July 29, 2024 (MONDAY at 12:05PM) Nais ko lang pong magpasalamat sa lahat ng sumuporta sa novel na 'to. Humihingi po ako ng paumanhin kung hindi ako makakapag-publish ng two or more chapters per day. Nagkasakit po ako at kailangan ko pong magpahinga. Wealth is health daw po kasi. At maraming salamat sa mga nagbigay ng gems. 💎🫰
Knight's POV Pinagmasdan ko ang mala-anghel na mukha ni Anabelle habang mahimbing itong natutulog. Ang kanyang mukha ay payapa, parang wala man lang dalang pasanin. Pero alam ko na hindi totoo iyon. Ang mga mata ni Anabelle ay nagkukuwento ng isang malalim na sakit, isang sakit na nagmumula sa isang nakalimutan na alaala. Ang bilis kong kumalma sa tuwing nakikita ko lang siya lalo na ngayon at patung-patong ang mga problemang kinakaharap ko. Wala akong ideya, na isinangla pala ni Mommy ang kompanyang iniwan ng Lolo ko sa amin sa mga magulang ni Zeus sampung taon na ang nakakaraan. Akala ko maayos lang ang lahat kasi ayaw niya akong tumulong sa pagpapatakbo ng kompanya dahil wala raw akong alam. Sa edad na bente anyos, itinayo ko ang sariling negosyo ko upang patunayan kay Mommy, na kaya kong i-handle ang kompanya ni Lolo. Ginamit ko ang perang iniwan ni Lolo sa akin at ang perang naipon ko sa pagmomodelo. At sa tulong ng mga kaibigan ko, naipatayo ko ang pangarap kong negosyo - ang
Simula nang nabasa at narinig ni Anabelle ang iniwang liham ni Raheel para sa kaniya biglang lumamig ang pakikitungo niya sa akin. Palagi niya rin akong iniiwasan sa tuwing susubokan ko siyang kausapin. Parang pinipiga ang puso ko sa tuwing makikita kong sinusuot niya ang smartwatch ng kaibigan ko. Nang nagising siya pagkatapos ng operasyon, binigyan ko siya ng kwentas na nabili ko sa auction nang pumunta akong Paris. Sinusuot niya ito araw-araw, pero hindi ko na ulit ito nakitang ginagamit niya. "Hindi ako tutuloy sa Thailand, Brent," sabi ko sa aking manager sa pagmomodelo. Humugot ako ng malalim na paghinga bago nagpatuloy sa pagsasalita. "Hihinto na ako sa pagmomodelo. Kailangan kong mag-focus sa kompanya ni Lolo at sa kompanya ko." "Ano? Ngayon ka pa talaga susuko kung kailan in-demand ka na sa buong mundo?" hindi makapaniwalang tanong ni Brent. Siya ang dahilan kaya nakapag-ipon ako ng malaking pera sa panahong naghihirap pa ako sa buhay. Sa murang edad kasi naging independe
Abot langit ang sayang nararamdaman ko nang bigyan ako ni Anabelle ng pagkakataong magkaroon ng lugar sa puso niya. Gusto niyang buksan muli ang puso niya. Hindi rin ako makapaniwalang nag-propose si Raheel kay Andrea ulit. Hindi niya man lang sinabi sa akin ang tungkol sa desisyon niya. Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay ni Anabelle habang naglalakad kami palabas ng airport. Mas pinili kong manatili sa tabi niya kesa unahin ang career ko bilang isang international model. Hindi ko sasayangin ang pagkataong ibinigay niya para sa akin. Kung ano man ang mga pagkukulang ni Raheel, sana mapunan ko lahat iyon. "I love you," bulong ko at hinalikan ang kamay niya. "Daddy, let's buy some ice cream," sabi ni TJ. Tumango ako at ngumiti. Hindi ko rin aakalaing tanggap ako ni TJ, na maging bagong Daddy niya. Tatlong linggo pa lang ang nakalipas, pero pakiramdam ko matagal ko na silang pagmamay-ari. *** "This is so big!" komento ni TJ pagpasok namin sa loob ng condo ko. "Be careful, Theo," s
