THIRD PERSON POV
“I want you to find that woman as soon as possible.” Seryosong utos ni Samuel sa kaniyang mga tauhan. Hindi maalis sa isip niya ang dalaga tila ba nadissapoint pa ito ng makita niya ang limang libo na pera sa side table kung saan sila nagpalipas ng gabi ni Tiffany. Hindi niya matanggap na pagkatapos ng masayang gabi nila ay iniwan na lang siya nito ng wala man lang paalam at nag-iwan pa ng pera na tila ba binayaran kung anong nangyari sa kanila. “You can’t escape from me woman, a five thousand pesos? Seriously?” hindi niya makapaniwalang saad habang napapangisi, tila ba mayroon ang dalaga na hindi maalis sa kaniyang isipan.Bagsak ang balikat niya ng makita niyang wala na siyang katabi nang magising siya.“Excuse me Sir, your mom is here.” Agaw atensyong saad ng kaniyang tauhan. Tumango na lamang si Samuel at hinintay ang pagpasok ng kaniyang ina.“FiHindi niya na napigilan ang luhang lumandas sa kaniyang mukha, gulat pa rin siya hanggang ngayon dahil sa ginawang pagsampal ng kaniyang ina sa kaniya. Noong bata pa siya ay halos ayaw siyang ipakagat sa lamok, sa tuwing nadadapa siya at nagkakasugat ay dinadala agad siya sa hospital para ipagamot, minsan ay kahit hindi naman malala ay ipinapaconfine siya.Mabilis siyang tumakbo papapalabas ng kanilang bahay at sumakay sa kaniyang kotse, hindi niya matanggap na ang pamilyang inaasahan niya ay sila pa ang tatalikod sa kaniya. Umaasa siyang muli siyang tatanggapin ng pamilya o papansinin, wala siyang ginawang kasalanan pero parang siya pa itong nagkamali, nang dahil lang sa pera ay nagkakaganun ang kaniyang pamilya. Malabo ang kaniyang paningin habang nagdadrive ng kaniyang kotse, tanging hikbi na lamang niya ang maririnig niya sa loob ng kaniyang kotse.Kahit na kulay pula ang kulay ng traffic light ay mabilis pa rin ang patakbo niya, wala na siyang pakialam
“What do you think?” muling napayuko si Tiffany dahil hindi niya alam na ang lalaking nasa harapan niya ngayon ay ang lalaking nakasama niya sa isang hotel. Naramdaman niya ang pang-iinit ng kaniyang mukha dahil sa kahihiyan.“Alam kong isang malaking pagkakamali ang nangyari sa ating nung gabing yun. Pasensya ka na hindi ko kasi alam ang ginagawa ko.” nahihiya pa rin niyang aniya. Tila ba bumagsak ang balikat ni Samuel dahil sa narinig, na isang pagkakamali lamang ang lahat. Hindi niya na lamang pinansin iyun at seryosong kinausap si Tiffany.“I can help you with your problems young lady but in one condition.” Sinalubong ni Tiffany ang mga tingin ni Samuel. “You can tell me if what do you want to do so I can help you.”“Sino ka ba para tulungan ako? ni hindi mo ako kilala para alukan ng tulong mo. Who are you?” kunot noong tanong ni Tiffany. Napahilot naman panandalian sa noo si Samue
TIFFANY POVNaglalakad-lakad pa rin ako sa loob ng mansion niya. Mag-isa niya lang dito pero ganito kalaki ang tinutuluyan niya. Ang mga mayayaman nga talaga, mahilig gumastos ng malalaking pera. Nagtungo ako ng sala at kinuha ang remote ng napakalaki niyang tv. Kung susukatin mo ito ay parang hindi na sila magkakalayo ng nasa sinehan. Nakakapanuod pa ba iyun ng palabas kung ganun siya kabusy na tao? Inilipat ko na lamang ang chanel hanggang sa napahinto ako sa isang drama kung saan sinampal ng isang babae ang isa pang babae. Hindi ko alam kung sino ang bida sa kanilang dalawa.“Kaibigan kita pero ito ang gagawin mo sa akin? Pinagkatiwalaan kita Nicole pero inahas mo pa ang boyfriend ko! akala mo kung sino ka pang concern sa tuwing nag-aaway kaming dalawa pero ikaw pala ang nasa likod ng lahat!!” napangisi ako sa palabas, wala kaming pinagkaiba. Mapa-palabas man o mapa-totoong buhay ay nagkalat ang ahas, akala ko sa gubat lang s
