kumpanya ng pamilya natin, may mga mabibigat kang responsibilidad, Zion. Your grandmother and I will be hosting a matchmaking party for you. You need to find a woman of great caliber. I hope hindi magiging problema ito sa peke mong asawa ngayon.” May pagkadominante pa ang pag-uutos ng matanda sa apo. “Daughters from eligible fa—”“I’m not going,” mabilis na pagtutol ni Zion sa matanda. Hindi pa nga tapos ang kontrata nila ni Jyla. Isa pa ay ikakasal na rin siya kay Gabby. Medyo huminahon ang tinig ni Manuel sa kabilang linya, na para bang nagpipigil ng pasensya. “Do not hang up on me yet. Makinig ka muna sa sasabihin ko.”Medyo ngumiwi si Zion dahil nga puputulin na rin sana niya ang tawag. “Nakikinig ako, lo.”“You know I’m already ninety-six. Gusto ko pang makita kang ikasal, at kung papalarin, gusto ko ring maabutan ang mga apo ko. I’ve invited the best daughters from the most promin
Gabby“Zion?” pag-untag ni Gabby sa lalaki. Inignora lamang siya nito at sa halip ay nagdutdot sa cellphone. Tinawagan nito kapagkuwan ang assistant. “I need you to come over right away, Johann. Pakihatid si Gabby sa bahay nila.” Napangiwi si Gabby sa pagka-antipatiko ng lalaki. Ni hindi man lang siya muna nito pinapasok sa loob at abutin ng tuwalya o di kaya’y pagbihisin gayong para na siyang basang sisiw at nanginginig pa nga. Ano ba naman ang bigyan man lang sana siya ng maiinom bago pauwiin, ‘di ba?Agad na pinutol ni Zion ang tawag. “He’ll be here in three minutes,” anito sa kanya. Umalis na ang lalaki at bumalik sa bahay dala-dala ang payong at iniwan si Gabby na nakanganga sa gitna ng ulan. Akala niya kasi ay ipapahiram man lang nito sa kanya ang dinala nitong payong.Mabilis namang humanap ng masisilungan si Gabby at naghintay ng ilang minuto bago dumating si Johann. “Ugh! Napakatagal mong dumating!” sita niya sa assistant ni Zion matapos nitong gumarahe sa harapan niya.
Hindi naman naapektuhan si Zion ng malakas na pagtili ni Jyla at nagawa pa rin nitong sipatin ang kahubaran ng asawa mula ulo hanggang paa. The cold expression on his face didn’t change either. Kaya naman marahas na pinaikot ni Jyla ang lalaki at saka pinulot ang nalaglag na tuwalya sa sahig at mabilis pa sa kidlat na tinapis ito sa katawan bago kumaripas ng takbo papunta sa kwarto niya. Naluluhang napasandal siya sa pintuan pagkasara na pagkasara nito at halos batukan ang sarili dahil sa katangahan. Shit. Pangalawang beses na ito na nakita ng asawa ang hubad niyang katawan, at baka isipin pa nito na sinasadya niyang maghubad dito para lang akitin ito. Pinunasan niya ng kamay ang kaunting luhang namuo sa mga mata niya dahil nga sa kahihiyan at saka naisipang kumilos at magbihis na nang biglang bumukas ang pintuan sa likuran niya. Nalaglag ang panga niya nang iluwa ng pintuan ang asawa na may malamlam na ekspresyon. Binalot siya bigla ng takot at napahawak nang mahigpit sa kanyang
Matamang tiningnan ni Jyla ang nabanggang lalaki at paulit-ulit na kumurap-kurap, pilit na inaalala kung sino nga ba ito. “Ah, Sir Andrew,” aniya nang sumagi sa isipan niya ang ginawa ng lalaki sa kasal nila ni Zion. Bigla namang napatayo sa kinauupuan ang boss ni Jyla na si Francis para batiin ang anak ng CEO. “Sir Andrew! Bakit po kayo napadaan dito?” nagtatakang tanong ng lalaki kay Andrew.“Wala lang.” Nagkibit-balikat pa nga ang si Andrew bilang tugon. “Anyway, anong problema rito?” kunot-noong dagdag nitong tanong kay Francis.“Ah! Kasi naman, bagong salta lang ‘yan dito, sir. Tapos kung makapag-absent eh, wagas. Hindi man lang nagpaalam. Kung hindi rin naman siya dedikado sa pagtatrabaho eh mag-resign na lang kamo siya!”“Promise, sir. Hindi na po ako mag-aabsent! Kahit doon lang ako palagi sa construction site, walang problema. Please, bigyan niyo pa po ako ng isang pagkakataon,” pagmamakawa niya sa mga ito.“Francis, give her another chance. Kung may pagkakamali man siya eh
