Chapter twenty fourSamanthaNagpaalam na kami sa bagong kasal, maski si Ericka aalis na din dahil nandito na yung sundo niya, sa wakas! Pero hindi ko naenjoy yung buong wedding paano naman kase may asungot, imbis na solohin ko ang moment kasama si kuya Jiro nandito rin pala si Ericka.“Salamat sa pagsama sa akin, ingat sap ag uwi, ikaw Jiro hwuag kaskasero magdrive.” Salamat daw sa pagsama? Ano kami alalay niya? eh siya itong sama ng sama sa amin hanggang sa reception. Tsk!Hindi umimik si kuya Jiro tumango lang siya at tsaka deretso sa sasakyan niya syempre ako sumusunod lang din sa kaniya.Hays sa wakas makakauwi na, sayang moment namin ni kuya Jiro.“Ang ganda ng wedding nila.” Sambit ko, ang tahimik kase namin dito sa sasakyan, hindi umiimik si kuya Jiro focus lang sa pagmamaneho, tinitignan ko yung music sa sasakyan niya kaya inayos ko kaso bakit love song? Hindi ko mailipat, hininaan ko na lang kesa naman patayin, ang tahimik kase niya. “Ang daldal nung kaibigan mo kuya.”“Kaya
Chapter twenty fiveSamanthaHindi ko feel na close si Jiro at Roderick sadyang magkakilala lang talaga sila. Parang kay Ericka, kumbaga magkakilala lang talaga.Iba kase kapag friends or close friends talaga iba yung vibes, ramdam mo rin yun kahit nakikisama ka lang.Inaalala ko pa sila eh wala naman silang maitutulong sa iniisip ko ngayon, may malaking babayaran kami ngayon kaso nahiya akong humingi kay kuya Jiro dati kase ang malaking binibigay niya sa akin nasa thirty thousand kaso ngayon fifty thousand ang kailangan kong bayaran, nahihiya akong humingi.Yung ipon ko kulang naman.Matagal na iyong last na hingi ko ng malaking halaga, ewan bakit nahihiya ako magsabi, hulugan ko na lang kaya sa cashier namin?Maghanap na lang ako ng part time job ko ngayon total matagal pa ang deadline ng bayarin ko.Matapos ang klase ko dumiretso ako sa bayan upang maghanap ng hiring, nagsabi ako sa sundo ko na magcommute na lang ako pauwi.Gumawa ako ng resume sa computer shop, medyo natagalan nga
Chapter twenty sixSamanthaIba pala talaga kapag working student lalo kapag may kailangan gawin sa campus na hindi natapos, yung iuuwing mga sasagutan hays nakakawindang talaga, hindi pa naman ako nahahalata ni kuya Jiro lalo ngayon masyado siyang busy.Nakakahigit isang linggo na ako sa trabaho at malapit na ako sumahod.Parang hindi nakakaexcite lalo pa at mapupunta lang ang sasahurin ko sa bayarin ko sa school.Gustong magpahinga ng isip at katawan ko, pakiramdam ko may sinat ako pero pumasok pa rin ako sa trabaho, sayang kase ilang oras lang naman.Hindi ako mabilis kumilos ngayon, ramdam ko na may sinat ako dahil para akong sisipunin. Minsan pinaparinggan na ako ng manager na bilisan, hindi ko kaya kase masakit ang katawan ko.Siguro dahil sa sunod sunod na pagod na rin ito.Kailangan ko bumili ng vitamins, bumibigay ang katawan ko kapag ganito na pagod.“Maam mag out na po ako.”“Hindi ka ba magfive hours?”“May kailangan po kase akong tapusin na homework.”“Sige.”Pero ang tot