Nandito ako ngayon sa garden at mag-isa. Pumasok sa kompanya niya si Samuel, ilang araw na akong nananatili dito sa bahay niya at halos araw-araw ko ring tinitingnan ang cell phone ko at naghihintay ako kung tatawagan ba ako ng pamilya ko o kung kakamustahin at tatanungin kung nasaan na ba ako pero hanggang ngayon ay wala pa rin. Maging ang social media ko ay napakatahimik. Ang pangyayari sa kasal namin ni James ay hindi man lang naibalita sa mga media. Iba talaga ang nagagawa ng pera para mapatahimik lang ang lahat. Hanggang ngayon umaasa pa rin akong maaalala ako ng pamilya ko, pero kahit ano yatang titig ang gawin ko sa cell phone ko ay hindi nila ako tatawagan at tatanungin kung bakit hindi pa rin ako umuuwi.Napabuntong hininga na lang ako, ganun nila kadali kalimutan ang lahat para lang sa pera. Handa silang isakripisyo ang mga anak nila para lang sa pera.Bukas na ang kasal nila Ate Ava o dapat ko pa nga ba siyang tawaging Ate sa lahat ng nagawa niya
Pumasok kaming dalawa sa elevator at pinindot niya naman na ang floor na pupuntahan naming dalawa. Hindi na lang ako nagsalita, magsasalita lang naman siguro siya kapag may sasabihin siya sa akin. Nang makalabas kami ng elevator ay iginiya kami ng isang staff sa isang kwarto. Nang makapasok kami ay inilibot ko ang paningin ko, isa siyang restaurant pero walang katao tao maliban sa mga staff. Ano ba talagang plano niya? bakit wala man lang ibang customer sa restaurant na ito maliban sa aming dalawa.Nang makaupo na kami ay tiningnan ko si Samuel, hindi ko na kayang manahimik na lamang lalo na at kasama ako sa mga plano niya pero hindi niya naman ako kinakausap.“What is this? Bakit wala man lang katao tao rito maliban sa ating dalawa at sa mga staff?” kunot noo kong tanong sa kaniya.“Don’t worry, wala namang makakakita sa atin dito bukod sa kanila. Sinabi ko naman sayong sisimulan natin ang plano pagtapos ng kasal ng fia
Una kaming pumasok sa isang boutique habang ang mga body guard niya naman ay nasa labas. Naupo siya sa sofa at hinayaan naman akong namili ng mga damit. Ang dami kong gustong bilhin pero nahihiya naman ako lalo na at siya raw ang magbabayad. Pwede naman siguro akong kumuha ng mga gusto ko tapos ako na lang magbabayad lahat, tama ganun na lang ang gagawin ko.“What do you want ma’am? marami po kaming bagong dating na mga damit. Kung gusto niyo po sumunod kayo sa akin para makita niyo.” Saad sa akin ng isang sales lady, sumunod naman ako sa kaniya at ipinakita sa akin ang lahat ng mga bagong dating.Halos lahat gusto kong bilhin dahil ang gaganda, kukuha na lang ako tapos ako na lang magbabayad ng mga idinagdag ko. Itinuro ko naman na lahat ng mga gusto ko. Nang matapos ako ay kinuha naman na ng mga sales lady ang lahat ng mga nakuha ko. May gusto pa akong puntahan lalo na sa mga bags.Tumayo naman na si Samuel saka lumapit sa akin at
