Chapter 5

Jade POV

Simula nang makalabas si Matias sa hospital ay lagi na akong dumadalaw kina Mang Gaspar. Para kumustahin ito. Nang gumaling na ito ay tumutulong na ito sa gawain sa hacienda. Agad akong nagbihis ng makarating ako sa mansion. Para puntahan si Matias sa kwadra. Dahil siya ang nakatuka sa paglilinis ng mga kulungan ng alaga naming mga hayop.

Nakangiti akong pumunta sa kwadra na sana ay hindi na lang pala. Dahil nakita ko mismo kung paano maghalikan si Matias at si Nadia. Natulos ako sa kinatatayuan ko. Hindi ako makagalaw. Napayuko at pumatak ang mga luha sa aking mga mata. Hindi pa naman nila ako nakikita ay agad akong tumalikod at bumalik sa mansion.

Nasaktan ako sa nakita ko. Alam kong mali ang nararamdaman ko. Pero talagang gustong-gusto ko si Matias. Mukhang mahal ko na nga siya. Pero siguro, bata pa ako. Bata pa ako para sa kanya. Si Nadia kasi ay mature na at may alam sa buhay. Buong gabi di ako lumabas sa kwarto ko. Ayaw kong marinig na kahit ano mula sa labas. Ni kumain ay hindi ko nagawa. Dahil sa nararamdaman ko. Hindi ko namalayan na nakatulugan ko pala ang pag-iyak ko.

Kinabukasan, dahil weekend ay nasa mansion lang ako. Ayaw kong lumabas. Ayaw kong makita si Matias o si Nadia. Nasasaktan pa rin kasi ako hanggang ngayon. Pero hindi ko inaasahan ang pagdalaw ng mga ka-klase ko. Kaya napilitan akong lumabas ng kwarto ko para i-entertain sila.

"Nay Luming, pakihanda po ng meryenda doon sa may patio."

"Sige, senyorita."

Lumabas kami at nagtungo sa patio. Katabi ko si Mark, ang ka-klase ko na sobrang close ko. Kasama naman ni Mark, sina Claudia, Clyde, at Maribel.

"Bakit nakasimangot ka, Jade?" tanong ni Claudia sa akin.

"Wala ako sa mood. Pero pumunta pa rin kayo," magmamaktol kong saad.

"May sakit ka ba?" tanong ni Mark sa akin. Sinalat nito ang noo ko.

Nakita kong lumabas si Matias sa kung saan at nakita niya iyong ginawa ni Mark. Nagtama ang mga mata namin. Pero inirapan ko lang ito.

"Sino iyan, Jade?" tanong ni Claudia sa akin.

"Sino?"

"Iyong lalaki."

"Si Matias, bago naming tauhan."

"Kaya pala di pamilyar sa akin. Ipakilala mo naman ako," ani ni Claudia.

"Pakilala ka. May paa ka naman. Puntahan mo. Hindi iyong inuutusan mo ako."

"Ang sungit mo ngayon ahh!" akbay na saad ni Mark sa akin.

Nakita ko kung paano magdilim ang mukha ni Matias sa nakita niya. Bakit parang galit pa ito. Inirapan ko ito.

"Punta tayo sa kwadra nyo, Jade. Gusto kong makita ulit ang mga kabayo nyo."

"Mamaya na. Kainin nyo muna iyang meryenda."

Maya-maya ay nagpunta na kami sa kwadra. Nakahilira ang mga kabayo namin. Ang iba ang galing pa sa ibang bansa.

"Kaya ba hindi ka dumalaw kagabi ay dahil sa lalaking iyon?" tanong nito sa akin.

Mag-isa lang ako na pumunta sa kulungan ni Marimar. Dahil abala ang tatlo sa kakapanganak lang namin na kabayo.

"Hindi, kanina lang sila dumating. Ayaw ko lang istorbohin kayo kagabi ni Nadia. Kaya umalis agad ako." Paliwanag ko dito.

Bakit ba nagpapaliwanag ako sa kanya. Wala namang kami.

"Sana ay nagtagal ka pa, para makita mo kung paano ko ipagtabuyan si Nadia."

Hinarap ko si Matias.

"Naghahalikan kayo kagabi, anong gusto mong gawin ko. Manood sa inyong dalawa."

Nabigla ito sa sinabi ko. Nang makahuma ito ay agad niya akong nilapitan. Pero iniwas ko ang mga kamay ko.

"Jade, please, makinig ka. Itinulak ko siya. Hindi ako ang humalik sa kanya."

