[Knives' POV] “Sorry, baka nagkakamali lang ako,” tucking her loose hair at the back of one of her ears. “Marami po siguro akong kamukha,” ngisi ng waiter. “Sabi nga nila meron daw akong kilalang artista.” I’m frowning as I watch her keep on keeping on the conversation with the waiter. Her head slightly tilted on one side, eyes wide, leaning in with both elbows on the table---clearly, she’s flirting. While the waiter, judging by the way she looks at her with that fascinated grin, seems to be enjoying it. I clear my throat and set the menu down with just enough weight to grab their attention. “Are you going to take our order or her number?” I smirk at the guy; luckily, hindi sya manhid sa pagkairita ko. He straightens his back and returns to his waiter composure. Kataleia snaps her head towards me, giving me a side-eye. “Her number, perhaps,” nangingiting susog ni Divine. “I-I’m sorry, Sir. Nakapili na po ba kayo?” holding out his little notepad upright. “Ito, it
“Hey, where are you going?! You can’t just leave,” I hold onto her arm firmly to stop her. “Kung wala kang tiwala sa ‘kin, wala na ‘ko magagawa roon. Kung lahat na lang ng ikikilos ko pag-aawayan natin at sasabihin mong malandi ako, mas mabuti pang umuwi na lang ako. Marunong ako mag-commute. Nagko-commute naman talaga ako dati pa.” I quickly realize I’ve no way of winning this argument anytime soon. Napagtanto ko ang punto nya na hindi ko naisip kanina. Pero wala naman ako talagang ibang intensyon, I just couldn’t shake the feeling that something might happen today if I don’t come along with them—or maybe praning lang ako o hindi ko makuhang magtiwala sa kanya at sa mga tao sa paligid nya. Wala akong choice kundi magpakumbaba na lang kundi lalo lang hahaba lang ang pag-aaway namin. “Hindi naman sa walang tiwala, babe. I’m just trying to protect you,” I say softly, not letting go of her. “Please, take your seat. I’m sorry. I didn’t mean to make you uncomfortable or upset or wh
“Oh c’mon! Hindi naman ‘yun totally masakit. May binibigay naman na gamot to ease the pain.” “Anaesthesia po?” Halos mabuga ko lahat ng ininom ko nang hindi ko mapigilan ang matawa sa tanong nya habang umiinom ako ng iced tea. She turns her gaze at me habang umuubo-ubo ako sa pagkakasamid ko, then she discreetly kicks me in the leg. I abruptly stop coughing as I subtly flinch in pain. “Hindi anaesthesia, syempre! Magpapabunot ka ba ng ngipin o magpapa-opera ka?” Napakalakas ng halakhak ni Divine, nakaagaw na sya ng pansin sa ibang mga nagda-dine kasabay namin. Hinaplos ko nang palihim ang tuhod ni Kataleia sa ilalim ng lamesa to comfort her sa pamumula ng kanyang mukha kaso sinipa nya lang ako ulit. +++++ And after almost an hour of convincing her over lunch while I quietly indulge on the food I ordered for myself, finally, pumayag na rin si Kataleia sa trip ni Divine. Divine excitedly mentions the name of an expensive spa and wellness center she discovered while browsin
“Hindi na ako magpa-park, puno rin ang parking lot eh. Tatawagan ko na lang si Roman para puntahan kayo rito. For sure magtatagal kayo. Umuwi kayo agad pagkatapos, okay?” si Kataleia ang nilingon ko para bilinan. “Oooh! Ang lakas ng pang-amoy ni loverboy, huh!” hagikhik ni Divine habang nakalingon sila pareho sa kanan. “Pwede ka nang umalis, Knives. Meron na kaming date ni Kat at mas gwapo pa sa 'yo,” sabay tawang pang-asar nya. “What the fucking hell?” I muttered nang malingunan ko ang pagpasok ng kotseng kulay gray sa parking lot ng spa. “Hey, did you tell him we’re here?” pabulong na tanong ni Divine pagsiko nya sa tagiliran ni Kataleia. “Hindi po. Hindi ko sya tinext, promise!” agad na depensa ni Kataleia, nagkatamaan kami ng tingin sa rearview mirror pagsipat nya sa akin na nakatingin na ako sa kanya. Nababasa ko sa mukha nya ang pagkagitla at pagso-sorry nya. At talaga namang napakabilis ng reflex ko. Pagkakita kong umatras palabas ang isang sasakyan sa isang parking slo