Chapter twenty sevenSamanthaIlang araw din akong hindi nakapasok, ayos lang sana kaso yung trabaho ko baka matanggal ako, after ng klase ko pumunta agad ako sa trabaho ko at nagpaliwanag, mabuti na lang hindi ako tinanggal, may sakit naman talaga ako at hindi naman ako nanloloko.Hindi ko na inalala kung mabinat man ako basta nagtrabaho ako ng apat na oras, hindi ko na sinagad ng lima dahil baka bumalik ang sakit ko.Sumahod na rin ako kaso may kaltas lalo sa uniform ko, kakaunti lang din ang sinahod ko dahil naabutan ako ng cut off.Ngayon na mag uumpisa ulit ako ng trabaho baka sakaling malaki na masasahod ko.Alas otso ako umuwi, mabuti na lang wala pa si kuya Jiro kaso malalaman din niya na hindi ako nagpasundo, ano nanaman idadahilan ko? Hays.Itulog ko na lang kaya agad?Tama! Para hindi na niya ako maabutan na gising matulog tulugan na lang ako, minadali kong maglaba at nakalimutan ko na kumain ng gabihan para lang matulog ng maaga, sa sobrang pagod ko rin nakatulog ako ng ma
Chapter twenty eightSamanthaPaggising ko gumaan ang pakiramdam ko, kase wala na akong itinatago kay kuya Jiro. Kaso nahihiya ako sa lugar na pinagtrabahuan ko, hindi na ako magpapakita doon pero yung sahod ko kaya? Paano ko kaya kukunin yun? sayang din.Ang mga mata ko ramdam ko ang pamumugto, sobrang bigat na parang naubusan ng luha, kagabi lang kase ako humagulgol ng ganun, nailabas ko lahat ng sama ng loob ko.Sama ng loob sa sarili at sa pagod ko na rin, hindi naman ako galit o wala naman akong sama ng loob kay kuya Jiro sobrang nacomfort niya ako kagabi lalo na noong pinagtulungan ako ng customer na nabuhusan ko, kakaunti lang naman ang mantsa pero ang dami na niyang sinabi, oo kasalanan ko pero hindi naman sana nila ako pinahiya, yung manager namin nanlalaki ang mga mata sa akin na parang may binabalak na masama sa akin after work ko pero buti na lang inilayo ako ni kuya Jiro, inalis niya ako sa sitwasyon na iyon, mabuti na lang talaga iniwas niya ako doon.Sobrang saya ng pus
Chapter twenty nineSamanthaHindi ko na inalala pa yung narinig ko bago ako pumasok dito sa loob, nagfocus ako sa ginagawa kong trabaho dahil dumadami ang customer.Marami kaseng mamimili ang kinakalat lang yung mga nakadisplay at hindi na ibinabalik sa dating ayos.Kahit iniisip ng iba madali lang ang trabaho namain nakakapagod pa rin, minsan kapag nakakaencounter pa ng mga mamimili na mainitin ang ulo, umiiwas na ako doon minsan natrauma ako sa nagyari sa akin noon sa fast food kaya kapag may nagtatanong doon agad sa manager ang tinuturo ko lalo kapag may nagrereklamo.Nasa second floor ako at inaayos ang mga stocks, may kasama ako dito pero hindi naman kami nag uusap, padami ng padami ang tao lalo payday, maraming pera ang tao kapag sahuran, si kuya Jiro kaya sumasahod din kahit sa kaniya na yung kompanya? Siya nanaman naalala ko.Malapit na rin ang sahuran dito, kaso maliit naman ang sasahurin ko dahil apat na oras lang ang trabaho ko minsan pa nga tatlo.Muntikan ko na mabitiwan
Chapter thirtySamanthaBago kami umuwi ni kuya Jiro nakiusap ako sa kaniya na balikan ang gamit ko doon sa pinagtatrabahuan ko, mabuti na lang sinunod niya ako.Pagpasok ko tinginan lahat sila sa akin na parang ang daming tanong sa isipan nila, dumiretso ako sa manager at kinausap siya ng maayos.“Kamusta ang pakiramdam mo Sam?” tanong agad sa akin ng manager.“Mabuti na po ang lagay ko, kukunin ko po sana ang gamit ko sa locker maam.”“Ah ganun ba. Sige kunin mo na at magpahinga ka din.”“Salamat maam.”“Ang gwapo ng boyfriend mo ah.”s biglang hirit niya, nakatingin siya bandang likuran ko at pumasok nga talaga si kuya Jiro dito.“Nako maam hindi---”“Aahh! Ayan na ang pogi!” sigaw nila ng kasama niya at kinikilig pa, hindi nila ako pinansin, hindi nila narinig ang sinabi ko, kunin ko na nga yung gamit ko ng makauwi na kami.Pumunta si kuya Jiro doon sa manager at kinakausap niya ito ngayon, hindi ko alam kung anong sinasabi niya sa kanila ang seryoso ng mukha nila.Yung mga kasama
