Kinabukasan, nagising si Ella na may malabong mga mata. Nang tuluyang makapag-adjust, nakaramdam siya ng kaunting kalituhan habang tinititigan ang puting kisame na may ukit.Nais niyang kumilos nang hindi namamalayan, ngunit napansin niyang ang malaki at mainit na palad na nasa kanyang tiyan ay nananatili pang nakatabi. Sa pamamagitan ng manipis na pajama, tila nagsasanib ang kanilang mga temperatura ng katawan, at hindi niya matukoy kung alin ang mas mainit.Hindi naman malakas ang kapit ng palad, ngunit nahirapan siyang huminga nang maluwag, parang natatakot siyang magising ang taong katabi niya.Dahan-dahan niyang iniikot ang kanyang ulo at nakita ang gwapong mukha ng lalaki na natutulog. Ang buhok nito sa noo ay medyo magulo, na bahagyang tinatabingang ang kanyang matalim na mga kilay. Bahagya ring nakapikit ang mga mata, at ang manipis na talukap nito ay tinatago ang mga mata na may lihim. Ang ilong ay matangos at tuwid, at ang mga labi ay manipis, may bahagyang pamumula. Ang mga
Agad inapakan ni Kristen ang silinyador at dinala si Ella diretso sa pinakamalaking shopping mall sa lungsod. Ang sampung-palapag na gusali ay punong-puno ng mga mamahaling produkto, na tila isang paraiso para sa mga mahilig sa luho. Ilang beses nang nakasama ni Ella si Kristen sa pamimili noong nasa kolehiyo pa sila, ngunit noon ay iba ang sitwasyon.Sa panahong iyon, simpleng may-kayang pamilya lamang ang pinagmulan ni Ella, at hindi nila kayang bumili ng ganoong mga bagay. Bagamat nais sanang gastusan ni Kristen ang mga gusto ni Ella, naniniwala si Ella na ang tunay na pagkakaibigan ay tungkol sa pagbibigay at pagtanggap nang patas—hindi isang relasyon kung saan isa lamang ang patuloy na nagbibigay nang higit sa kanyang makakaya. Kaya naman, palagi niyang tinatanggihan ang mga alok ng kaibigan.Ngunit laging ginagamit ni Kristen ang mga espesyal na okasyon bilang pagkakataon upang bumalik nang palihim sa mall at bilhin ang mga damit, bag, o anumang bagay na alam niyang nagustuhan n
"Paano mo nalaman?" Bahagyang nagulat si Ella. Hindi niya naman sinabi kanino man ang kanyang lakad, kahit kay Yaya Mila. Ang tanging sinabi lang niya ay hindi siya uuwi para sa tanghalian.May nilagay kaya siyang tracker sa akin?Natawa si Rico, at ang kanyang malalim at magnetikong boses ay lalong nagbigay kilig kay Ella. "Nakikita ko ang record ng secondary card sa cellphone ko."Matagal na niyang nakita ang mensahe tungkol sa ginastos ni Ella, at sa totoo lang, natuwa siya na ginagamit nito ang pera niya."Oh!" Nahiya si Ella sa naisip niya kanina. Buti na lang at hindi siya nagtanong kung ano ang binili niya. Kung hindi, siguradong nakakahiya. "Isinama ko lang si Kristen sa pamimili, okay lang ba?"Pakiramdam niya ay kailangang ipaliwanag ito.Sa loob-loob niya, buti na lang at hindi ko ginamit ang card na iyon sa lingerie store, kung hindi, malalaman niya kung ano ang binili ko—at sigurado, maba-bash ang kahihiyan ko mula Atlantic Ocean hanggang Pacific Ocean."It's fine, Ella.
