Humuni ang malamig na hangin, at ang gabi ng unang bahagi ng Disyembre ay bumagsak nang mas maaga kaysa karaniwan. Sa gitna ng tahimik na kapaligiran, isang marangyang Maybach ang dahan-dahang pumasok sa mababaw na look, habang ang mahinang agos ng fountain ay lumikha ng banayad na tunog sa katahimikan ng paligid.Si Cedric, na nakaupo sa passenger seat, ay sumulyap kay Rico, na nakasandal at nakapikit sa likurang upuan. Mahinahon niyang sinabi, "Nandito na tayo, Mr. Velasquez."Ang ilaw mula sa lampara sa bakuran ay naglalaro ng liwanag at anino, dumaan sa bintana ng sasakyan at nagbigay ng banayad na ningning sa gwapong mukha ng lalaki. Ngunit sa kabila nito, hindi maitago ang bakas ng pagod sa kanyang mga mata.Dahan-dahang iminulat ni Rico ang kanyang mga mata. Sa kabila ng alak na ininom, malinaw pa rin ang kanyang tingin—walang bahid ng kalasingan. Tahimik niyang sinilip ang tanawin sa labas ng bintana.Kinuha niya ang paper bag sa kanyang tabi, kung saan nakasilip ang magaganda
Ang langit ay maliwanag at asul, at ang mga ulap, na mistulang bulak, ay may iba't ibang hugis. Isang maliit na eroplano ang nag-iwan ng tuwid na linya sa malawak na himpapawid.Sa loob ng first-class cabin, hawak ni Ella ang kanyang laptop habang inaayos ang mga data, pagkapasok pa lamang sa eroplano. Bilang isang traveling secretary, kailangan niyang tiyakin na maayos ang lahat ng trabaho bago pa sila lumapag.Samantala, abala rin si Rico, na nakatayo sa tabi niya, sa pagrerepaso ng planong isinumite ng kanilang kumpanya.Matapos maging stable ang eroplano, lumapit ang flight attendant, may propesyonal na ngiti at dala ang menu ng mga inumin."Welcome aboard, Mr. Velasquez. What would you like to drink?" Iginawad ng flight attendant ang menu sa kanya, habang hindi sinasadyang dumaan ang kanyang tingin sa mukha ni Rico.Ang likas na dignidad ng lalaki ay sapat upang makuha ang atensyon ng sinuman.Kinuha ni Rico ang menu at mabilis na binuksan ang ilang pahina bago malamig na nagsali
Hinila ni Ella ang maleta sa isang mabilis na paraan. "Ah—s-salamat po, Mr. Velasquez. Ako na po ang magdadala ng gamit ko. Maayos na po pakiramdam ko."Halatang hindi mahusay si Ella sa pag-arte. Kinakabahang tinapik niya ang kanyang mga paa at muntik nang mabisto ang kanyang sarili. Buti na lang at mabilis siyang nakaisip ng paraan para maayos ang sitwasyon.Sino bang CEO ang magdadala ng maleta at bag ng kanyang sekretarya?Gulong-gulo ang isip ni Rico.Samantala, ang mga tauhan sa reception ng branch sa Japan ay kailangang kumpirmahin ang identidad ng mga kasamang tauhan. Saglit na nag-alinlangan si Manager Kaye bago magsalita. Alam niyang hindi basta-basta ang isang tao para maupo sa posisyon ng isang CEO. Sa isang tingin pa lang, napansin niyang may kakaibang relasyon sina Mr. Velasquez at Secretary Gatchalian.Bukod pa rito, malinaw niyang narinig ang usapan ng dalawa, kaya wala nang dahilan para magpanggap pa sa harap niya.Hindi man niya lubos na alam ang tunay na relasyon ng