Chapter thirty one Samantha Hinintay ko silang umuwi, mga alas nuwebe na ng gabi tsaka kami umuwi, si manong Domeng ang driver namin. Halatang pagod si kuya Jiro dahil nakapikit siya habang nasa byahe kami. Natatakot tuloy ako magkamali sa trabaho ko, ano kayang ang magiging trabaho ko sa kaniya? Wala pa naman siyang sinabi dahil busy din siya kanina tapos ang daldal ni manong Domeng. Bagay talaga silang magkasama ni manong Domeng dahil hindi siya maboboring. Nag uusap silang dalawa habang papasok sa bahay, mukhang masama ang pakiramdam ni kuya Jiro dahil sabi ni manong Domeng magtake ng gamot niya. “Kuya gusto mo ba ng kape?” tanong ko sa kaniya. “Hindi na muna siya pwede sa kape Sam, kailangan niya alaga.” Ang sama ng tingin ni kuya Jiro kay manog Domeng. “Hindi ko kailangan ng alaga.” Sabat niya tsaka siya naunang pumasok sa loob, mukhang nainis siya itong si manong Domeng kase malakas mang asar. Pero sanay na sila sa isat isa, hindi kaya bakla si kuya Jiro? Ano ba tong ini
Chapter fortySamanthaPaglabas ko ng kwarto napatitig sa akin si kuya Jiro, tapos tumingin siya bandang ibaba. Huwag maging malisyoso yung paa ko tinitignan niya.“Sumama ka sa akin.” Bigla niyang sinabi.“Saan kuya?”“Basta.” Hindi ako lumalakad kaya naman hinila niya ang kamay ko upang sumama sa kaniya, hindi ko naman kase alam saan pupunta, nakasapatos na ako at ready na pumasok pero maya maya pa naman ang klase ko, wala yung first and second subject ko.Nagpahila na lang din ako at sa kotse ako dinala. “Saan tayo pupunta kuya?”“Bibili ng sapatos.”“Sapatos?”“Mo.”Napatingin ako sa sapatos ko, medyo nabubutas na pala ang harapan nito, kaya pala napatingin si kuya Jiro sa bandang ibaba dahil tinitignan niya ang sapatos ko, nakarubber shoes kase ako.Nahiya tuloy ako, tinago ko ang paa ko at umupo ng maayos. “Hindi ka bumili ng bagong sapatos.”“Ayos pa naman tong sapatos ko kuya Jiro.”“Masisira na.”Deretso kami sa mall, mamahaling mall pa talaga kami pumunta at kilala ata si ku
Chapter thirty nine Samantha Weekend ngayon kaya tambay sa bahay, hindi daw muna papasok ngayon si kuya Jiro, gusto rin magpahinga kaya makakapagpahinga din ako. Kaso hindi naman pwedeng late magising dahil kailangan ko rin pagtrabahuan yung allowance ko na binibigay ni kuya Jiro sa akin, kahit hindi niya iutos na pagtrabahuan ko yung allowance ko ay ginagawa ko parin. “Magandang umaga kuya!” “Magandang umaga Sam!” “Aba! Masaya ang prinsesa ni boss.” Pang aasar nila sa akin, nandito ako sa garden, sanay naman ako matawag ng ganiyan kahit nakakailang, ngumingiti o tumatawa na lamang ako. Prinsesa ni boss, ang sarap pakinggan prinsesa ni Jiro. Tumutulong lamang ako sa kanila hanggang maglunch, ayaw ko kase tumulong sa loob ng bahay dahil ang daming nakakairita doon, wala naman akong ginagawa sa kanila pero nararamdaman ko na ayaw nila sa akin kaya dito ako palagi sa labas tumutulong. Naghahakot din ako ng mga tuyong dahoon, kahit mainit dito atleast hindi mga peke ang mga nakaka