***Nang magising ako ay kinuha ko ang cellphone ko pero nanlaki na lamang ang mga mata ko ng sabog ng notification ang phone ko! maging ang tawag sa cellphone ko ay umabot ng 99+ ganun na rin sa text messages ko. Binuksan ko ang accounts ko sa facebook at pati iyun ay sabog ng notifications, anong nangyayari?Unang bukas ko pa lang ng facebook ko ay lumitaw na agad sa newsfeed ko ang picture naming dalawa ni Samuel sa mall. Simula sa makapasok kami ng mall at sa lahat ng pinasukan namin! Sa loob ng tatlong oras ay umabot sa 2M shares at 1.5M reacts samantalang ang comment ay sabog na sabog. Ganun kabig deal ang pagkakaroon niya ng girlfriend! Halos mahilo ako sa mga sinasabi nila.“My God! Who’s that girl? Ang swerte swerte niya.”“Anong panggayuma kaya ang gamit niya?” what the fuck! Anong panggagayuma? Nagbabasa ako ng mga nasa comment section at halos puro ang swerte niya ang nababasa ko. May mga lalaki ri
“Let’s talk Tiffany, I’m sorry. Please come home.” Basa ko sa text message ng Daddy ko. As expected ito ang gagawin nila, kunwaring makikiusap pero iba ang habol sa akin. Sino nga ba naman ang tatanggi kapag ang mapapangasawa mo ay ang isang pinakamayaman at sikat na CEO sa bansa. Napahiga na lamang ako sa kama, sa pera iikot ang mga tao. Kapag may pera ka, kapag may kailangan sila saka ka lang maaalala, saka ka lang magiging kabilang sa pamilya.I’m glad dahil natuloy ang kasal nila. Nilingon ko na lamang ang cell phone kong nagbeep. Binuksan ko na lamang iyun.“What is this Tiffany? The richest CEO in the city? Are you kidding me? you’re a gold digger pagkatapos mo kay James ay kay Samuel naman. Malandi kang babae ka.” ang sakit sa tenga ng boses ni Ava, nagsend lang naman siya sa akin ng voice message niya. Ako pa talaga ang naging malandi niyan? Hindi ko na kasalanan kung pareho naming kailangan ang isa&rs
“Para saan ba talaga ang kwintas na yan Samuel?” panggugulo sa akin ni Noah. Ilang gabi ko na itong pinagpupuyatan at gusto ko ako mismo ang nagdesign ng kwintas na ‘to. Alam kong ang alam ni Tiffany ay marami akong ginagawa sa kompanya, ginagabi ako dahil pagkatapos ng trabaho ko ay ito naman ang ginagawa ko. Gusto kong maperfect ang design na ‘to. “Alam mo nagdududa na talaga ako sayo pare eh, pinakasalan mo ba si Tiffany dahil mahal mo siya o dahil lang talaga sa mana?” “Shut up.” “Masyado ka diyang seryoso, pre bagong kasal ka pero nandito ka sa opisina mo gabing gabi tapos yung asawa mo naghihintay sayo, kung naghihintay nga ba.” Napatigil na lang ako sa ginagawa ko dahil sa bwisit na bubwit na ‘to. “Joke lang, di ka naman mabiro.” “Get out, “Biro lang, sige na mananahimik na ako rito sa gilid.” “I said get out!” inis ko ng saad sa kaniya. Wala na siyang ginawa kundi ang bwisitin ako sa tuwing ito na ang ginagawa ko. Kakamot kamot naman siya sa ulong lumabas. Damn you Noah. G
Tahimik naman naming tinahak ang daan patungo sa kaniya. Gusto ko rin siyang makausap muna bago si Ava. Lahat naman kami nagkakamali, nakakagawa ng hindi tama. Nakakapag-isip ng hindi maayos, mapupuno ng galit ang puso mo at ang galit mo ay walang magandang patutunguhan, ang paghihiganti na akala mo ay makakapagbigay sayo ng satisfaction pero mali pala dahil hindi ka kayang pasayahin ng paghihiganti mo. Hayaan mong batas ang gumawa at tadhana na ang bahala.Ang mga akusasyon ni Ava na mali, masyado niya lang kasing napapansin ang mga taong nasa paligid niya. Hindi niya lang nararamdaman ang pagpapahalaga sa kaniya ng ibang tao dahil mas sinisilip niya ang iba.Mabilis naming tinahak ang daan papunta kay Ava matapos namin sa kaniya. Lumabas na rin ako sa kotse ng makarating kami, panay din ang yuko ng mga pulis na nakakasalubong ko.“Dadalawin ko sana si Ava Bautista.” Saad ko sa front desk. Pumasok naman na ako sa silid kung saan pw