"Napaka-landi mo talaga, Rico!" Mariing kinagat ni Ella ang leeg nito, bahagyang napipigilan ang kanyang tinig.Napangiti si Rico, may lambing sa kanyang boses. "I am, but… only to my wife."Sadyang pinahaba ng lalaki ang huling salita, para bang nanunukso.Bahagyang dumampi ang mga ngipin ni Ella sa balat ng leeg nito, waring hindi pa siya kuntento, kaya’t muling kinagat ito. Hindi naman madiin ang kagat, ngunit malakas ang pagdaplis ng malaking kamay sa kanyang puwitan.Namula si Ella sa hiya at agad na binitiwan ang leeg ni Rico.Sa malamlam na balat ng lalaki, naiwan ang bilog na bakas ng kagat—pantay-pantay, may maingat na kurba, at sa gitna’y may bahagyang pamumula na may bakas ng malinaw na laway.Muli na namang bumungad sa kanyang pandinig ang malalim at paos na boses ng lalaki, may halong mapang-akit na ngiti. "Mrs. Velasquez, kapag kinagat mo ulit ako, hindi na kita pagbibigyan."Hindi niya inaasahan na makakagat ito sa kanyang leeg. Matapos ang panandaliang pagkagulat, itin
Bahagyang nag-angat ng ulo si Rico, ang kanyang noo'y may bahagyang kunot, at ang malamig niyang mga mata ay bumagsak sa nakangiting mukha ng babae. Isang bakas ng pagkalito ang dumaan sa kanyang mukha, waring iniisip kung ano nga ba ang pangalan nito.“Sharia?” Malamig ang tinig niya, ngunit hindi matigas—may halong bahagyang pagtataka.Hindi iyon narinig ni Sharia; lubos siyang natangay ng tuwa sa muling pagkikita. Agad na napalitan ng matamis na ngiti ang malamig na ekspresyon ni Rico. “Yes, it's me! Kuya Rico, I didn't expect to see you here now. Akala ko kailangan ko pang bumalik sa Pilipinas para makita ka!”Hindi inaasahan ni Sharia na makikita niya si Rico ngayong gabi, lalo na’t napadaan lang siya rito upang kumain kasama ang kanyang mga kaibigan. Kanina pa niya natanaw ang pamilyar na mukha mula sa malayo, ngunit nag-atubili siyang lumapit upang kumpirmahin kung tama nga ang kanyang nakita.Tumayo si Rico nang mahinahon at hinila ang isang ngiti—banayad ngunit may bahid ng d
"Bastos?" Matalim ang tingin ni Rico habang nagsalita siya sa isang mapanganib na tono.Hindi sinasadyang umurong si Ella at bahagyang iniwas ang tingin, ramdam ang pag-aalalang bumalot sa paligid.Nakita ito ni Rico ngunit hindi siya gumawa ng anumang dagdag na kilos. Sa halip, pinunasan niya ang kanyang bibig, isinuot ang itim niyang windbreaker, at kinuha ang bag at coat na nasa tabi ni Ella."Anong ginagawa mo?" Mabilis na hinawakan ni Ella ang laylayan ng kanyang windbreaker, pilit siyang pinipigilan. Tumingala siya upang tingnan ito.Matangkad si Rico, at bahagya siyang yumuko upang titigan si Ella. Napako ang tingin niya sa bahagyang nakabukang mapulang labi nito—kumikinang at makintab mula sa mantika ng barbecue. Isang tukso na mahirap balewalain."Mukhang nabusog ka na, misis Velasquez. Umuwi na kaya tayo, para mapatunayan natin ‘yang sinasabi mo," mapang-akit na sambit niya habang marahang pinunasan ang labi ni Ella gamit ang isang panyo. Malambot ang kanyang kilos, ngunit p
“Pagsinabi ko sayo baka magalit ka lang.” Nilunok ni Ella ang laway niya, pilit na pinapakalma si Rico.Hindi siya natatakot na may gawin si Rico sa kanya sa pampublikong lugar, ngunit kailangan niyang ayusin ang sitwasyon. May posibilidad na magbago ang lahat kapag nakabalik na sila sa hotel.Maliwanag ang mga ilaw mula sa magkabilang gilid ng pedestrian street, at tinatamaan nito ang mukha ni Rico—kalahating nasa liwanag, kalahating nasa dilim. Hindi mabasa ni Ella ang ekspresyon niya. Pinikit ni Rico ang kanyang mga mata ng saglit, bahagyang ngumiti at sinabing, “I’m not going to be mad, I promise.”Ngunit sa kabila ng kanyang mahinahong tono, may bahagyang panggigigil sa kanyang boses.Tumingin si Ella sa kanilang magkahawak na kamay, saka dahan-dahang itinaas ang isang daliri at kinakabahang sinabi, “Fine! Isa lang naman ang naging boyfriend ko.”Pagkasabi niya nito, naramdaman niyang humigpit ang hawak ni Rico sa kanyang palad sa isang iglap, ngunit mabilis din itong lumuwag."F
