"Ang ibig mong sabihin, inilipat sa secretarial office ni Manager Shin ang asawa ko dahil kasintahan niya si Lani?" Takang tanong ni Rico matapos niyang marinig ang lahat ng impormasyong nakalap ni Cedric. Maging ang insidente ng sampalan noon ay nagawa niyang matutunan."Ganun na nga po, Mr. Velasquez," ang kumpirmasyon ni Cedric.Matapos nito, nanatiling tahimik si Rico habang nakaupo sa kanyang leather office chair. Walang anumang reaksyon ang ipinakita sa kanyang mukha, at dahan-dahang iniikot ang kanyang mga daliri, tila nag-iisip ng masusing hakbang. Makalipas ang ilang sandali ng katahimikan, narinig ni Cedric ang malamig na tugon ni Rico, "Alamin mo ang trabaho ng dalawang ‘yan. Kahit ang pinakamaliit na pagkakamali, hanapin mo. Pati ang mga buyer ni Lani, kilalanin mo sila. Kailangan ko silang turuan ng leksyon.""Walang lugar para sa kompanya ko ang mga katulad nilang maduming magtrabaho." Itinaas ni Rico ang kanyang malamlam na mata at matalim na tumitig kay Cedric. Ang mal
Noong nakaraang linggo, nasa ibang bansa si Rachel para sa isang business conference nang mabalitaan niyang nagkaroon ng biglaang kasal ang anak niyang si Rico. Nagulat siya, hindi lamang sa balita kundi pati na rin sa kawalan ng impormasyon tungkol dito. Tinawagan niya si Rico, ngunit sa halip na magpaliwanag, tila ba walang pakialam ang anak at ni hindi man lang binanggit ang pangalan ng babae, lalo pa ang anumang detalye tungkol sa kasal.Nagmamadali siyang bumalik sa Pilipinas, puno ng tanong at galit. Pagdating niya, ang unang sumalubong sa kaniya ay ang kanyang ina, si Gina, na nagbalita kung sino ang babaeng napangasawa ni Rico. Paano niya matatanggap ang isang manugang na walang maipagmamalaking pinanggalingan? Siya, na buong buhay inalagaan ang reputasyon ng kanilang pamilya, ay ngayo'y haharap sa kahihiyan. Isang sekretarya? Isang babae mula sa simpleng buhay?Hindi niya kailangang alamin pa ang buong kwento; para kay Rachel, malinaw ang lahat. Isang tipikal na kwento ito ng
"Hindi naman ako makikipag-divorce sa'yo. Gusto ko lang mapasaya ang mama mo."May bahid ng lambing sa kanyang boses, at ang mga mata niya'y puno ng pagsusumamo, na parang humihiling na patawarin siya."Totoo ba?" sagot ni Rico, ang manipis na labi'y bahagyang naka-arko, at ang malalim niyang mga mata'y kumikislap ng emosyon habang nakatitig kay Ella. "Eh, ako? Hindi ako masaya ngayon. Kaya subukan mo rin akong pasayahin."Bahagyang bumukas ang bibig ni Ella, at nanlaki ang kanyang mga mata, parang may bagong mundo siyang natuklasan. Si Mr. Velasquez, na kilala niyang seryoso at malamig, ngayon ay naglalambing sa kanya?Sa ilalim ng nakakabigat na tingin ni Rico, hindi makapagsalita si Ella. Para bang ang bawat salitang lumabas mula kay Rico ay may bigat na siya lang ang makakaintindi.Sa huli, tanong ni Ella, "Ano bang gusto mo?""Bahala ka nang alamin, asawa ko," sagot ni Rico, sinadya niyang bigyang-diin ang salitang "asawa." Ang malalim niyang boses ay parang musika, at ang mga sa