AndrewNgumiti muna nang pagkalapad si Andrew at saka sinagot si Jyla. “How about lunch? Your treat?” pagbiro niya sa dalaga.Napansin niya ang pag-aalinlangan sa maganda nitong mukha. Nilinga ni Andrew ang paligid at nadismaya nang makita ang mga sunod-sunod na karinderya sa makitid na eskinita na ‘yon. Bibihira nga lang kumain ang mga empleyado niya sa lugar. Palibhasa ay hindi kaaya-aya ang masasamyo ng kahit na sino sa tuwing dadaan dito. Kaya naman hindi na lang siya humihinga sa ilong para hindi malanghap ang amoy ng lugar— para lang makasama si Jyla. “Libre mo naman ako kahit tapsilog lang,” dagdag na biro pa niya. Baka isipin pa nito na sa isang fine dining restaurant pa siya nagpapalibre. “Okay.” Pumayag naman agad si Jyla sa sinabi ng amo kahit masama sa loob. Tahimik na iginiya ni Jyla si Andrew papunta sa isang karinderya at umorder na nga ng menudong giniling, chopsuey, at dalawang kanin. Pumwesto na sila sa isang maliit na mesa, nakaharap pa nga sa isa’t isa, para
AndrewNgumiti muna nang pagkalapad si Andrew at saka sinagot si Jyla. “How about lunch? Your treat?” pagbiro niya sa dalaga.Napansin niya ang pag-aalinlangan sa maganda nitong mukha. Nilinga ni Andrew ang paligid at nadismaya nang makita ang mga sunod-sunod na karinderya sa makitid na eskinita na ‘yon. Bibihira nga lang kumain ang mga empleyado niya sa lugar. Palibhasa ay hindi kaaya-aya ang masasamyo ng kahit na sino sa tuwing dadaan dito. Kaya naman hindi na lang siya humihinga sa ilong para hindi malanghap ang amoy ng lugar— para lang makasama si Jyla. “Libre mo naman ako kahit tapsilog lang,” dagdag na biro pa niya. Baka isipin pa nito na sa isang fine dining restaurant pa siya nagpapalibre. “Okay.” Pumayag naman agad si Jyla sa sinabi ng amo kahit masama sa loob. Tahimik na iginiya ni Jyla si Andrew papunta sa isang karinderya at umorder na nga ng menudong giniling, chopsuey, at dalawang kanin. Pumwesto na sila sa isang maliit na mesa, nakaharap pa nga sa isa’t isa, para
Matamang tiningnan ni Jyla ang nabanggang lalaki at paulit-ulit na kumurap-kurap, pilit na inaalala kung sino nga ba ito. “Ah, Sir Andrew,” aniya nang sumagi sa isipan niya ang ginawa ng lalaki sa kasal nila ni Zion. Bigla namang napatayo sa kinauupuan ang boss ni Jyla na si Francis para batiin ang anak ng CEO. “Sir Andrew! Bakit po kayo napadaan dito?” nagtatakang tanong ng lalaki kay Andrew.“Wala lang.” Nagkibit-balikat pa nga ang si Andrew bilang tugon. “Anyway, anong problema rito?” kunot-noong dagdag nitong tanong kay Francis.“Ah! Kasi naman, bagong salta lang ‘yan dito, sir. Tapos kung makapag-absent eh, wagas. Hindi man lang nagpaalam. Kung hindi rin naman siya dedikado sa pagtatrabaho eh mag-resign na lang kamo siya!”“Promise, sir. Hindi na po ako mag-aabsent! Kahit doon lang ako palagi sa construction site, walang problema. Please, bigyan niyo pa po ako ng isang pagkakataon,” pagmamakawa niya sa mga ito.“Francis, give her another chance. Kung may pagkakamali man siya eh