Ang purong itim na seda na kamiseta ay maluwang at ganap na natatakpan ang kurbadong katawan ng babae. Ang laylayan nito ay halos natatakpan ang kanyang pangupo, sumasayaw sa may bahagi ng kanyang mga hita. Ang puti at tuwid niyang mga binti ay lalong nakakakita ng mata ng sinumang makakakita.Ang balat niya ay parang porselana, at sa ilalim ng itim na kamiseta, ang puti nito ay kumikislap, nakakakuha ng pansin ng mabagsik na lobo sa loob ng kwarto.Yumuko si Ella upang maghanap ng hair dryer sa drawer. Nang marinig ang ingay, itinaas ni Rico ang kanyang mata, at ang magandang binti ng babae ay tumambad sa kanya. Agad niyang pinagsisihan na hindi niya ito binilhan ng pajama.Akala niya’y nagpapalipas siya ng oras sa kanyang mata, ngunit hindi niya inasahan na pinaparusahan lang niya ang sarili.Mainit na mainit siya at halos mawalan ng ulirat. Tumayo siya, nilapitan si Ella, niyakap ang kanyang napakapayat na beywang, at ginamit ang lakas upang idiin ang kanyang mukha sa kanyang taing
Ang mapusyaw na liwanag ng dapithapon ay naglalaro sa malawak na dalampasigan, hinahalikan ng banayad na alon ang pinong buhangin. Sa malayo, ang dagat ay kumikislap, tila nagsasayaw sa huling silahis ng araw. Malamig ang simoy ng hangin, sapat upang pagaanin ang init ng nagdaang araw.Sa ilalim ng isang malaking canopy na itinayo sa buhanginan, naroon ang pamilya at malalapit na kaibigan nina Rico at Ella. Ang halakhakan ay malayang lumilipad sa hangin habang ang bawat isa ay abala sa kanilang masasayang kwentuhan. Sa gitna ng lahat, si Rico at Ella ay magkatabing nakaupo sa isang malambot na banig, pinagmamasdan si Rielle na masayang naglalaro ng buhangin kasama si Gia.“Mas gumanda ka, Ella,” biro ni Chelsey. “Bagay sa ‘yo ang pagiging misis ni Kuya.”Napatawa si Ella habang umiiling. “Dati pa naman.”“Wow! Confident na talaga siya!” ngising malawako na sagot ni Chelsey. Sa di kalayuan, isang pigura ang dahan-dahang lumapit. Si Nurse Nita, may hawak na wheelchair kung saan nakaupo
Nagkagulo ang lahat nang biglang sumigaw si Rico. "Run!"Sa isang iglap, hinatak niya si Ella habang mahigpit na hawak si Rielle bago kinarga. Nabigla si Anton, ngunit agad niyang kinuha ang baril mula sa baywang niya."Putangina, Rico!" sigaw ni Anton bago nagpaputok.Bumagsak ang isang ilaw sa warehouse nang tamaan ng bala, nagdulot ng bahagyang kadiliman. Napasigaw si Sharia Lee, hindi makapaniwalang nakakalaban sila. "Stop them, Dad! Damn it!"Hinila ni Rico si Ella at Rielle papunta sa isang bakal na estante, ginagamit itong panangga sa sunod-sunod na putok ni Anton. Ramdam niya ang takot ni Ella sa mahigpit nitong kapit sa anak nila, pero wala siyang oras para magdalawang-isip. Kailangan nilang makatakas."Rico, hindi natin sila matatakasan nang ganito!" halos lumuluha nang sabi ni Ella.Napatingin siya kay Rielle, mahigpit na nakayakap sa kanya, umiiyak ngunit pilit na nilalabanan ang takot. Hindi siya pwedeng mabigo ngayon.Mabilis siyang luminga-linga, hinahanap ang pinakamab
