Nobela ni viscountress

Chapter TwelveTuloy tuloy siyang pumasok at agad na tumabi sa akin. Wala siyang imik. Ni ang tingnan ako sa mga mata ay di niya ginawa. He was holding a small bottle of ointment."Tumalikod ka." Biglaan niyang utos dahilan para mapapitlag ako.Lumunok pa ako ng ilang beses."A-anong gagawin mo?""Tss.." he looks so annoyed. "Just turn around."Wala sa sariling tumalikod ako, agad niyang itinaas ng bahagya ang pang itaas kong suot. Maya maya naramdaman ko ang tila malamig na bagay na siyang dumampi sa parte kung saan nangingitim kong likuran.Naramdaman ko ang pagdampi ng daliri niya sa pasa kong likuran, pagkatapos ay pumapaikot ikot na para bang may ikinakalat siya sa parteng iyon."Use this cream for the bruise." He offered the bottle. Agad kong binasa ang nakasukat doon pero bigo akong intindihin dahil nakasulat ito sa German words."That's an effective oinment for bruises, malamig sa balat kaya epektibo."Ibinaba niya ang manggas ng damit ko saka tumayo.Sandali kaming nagkatitig

Para akong sira ulo na nakahiga sa sahig matabi ang dustpan, walis saka pamunas sa shelf. Para akong tanga na nakatingala sa kisami ng library. It's already seven in the evening pero nandito pa rin ako sa loob. Natapos ko naman na ang paglilinis at sa buong araw na paglilinis ko, parang hinigop ng shelf buong lakas ko. Now, I need to return all rhe books. Pweo dahil hindi ko na matandaan ang puwesro ng mga ito. I filed them according to it's color. Pinagsama ko ang magkakapareho ng kulay. Inuna ko ang pinaka nasa itaas bahagi. Isa isa kong isinalansan lahat kaso nga lang. Dahil sa bigat ng mga libro, hindi ako komportable sa naging posisyon ko. Ang bibigat ng mga libro at nagdadala ako ng lima hanggabg anim na libro para lang mapabilis ako. Nang muli akong makababa at muling kumuha ng libro, umakyat sa hagdanan doon nagsimulang umuga ang hagdanan na gawa sa kahoy. Panay na rin ang tunog nito dahil sa kalumaan. Nang iapak ko ang aking paa paitaas, doon bumigay ang kasunod na kahoy

Nagmimistula siyang magnanakaw dah sa ginagawa niya. Kung hindi ko siya naabutan baka kung ano pa ang maisipan niya. Bakit ba hindi niya ginagamit ang telepono niya sa kwarto niya na nakakonekta dito sa kwarto ko. Pwede niya naman akong gisingin. Hinintay ko siyang matapos sa pagkain, pero ng maihatid ko siya sa kwarto niya kagabi akala ko makakatulog na ulit ako pero hindi pala. Hinintay ko pa siyang maunang matulog pero ang ending ako ang nakatulog imbes na siya. Paggising ko may kumot ng nakatabing sa katawan ko. Medyo sumasakit na rin ang leeg ko dahil sa naging posisyon ko sa pang isahang sofa kung saan ako nakatulog. Mabuti nalang at maaga akong nagising. Mas nauna akong magising kesa sa kanya. Agad kong tiniklop ang kumot. Marahil sa ganitong oras ay naghahanda na ng agahan si Ate Fe para sa kanya. Kailangan ko itong dalhin agad rito sa kwarto niya para paggising niya kakain at iinom na lamang siya ng gamot. Tahimik akong lumabas ng silid niya. Sa kusina ako tumungo at hin

NAKATITIG AKO SA KANYA habang hinihintay kong dugtungan pa ang sasabihin niya. Kita ko ang pag aalinlangan sa mga mata niya. "She cheated on me, took some of my money, and run away. Ganoon din ang nangyari sa ibang mga babaeng naging girlfriend ko. So, ayun nawalan ako ng tiwala sa mga babae." Kaya naman pala. He was betrayed by his girlfriend. Hindi ako makapaniwalang may mga ganoong klase ng tao. "So iniisip mo na gagawin ko ang ginawa nila sa'yo?" "I'm a nerd. I used my brain to earn money. And I suceed they took advantage of me." He sight. He did not answer my question. He shifts the topic. "So? Hindi mo ba alam na hindi lahat ng babae pera ang habol sa'yo?" Hindi siya nakasagot sa naging tanong ko. "You can't blame me." Bumuntong hininga ako. May pinagmumulan ang galit niya, pero bakit sa akin niya isasaboy lahat ng galit niya? "Look, hindi ako kagaya ng ibang babae na pera ang habol sa'yo. Wala din akong balak na nakawan ka kasi hindi ako pinalaking ganyan ng nanay ko."

AKO PARIN ang naghahatid ng pagkain niya sa kanyang silid. Ilalapag ko lang ang pagkain sa bed table at ihaharap sa kanya tapos walang imik akong lalabas ng kwarto niya. Ganoon ang ginawa ko sa mga nakalipas na araw. Hindi na rin ako nagtangka pang magluto dahil baka masayang lang ang pagkain. Papasok ako ng kwarto niya pagkalipas ng trenta minuto para kunin ang mga pinagkainan niya. Madilim ang silid niya. Hindi pa gaanong naghilom ang sugat sa paa ko kaya paika ika akong maglakad. Nililinis ko ang buong bahay, naghuhugas ng plato, naglalaba ng mga bedsheet pero hindi ko na ginalaw pa ang mga labahin niyang damit. Hinahayaan ko na lang na si Ate Fe ang maglaba ng mga 'yun. Kapag hindi oras ng pagkain niya inaabala ko ang sarili sa ibang gawaing bahay. Nanatili lamang si Giovanni sa loob ng silid niya. Iyong pagpunta niya sa laundry area ang huli niyang paglabas. Hindi na iyon nasundan pa. "Eliz," tawag ni Ate Fe sa akin. Nasa salas ako't pinupunasan ang mga furniture. "Pwede mo b

MASYADO AKONG umasa na baka magiging okay lang ang lahat matapos niya akong kausapin kahapon. Akala ko, simula na iyon ng magandang simula naming dalawa but I was wrong. Hindi ko maiwasan ang mapayuko habang nakatingin sa tumaob na bed table, nakakalat ang pagkain sa sahig, basag ang mga plato at baso. "I only eat, Fe's cook. Not yours!" He exclaimed. I made extra effort to cook something for him. Pero nang sabihin ko sa kanya na ako ang nagluto matapos kong ilapag sa harapan niya ang mga pagkain ay agad niya itong tinabig. "P-pero.." hindi ko magawang ituloy ang sasabihin ko. "I don't know you, what if you put poison on it?" "W-walang lason 'yan!" Bulalas ko. "Bakit naman kita lalasunin?" He rolled his eyes on me. "You can't fool me. Kilala ko ang mga gaya mo!" Napalunok ako ng ilang beses. Hindi na lamang ako sumagot. Una kong pinulot ang bed table, inilagay ko naman sa tray ang mga natapon na kanin at ulam. Isa isa kong pinulot ang mga naglalakihang bubug at hinuli ang mali