Chapter thirty eightSamanthaPara akong naging Cinderella ng ilang minuto dahil sa pagtakas namin ni kuya Jiro, maski naman ako pagkaupo ko gusto ko na umuwi, iba kase yung datingan sa akin ni Roderick ngayon, basta may kakaiba nararamdaman ko, itong si kuya Jiro naman naging best actor na sa kagustuhan ding tumakas.Mabuti na lang understanding si Riri paano may boylet na kasama hahaha mabait naman si Baste at nandoon din si Rod kaya ayos lang, hindi naman siya maglalasing.Sa ngayon hindi na ako si Cinderella, back to reality na ako, may pasok na rin kaya kailangan kong gumising ng maaga at gumayak ng sarili.Mamayang uwian deretso nanaman ako sa kompanya nila kuya Jiro, kahit papaano naman maayos ang trabaho ko doon sinasamahan naman ako ni manong Domeng sa gawain, at nakasahod na rin ako, dinagdag ni kuya Jiro sa allowance ko yung sahod ko, inalagay niya na lang sa account ko, parang sobra pa nga ang binigay niya sa akin.Makakapag ipon ako nito kaso nga lang kapa malapit na ang
Chapter thirty sevenSamanthaNabanggit ni Erick yung tungkol sa anniversary ng company nila kaya itong si Riri atat na atat sumama, hindi ko naman siya pwedeng tanggihan lalo inimbita din siya.Inimbita din naman si kuya Jiro kaso yung ate ni Erick na si Ericka.Alam ko pupunta si kuya Jiro kase close ata ang family nil ani Ericka lalo pagdating sa business, ano namang kinalaman ko doon? Hays bisita lang ni Erick, kay Riri na lang ako makikisabay.Naghanap kami ni Riri ng pwedeng maisuot sa bahay niya, mabait naman family niya at pinahiraman nila ako ng damit at sapatos na maisusuot.“Salamat ha.”“Sunduin na lang kita bukas dito sa may labas ng village.”“Okay sige.”Hindi siya makapasok sa village kase naman kailangan may tawagan pa sa loob na kakilala, hindi naman pwedeng ako kase kailangan yung may ari mismo ng bahay.Ganiyan kahigpit sa village dito lalo puro mayayaman ang nakatira.Isa na doon siyempre si kuya Jiro. Speaking of kuya Jiro, pupunta kaya siya? Siguro pupunta yun ,
Chapter thirty sixSamanthaMabuti na lang hindi na gaanong masakit itong paa ko, makakapasok ako ngayon at ihahatid naman ako, kaya ko na rin maglakad kaso dahan dahan lang, hindi muna ako pwedeng magsapatos kaya yung sandals ko na komportable ang isusuot ko.“Ako na maghahatid sayo, papunta din ako sa campus niyo.” Sabi ni kuya Jiro sa akin.Maganda ang mood niya, maaga kase ang klase namin sa kaniya kaya maaga din siyang papasok pero hindi siya ang first subject namin.Ngumiti lang ako, hindi niya ako inalalayan pero ayos lang hahaha nasanay na ata akong ginagawang prinsesa ni kuya Jiro hahaha.Kahapon kase hindi ko din makalimutan yung ginawa niya, binuhat niya ako na parang kakakasal lang namin, ano ba yan bakit kinikilig ako!Nawala na sa isip ko yung nakita kong pagbaril niya sa lalake, natabunan ng kilig, ang bango niya kase tapos ang sweet pa ng ginawa niya, imbis na alalayan lang ako binuhat naman na niya ako papunta sa kotse.Napansin ko ang sarili ko na nakangiti habang na
Chapter thirty fiveSamanthaInaalala ko si kuya Jiro ngayon, kase alam ko ang halos karamihan sa mga lalake mahilig gumanti, palalampasin na lang kaya niya yung ginawa nila sa kaniya?Hindi naman galit sa akin si kuya Jiro, akala ko kase ako ang masisisi kapag nabugbog siya pero hindi naman, sobra lang akong natuwa dahil may nagcocomfort sa akin na lalake kahit papaano.May gagawin sana ako ngayong araw pero may napansin akong kakaiba, may mga tauhan si kuya Jiro dito sa mansyon na hindi ko madalas makita.Nagtaka ako dahil hindi naman nagagawi ang mga ganung tauhan ni kuya Jiro, iba ang suot nila parang mga body guward niya.Hindi lang iisa ang nakita ko, ang iba nasal abas ng mansyon pero hind isa mismong harap kundi sa may bandang likod na parang may binabantayan.Tapos may nakasalubong pa akong ibang mga tauhan niya, anong nangyayari? Bakit nasa bandang likod sila, hindi ko sana mapapansin iyon kung hindi ako dumaan sa may gilid kase naman glass ang pader kaya kita sila, ako lang
