Chapter Six

HINDI KO maiwasan ang kabahan sa tuwing hinahatid ko ang pagkain niya. Sa pinto pa lang kasi ramdam ko na ang malamig niyang awra. Pero kailangan kong gawin ito. Kailangan kong panindigan ang naging desisyon ko. Kung hindi ko ito gagawin, baka magalit siya sa akin.

Kumatok ako ng tatlong beses bago ko pinihit ang seradura upang mabuksan ko ang pinto ng kwarto niya. Agad na yumakap sa katawan ko ang lamig ng aircon. Isang mangkok ng adobong manok, kanin at isang baso ng tubig kasama ang kanyang gamot ang nakalagay sa tray na dala dala ko.

Hapunan na sa mga oras na ito. Hindi pa ako nakakain dahil kailangan ko siyang unahin. Nakabukas ang tv, nakasara ang makapal na kurtina, habang prente siyang nakaupo sa gitna ng kanyang kama.

Napalunok ako ng ilang beses ng dumako sa akin ang tingin niya.

"G-good evening. Oras na ng hapunan." Deretso ang lakad ko palapit sa bed side table niya. Kinuha ko ang bed table bago inilipat ang mga pagkain sa bed table. Nang matapos ay agad kong inilagay sa harapan niya ang bed table.

"Kung may kailangan ka tawagin mo lang ako." Pinilit kong ngumiti. "Aalis na ako."

Tumalikod ako at nagsimula ng humakbang patungo sa pinto pero ng hawakan ko ang seradura ng pinto ay saka lang siya nagsalita.

"Who cook this?" Malamig ang boses niya ng itanong iyon sa akin. Nang lingunin ko siya'y nakatitig na siya sa mangkok na may lamang adobo.

Ako.

Gusto kong sabihin na ako pero baka isipin niyang may balak akong lasunin siya.

"Si Ate Fe." Maikli kong sagot.

Isang tango lang ang itinugon niya sa akin bago siya nagsimulang kumain. Nakatutok ang atensiyon niya sa pagkain kaya naman lumabas na ako ng silid niya.

Pagbalik ko sa kusina nandoon na si Sir T at Connor pati na si Ate Fe. Nagsimula na silang kumain. Napansin ko ang pustora ni sir T. Ngayon yata sila babalik ng Pinas.

"Sigurado ka bang okay ka lang dito?" Salubong na tanong ni Sir Terrence. Umupo ako sa bakanteng upuan sa tabi ni ate Fe.

"Ayos lang ako sir. Huwag po kayong mag alala."

"Kung may problema, tawagan mo ako agad Eliz."

"Makakaasa ka sir."

Matapos ang hapunan muli akong bumalik sa silid ni Giovanni. Kagay ng ginawa ko kanina kumatok ako ng tatlong beses bago ko binuksan ang pinto. Tapos na siyang kumain ng abutan ko. Nainom na rin niya ang kanyang gamot.

Lumapit ako sa kanya at kinuha ang bed table saka itinabi.

"Ang sabi ni Ate Fe, kailangan mo daw mapalitan ng damit bago ka magpahinga. O-okay la—"

"It's your job so go on." He coldly said. Hindi na lamang ako nagsalita pa. Inilipat ko sa tray ang pinagkainan ni Giovanni. Inayos ko ang wheelchair at iniharap sa higaan niya.

Inalalayan ko siyang makaupo ng maauos sa wheelchair. Nang makita kong komportable na siya ay agad kong tinulak ang wheelchair papasok sa banyo. May upuan sa gitna ng bathub, may balde at tabo.

Muli ko siyang inalalayan para makalipat sa upuan na nasa bath tub, isa isa kong hinubad ang damit at pajama niya. Iniwan ko lang ang suot niyang boxer short.

Binuksan ko ang gripo, dinama ko ang temperatura nito, ng makontento ako ay saka ko siya unti unting binasa upang hindi siya mabigla. Para akong nagpapaligo ng bata sa ginagawa ko. Siya at nagsabon sa katawan niya, siya rin ang naglagay ng shampoo. Ako tagaligo niya ng tubig. Nang matapos ay agad akong kumuha ng tuwalya at pinunasan sya.

Ganoon lang ang ginagawa ko. Pareho kaming tahimik. Ayukong magsimula ng paksa dahil baka magalit siya.

Medyo nahirapan ako sa pagtapis ng tuwalya sa kanya dahil nakaupo siya. Kailangan niya kasing hubarin ang boxers shorts niya.

"Sa tingin mo makakalakad pa ba ako?" Natigil ako sa pagbaba ng boxer shorts niya.

"Kung gugustuhin mo magagawa mo." Itinuloy kong tanggalin ang boxer saka ko inilagay sa labahan. "Hindi mo naman kailangan magmadali. Unti untiin mo nalang. Sumunod ka sa ipinapayo ng doctor sa'yo." Inalalayan ko siyang makatayo. Inilagay ko ang isa niyang braso sa balikat ko bago ko siya pinalipat sa wheelchair niya.