Isang linggo na rin ang lumipas simula noong mangyari ang araw na yun. Noong mga nakaraang araw ay ramdam mo pa ang takot sa mga anak ko, halos hindi sila makatulog at makakain ng maayos. Mas pinili rin nilang manatili na lang sa loob ng bahay kaya medyo nahirapan talaga kaming kausapin sila pero ngayon okay naman na. Nakakatawa at nakakapaglaro na uli sila ng maayos at walang iniisip. “Daddy look out!” sigaw pa ni Daniel ng muntik tamaan ng bola ang Daddy niya. Mabilis namang nasalo ni Samuel ang bolang dapat ay tatama sa kaniya. Wala akong narinig kundi ang tawanan nilang mag-aama. “Mommy, ayaw mo po sumali?” “Kayo na lang muna baby, mas nag-eenjoy si Mommy na panoorin kayong naglalaro.” Sagot ko kay Sammy, nilingon naman ako ni Samuel at ngumiti kaya ngumiti na lang din ako. Masasabi kong kompleto na ang pamilya namin, wala ng ibang iniisip kundi ang kasiyahan ng bawat isa. “Bakit ang daya naman? Bakit kayo magkakampi?” rinig ko pan
“Pakiusap Samuel, makinig ka na lang.” “Pero Tiffany,” “Just listen to her, isipin mo ang mga anak natin. Hindi dapat nila ito nararanasan.” Nilingon ko naman siya at ipinakita ko sa kaniyang okay lang, magiging okay lang ang lahat. Wala naman na siyang nagawa at umatras na saka nakihalobilo sa mga taong nasa gilid. Nilingon ko naman si Ava. “Pakawalan mo na ang mga anak ko, ako lang naman ang kailangan mo at hindi sila. Nakikiusap ako sayo bilang ina, pakiusap Ava huwag mo namang iparanas sa mga bata ang ganitong klaseng pangyayari. Parang awa mo na.” “Oh sige, papayag ako. Meet your parents in paradise.” Anas niya saka itinutok sa akin ng mabuti ang hawak niyang baril. Lumandas sa pisngi ko ang maiinit na likido, nilingon ko si Samuel na nag-aalalang nakatingin sa akin. Ang mga anak ko ang mahalaga sa akin sa mga oras na ito, hindi dapat ‘to nangyayari dahil alam kong tatatak sa isip nila ang lahat. Naipikit ko na lamang
Dahil sa pag-uusap naming dalawa kahapon ay nakaramdam ako ng kaunting ginhawa. May ngiti akong pumasok ngayon sa kompanya niya at nababati ko na pabalik ang mga empleyado niyang bumabati sa akin. Ngayon na rin namin itutuloy ang naudlot na photoshoot namin kahapon. “Sigurado ka ng itutuloy natin ang photo shoot?” “Oo naman, ang tagal na nito saka medyo okay na ako oh.” Ipinakita ko pa sa kaniya ang ngiti kong hindi pilit kaya natawa na lang siya. “Okay, let’s go.” Anas niya kaya sabay na kaming nagtungo kung saan gaganapin ang photoshoot. Inayusan naman na ako ng make up artist saka ko isinuot ang damit na gagamitin ko. Alam kong magiging maayos din ang lahat, tiwala lang. “Okay ready!” muling sigaw ng photographer kaya umayos na ako saka ako ngumiti sa camera. “Good, nice one!” pagpupuri niya, inayos ko naman na ang performance ko ngayong araw dahil hindi na pwedeng macancel pa ito. Alam ko rin namang marami pang gagawin ang mga