Napatigil si Rico sa pag-scroll sa kanyang telepono. Hindi niya inasahan ang biglaang pag-anyaya ni Ella.Napatingin siya kay Ella, nagtatanong ang mga mata. “Mas maganda kasi ang horror movies kapag may kasama,” dagdag ni Ella, medyo nag-aalangan.Bahagya siyang umubo, pilit na itinatago ang kaba. Sa totoo lang, mahilig siyang manood ng horror movies kahit na matatakutin siya. Dati, ang matalik niyang kaibigan—na ngayon ay nasa ibang bansa na—ang madalas niyang kasama sa ganitong aktibidad. Simula nang umalis ang kaibigan, hindi na siya gaanong nakapanood dahil wala siyang makasama. Kaya ngayong may pagkakataon, hindi na niya palalampasin pa.Napangiti si Rico, tila alam na niya ang nasa isip ni Ella. Ang pilit nitong lohika ay halatang-halata, pero sa halip na kontrahin, pinili niyang magtago ng ngiti. Ayaw na rin niyang pahabain ang pag-aasaran nila kanina.“Sige, maghahanda lang ako ng prutas,” sagot niya, kaswal na tumayo at nagtungo sa kusina.Binuksan niya ang refrigerator, at
Sinipa ni Rico ang pinto ng kwarto ni Ella. Madilim sa loob, tanging ang malamig na sinag ng buwan ang nagbibigay-liwanag, tumatagos mula sa malalaking bintana at bumabagsak sa makikinis na tiles ng sahig. Tahimik ang paligid, at ang bawat hakbang ni Rico ay tila mas naririnig sa gitna ng katahimikan.Agad niyang natagpuan ang kama ni Ella. Yumuko siya at dahan-dahang inihiga ang babae sa ibabaw ng malambot na kumot.Lumubog si Ella sa kama, ang mukha niya ay bahagyang naliliman ng liwanag mula sa buwan. Nakatayo si Rico sa gilid, ang likod nito ay nasa direksyon ng bintana. Ang anyo niya ay hindi maaninag nang malinaw—isang anino lamang na nakatingin sa kanya."Rico… anong balak mo?" tanong ni Ella, pilit na hinahawakan ang kumot at humihila nito papalapit sa kanyang katawan. Ang boses niya ay may halong kaba at pagtataka.Hindi sumagot si Rico. Sa halip, yumuko siya nang bahagya, itinutukod ang mga kamay sa magkabilang gilid ni Ella. Ang presensya niya ay tila bumalot sa babae, wala
"Hindi naman yata tama na may suot akong ganito dito sa opisina," sabi ni Ella habang tinuturo ang itim na velvet box. Puno ng kaba ang kanyang mga mata, ngunit pilit niyang pinanatili ang kalmado sa kanyang boses.Kung magsusuot sila ng wedding rings sa opisina, para na rin nilang sinigaw sa lahat na kasal na sila. Hindi niya gusto ang ideyang iyon—masyado pang komplikado para sa kanya.Tahimik na pinindot ni Rico ang takip ng kahon gamit ang dulo ng kanyang daliri, saka tumingin kay Ella na tila nagtataka. Bahagyang nag-angat ng kilay ang lalaki, ngunit ang pagtataka sa kanyang mga mata ay mabilis napalitan ng isang lihim na liwanag."Bakit naman?" tanong ni Rico, ang boses ay mababa ngunit puno ng kumpiyansa. "I think there's nothing wrong with that."Habang sinasabi ito, unti-unting lumapit si Rico. Ang bawat hakbang niya ay parang nagdadala ng mas malalim na tensyon sa pagitan nila. Si Ella naman, hindi napigilan ang umatras hanggang sa sumandal ang likod niya sa malamig na salam
Habang bumabagsak ang gabi, unti-unting nilalamon ng dilim ang huling bakas ng araw. Ang mga poste ng ilaw ay nagningning, binabalot ang mahabang kalsada sa malamlam na liwanag. Sa ilalim nito, tuloy-tuloy ang paggalaw ng mga sasakyan, bawat isa’y bahagi ng magulong ritmo ng trapiko sa oras ng rush hour. Si Ella, na kanina pa nakatungo sa telepono, ay napatingala at sinundan ng tingin ang tanawin sa labas ng bintana. Unti-unti nang lumalayo ang sasakyan mula sa gitna ng lungsod, patungo sa mas tahimik na bahagi ng suburb. Ramdam niya ang kakaibang katahimikan sa unahang landas. “Mga ilang minuto pa ba?” tanong niya, bahagyang pinisil ang hawakan ng pinto habang pinagmamasdan ang paligid. "Mga dalawampung minuto pa," sagot ni Rico, hindi iniaalis ang tingin sa mahabang pila ng sasakyan sa unahan. Hawak niya ang manibela gamit ang isang kamay, ang kabila’y nakapahinga malapit sa kambyo. Napansin ni Ella ang kakaibang kislap na dumaan sa kanyang paningin. Nang tingnan niya nang ma