Chapter thirty fourJIROIto yung unang beses na may tumadyak sa akin, hindi ko mapapalampas to, ang sakit ng buong katawan ko pero kaya ko pa naman kumilos.“Kinaya ka talaga ng lima?” tawang tawa si manong Domeng sa akin.“Huwag mo kong kausapin.”“Hahaha Jiro ikaw ba yan?”“Tumigil ka alam ko alam mo rason kung bakit.”“Hahaha oo naman kaso pwede mo naman sila dalhin sa malayong lugar at doon labanan.”“Naunahan ako, wala akong nagawa.” Kung umalis lang si Sam ng oras na iyon napatay ko na silang lahat kaso naunahan ako, hindi ko naman siya sinisisi dahil alam kong natatakot siya at natataranta.“Ganyan talaga kapag napapamahal na.”“Anong sabi mo?”“Napapamahal kako yung napapalapit ganon tapos ano umm, basta yun na yun mahirap na bitiwan.” Yung ngiti niya parang nang aasar.Ginawa ko lang kung anong dapat, alangan pabayaan ko si Sam, mga walang kwentang tao sa Lipunan ang mga nandoon maghintay sila ng oras nila ng malaman nila kung sino ang binangga nila.Hindi na ako sumagot sa
Chapter thirty threeSamanthaHinihigit ko ang aking mga braso kaso ang higpit ng pagkakahawak nila sa akin, nakatingin si kuya Jiro sa akin ngayon.Ayos lang ako kuya, lumaban ka, labanan mo sila. Yan ang gusto kong sabihin kaso natatakot ako dahil baka kung anong gawin nila kay kuya Jiro.“Bakit.” yan lang ang nasabi ko habang nakatitig siya sa akin, nanlalamig ang mga paa at kamay ko, hindi na dahil sa phobia ko ito, dahil na rin sa takot ko.“Pumikit ka na lang.” yan ang huling sinabi ni kuya Jiro sa akin bago siya pinagtulungan ng mga lalake na bugbugin.“Tama na!” sigaw ko, iisang lalake na lang ang nakahawak sa magkabilang braso ko pero hindi ako makawala dahil ang higpit ng pagkakahawak niya.Tinatakpan na lang ni kuya Jiro ang kaniyang mukha pero sinisipa siya ng mga lalake habang nakaluhod siya, hindi ko malaman kung napuruhan na ba ang mukha niya pero mahigpit niya itong tinakpan at ang katawan niya ang binugbog.Hindi ko matiis na makita siyang ginaganyan kaya naman pinili
Chapter thirty twoSamanthaMaayos naman ang naging trabaho ko kay kuya Jiro, wala naman siyang reklamo at si manong Domeng naman magaling umalalay sa akin.Sakto weekend na kaya naman naisipan kong ayain si kuya Jiro na pumuntang perya, ito kase yung pagkakataon na hindi ako masyadong pagod.Kapag weekdays nakakapagod din kahit na nasa school ka at nakikinig. “Kuya gusto mo bang pumunta ng perya mamaya?”“Perya?”“Yung nakita natin na may maraming ilaw sa daan.” Hindi siya umiimik. “Pwede din.” Ayun pumayag na din.“Ako gusto ko!” sigaw ni manong Domeng. “Ay may pupuntahan nga pala ako.” biglang nagbago isip niya, ang bilis ah, akala ko gusto niya sumama.Natuwa ako dahil makakapunta akong perya tapos may kasama akong may pera hahaha biro lang gusto ko lang din ipasyal si kuya Jiro.Si manong Domeng parang gusto ata sumama kaso saan naman kaya siya pupunta? Maaga kami umalis dito sa kompanya dahil may pupuntahan kami ni kuya Jiro, hindi pa kami ng dinner pero nagmeryenda kami paano k