Ang mga gulong ng sasakyan ay lumilikha ng matinis na tunog habang mabilis na bumabaybay ang convoy sa makitid at madilim na kalsada patungo sa abandonadong warehouse sa may pier. Ang katahimikan sa loob ng sasakyan ay mas mabigat pa sa bagyong paparating—bawat isa ay may sariling iniisip, pero iisa ang layunin.Mabawi si Rielle.Si Rico, nakaupo sa harapan, mahigpit na nakakapit sa manibela, ramdam ang pagpintig ng kanyang sintido sa tindi ng emosyon. Mula sa gilid ng kanyang paningin, nakita niya ang bahagyang nanginginig na kamay ni Ella. Hindi niya alam kung dahil ito sa takot o sa galit—pero anuman iyon, alam niyang pareho sila ng nararamdaman.“Lahat ng units, standby,” utos niya sa radio, pilit pinapanatili ang boses na matatag. “Walang gagalaw hangga’t hindi ko ibinibigay ang signal.”Sa kabila ng kanyang panlabas na katahimikan, ang loob niya ay isang naglalagablab na bagyo ng galit at takot. Hindi niya matanggap na sa isang iglap, nasa panganib ang pinakamahalagang kayamanan
Ang gabi ay dapat tahimik, pero sa loob ng safe house nina Rico, ang tanging maririnig ay ang mabibigat nilang paghinga at ang tunog ng mabilis na takbo ng sasakyan ni George. Nakatakas sila, pero alam nilang hindi pa tapos ang laban.Habang nakaupo sa likod, mahigpit na niyakap ni Ella si Rico. Nanginginig ang kanyang mga kamay, hindi lang dahil sa kaba kundi sa takot na anumang oras, maaaring bumalik ang panganib.Pero bago pa sila makapag-isip ng susunod na hakbang, biglang tumunog ang cellphone ni Rico. Isang unknown number na naman.Nagkatinginan sila ni Ella bago niya sinagot ang tawag.“Velasquez.”Isang nakakatakot na tawa ang sumagot sa kanya. "You’re really getting on my nerves, Rico."Nanginig ang panga ni Rico. "Who the hell are you?""The last person you should've messed with."Ngunit bago pa siya makasagot, isang pamilyar na tinig ang narinig niya mula sa kabilang linya."D-daddy…"Nanlaki ang mga mata ni Rico. "Rielle?!""Daddy, please help me…" humihikbing sabi ng kany
Sa gabing iyon, nagtipon-tipon sina Rico, Ella, George, at Don Salvador sa isang safe house upang suriin ang impormasyong iniwan ni Jasmine. Nasa harapan nila ang isang laptop, at hawak ni Rico ang maliit na flash drive na iniabot ni Cedric, ang kanyang assistant, na kararating lang.Nanginginig ang kamay ni Cedric habang inaabot ang flash drive. "Sir… si Jasmine… wala na."Napaatras si Ella, nanlalaki ang mga mata. "Ano?!"Napakuyom ng kamao si Rico. "How?"Lunok-lunok ni Cedric ang kaba bago sumagot. "I don't know, her heart just…stopped after she gave me this drive."Natahimik ang buong silid. Kahit alam nilang malubha ang tama ni Jasmine, umaasa pa rin silang makakaligtas ito."Hindi pwedeng masayang ang sakripisyo niya," mahina ngunit matigas na sabi ni Rico.Umupo siya sa harap ng laptop at isinaksak ang USB. Saglit na nag-loading ang screen bago lumabas ang confidential financial documents—mga rekord ng money laundering, illegal transactions, at pangalan ng mga taong sangkot. I
Habang bumabagtas ang sasakyan nila Rico at Ella patungo sa lugar kung saan naghihintay si Mr. Salvador, ramdam nila ang tensyon sa paligid. Tahimik si Rico, malalim ang iniisip, habang si Ella naman ay hindi mapigilan ang kaba. Alam niyang delikado ang sitwasyong pinapasok nila, ngunit mas pinili niyang manatili sa tabi ng kanyang asawa.Pagdating nila sa isang pribadong rest house sa labas ng lungsod, nagbukas agad ang gate, at sinalubong sila ng isang grupo ng mga bodyguard. Agad silang inihatid sa loob, kung saan naghihintay si Mr. Salvador—isang lalaking may awtoridad sa kanyang tindig, ngunit may kakaibang sigla sa kanyang mga mata nang makita si Rico."Rico," malalim ang boses ni Mr. Salvador, ngunit may bahid ng kasiyahan. "Matagal ko nang hinihintay ang araw na ito."Nagpalitan ng tingin sina Rico at Ella bago ito sumagot. "Anong ibig mong sabihin?"Ngumiti si Mr. Salvador at sumandal sa kanyang upuan bago itinuro ang lalaking nakaupo sa tabi niya.Napatigil si Rico nang maki