Nang marinig ang mga salitang iyon, lahat ng naroroon ay tila natigilan. Halos magtalbugan ang kanilang mga mata sa pagkagulat—lalo na si Rachel. Hindi niya inakala na ang anak niyang ipinagmamalaki ay bababa ng ganito para habulin ang isang babaeng itinuturing niyang tuso. Bahagyang nanginig ang mga daliri ni Ella sa kaba. Hirap siyang itago ang kanyang nararamdaman—kita sa kanyang mukha ang bahagyang paninigas ng panga at pag-igting ng mga mata. "Love at first sight?" tanong niya sa sarili habang pinipigilan ang pag-ikot ng kanyang utak. Ang kakayahan ni Rico na magsinungaling nang napakanatural ay lubos na ikinagulat ni Ella. Napabuntong-hininga siya. Kung pumasok lang siguro si Rico sa showbiz, baka may hawak na siyang award ngayon. Sa taglay niyang mukha, tindig, at talento sa pag-arte, sayang talaga na hindi niya nakuha ang titulong "Best Actor." "Sa tingin ko, natukso ka lang, Kuya. Ang ganda-ganda naman kasi ni Ate Ella!" sabat ni Chelsey na may halong pang-aasar. Kita ang
Ang mapusyaw na liwanag ng dapithapon ay naglalaro sa malawak na dalampasigan, hinahalikan ng banayad na alon ang pinong buhangin. Sa malayo, ang dagat ay kumikislap, tila nagsasayaw sa huling silahis ng araw. Malamig ang simoy ng hangin, sapat upang pagaanin ang init ng nagdaang araw.Sa ilalim ng isang malaking canopy na itinayo sa buhanginan, naroon ang pamilya at malalapit na kaibigan nina Rico at Ella. Ang halakhakan ay malayang lumilipad sa hangin habang ang bawat isa ay abala sa kanilang masasayang kwentuhan. Sa gitna ng lahat, si Rico at Ella ay magkatabing nakaupo sa isang malambot na banig, pinagmamasdan si Rielle na masayang naglalaro ng buhangin kasama si Gia.“Mas gumanda ka, Ella,” biro ni Chelsey. “Bagay sa ‘yo ang pagiging misis ni Kuya.”Napatawa si Ella habang umiiling. “Dati pa naman.”“Wow! Confident na talaga siya!” ngising malawako na sagot ni Chelsey. Sa di kalayuan, isang pigura ang dahan-dahang lumapit. Si Nurse Nita, may hawak na wheelchair kung saan nakaupo
Nagkagulo ang lahat nang biglang sumigaw si Rico. "Run!"Sa isang iglap, hinatak niya si Ella habang mahigpit na hawak si Rielle bago kinarga. Nabigla si Anton, ngunit agad niyang kinuha ang baril mula sa baywang niya."Putangina, Rico!" sigaw ni Anton bago nagpaputok.Bumagsak ang isang ilaw sa warehouse nang tamaan ng bala, nagdulot ng bahagyang kadiliman. Napasigaw si Sharia Lee, hindi makapaniwalang nakakalaban sila. "Stop them, Dad! Damn it!"Hinila ni Rico si Ella at Rielle papunta sa isang bakal na estante, ginagamit itong panangga sa sunod-sunod na putok ni Anton. Ramdam niya ang takot ni Ella sa mahigpit nitong kapit sa anak nila, pero wala siyang oras para magdalawang-isip. Kailangan nilang makatakas."Rico, hindi natin sila matatakasan nang ganito!" halos lumuluha nang sabi ni Ella.Napatingin siya kay Rielle, mahigpit na nakayakap sa kanya, umiiyak ngunit pilit na nilalabanan ang takot. Hindi siya pwedeng mabigo ngayon.Mabilis siyang luminga-linga, hinahanap ang pinakamab