Hindi naman naapektuhan si Zion ng malakas na pagtili ni Jyla at nagawa pa rin nitong sipatin ang kahubaran ng asawa mula ulo hanggang paa. The cold expression on his face didn’t change either. Kaya naman marahas na pinaikot ni Jyla ang lalaki at saka pinulot ang nalaglag na tuwalya sa sahig at mabilis pa sa kidlat na tinapis ito sa katawan bago kumaripas ng takbo papunta sa kwarto niya. Naluluhang napasandal siya sa pintuan pagkasara na pagkasara nito at halos batukan ang sarili dahil sa katangahan. Shit. Pangalawang beses na ito na nakita ng asawa ang hubad niyang katawan, at baka isipin pa nito na sinasadya niyang maghubad dito para lang akitin ito. Pinunasan niya ng kamay ang kaunting luhang namuo sa mga mata niya dahil nga sa kahihiyan at saka naisipang kumilos at magbihis na nang biglang bumukas ang pintuan sa likuran niya. Nalaglag ang panga niya nang iluwa ng pintuan ang asawa na may malamlam na ekspresyon. Binalot siya bigla ng takot at napahawak nang mahigpit sa kanyang
Gabby“Zion?” pag-untag ni Gabby sa lalaki. Inignora lamang siya nito at sa halip ay nagdutdot sa cellphone. Tinawagan nito kapagkuwan ang assistant. “I need you to come over right away, Johann. Pakihatid si Gabby sa bahay nila.” Napangiwi si Gabby sa pagka-antipatiko ng lalaki. Ni hindi man lang siya muna nito pinapasok sa loob at abutin ng tuwalya o di kaya’y pagbihisin gayong para na siyang basang sisiw at nanginginig pa nga. Ano ba naman ang bigyan man lang sana siya ng maiinom bago pauwiin, ‘di ba?Agad na pinutol ni Zion ang tawag. “He’ll be here in three minutes,” anito sa kanya. Umalis na ang lalaki at bumalik sa bahay dala-dala ang payong at iniwan si Gabby na nakanganga sa gitna ng ulan. Akala niya kasi ay ipapahiram man lang nito sa kanya ang dinala nitong payong.Mabilis namang humanap ng masisilungan si Gabby at naghintay ng ilang minuto bago dumating si Johann. “Ugh! Napakatagal mong dumating!” sita niya sa assistant ni Zion matapos nitong gumarahe sa harapan niya.
ZionAng tawag na iyon ay galing sa lolo ni Zion na si Manuel Calvino. “Dahil nasa kamay mo na ang kumpanya ng pamilya natin, may mga mabibigat kang responsibilidad, Zion. Your grandmother and I will be hosting a matchmaking party for you. You need to find a woman of great caliber. I hope hindi magiging problema ito sa peke mong asawa ngayon.” May pagkadominante pa ang pag-uutos ng matanda sa apo. “Daughters from eligible fa—”“I’m not going,” mabilis na pagtutol ni Zion sa matanda. Hindi pa nga tapos ang kontrata nila ni Jyla. Isa pa ay ikakasal na rin siya kay Gabby. Medyo huminahon ang tinig ni Manuel sa kabilang linya, na para bang nagpipigil ng pasensya. “Do not hang up on me yet. Makinig ka muna sa sasabihin ko.”Medyo ngumiwi si Zion dahil nga puputulin na rin sana niya ang tawag. “Nakikinig ako, lo.”“You know I’m already ninety-six. Gusto ko pang makita kang ikasal, at kung papalarin, gusto ko ring maabutan ang mga apo ko. I’ve invited the best daughters from the most promin
Zion Lalo pa ngang lumakas ang ulan na sinabayan pa ng pagkulog at pagkidlat. Dali-daling kumuha ng payong si Zion at lumabas ng kwarto. Pero natigilan siya nang madaanan ang kwarto ni Jyla. Hindi nakaligtas sa kanya ang mga impit na pag-iyak ng dalaga. Gusto niyang buksan ang pintuan para yakapin at patahanin ito, and maybe do more. Dahil una sa lahat, kailangan din niyang palisin ang sakit at kalungkutan na nadarama. Hinawakan niya ang doorknob, akmang bubuksan na sana ang pintuan, but he couldn’t. Sa halip, halos durugin niya na ito dahil sa higpit ng pagkakahawak niya. Kung meron mang numero unong nanakit kay Jyla, siya ‘yon. He was her main perpetrator. At batid niyang siya ang dahilan kung bakit nagawa ni Gabby na saktan si Jyla. He didn’t deserve to be comforted. At wala siyang karapatang i-comfort ito. Iyon lang at iniwan na ni Zion ang kwarto ng dalaga at bumaba para komprontahin si Gabby. God knew how much he wanted to destroy that bitch, but he couldn’t afford some