"This is not the solution to get revenge on him, Knight," Logan said, sitting down abruptly on the swivel chair in my room."Raheel and Andrea are engaged again, Logan. Andrea and TJ saw the news—""He's doing it because Hailey was sick," putol ni Logan sa sasabihin ko. "Palabas lang ang lahat ni Raheel, pero ang totoo wala siyang balak pakasalan si Andrea at alam mo 'yan, Knight!" "Palabas? Naisip niya ba ang nararamdaman ng mag-ina? I've been calling him almost everyday, pero hindi niya sinasagot ang tawag ko! May problema ba? Bakit wala man lang akong balita sa kaniya?" "May inaasikaso kaming dalawa, Knight. Huwag mong sinasamantala ang panahon dahil lang wala si Raheel at hindi siya nakabalik agad!" Tumayo si Logan at humakbang papalapit sa akin, para siyang sasabog sa galit. "Kamamatay lang ng Lolo niya at nag-a-adjust pa siya!" Umiling-iling ako. "Hindi niyo kasi naiintindihan ang sitwasyon, Logan. Sinasaktan niya ang mag-ina niya. Hindi sila isang bagay na parang isinangla s
Paggising ko kinabukasan ay wala na si Anabelle sa tabi ko. Umahon ako sa kama nang nakitang nakabukas ang laptop ko. Nakahinga ako ng maluwag nang nakitang naka-lock ito. Naligo muna ako bago nagpasyang lumabas ng kwarto. Naabutan ko silang dalawa ni Evara, na kumakain ng almusal. "Good morning," nakangiting bati ni Anabelle sa akin. "Good morning, Dad!" masayang bati naman ni TJ at naglakad ito papalapit sa akin. Binuhat ko si TJ at hinalikan ang magkabilang pisngi niya. "Ang bangu-bango naman ng anak ko." Habang kumakain, hindi ko mapigilang pagmasdan silang dalawa lalung-lalo na sa kamay ni Anabelle. Hindi ako nananaginip. Totoong tinanggap niya ang proposal ko. She's my fiancé now. Hinawakan ko ang kamay niya at hinalikan ang singsing sa daliri niya. Lumawad ang ngiti ko nang bigla niyang pinagsiklop ang mga kamay namin. "Ang saya-saya mo ngayon," sabi niya at maingat na binitawan ang kubyertos. "Well, I can't believe that we're engaged," saad ko at bumaling kay TJ, nakatin
Raheel's POV "Hayop ka, Knight!" sigaw ko at kinuwelyohan siya. "Ang kapal ng mukha mong agawin sila sa akin!" "Raheel, ano ba? Nandito si Hailey. Kalalabas niya lang ng hospital!" saway ni Andrea. Hinawakan ni Knight ang kamay ko at marahas akong itinulak ng malakas. Pumagitna sina Logan at Andrea sa aming dalawa. "Knight, Raheel, enough!" sigaw ni Logan at hinila ako papasok ng bahay. Nakita kong sumunod naman silang lahat sa amin. Hindi ko maalis ang paningin ko sa mukha ni Anabelle. Parang piniga ang puso ko nang nakita ang singsing sa daliri niya. Dumapo ang paningin ko kay Hailey, na inalalayan ng mga katulong papasok ng bahay. Kalalabas lang namin ng ospital. May lung cancer si Hailey at hindi ko siya pwedeng iwan dahil palagi niya akong hinahanap. Humugot ako ng malalim na hininga nang nakita ang mga staff ng bangko who will read the last will and testament ni Lolo. Hinawakan ko ang wedding ring namin ni Anabelle noon. Simula sa araw ng kasal namin, hindi ko ito hinubad.
