Simula 1.1

Tomorrow will be my wedding day, hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. Kinakabahan ako dahil wala pa sa plano ko ang pagpapakasal kay James, ilang taon naman na rin kaming magkasintahan pero marami pa akong gustong gawin sa buhay ko. Gusto ko pang matupad ang lahat ng mga pangarap ko.

Nandito ako ngayon sa kwarto ni James hinihintay ko siyang makauwi pero anong oras na ay wala pa rin siya. Kung hindi lang papalugi ang kompanya namin ay baka hindi mapadali ang kasal namin. Nakiusap sa akin ang mga magulang ko na magpakasal na para tulungan na kami ng pamilya ni James, hindi ko naman sila matiis dahil mahal na mahal ko sila.

Napalingon na lang ako sa pintuan ng marinig ko ang mga ingay, mabilis akong naghanap ng pagtataguan ko at nakita ko naman ang cabinet ni James kaya mabilis akong pumasok sa loob dun. Nag-iwan lang ako ng kaunting awang para makita ko kung sinong kasama niya. Mula rito ay kita ko ang malawak niyang kama.

“Ano ba James, nakikiliti ako.”malanding saad ng isang babae, pamilyar sa akin ang boses pero hindi niya magagawa sa akin ito. Mas nilakihan ko pa ang awang ng cabinet para mas makita ko sila. Napatakip na lamang ako sa bibig ko ng makita ko ang mga kababuyan nilang dalawa. Hindi ko iniisip na magagawa sa akin ito ni Ate Ava, malapit kami ni Ate Ava sa isa’t-isa. Bakit sa dami ng pwedeng gumawa sa akin ng bagay na ito ay ang ate ko pa?

Akala ko nasa kaniya na ang lahat, akala ko siya na ang prince charming ko pero nagkamali pala ako. Maraming naiinggit sa akin dahil siya ang boyfriend at mapapangasawa ko pero isa pala siyang gago, isa siyang malaking gago.

“Bukas na ang kasal niyo ni Tiffany, paano naman na ako?” maarteng saad ni Ate, hindi ko alam sa malaanghel na mukha ni Ate ay nakatago ang kaniyang kati.

“Huwag kang mag-alala, kay Tiffany man ako ikakasal sayo pa rin ako uuwi.”

“Ano ba, nakikiliti ako,” hilaw akong natawa sa pinag-uusapan nilang dalawa. Gagawin niyo pa akong tanga pagkatapos ng kasal? Ako ang magiging asawa pero ako ang gagawin nilang kabit? Mga hayup kayo, pagbabayaran niyo ang lahat ng ginawa niyo sa akin. Lahat ng pangloloko niyong dalawa! Kinuha ko ang cell phone ko at nirecord ko ang kababuyang ginagawa nila. Gusto ko silang sugurin, gusto kong sampalin at sabunutan si Ate pero pinigilan ko. Hindi ako gaganti sa ganitong paraan, hintayin niyo ang gagawin ko sa inyo. Hintayin niyo lang.

Nang marating na nila ang rurok ng kanilang kaligayahan ay mabilis silang nakatulog, kinuha ko namang pagkakataong iyun para lumabas ng kwarto niya at ng bahay nila. Umuwi na ako sa bahay at dumiretso na ako sa kwarto. Pinunasan ko ang lahat ng mga luhang lumandas sa pisngi ko. Hindi ko sasayangin ang mga luha ko sa isang lalaking gago at manloloko. Hindi nila deserve ang luha ko.

Kinuha ko ang USB na gagamitin namin bukas para sa kasal, dinelete ko lahat ng mga videos naming dalawa ni James na ginawa noong pictorial namin. Kaya pala hindi man lang ako nakaramdam ng excitement sa araw ng kasal namin dahil ito pala ang mangyayari, ito pala ang gagawin niya sa akin. Akala ko masyado na siyang perpekto, na hindi niya ako lolokohin, na hihintayin niya ang araw ng kasal namin bago namin gawin ang bagay na iyun. Hindi ko akalain na hindi niya kayang maghintay.

KINABUKASAN

Tanghali na pero nakahiga pa rin ako sa kama ko, alas diyes ang simula ng kasal.

“Tiffany anak, ano ba tanghali na parang hindi araw ng kasal mo ah. Bumangon ka na diyan at kumain para maayusan ka na.” rinig kong sigaw ng Mommy ko sa pintuan.