Pagbalik ni Ella sa opisina, agad niyang napansin ang announcement mula kay Cedric—isang malinaw at diretsong paalala na hindi dapat pinakikialaman ang personal na buhay ni Rico. Ang mensahe ay hindi lang ipinadala sa secretarial group chat kundi maging sa internal group chat ng buong kumpanya, isang patunay kung gaano kaseryoso ang sitwasyon.Nakita niyang maraming nakabasa na ang mensahe, ngunit walang naglalakas-loob na pag-usapan ito nang lantaran. Sa halip, ang bawat isa ay tahimik na nagpatuloy sa kanilang trabaho. Lahat ay tila nag-iingat, takot na makagawa ng kahit maliit na pagkakamali na maaaring maging dahilan ng kanilang pagkawala sa trabaho.Napabuntong-hininga si Trixie, at marahang bumulong habang nakatitig sa kanyang screen, “Grabe naman! Talaga bang walang puso si Mr. Velasquez? Bakit kailangang itago yung asawa niya? Ang sama naman niya kung ganun!”Napailing si Ella sa narinig at bahagyang nakaramdam ng sakit ng ulo. Alam niyang hindi ito simpleng tsismis lang—ang b
Hindi na naubos ni Ella ang pudding dahil tinawag sila ni Yaya Mila pababa para maghapunan.Mas magaling magluto si Yaya Mila kaysa kay Manang Merry. Pinakapaborito ni Ella ang kanyang matatamis na putahe, lalo na ang sweet and sour spare ribs. Paano nga ba niya nagagawang maging sobrang bango ng spare ribs—isang halimuyak na parang nakalalasing sa amoy?Habang kumakain, napansin niya ang isang mainit na titig na nakatuon sa kanya. Walang halong malisya—banayad at mahinahong tingin lamang.Pag-angat niya ng tingin, nagtagpo ang kanilang mga mata. Sa mga mata ng lalaki, may mga bituing ngiti, banayad na parang tubig, at may kalinawan ng isang batis."Anong tinitingnan mo?" nagtatakang tanong ni Ella habang nakakagat pa sa chopsticks niya.May dumi ba sa mukha niya?Kinuha niya ang kanyang cellphone at binuksan ang camera. Wala namang kahit anong mantsa sa kanyang maputing mukha.Bahagyang yumuko si Rico, at isang ngiti ang sumilay sa kanyang manipis na labi. Mula sa malamig niyang anyo
Kalmadong binuka ni Ella ang mapupulang labi, at ang kanyang malambot na tinig ay humalo sa malutong na tunog ng paggugupit ng kuko. “Mr. Velasquez, mag-relax ka nga, huh? Baka kung saan na naman mapunta ‘to.”Pagkasambit niya nito, nalaglag ang translucent na kuko mula sa kanyang hinliliit. Tumigil si Rico sa ginagawa. Malalapad ang kanyang mga kamay, at ang mainit niyang palad ay nagbigay ng di-maipaliwanag na pakiramdam ng seguridad.Nababalot ng katahimikan ang paligid.Walang imik si Rico habang marahang tiniklop ang naputol na kuko sa isang tisyu at itinapon iyon sa basurahan, na para bang walang nangyari.Muling ibinaling ni Ella ang tingin kay Rico. May bahagyang pulang bakas sa kanyang mga mata, at ang hindi matukoy na kislap nito ay tila mata ng isang lobong nakatutok sa kanyang biktima.“Ella, kapag pumayag ka, hindi ka na makakatakas.”Palagi niyang tinatawag siya sa kaniyang pangalan tuwing pinag-uusapan ang mga ganito, parang isang kontrata na kailangang pirmahan. Hindi
Humuni ang malamig na hangin, at ang gabi ng unang bahagi ng Disyembre ay bumagsak nang mas maaga kaysa karaniwan. Sa gitna ng tahimik na kapaligiran, isang marangyang Maybach ang dahan-dahang pumasok sa mababaw na look, habang ang mahinang agos ng fountain ay lumikha ng banayad na tunog sa katahimikan ng paligid.Si Cedric, na nakaupo sa passenger seat, ay sumulyap kay Rico, na nakasandal at nakapikit sa likurang upuan. Mahinahon niyang sinabi, "Nandito na tayo, Mr. Velasquez."Ang ilaw mula sa lampara sa bakuran ay naglalaro ng liwanag at anino, dumaan sa bintana ng sasakyan at nagbigay ng banayad na ningning sa gwapong mukha ng lalaki. Ngunit sa kabila nito, hindi maitago ang bakas ng pagod sa kanyang mga mata.Dahan-dahang iminulat ni Rico ang kanyang mga mata. Sa kabila ng alak na ininom, malinaw pa rin ang kanyang tingin—walang bahid ng kalasingan. Tahimik niyang sinilip ang tanawin sa labas ng bintana.Kinuha niya ang paper bag sa kanyang tabi, kung saan nakasilip ang magaganda