“Oh, what happened?” Divine asks when she sees me approaching them. “Everything is under control; I don’t need to go to the site today.” I project as very cool and calm. I nudge my arm on purpose against Kataleia’s habang kumukuha ako ng isang flyer na nakapatong sa ibabaw ng reception desk. “Na-praning na naman si Ahya,” napapabungisngis na pabulong na tudyo nya na hindi ko pinansin I pretend to be busy reading the flyer. Inumpisahan kong tanungin ang matangkad na receptionist na naka-kimono tungkol sa mga premium at VIP package nila. Ako na ang pipili ng para sa amin, para masigurado kong maghihiwalay sila ni Seiji sa buong panahong naririto kami sa spa. “Okay na ‘ko,” saad ni Seiji, may hawak na syang magnetic key. Nakapagpa-reserve na ako bago ako nagpunta rito.” Sinabi nya iyon kahit wala namang nagtanong sa kanya, siguro akala nya ililibre ko sya. Napakaswerte naman nya kung ganoon. “This is a good thing, right?” ani Divine habang nilalakad namin ang papunta sa locke
“Nagandahan ako sa tattoo mo,” sagot ko sabay iwas ko ng tingin. Hindi ako nagkamali sa nakita ko nang isang beses ay inilahad nya ang braso nya sa ilalim ng madalas nyang get-up na ¾ sleeves shirt. I know I’ve seen those tattoos before, hindi ko lang ma-pin point kung saan at kung kanino ko nakita 'yung gano'ng klaseng tattoo. May dugo syang Filipino pero definitely Japanese ang kultura na sinusundan nya, based on the tattoos on his body. Hindi ko alam kung nakita na ba ang mga ito ni Kataleia kasi kahit isang beses ay wala syang nababanggit sa akin. O baka nakita na rin nya, hindi nya lang sinabi kasi hindi naman ako interesadong malaman. Or I'm hoping not, because that could only mean nakapaghubad na si Seiji sa harapan nya, my jaws clenched at the thought. Una palang iba na ang impression ko sa kanya, lalo lang tumindi ito ngayong nakita ko na at namasdang maigi ang mga matitingkad na burda nya sa katawan. “Disiotso palang ako noong tatuan ako, paglapad ng katawan ko lu
“There you are, lovely,” grabbing her by the hips. “Kahit tumaba ka sa kakakain mo maganda ka pa rin sa mga mata ko.”“Uy!” ngiti nya paglingon nya sa akin. “Nasa taas pa si Ate Divine, in-enjoy pa ang masahe nya, sinilip ko sya bago ako bumaba. Kanina pa nga sya doon eh. Nagugutom na ‘ko kaya bumaba na muna ako rito.”“Buti naman kung gano’n, du’n na lang sya habambuhay nya,” nakapampante akong lalo nang ma-sure kong hindi nya kasama rito si Divine. “Patingin nga ako ng brazilian wax kung okay,” malambing na biro ko while planting kisses on her nape. “Shhht…” natatawang sinaway nya ako sabay tulak nya sa akin nang konti. “Mamaya pa kasi sabay kami dapat ni Ate Divine kaya kakain muna ako.”“Dapat ako unang makakakita ng end result, okay?” pinahid ko ang puting icing sa gilid ng kanyang labi. “Bawal ang kahit anong sexual activity within 48 hours kasi ma-i-irritate ang skin ko, sabi ng babae do’n na nakausap namin kanina. Ngayon ko lang nalaman kailangan rin palang i-moisturize an