“Ako na pong bahala sa kaniya Tita,” rinig ko ang boses ni James, mabilis naman akong bumangon sa higaan ko. Ayaw kong makasama siya dito sa kwarto ko ng mag-isa pagkatapos kung ano-anong mga kalokohan ang sasabihin sa akin.

“I’m awake, no need.” Walang emosyon kong saad saka tuluyang lumabas ng kwarto ko at nagtungong kusina. Inasikaso naman ng mga maid namin ang kakainin ko, hindi ko pinansin si James na sumunod pala sa akin.

“Bakit naman ganiyan ang itsura mo? hindi ka ba excited sa kasal natin?” gusto kong isupalpal sa bunganga niya ang bacon na kinakain ko. Sinong tangang excited na ikakasal sa isang gago? Magpakasal ka mag-isa mo. Mabuti na lamang pala ay nahuli ko na kayo bago pa man nangyari ang kasal nating dalawa. “Hon tell me, is there something wrong? May bumabagabag ba sayo?” malambing pa niyang tanong sa akin, sinamaan ko siya ng tingin. Gusto ko siyang murahin pero ayaw kong masira ang plano ko ngayong araw.

“Bakit ka ba nandito? Hindi ba at bawal ng magkita ang bride at groom? Magkita na lang tayo mamaya.” Usal ko saka ko isinubo ang huli kong pagkain saka siya tinalikuran. Umakyat naman na ako sa kwarto ko at naligo. Hintayin niyo lang ako James at Ate, hindi  lang ako mananahimik sa isang sulok lang.

Bumaba na rin ako ng kwarto ko, naabutan ko naman ang make-up artist na mag-aayos sa akin. Naupo na lamang ako sa malaking salamin at sinimulan naman na nila ang paglalagay sa akin ng kung ano-anong kolorete.

Pagkalipas ng maraming oras ay natapos din kami, inaayos naman na nila ang gown ko. Napansin ko naman ang kapatid kong pababa na rin ng hagdan at nakasuot na rin. Kung titingnan mo para rin siyang bride sa suot niya, gusto mang-agaw atensyon? Tsss. Sa pagkakaalam ko ay isa lamang simpleng dress ang isusuot niya bilang bride’s maid ko pero bakit parang nakawedding gown na rin siya sa suot niya?

“Iyan ba talaga ang isusuot mo? hindi ba baka naman pagkamalan kang bride at ako ang maid mo?” mapang-asar kong tanong sa kaniya pero para siyang inosenteng tumawa lang.

“Ikaw naman Tiff, masyado mo akong binobola. Paanong mapagkakamalan akong bride e mas mahaba ang gown mo? bakit ba ganiyan ang itsura mo? hindi ka ba excited?”

“Hindi ko alam, baka kinakabahan lang.”

“Huwag kang kabahan, dapat nga mas maging masaya ka pa dahil ang swerte mo sa pangangasawa mo.”

“Swere nga ba Ate?”

“Oo naman, ang gwapo gwapo kaya ni James. Napabilis lang ang kasal niyo dahil sa mga magulang natin.” alam ko namang hindi ka naging masaya sa planong ito ng mga magulang natin dahil plano mo pang agawin siya sa akin para kayong dalawa ang ikasal. Anyway wala naman na akong pakialam.

Dumating na ang oras, nandito na ako ngayon sa garden kung saan gaganapin ang kasal naming dalawa. Binigay ko na rin sa kanila yung USB.

Humugot muna ako ng malalim na hininga. Nang sumenyas na ang organizer na pumasok na ako ay sumunod na ako. Walang emosyon ang mukha ko, lahat ng tao ay nakatingin sa akin. Ang iba ay naiiyak pa maging ang mga magulang ko. Akala mo talaga ay magiging masayang seremonya ang araw na ito.

Tiningnan ko si James na nakangiti sa akin habang kunwari ay umiiyak pa. May paiyak-iyak ka pang nalalaman akala mo isa kang mabuting lalaki, akala mo wala sa pagmumukha niya ang magiging manloloko. Sinalubong niya naman na ako at sabay kaming humarap sa pari na siyang magkakasal sa amin. Nakaplay pa rin ang mga pictures naming dalawa ni James sa malaking screen sa harap, tiningnan ko iyun ng magsimula ng makarinig ng mga ungol.