Ang langit ay maliwanag at asul, at ang mga ulap, na mistulang bulak, ay may iba't ibang hugis. Isang maliit na eroplano ang nag-iwan ng tuwid na linya sa malawak na himpapawid.Sa loob ng first-class cabin, hawak ni Ella ang kanyang laptop habang inaayos ang mga data, pagkapasok pa lamang sa eroplano. Bilang isang traveling secretary, kailangan niyang tiyakin na maayos ang lahat ng trabaho bago pa sila lumapag.Samantala, abala rin si Rico, na nakatayo sa tabi niya, sa pagrerepaso ng planong isinumite ng kanilang kumpanya.Matapos maging stable ang eroplano, lumapit ang flight attendant, may propesyonal na ngiti at dala ang menu ng mga inumin."Welcome aboard, Mr. Velasquez. What would you like to drink?" Iginawad ng flight attendant ang menu sa kanya, habang hindi sinasadyang dumaan ang kanyang tingin sa mukha ni Rico.Ang likas na dignidad ng lalaki ay sapat upang makuha ang atensyon ng sinuman.Kinuha ni Rico ang menu at mabilis na binuksan ang ilang pahina bago malamig na nagsali
Ang lalaking nasa pintuan ay nakasuot ng itim na coat. Matangkad at balingkinitan, para bang isinilang upang maging isang perpektong sabitan ng damit. Matigas ang kanyang mukha, ngunit may bahagyang lambot, at may banayad na ngiti sa gilid ng kanyang labi. Mukha siyang magiliw, ngunit may malamig na distansya sa kanyang presensya. Ang likas na awra ng isang taong may mataas na katayuan at ang marangal niyang tindig ay perpektong nagsasalimbayan. Ang simpleng pagtayo niya roon ay sapat na upang maakit ang pansin ng lahat. Biglang natahimik ang buong silid, at ang mga mata ng lahat ay nakatutok kay Rico. Walang pagbabago sa kanyang ekspresyon; sanay na siyang maging sentro ng atensyon. "Sino ka?" si John ang unang bumasag sa katahimikan. Bahagyang tumango si Rico, pinasadahan ng tingin ang paligid, at sa huli ay tumigil ang kanyang paningin kay Ella. Ang malamig na ngiti sa kanyang mga mata ay lumalim, ngunit may halong init. "Rico Velasquez, Ella's husband." Pagkasabi nito, unti-
Pagkarinig sa mga salitang iyon, biglang nanahimik ang buong lugar. Lahat ng mata ay tumuon sa upuang nasa harapan ni Ella—doon nakaupo ang isang babaeng may makapal na makeup, balot sa mga designer na damit, at may titig na tila matalim na kutsilyo.Nang mapansin niyang siya ang sentro ng atensyon, hindi man lang siya natinag. Sa halip, pinanatili niya ang malamig at mapanuyang tingin kay Ella, para bang sinusumpa ito sa kanyang isipan.Tahimik na ipinikit ni Ella ang kanyang mga mata, ngunit ang bahagyang ngiti sa kanyang labi ay hindi umabot sa kanyang mga mata.Hindi na bago sa kanya ang tensyon sa pagitan nila ng babaeng ito. Matagal nang may alitan sa pagitan nila, isang hindi natapos na away na nagsimula pa noong college.Si Freya—isang babae mula sa isang pangkaraniwang pamilya—ay dating malapit kay Ella. Magka-roommate sila sa dormitoryo, magkasama sa halos lahat ng bagay, at magka-klase rin. Noon, tila walang makakasira sa kanilang pagkakaibigan.Hanggang sa dumating si Chri
Matapos makuntento sa kanyang makeup, muling humarap si Ella sa salamin. Sandali siyang tumitig sa repleksyon niya, sinisilip kung may kailangan pang ayusin. Nang masigurong maayos na ang lahat, kinuha niya ang cellphone at nag-type ng mensahe.[John, isasama ko ang asawa ko sa party, huh. Pa save naman ako ng slot. Salamat!][Wow! Kasal ka na? Hindi ka man lang nagpaalam sa kasal mo, napaka-daya naman, Ella.]Napangiti siya habang binabasa ang message ni John, ang dating class monitor nila. Mula ito sa isang pamilyang kilala sa jewelry industry—mga supplier ng hilaw na materyales sa paggawa ng alahas. Pagkatapos ng kolehiyo, hindi na ito nag-aksaya ng oras at agad na minana ang negosyo ng kanilang pamilya. Ngayon, sinusundan na nito ang yapak ng ama sa mundo ng negosyo.Alam niyang magugulat ito sa balita. Wala naman talagang nakakaalam tungkol sa kasal nila ni Rico.Bukod sa pagiging magaling sa jewelry design, si Ella ay isa rin sa kinikilalang kagandahan ng kanilang departamento.