Habang nakatayo si Rico sa may pinto, pilit na pinapakalma ang kanyang ina, biglang bumukas ang pinto ng kusina. Lumabas si Ella, bitbit ang isang baso ng tubig. Kita sa mukha niya ang pag-aalala habang pinagmamasdan ang dalawa."Mom?" Napahinto siya, nagtatakang nilingon si Rico bago bumaling sa ina nito. "Anong ginagawa niyo rito?"Halos hindi na napansin ni Rache ang pagtawag ni Ella. Agad siyang lumapit at hinawakan ang kamay nito. "Ella... Ano bang nangyayari rito? May problema ba?"Nagkatinginan sina Ella at Rico. Alam niyang hindi niya basta-basta masasabing walang nangyayari, lalo na't dama niya ang tensyon sa paligid."Ma, wala kayong dapat alalahanin," pagsingit ni Rico, subukang ilihis ang usapan. "Wala namang masyadong nangyayari—""Walang nangyayari?" matalim ang tingin ni Rachel sa anak. "Rico, sinong niloloko mo? May mga guwardiya sa bahay, sa eskwelahan ni Rielle, tapos may sasakyan pang nakaparada sa labas na hindi natin alam kung sino ang nasa loob!"Nanlamig ang pak
Pagkapasok nina Ella at Rico sa bahay, tumakbo na si Rielle papunta sa kusina kasama ang kanyang yaya, excited sa cookies na ipinangako ni Ella. Nanatili namang nakatayo ang mag-asawa sa may sala, pareho nilang pinapanood ang anak habang naglalaro at kumakain.Tahimik si Rico, tila may gustong sabihin ngunit hindi alam kung paano sisimulan. Napansin iyon ni Ella, kaya siya na ang bumasag sa katahimikan."Hindi natin pwedeng hayaang madamay si Rielle sa gulong ‘to," mahina niyang sabi, pero may diin sa bawat salita.Napatingin si Rico sa kanya, ang matapang na maskara nitong laging suot ay unti-unting bumagsak. Sa likod ng matapang niyang postura, naroon ang takot—hindi para sa sarili, kundi para sa pamilya niya."Gagawin ko ang lahat para protektahan kayo," mahina ngunit matibay na sagot ni Rico. "Kahit ano, Ella. Kahit ano."Umiling si Ella at lumapit dito. "Hindi lang ikaw ang may responsibilidad sa ‘min, Rico. Ako rin. Hindi kita hahayaang harapin ‘to mag-isa."Napabuntong-hininga
Pagpasok ni Ella sa bahay, bumungad agad sa kanya si Rico na nakaupo sa sala, hawak ang isang basong whiskey. Hindi na siya nagulat na gising pa ito.Dahan-dahang lumapit siya. “Rico…”Lumingon ito sa kanya, kita sa mga mata ang bigat ng pagod. “You’re home late.”Nilapag ni Ella ang bag niya at umupo sa tabi nito. “I met Christ.”Rico exhaled sharply. “I know.”Nagkatinginan sila, ngunit agad ring naiisip ni Ella na sinabi siguro ng kaniyang mga bodyguard kanina. Nagtanong si Ella, "Gaano ka na katagal alam ang lahat ng 'to?"Hindi sumagot si Rico agad. Ininom nito ang natitirang whiskey sa baso bago inilapag iyon sa mesa. “Matagal na. Pero hindi ko masabi sa’yo dahil alam kong mas mahihirapan ka.”Ella clenched her fists. “Rico… alam kong wala kang kasalanan. Pero bakit hindi mo agad sinabi?”Napayuko si Rico, halatang pinipigil ang emosyon. “Dahil hindi mo ako titigilan hangga’t hindi mo sinusubukang ayusin ang gulong ‘to. At hindi kita hahayaang madamay.”Hinawakan ni Ella ang kam