Tumayo naman na ako at nilibot ang bahay na ‘to. Nakasunod lang naman si Nanay Belen habang kwenekwento niya ang tungkol sa mga magulang ko. Pumasok din kaming dalawa sa kwarto niya at ibinigay sa akin ang isang photo album, kinuha ko naman iyun at binuklat. Hindi ko mapigilang hindi mapangiti habang lumalandas ang mga luha ko. Nahaplos ko na lamang ang imahe ng mga magulang ko habang masayang nakatingin sa akin. Base sa nakikita ko ay galing talaga ako sa masaya at mapagmahal na pamilya, ipinagkait lang sa akin ng mga Santos ang bagay na yun.Nakita ko rin ang picture naming dalawa ni Ava ng magkasama at ganun na rin ng mga magulang niya. Magiging matalik sana tayong magkaibigan kapag nagkataon, kapag hindi lang nangyari ang lahat ng ito.“Alam po ba ni Ava ang tungkol sa ginawa ng mga magulang niya?”“Hindi niya alam ang tungkol sa bagay na yun, nalaman niya lang na hindi kayo tunay na magkapatid ay noong bago
“Okay ready!” sigaw ng photographer ng maiset na nila ang lahat. Tumayo naman na ako sa gitna at sinubukan kong ituon dun ang atensyon ko pero parang hindi ko magawa. “Ms. Tiffany, may problema po ba?” umiling naman ako sa photographer saka sinubukan uling ngumiti sa camera pero naibaba na lang niya ang paningin niya sa camera. “Nakangiti ka pero hindi ang yung mga mata, magpahinga na po muna tayo dahil alam ko namang kagagaling niyo lang sa hospital.” “No its’s okay, wala pa tayong nasisimulan tapos pahinga agad?” “Okay lang po Ms. Tiffany hindi rin naman po tayo makakapagsimula kapag ganiyan pa rin ang itsura niyo.” Anas niya, napabuntong hininga na lang ako. Hindi ko lang talaga maituon yung atensyon ko sa shoot. Naupo naman na muna ako sa couch at uminom ng tubig, hindi ko naman na nilingon kung sino ba ang umupo sa tabi ko. Nakakailang buntong hininga na ako, inaalala ko pa rin sila Mommy at Daddy, naging magulang ko rin naman sil
“Naku Ma’am kami na po rito, magpahinga na lang po muna kayo ron. Kalalabas niyo lang po ng hospital eh.” Pagtatanggi niya naman. “Just listen to her Tiff, magpahinga ka na muna.” Singit naman ni Samuel na bagong pasok ng kusina. “Pero nababagot na ako, pakiramdam ko tuloy hindi na nagana iba kong kalamnan dahil sa tagal kong nakatulog at nakahiga sa hospital.” “Sinabi naman ng Doctor na huwag mong bibiglain ang sarili mo diba? Ano bang gusto mo magtrabaho pagkatapos ay manatili nanaman sa hospital? You choose.” Napabuntong hininga na lang ako, ang galing talaga magpapili. Wala naman na akong nagawa ng hawakan niya ang kamay ko at naglakad kami papasok ng kwarto niya. “Ano bang gagawin natin dito?” “Sinabi ko naman sayong magpahinga ka na muna.” “Pero pwede naman sa pool o sa garden na lang ako, huwag lang sa kwarto.” Pinaupo niya naman ako sa kama niya habang nakatayo siya sa harapan ko kaya tiningala ko siya.
Mabilis namang lumipas ang mga araw. Masaya akong makakalabas na rin ako ng hospital, hindi naman nagmukhang hospital yung room ko dahil feeling ko nasa bahay lang ako. Pinadala naman na lahat ni Samuel ang mga gamit namin sa mga body guard niya kanina kaya wala kaming dala dala ngayong naglalakad palabas ng hospital. “Diretso na ba tayo sa bahay?” “Oo naman, saan mo pa ba balak pumunta? Namimiss ko na ang mga bata kaya sila muna ang pupuntahan ko.” “Baka gusto mo lang kasing pumunta muna sa condo mo.” “Dun na muna tayo sa mga bata. Gusto ko na silang makita.” Saad ko, hindi naman na umimik pa si Samuel. Marami na siyang nabiling mga pasalubong sa mga bata dahil iniutos niya na ito sa mga tauhan niya. Halos tatlong linggo ko silang hindi nakita kaya alam kong katulad ko ay nalulungkot din sila. Halos hindi ako makapaghintay bumaba ng buksan na ng mga security guard niya ang gate. Nang maiparada na rin ni Samuel ang sasakyan