Gaya ng napag-usapan, dumating si Rico sa Repulse Bay ng 3pm upang sunduin si Ella. Sa loob ng kanyang sasakyan, panay ang tingin niya sa orasan habang hinihintay itong lumabas. Mula sa driver's seat, nakita niyang bumukas ang pinto ng bahay. Muling gumapang sa kanyang dibdib ang hindi maipaliwanag na pakiramdam nang makitang nakasuot si Ella ng maternity dress sa kauna-unahang pagkakataon—simple lang ang suot nito. Isang kulay light yellow na bistida hanggang sakong kung saan mas lalong kapansin-pansin ang umbok ng kaniyang tiyan, ngunit hindi iyon nakabawas sa ganda nito.“You look so good, love,” bati niya habang binuksan ang pinto ng sasakyan para rito.“Sus, nambol pa,” sagot naman ni Ella, bahagyang nakangiti ngunit halatang pinipigil ang ngiti.Nang makapasok na sila sa sasakyan at magsimulang magmaneho si Rico, naramdaman niyang tahimik si Ella. Karaniwan itong maingay tuwing magkasama sila, lalo na kapag nag-uusap tungkol sa kung ano-ano. Pero ngayon, tila may bumabagabag dit
Sa gitna ng tag-ulan, malayang bumabagsak ang ambon, at ang makapal na hamog ay bumabalot sa mga sanga ng punongkahoy. Ang malamig na hangin ay banayad na dumadaloy sa paligid, tila bumubulong ng mga lihim sa katahimikan ng umaga. Habang patuloy ang pagbuhos ng ulan, ilang dahon ang hindi kinaya ang bigat ng tubig at dahan-dahang bumagsak sa lupa, kasabay ng pagpatak ng maliliit na patak sa mga bintana ng lungsod.Bihirang umulan nang tuloy-tuloy sa Maynila, ngunit ibang klase ang panahon ngayon—madilim ang himpapawid, halos walang sinag ng araw na lumulusot sa makapal na ulap. Basa ang mga kalsadang yari sa aspalto, nagkikintaban sa ilalim ng malalabong ilaw ng poste. Ang mga sasakyan ay dahan-dahang bumabaybay sa lansangan, maingat na iniiwasan ang tubig na unti-unting naiipon sa ilang bahagi ng lungsod. Ang tunog ng ulan na pumapatak sa bubong at sa mga dahon ng puno ay tila musika sa mga nananatili sa loob ng kanilang mga tahanan.Subalit sa loob ng kwarto ng isang marangyang mans
Pumasok si Secretary General Jasmine, dala ang kanyang tablet, at walang anumang emosyon sa mukha. Direkta niyang itinama ang kanyang tingin kay Rico, tila hindi alintana ang presensya ni Ella, ngunit sa gilid ng kanyang mata, may bahagyang kislap na dumaan—isang banayad na kilos na hindi nakaligtas kay Ella. "Mr. Velasquez, narito na po ang final report para sa shipment ng bagong batch ng medical machines. Kailangan po ng confirmation para sa schedule." Walang alinlangan, mabilis na kinuha ni Rico ang tablet mula sa kamay ni Jasmine, sinulyapan ang dokumento, saka tumango. "Approve it. Siguraduhin mong maayos ang coordination with the hospitals. Ayoko ng anumang delay." "Noted, sir," sagot ni Jasmine, walang pagbabago sa tono ng boses. Ngunit bago siya tumalikod, saglit niyang nilingon ang paligid, at sa bahagyang galaw ng kanyang mga mata, parang sinilip niya si Ella sa gilid ng kanyang paningin. Napakabilis lang ng kilos, pero sapat para mapansin ni Ella ang kakaibang kilos ng s