Ang mga gulong ng sasakyan ay lumilikha ng matinis na tunog habang mabilis na bumabaybay ang convoy sa makitid at madilim na kalsada patungo sa abandonadong warehouse sa may pier. Ang katahimikan sa loob ng sasakyan ay mas mabigat pa sa bagyong paparating—bawat isa ay may sariling iniisip, pero iisa ang layunin.Mabawi si Rielle.Si Rico, nakaupo sa harapan, mahigpit na nakakapit sa manibela, ramdam ang pagpintig ng kanyang sintido sa tindi ng emosyon. Mula sa gilid ng kanyang paningin, nakita niya ang bahagyang nanginginig na kamay ni Ella. Hindi niya alam kung dahil ito sa takot o sa galit—pero anuman iyon, alam niyang pareho sila ng nararamdaman.“Lahat ng units, standby,” utos niya sa radio, pilit pinapanatili ang boses na matatag. “Walang gagalaw hangga’t hindi ko ibinibigay ang signal.”Sa kabila ng kanyang panlabas na katahimikan, ang loob niya ay isang naglalagablab na bagyo ng galit at takot. Hindi niya matanggap na sa isang iglap, nasa panganib ang pinakamahalagang kayamanan
Ang gabi ay dapat tahimik, pero sa loob ng safe house nina Rico, ang tanging maririnig ay ang mabibigat nilang paghinga at ang tunog ng mabilis na takbo ng sasakyan ni George. Nakatakas sila, pero alam nilang hindi pa tapos ang laban.Habang nakaupo sa likod, mahigpit na niyakap ni Ella si Rico. Nanginginig ang kanyang mga kamay, hindi lang dahil sa kaba kundi sa takot na anumang oras, maaaring bumalik ang panganib.Pero bago pa sila makapag-isip ng susunod na hakbang, biglang tumunog ang cellphone ni Rico. Isang unknown number na naman.Nagkatinginan sila ni Ella bago niya sinagot ang tawag.“Velasquez.”Isang nakakatakot na tawa ang sumagot sa kanya. "You’re really getting on my nerves, Rico."Nanginig ang panga ni Rico. "Who the hell are you?""The last person you should've messed with."Ngunit bago pa siya makasagot, isang pamilyar na tinig ang narinig niya mula sa kabilang linya."D-daddy…"Nanlaki ang mga mata ni Rico. "Rielle?!""Daddy, please help me…" humihikbing sabi ng kany
Sa gabing iyon, nagtipon-tipon sina Rico, Ella, George, at Don Salvador sa isang safe house upang suriin ang impormasyong iniwan ni Jasmine. Nasa harapan nila ang isang laptop, at hawak ni Rico ang maliit na flash drive na iniabot ni Cedric, ang kanyang assistant, na kararating lang.Nanginginig ang kamay ni Cedric habang inaabot ang flash drive. "Sir… si Jasmine… wala na."Napaatras si Ella, nanlalaki ang mga mata. "Ano?!"Napakuyom ng kamao si Rico. "How?"Lunok-lunok ni Cedric ang kaba bago sumagot. "I don't know, her heart just…stopped after she gave me this drive."Natahimik ang buong silid. Kahit alam nilang malubha ang tama ni Jasmine, umaasa pa rin silang makakaligtas ito."Hindi pwedeng masayang ang sakripisyo niya," mahina ngunit matigas na sabi ni Rico.Umupo siya sa harap ng laptop at isinaksak ang USB. Saglit na nag-loading ang screen bago lumabas ang confidential financial documents—mga rekord ng money laundering, illegal transactions, at pangalan ng mga taong sangkot. I
Habang bumabagtas ang sasakyan nila Rico at Ella patungo sa lugar kung saan naghihintay si Mr. Salvador, ramdam nila ang tensyon sa paligid. Tahimik si Rico, malalim ang iniisip, habang si Ella naman ay hindi mapigilan ang kaba. Alam niyang delikado ang sitwasyong pinapasok nila, ngunit mas pinili niyang manatili sa tabi ng kanyang asawa.Pagdating nila sa isang pribadong rest house sa labas ng lungsod, nagbukas agad ang gate, at sinalubong sila ng isang grupo ng mga bodyguard. Agad silang inihatid sa loob, kung saan naghihintay si Mr. Salvador—isang lalaking may awtoridad sa kanyang tindig, ngunit may kakaibang sigla sa kanyang mga mata nang makita si Rico."Rico," malalim ang boses ni Mr. Salvador, ngunit may bahid ng kasiyahan. "Matagal ko nang hinihintay ang araw na ito."Nagpalitan ng tingin sina Rico at Ella bago ito sumagot. "Anong ibig mong sabihin?"Ngumiti si Mr. Salvador at sumandal sa kanyang upuan bago itinuro ang lalaking nakaupo sa tabi niya.Napatigil si Rico nang maki