"Heel, that's enough. Hindi alak ang solusyon sa problema mo," sabi ni Logan at inagaw sa akin ang wine. "Hindi ko matanggap, Logan. Ilang buwan lang akong nawala tapos engage na silang dalawa nang bumalik dito? Binilin ko kay Knight si Anabelle, pero hindi ko sinabing angkinin niya ito dahil wala ako." "Sa tingin mo ba babalikan ka pa rin ni Anabelle matapos niyang malamang engage na rin kayong dalawa ni Andrea? Naisip mo ba ang nararamdaman niya bago mo ginawa ang desisyon na 'yon, Raheel? Hindi. Kasi ang bilis mong mauto sa tuwing pinag-uusapan ang anak mo. Hindi ako makapaniwalang kay Hailey mismo nanggaling na pakasalan mo si Andrea," sabi ni Logan sabay iling ng ulo niya. "Ayokong makisali sa problema niyong dalawa ni Knight. Kahit anong gawin mo, kung ayaw na ni Anabelle sa 'yo, hinding-hindi na 'yon babalik sa 'yo, Raheel. Tanggapin mo na lang kasi, na masaya siya sa piling ng kaibigan natin at kahit kailan hinding-hindi mo mapapanindigan si Anabelle dahil nandiyan ang isang
Ang bawat segundo sa waiting room ay tila tumatagal ng isang siglo. Ang bawat pag-tik ng orasan ay parang isang martilyo na tumatama sa aking dibdib. Ang aking anak, si Aaliyah, ay nasa loob, kasama ang doktor. Ang mga resulta ng kanyang latest examination ay nasa kamay na ng doktor. Hindi ko alam kung kaya kong marinig ang mga salitang lalabas sa kanyang bibig.Nang marinig kong bumukas ang pinto, agad akong tumayo. Ang doktor ay nakangiti, pero ang ngiting iyon ay hindi umabot sa kanyang mga mata."Mr. Del Fuego, salamat sa paghihintay. Napag-usapan na namin ang mga resulta ni Hailey.""How's my daughter?" Ang boses ko ay halos pabulong na lamang."Ang kanyang kondisyon ay lumala, Mr. Del Fuego. Ang tumor sa kanyang baga ay lumaki nang bahagya, at ang pagkalat nito ay mas mabilis kaysa sa inaasahan."Parang biglang nag-freeze ang mundo ko. Ang mga salita ng doktor ay parang mga karayom na tumutusok sa aking puso."Mayroon bang magagawa? May gamot ba?" Ang aking boses ay nanginginig.
January 11, 2024 TBSB is now signing off na po. Yes po, tinuldukan ko na ang book na ito. Hanggang Book 3 lang siya kasi nakapagpasya na ako na gawing separate books ang Book 4 at Book 5. Baka next week ay masimulan ko na siya at mai-apply. Maraming salamat sa pagsama sa akin nang mahigit pitong buwan. Wala akong balak tapusin ng ganito kaaga ang librong ito kasi nagbabalak pa akong magsulat ng kwento sa mga apo ng Del Fuego, pero lahat ng 'yon ay naglaho sa isipan ko simula noong October 2024. Sa mga taong nagtiwala at patuloy na sumuporta sa akin, maraming salamat po. Sa mga taong nakilala ko rito, ikinagagalak ko po kayong makilala. Isa sa mga dahilan kaya maaga kong tinapos ang TBSB ay dahil magiging abala na ako next month o after ng LET 2025. I'm a student po. A 4th year student taking up a Bachelor of Secondary Education Major in Mathematics. Magiging abala na po ako sa mock board review kaya baka mawala ako pansamantala sa GoodNovel. Simula po bukas, ipagpapatu
Brielle’s POV Maingat na pinarada ni Mark ang kotse sa labas ng gate ng aming bahay. Pinagbuksan niya ako ng pintuan at siniil kaagad ang labi ko ng halik. Nangunot ang aking noo nang kagatin niya ang labi ko. Itinulak ko siya palayo sa akin. Nang tingnan ko siya, namumula ang mga mata niya. “May problema ka ba sa akin?” Tinaasan ko siya ng kilay at pinagkrus ang aking mga braso. Ngumisi siya, dahilan kaya uminit ang ulo ko. “It’s our wedding anniversary, pero hindi mo man lang maalala.” Napakagat-labi ako at nag-iwas ng tingin sa kaniya. Biglang nanuyo ang aking lalamunan. Sa sobrang busy ko sa ospital ay hindi ko na namalayan kung anong petsa na ngayon. Humakbang ako palapit sa kaniya, mukhang nagtatampo siya sa akin kasi nakalimutan ko ang wedding anniversary namin. “Sorry na. Nakalimutan ko. Alam mo namang marami akong iniisip na problema, ‘di ba?” Niyakap ko siya, pero hinawi niya ang kamay ko. “Sa lahat ng pwedeng makalilimutan, wedding anniversary pa talaga