Biglang namula si Ella nang maramdaman ang mainit na pag-atake sa kanyang sensitibong punong tainga. Ang kanyang makinang na mga mata ay napuno ng manipis na hamog, mistulang malinaw na tubig ng isang lawa sa umaga. Galit siyang nagsalita, "Rico, hindi mo talaga inilulugar yang masasama mong balak!"Akala niya talaga, nagbago na ang ugali ng lalaki—na ang tradisyon nilang pagpapalibre ng unang tasa ng milk tea at unang dessert tuwing unang taglamig ng taon ay isang simpleng kasunduan lamang.Ngunit sa bandang huli, may kapalit pala ang lahat.At bakit nga ba siya lang ang dapat magbigay ng regalo kung buong kumpanya naman ang nilibre niya ng pagkain?Binitiwan ni Rico ang kanyang punong tainga. Walang bakas ng kagat, pero may naiwan itong bahagyang basa. "Napakasimple lang naman ng gusto ko, Mrs. Velasquez."Mukhang inosente ang ekspresyon nito, pilit pinipigilan ang sarili na buwagin ang distansya sa pagitan nila. Muli, dahan-dahan niyang ipinaliwanag, tila tinatantiya ang pasensya n
“May pakiramdam ako na si Mrs. Velasquez ang nagbigay nito,” turan ni Trixie, na hindi na mapigilan ang mga pumapasok sa kanyang isipan.Kinakabahan ang mga kamay ni Ella habang umiinom ng milk tea, at halos mabulunan siya ng brulee na dumaan sa kanyang lalamunan.Nabanggit lang niya kanina kay Rico na sa mga ganitong panahon, masarap uminom ng milk tea na may kasabay na cake, pero hindi niya inasahan na magiging mabilis kumilos si Rico.Higit pa rito, ang milk tea at mga dessert ay isinasaalang-alang ang kanyang mga paborito. Kamakailan lang kasi ay naging fan siya ng Matcha, at nahulog na siya ng lubos sa mga pagkain na may Matcha flavor."Posible," sumang-ayon si Clay.Agad na nagtutok ang mga mata ng lahat kay Cedric. Bilang isang taong palaging sumusunod kay Rico, sigurado silang may alam ito sa mga detalye. “Assistant Danceco, may alam ka bang mga inside info?” tanong ni Clay na may halong pangungusap.Bawal sa kumpanya ang pag-uusap tungkol sa pribadong buhay ni President Velas
Hindi pinansin ni Ella ang munting kilos ng lalaking nasa kanyang palad at umiiling na nagsalita, "Lahat sila magaganda, pero wala akong gustong bilhin. Pero 'yung relo doon, ang ganda talaga. Gusto ko sanang bilhin para sa’yo, pero ayaw naman ibenta nung designer." May bahagyang panghihinayang sa kanyang tinig.Saglit na huminto si Rico sa paghagod ng daliri at tinitigan siya, may bahagyang lambing sa kanyang mga mata."Hayaan mo na. Sa susunod, mahal ko, ikaw na lang ang mag-design ng relo para sa akin.”Uminit ang pisngi ni Ella nang matumbok nito ang iniisip niya. Para mapagtakpan ito, pabirong sinaway niya si Rico, "Sino’ng nagsabing gagawan kita? Nananaginip ka na naman."May ideya nga siya, pero hindi niya ipapaalam—baka lumaki pa lalo ang ulo nito."Okay, nananaginip ako," sagot ni Rico, sabay taas ng kilay. "Pero sino 'yung lalaking kausap mo kanina? Mukhang tuwang-tuwa kang kasama siya."Kanina pa niya pinipigilan ang sarili, pero sa huli, hindi rin siya nakatiis. Kitang-kit