"Matias, hindi mo na kailangan magpaliwanag, wala namang tayo. Umalis ako kagabi, dahil ayaw kong maistorbo kayong dalawa."

Nagdilim ang mukha nito. "Kaya ba sumama ka sa lalaking iyon. Gusto mong gumanti?" tanong nito.

"Anong ganti? Matias, walang kailangan gantihan."

"Jade, halika na. Uuwi na daw sina Claudia."

"Sige, aalis na ako."

"Babalik ka naman siguro, di ba."

"Hindi ko alam. Marami akong gagawing project."

Tinalikuran ko na siya. Alam kong nakasunod sa akin ang mga mata nito.

"Ano mo siya, Jade?" tanong ni Mark sa akin.

"My first love."

"Wala na ba talaga akong pag-asa?" natatawang tanong ni Mark.

Napatingin ako sa kaibigan ko. "Hindi tayo talo," tumatawa kong sambit.

"Ayy oo nga pala." natahimik ito. "Pero seryoso. Gusto mo siya?" tanong nito.

"Hindi lang gusto, Mark. Mahal ko na siya."

"Ay inlab na ang kaibigan namin!" sigaw ni Mark.

Lumabas naman mula sa kwadra si Matias na madilim ang mukha. Umiwas na lang ako ng tingin dito. Dahil kung nakakamatay ang isang tingin. Baka bumulagta na ako dito.

Mas lalo pang nagdilim ang mukha nito ng umakbay sa akin si Mark. Hindi ko alam kong ano ang pinapakita sa akin ni Matias. Sobrang naguguluhan na ako sa kanya.

Nagsunod sunod ang pagdalaw nina Mark sa amin. Palagi namang nakatingin sa amin si Matias. Sobrang dilim ng mukha nito.

"Totoo bang sa City ka na mag-aaral, Jade?" tanong ni Claudia.

"Sino ang may sabi?"

"Iyong isa mong kaibigang peke."

Bigla akong nalungkot. Dahil hindi talaga nila kasundo si Cathleya. Mabait naman si Cathleya. Siguro, ayaw lang talaga nila sa babae.

"Hindi ko pa alam. Alam nyo naman na nandito ang buhay ko. Tsaka, nasa Junior High pa ako no."

"Sabagay. Baka magbago pa ang isip mo."

Kinagabihan ay pinuntahan ko ang alaga kong si Marimar. Papasok na sana ako sa kwadra ng may marinig akong nag-uusap.

"Hindi ka naman niya gusto. Ako, gusto kita, Matias."

"Stop it, Nadia. I don't like you, nor love you. Isa lang ang babaeng laman ng puso ko at hindi ikaw iyon," sabi nito sa kausap.

Biglang tumibok ng mabilis ang puso ko. Napangiti na lang ako ng wala sa oras. Sobrang sakit ng nararamdaman ko. Siguro one side love lang talaga itong nararamdaman ko. Siguro, ako lang talaga ang nagmamahal sa aming dalawa. Ngayon, alam ko ng may mahal siyang iba ay baka ito na ang tamang panahon, upang patayin ko na ang nararamdaman ko para kay Matias.

Hindi na ako tumuloy sa kwadra. Sa halip na kwarto ako magtungo ay sa kwarto nila mama ako nagpunta. Gusto kong umalis dito sa bahay na ito. Dahil pag nandito ako, baka palagi lang akong masasaktan.

Kumatok ako. "Mama," tawag ko sa ina ko. Alam kong gising pa ang ina ko ngayon.

"Pasok ka, anak."

Pumasok ako. Agad akong nagtungo sa kanya. Umupo ako sa kama at niyakap ito.

"Gusto kong lumipat ng bahay, mama. Masyadong malayo sa paaralan ko dito."

"Bakit ngayon mo pa naisipan na lumipat. Kung kailan Junior High ka na," saad nito.

"Naisip ko kasi. Baka lalong mapagod ako, pag dito pa ako uuwi. Mas mabuti ng lumipat na lang ako," pagpupumilit ko dito.

Kailangan kong umalis dito. Mas lalo lang akong masasaktan. Pag nanatili ako dito.

"Sige, bukas din ay lilipat ka sa isa sa bahay natin."

"Salamat, mama." Yumakap ako sa ina ko. Bago ako pumasok sa kwarto ko.

Humiga ako sa kama. Bukas ay lilipat na ako. Ito ang mas makakabuti para sa aming dalawa.