Brielle’s POV “Baby, come here,” sabi ni Mark akin nang pumasok siya sa aming kwarto. “Hey, ilabas mo lang lahat ng hinanakit mo,” bulong niya at niyakap ako ng mahigpit. “Just cry and cry hanggang sa mawala ang sakit…” “I missed him already,” mahinang sabi ko at kumalas sa yakap niya. Pinunasan ko ang aking mukha gamit ang palad ko at hinawakan ang picture frame ni Daddy. “Can’t believe it that you’re gone, Dad…” Umupo ako sa kama. Napansin ko agad ang pagtabi niya sa akin. Hinawakan niya ang ulo ko at pinasandal sa balikat niya. “Thank you for killing that bastard.” Tiningnan ko si Mark, bakas sa mukha niya ang pagkagulat. “Thank you for saving me, Mark. Kung pareho kaming nawala ni Daddy, baka mas lalong hindi kakayanin ni Mommy at ng mga kapatid ko.” “Hindi mo kailangang magpasalamat. Asawa kita. Obligasyon kita. Responsibilidad ko ang protektahan ka.” Hinaplos niya ang aking mahabang itim na buhok. Bumuntong-hininga ako. Isang taon na ang nakalipas mula nang nawala si D
Mark’s POV Basang-basa ako ng tubig-ilog, halos hindi na makahinga sa pagod at takot. Nakayakap ako kay Brielle, ang katawan niya ay walang buhay na nakasandal sa akin. Ang puso ko ay tila tumigil sa pagtibok. Hindi ko alam kung paano ko siya nailabas sa malamig na tubig, ang tanging nasa isip ko lang ay mailigtas siya. “Brielle,” bulong ko sa kanyang tainga, ang boses ko ay halos hindi marinig. “Brielle, please.” Pinagmasdan ko ang kanyang mukha, ang kanyang mga labi ay namumutla, at ang kanyang mga mata ay nakapikit. Naalala ko ang lahat ng mga nangyari. Ang pagkidnap sa kanya, ang paghabol ko kay Luigi, ang pag-iwas sa mga bala, at ang pagtalon ko sa ilog para lang mailigtas siya. Lahat ng iyon ay parang isang malabong panaginip. “Brielle…” Pinagpatuloy ko ang pag-alog sa kanya, umaasang kahit papaano ay magising siya. “Gising na, please. Kailangan kita. Huwag mo akong iiwan. Kailangan ka namin. Hinihintay ka ng mga anak natin.” Ginawa ko na ang lahat para masagip siya. Nags
Brielle’s POV Napabalikwas ako ng bangon at napahawak sa leeg ko. Nakahinga ako ng maluwag nang mapagtantong panaginip lang ang lahat. Walang kadenang nakatali sa mga kamay at paa ko. Wala ring sugat ang aking paa. Buhay pa ako. Pinasadahan ko ng tingin ang buong silid. Madilim ang paligid. Hinanap ko ang switch ng ilaw at binuksan ‘yon. Pagkabukas ko sa ilaw, mukha kaagad ni Luigi ang nakita ko. Napaatras ako pabalik sa kama nang makita ang hawak niyang baril. “We are leaving,” matigas niyang sabi at hinawakan ng mahigpit ang braso ko. “Pakawalan mo ako!” Pilit kong binawi ang aking braso sa kaniya. “Tama na! Nasasaktan ako!” Napamura ako nang bigla niya akong sampalin sa pisngi. “Sasama ka sa akin!” sigaw ni Luigi. “Hindi ako sasama sa ‘yo! Pakawalan mo na ako!” Itinutok niya ang baril sa akin. Namilog ang aking mga mata nang maaalala ang nangyari sa panaginip ko. Bigla na lang lumambot at nanginig sa takot ang aking tuhod. Hindi ako pwedeng mamatay dahil kailangan