"Ikaw, magtatagal ka ba rito?"

"Depende."

"What do you mean?"

"Depende sa kung paano mo ako tatratuhin."

Nagsalubong ang aming tingin. Huminga ako ng malalim bago ko itinulak ang wheelchair palabas nitong banyo.

"You can stay longer, just don't seduce me."

Umarko ang kilay ko dahil sa sinabi niya. "Bakit naman kita aakitin?"

"Because I'm rich."

Natawa ako sa sinabi niya. "Sorry Mr. Salazar. Kahit mahirap ako hindi naman ako ganoong klase ng babae."

Isa isa kong isinuot sa kanya ang mga damit niya. Including the boxer shorts. Nang maisuot ko sa kanya ang pajama niya ay saka ko lang inalis ang tuwalyang nakatakip.

"Ang sabi ni ate Fe. Sa susunod na linggo na magsisimula ang therapy mo. Baka gusto mong lumabas bukas para maarawan ka."

He shrugged his shoulder.

"Yeah, maybe."

Nginitian ko siya. Hindi ko na maramdaman ang pagiging dominante niya. Kahit papa'no naman nabawasan dahil sa naging usapan namin.

"Magpahinga ka na." Tinulungan ko siyang humiga ng maayos. Itinakip ang kumot sa kalahati ng katawan niya.

Pinatay ko na rin ang tv, at inayos sa pagkakasara ang kurtina. I turned on the lampshade beside his bed. Kinuha ko ang tray, saka ako nagpaalam.

"Good night sir."

"Goodnight."

Pinatay ko ang ilaw ng silid niya bago ako lumabas ng kwarto. Para akong sira, ngingitingiti akong bumaba ng hagdanan. Tinungo ko ang kusina at naabutan doon si Ate Fe na naghuhugas ng pinggan.

"Kumusta si Gio?"

"Ayos naman po, nag usap kami kanina habang pinapaliguan ko siya."

"Mabuti kung ganoon, mapili si Gio sa babae. Hindi 'yun basta basta kumakausap ng babae. Dahil selosa ang girlfriend nun. Pero ngayon na wala na sila, ewan ko. Pero mabuti naman at kinausap ka niya."

Nginitian ako ni Ate Fe.

"Sana nga po magtuloy tuloy na. Pwede ko po ba siyang ilabas bukas? Diyan lang po sa hardin?"

"Mas mabuti iyon. Magpahinga ka na Eliz."

"Good night po ate Fe."

"Good night din sa'yo."

KINABUKASAN maaga akong nagising. Agad akong naligo at nagbihis ng pambahay lang. Matapos kong gawin ang morning routine ko ay agad akong lumabas ng sariling kwarto at tinungo ang kusina.

Nakahanda na sa tray ang pagkain para kay Giovanni. Nagluluto naman ng sinabgag si Ate Fe ng abutan ko.

"Good morning po." Masaya kong bati sa kanya.

"Good morning din sa'yo, Eliz. Ihatid mo na 'yan sa silid niya."

Tumango ako kay ate Fe saka ko kinuha ang tray. Tinungo ko ang kwarto ni Giovanni.

Tatlong beses na katok saka ko binuksan ang pinto. Sumisilip na ang liwanag sa bintana ng kwarto ni Giovanni. Inilapag ko ang tray sa lamesa na katabi ng kanyang kama saka ako lumapit sa binana, binuksan ko ito ng kaunti para tuluyan na makapasok ang pang umagang liwanag.

"Rise and shine, Mr. Salazar. Good morning!" Bati ko. Pinatay ko ang lampshade.

Kita ko ang paggalaw niya kaya alam kong gising na siya.

"Oras na ng agahan." Masaya kong ani.

Pinilit ni Giovanni na makaupo ng maayos. Kinuha ko ang isa niyang unan saka inilagay sa likod niya para kumportable siya.

"Ang aga pa."

"Alas syete na po ng umaga. Oras na ng agahan at gamot."

Inayos ko ang bed table niya, inilagay ko doon ang pinggan na may lamang fried rice, isang baso ng juice at isa pang pinggan na may laman na bacon at itlog.

"Kumain ka muna, tapos uminom ka ng gamot. Babalikan kita after ko kumain ng breakfast."

"Hindi ka pa kumain?" Kunot noo niyang tanong. Eventually, parang natutuwa ako sa ipinapakita niya ngayon.

Unlike noong una ko siyang tinulungan noong makita ko siyang nakasalampak sa sahig at nahihirapan.

"Pagbaba ko kakain na ako. Kailangan muna kitang unahin." Nginitian ko si Giovanni. Kita ko ang gulat sa mukha niya. "Lalabas na ako. Babalikan kita mamaya." Hindi ko na siya hinintay na makapagsalita pa. Lumabas na ako ng kwarto niya at dumeretso na sa kusina.

-