“Sorry po, ma.” Tumulo na nga sa kumot ni Zoey ang mga luha ni Jyla. “Nagka-emergency business trip kasi kami. Kinailangan naming puntahan ‘yong isang construction site noong isang gabi, late na kami nakauwi,” pagsisinungaling pa niya. “Bakit ka ba sorry nang sorry, anak? Kasalanan ko naman ito. Masyado nang mahina ang katawan ko. Hindi ko nga alam kung gigising pa ba ako kinabukasan kung matutulog ako ngayon,” medyo paos na sagot ni Zoey. “Huwag mong sabihin ‘yan, ma. Sobrang malulungkot po ako. Ayaw kong isipin na iiwan mo ako. Wala na po akong natitirang kamag-anak o kahit kaibigan man lang. Ikaw na lang ang meron ako. Huwag mo akong iwan, ma,” humihikbing pakiusap ni Jyla sa biyenan. “Anak, hinding-hindi ka naman mag-iisa. Makakasama mo naman si Zion hanggang sa pagtanda niyo.” Lalo lang naiyak si Jyla sa sinabi nito. Hindi na iniwan ni Jyla ang matanda sa higaan kahit pa kailangan din niyang magpahinga. Tuluyan na nga niyang nalimot ang pasakit na inabot kanina. Sinikap niyang
Nangangatog ang buong katawan ni Jyla habang nakapulupot sa leeg ni Zion ang mga braso. Alam niyang likas na arogante at antipatiko ang lalaki, pero kung tutuusin ngayon lang niya nasaksihan kung paano ito maging bayolente.Pero bakit naman niya kokonsensyahin ang sarili? Tama lang ang nangyari sa mga taong ‘yon. Ang hindi lang niya matanggap, bakit hindi man lang naparusahan si Gabby na siyang may pakana ng lahat ng ‘yon. Nag-angat siya ng tingin at tiningnan si Gabby habang palabas na sila ni Zion. Talagang nginisihan pa siya nito na parang ito ang nagwagi kahit halos saktan na ito ni Zion kanina. Sinarili na lang niya ang hinanakit. Sa halip, dapat nga magpasalamat pa siya sa lalaki at kinaawaan siya nito. Pero hindi niya alam kung saan siya kumuha ng lakas at ng lakas ng loob para lalong higpitan ang pagkakapulupot ng mga kamay niya kay Zion. At sinigurado niyang nakita ni Gabby 'yon. Kaagad na dinala ni Zion si Jyla sa ospital. Ayon sa doktor ay wala silang dapat ipag-alala da
Kahit pa takot na takot na si Jyla para sa buhay niya at ng batang dinadala niya, hindi niya mapigilang irapan si Gabby dahil sa sinabi nito. Para saan pa na malaman niya ang tungkol sa ama ng dinadala kung patay na rin naman ito? Kahit alam niyang alam ng mga Palencia ang totoong katauhan ng lalaki ay hindi niya kinulit ang mga ito. Sigurado naman kasi siyang kung hindi sumisipsip ang mga Palencia sa lalaking ‘yon, paniguradong may kinalaman ang mga ito sa pagkamatay nito. Ayaw na niyang guluhin pa ang isipan. Isa pa ay mamamatay na rin naman siya ngayon. Para saan pa?“Ayoko,” mabilis niyang sagot kay Gabby. Inarko pa nga niya ang kilay dito para mang-inis. Isang malutong na sampal sa pisngi niya ang pinakawalan ni Gabby dahil sa asar nito sa sagot niya. “Talaga ba? Then, I guess I’ll have to tell you, kahit ayaw mong malaman. Para habangbuhay kang magdusa at hindi matahimik kahit nasa kabilang buhay ka na,” singhal nito. Hindi na umimik si Jyla. Siya pa talaga ang hinamon nit