Brielle’s POV “Let me go!” sigaw ko nang marahas akong hilahin ni Luigi papasok sa loob ng van. I can’t believe it. He kidnapped me. Bagay na hindi ko aakalaing magagawa niya sa akin. He raped me. Ilang gabi niya akong ginagamit. Diring-diri na ako sa sarili ko. “Luigi, I’m begging you. Pakawalan mo na ako,” pagmamakaawa ko. “Nakuha mo na ang gusto mo, ‘di ba? You raped me…” halos hindi ko na makilala ang boses ko nang bumagsak ang mga luha ko. “I won’t do that, Brielle. You’re mine.” Hinawakan niya ang pisngi ko. Hinalikan niya ang labi ko, pero kinagat ko ang labi niya. Tumawa siya at mahigpit na hinawakan ang aking braso. “Kaya pala baliw na baliw ang asawa mo sa ‘yo kasi ang sarap-sarap mo.” Marahas niyang hinalikan ang leeg ko. Ginamit ko ang natitirang lakas sa katawan ko upang pigilan siya sa gagawin niya. “Kill me, Luigi! Huwag mo na akong pahirapan pa!” sigaw ko sa kaniya. “Ano pa ba ang gusto mong gawin sa akin? You touched me multiple times. Please let me go. M
Mark’s POV Mag-iisang buwan na mula nang ma-kidnap si Brielle sa airport. Habang tumatagal ay mas lalo lang akong kinakabahan. Ilang araw na rin akong hindi makatulog at makakain ng maayos sa kaiisip kung saan siya dinala. Sa tuwing may nababalitaan akong may natagpuang katawan sa iba’t ibang lugar ang mga pulis, hindi ko mapigilan ang sarili kong magpunta sa lugar dahil baka si Brielle na ‘yon. Ang kalusugan ng triplets ay naaapektuhan na rin dahil ilang linggo nang nawawala si Brielle. Hinahanap na siya ng mga anak namin. Sa tuwing naririnig ko ang pag-iyak nila, parang hinihiwa ang puso ko. “Wala pa rin bang balita tungkol sa kapatid ko?” matigas na tanong ni TJ nang dumating ang mga pulis sa bahay nila. Nagpaalam ako kay Kaisha na aalis muna dahil may tatawagan lang ako. Dinial ko kaagad ang numero ng tauhan kong nagbabantay sa lahat ng mga kinikilos nina Lander, Jarren, at Karina. Sila lang ang mga taong gagawa ng ganito sa akin. Wala akong ibang taong pwedeng paghinalaan
Mark’s POV Tatlong araw na ang nakalipas at hanggang ngayon wala pa rin kaming balita kay Brielle. Wala kaming maiturong suspect dahil hindi namin makita ng maayos ang mukha ng taong kumuha kay Brielle sa CR. Napatingin ako sa pinto nang bigla itong bumukas at nakita kong pumasok sa loob ang aking biological mother. Nag-iwas ako ng tingin at itinuon ang aking atensiyon sa computer. “Hijo, pwede ba tayong mag-usap?” mahinang sabi niya. “Ano naman ang pag-uusapan natin?” Pinatay ko ang computer at humarap sa kaniya. “Para saan?” “Tungkol sa kompanya…” Ngumisi ako. “Hindi pa naman ako namumulubi kahit na nawala ang mga bagay na pinaghirapan ko. Hindi ako interesado sa kompanya ninyo.” Bumuntong-hininga siya at lunapit sa akin. “I need you, hijo…” Nangunot ang aking noo. “Mukhang nakalimutan mo yatang mas pinili mo ang isa pang anak sa labas ni Papa kesa sa akin. Gusto ninyong ibigay ang posisyon na ‘yon para sa akin, pero may kondisyon. Nang hindi ko sinunod ang kagustohan n
Mark’s POV Kanina ko pa tinatawagan si Brielle, pero hindi niya sinasagot ang mga tawag ko. Nandito ako ngayon sa airport, naghihintay sa kanila. Nauna akong bumalik sa Pilipinas dahil inasikaso ko ang mga ari-ariang ninakaw ng aking mga kapatid: hotels and resorts ay nakapangalan na sa kanila. Sa tulong ng aking magaling na lawyer, may posibilidad na mabawi ko ang mga ari-ariang nawala sa akin. Sa ngayon, dahan-dahan ko munang babawiin ang mga bagay na pagmamay-ari ko. Hinding-hindi na ako magpapakaduwag at magpatalo sa takot. Kumaway ako nang makita ko sina TJ at Kaisha, hindi nila kaagad ako napansin kaya tinawagan ko si Kaisha. Kasama nila ang triplets. Mabilis silang tumakbo patungo sa kinaroroonan ko. “Nasaan si Brielle?” tanong ko at nilapitan ang mga bata. “Kanina pa namin siya hinahanap. Nagpaalam siya kanina sa amin na pupunta muna raw siya sa banyo, pero hanggang ngayon aay hindi pa nakabalik,” sagot ni Kaisha. Bigla akong nakaramdam ng kaba. Dalawang buwan ng