Chapter 103

Nagdilat ako nang naramdaman ko ang malamig na kamay, na dumampi sa pisngi ko. Napabalikwas ako nang bangon nang nakita kong nakaupo si Tatay sa tabi ko.

"Anabelle, don't be scared," sabi ni Raheel at niyakap ako ng mahigpit.

"Anabelle," tawag ni Tatay sa akin.

Hindi ako makatingin sa kaniya. Kung panaginip lang ang lahat ng 'to, gusto ko na lang magising kasi nasasaktan ako sa tuwing naaalala ko siya.

"He's alive. Your father is alive, Anabelle," wika ni Raheel.

Dahan-dahan akong kumalas sa yakap niya at tumingin kay Tatay. "Nananaginip ba ako?"

"You're not dreaming, Belle. I'm alive. Buhay na buhay ako," sagot ni Tatay at humakbang siya papalapit sa akin. "Bumalik ako kasi ayokong saktan nila ang nag-iisang anak ko."

"Tatay..." maluha-luhang sambit ko at yumakap sa kaniya ng mahigpit.

Para akong linta kung makayakap kay Tatay habang patuloy na humahagulgol sa pag-iyak. Hindi mapapalitan ng kahit ano ang sayang nararamdaman ko ngayong nalaman kong buhay pala siya.

"May kamba