Habang nakatayo si Rico sa may pinto, pilit na pinapakalma ang kanyang ina, biglang bumukas ang pinto ng kusina. Lumabas si Ella, bitbit ang isang baso ng tubig. Kita sa mukha niya ang pag-aalala habang pinagmamasdan ang dalawa."Mom?" Napahinto siya, nagtatakang nilingon si Rico bago bumaling sa ina nito. "Anong ginagawa niyo rito?"Halos hindi na napansin ni Rache ang pagtawag ni Ella. Agad siyang lumapit at hinawakan ang kamay nito. "Ella... Ano bang nangyayari rito? May problema ba?"Nagkatinginan sina Ella at Rico. Alam niyang hindi niya basta-basta masasabing walang nangyayari, lalo na't dama niya ang tensyon sa paligid."Ma, wala kayong dapat alalahanin," pagsingit ni Rico, subukang ilihis ang usapan. "Wala namang masyadong nangyayari—""Walang nangyayari?" matalim ang tingin ni Rachel sa anak. "Rico, sinong niloloko mo? May mga guwardiya sa bahay, sa eskwelahan ni Rielle, tapos may sasakyan pang nakaparada sa labas na hindi natin alam kung sino ang nasa loob!"Nanlamig ang pak
Pagkapasok nina Ella at Rico sa bahay, tumakbo na si Rielle papunta sa kusina kasama ang kanyang yaya, excited sa cookies na ipinangako ni Ella. Nanatili namang nakatayo ang mag-asawa sa may sala, pareho nilang pinapanood ang anak habang naglalaro at kumakain.Tahimik si Rico, tila may gustong sabihin ngunit hindi alam kung paano sisimulan. Napansin iyon ni Ella, kaya siya na ang bumasag sa katahimikan."Hindi natin pwedeng hayaang madamay si Rielle sa gulong ‘to," mahina niyang sabi, pero may diin sa bawat salita.Napatingin si Rico sa kanya, ang matapang na maskara nitong laging suot ay unti-unting bumagsak. Sa likod ng matapang niyang postura, naroon ang takot—hindi para sa sarili, kundi para sa pamilya niya."Gagawin ko ang lahat para protektahan kayo," mahina ngunit matibay na sagot ni Rico. "Kahit ano, Ella. Kahit ano."Umiling si Ella at lumapit dito. "Hindi lang ikaw ang may responsibilidad sa ‘min, Rico. Ako rin. Hindi kita hahayaang harapin ‘to mag-isa."Napabuntong-hininga
Pagpasok ni Ella sa bahay, bumungad agad sa kanya si Rico na nakaupo sa sala, hawak ang isang basong whiskey. Hindi na siya nagulat na gising pa ito.Dahan-dahang lumapit siya. “Rico…”Lumingon ito sa kanya, kita sa mga mata ang bigat ng pagod. “You’re home late.”Nilapag ni Ella ang bag niya at umupo sa tabi nito. “I met Christ.”Rico exhaled sharply. “I know.”Nagkatinginan sila, ngunit agad ring naiisip ni Ella na sinabi siguro ng kaniyang mga bodyguard kanina. Nagtanong si Ella, "Gaano ka na katagal alam ang lahat ng 'to?"Hindi sumagot si Rico agad. Ininom nito ang natitirang whiskey sa baso bago inilapag iyon sa mesa. “Matagal na. Pero hindi ko masabi sa’yo dahil alam kong mas mahihirapan ka.”Ella clenched her fists. “Rico… alam kong wala kang kasalanan. Pero bakit hindi mo agad sinabi?”Napayuko si Rico, halatang pinipigil ang emosyon. “Dahil hindi mo ako titigilan hangga’t hindi mo sinusubukang ayusin ang gulong ‘to. At hindi kita hahayaang madamay.”Hinawakan ni Ella ang kam