[Kataleia’s POV] Nagulantang akong talaga nang biglang lumiwanag ang paligid pagbukas ng pinto. “Don’t look,” bulong nya pagpaling nya sa mukha ko paharap sa kanya nang mapalingon ako sa likuran ko kung saan nagmumula ang liwanag. “Fuck!” Narinig kong mura nya nang malakas. “May tao! May tao, syet!” natatarantang kinakawag ko ang mga paa ko at tinutulak ko na rin sya nang malakas pero ang higpit ng hawak nya sa bewang ko, hindi nya ako pinapakawalan. Huminto lang sya saglit at tumingin sa dumating tapos pinagpatuloy pa rin nya ang pagbayo. Napakasarap nyang sipain, kaso kahit anong igkas ko ay hindi nya ako binibitawan, nakapasak pa rin sa keps ko ang naghuhumindig nyang alaga, hindi man lang ako makadama na nanlambot sya sa pagkakaistorbo nya. Napakalibog talaga ni Ahya! Wala na akong nagawa kundi ang pumikit na lang at mag-isip kung sino iyong biglang pumasok dito sa loob ng maliit at masikip na storage area. Malamang empleyado rito sa spa, o ‘yung janitor o janitress kasi puro
Pinagmamasdan ko ang mga microwavable tubs na pinahatid ni Mama sa driver ng mansyon dito kanina. Buti hindi sya nagalit noong tumawag si Seiji para magpaalam na hindi na kami tutuloy sa dinner ngayon, hindi naman kasi sya nagagalit kay Seiji kahit na anong sabihin nito. Pero kung ako ‘yung tumawag malamang sa natulig na naman ang aking tenga sa sermon nya.“I will reheat all of this so you can eat it warm, madame,” ani Mamancona na isinasalansan ang mga tub sa isa nyang braso. “Seiji is upstairs. He will join you later after he finishes the meeting.”“Yes, please. Thanks, Mamancona,” ngiti ko sa kanya. Napatingin ako sa hagdan paakyat ng third floor. Pagdating na pagdating namin dito sa bahay, dumiretso na sya agad sa taas; ni hindi nga nya naiparada nang maayos ang kanyang sasakyan. Maski si Veronica na iniwan namin sa ospital ay hindi pa rin dumarating. Napakatagal naman ng meeting na iyon ni Seiji. Nakatapos na akong kumain at nakapagpalit na ng damit-pantulog pero hindi pa rin
I smiled and gently touched Kataleia’s knees para magpaalam na lalabas ako para sagutin ang tumatawag. She just gave me a nod at nagbaling muli ng tingin kay Veronica na nangingiwi habang nilalapatan ng lunas ang sugat sa noo. “Ii shiai datta ne, Oyabun. Nani ga atta ka wakannai kedo, shiai mite nakatta n da yo ne, (It was a good match, Boss. I don’t know what happened; I wasn’t watching the fight,)” mahinang sagot habang nilalakad ko ang palabas ng ER. “Our friends are not happy with the result, and so am I. Losing that huge amount of money to a useless fight is so frustrating. You disappointed me for the second time, Shateigashira.” Yasou sounded calm, yet there was no mistaking the fury beneath his measured tone. “I sincerely apologize. I wasn’t expecting that, too. It won’t happen again, Oyabun. I assure you. ” “Where were you? I was calling you, but you seem to always disappear when you are needed.” "I'm just taking care of a few things, Oyabun. I’m sorry, I was about to
Tumahimik ang paligid ng ilang segundo na tila napakatagal para sa akin, hanggang sa sinagot na rin nya ang tanong ni Kataleia. “Uhm, oo, nauntog. Nauntog ako. Hindi ko kasi nakita… Madilim dito,” napakahinang bulong ni Veronica na halos hindi bumuka ang mga namamaga nang labi. Para akong nabunutan nang malaking tinik sa lalamunan. “See? Nauntog. Nagulat na nga lang ako pag-akyat ko dito umiiyak na sya eh. Hay naku! Ipapalipat ko na nga 'yang pasong ‘yan, laging na lang may nadidisgrasya rito,” natatawa na naiiling ako. Daig ko pang nakapasa sa bar exams nang maibsan ang kaba ko. “Magpahinga ka na Veronica. Ipapasunod ko na lang sa kwarto mo ang first aid kit... ‘Lika na, love.” yakag ko sa kanya. “Gutom na ‘ko, baka hindi pa sila kumakain kakahintay sa ‘tin,” Hinawakan ko syang muli sa braso pero tinapik nya nang malakas ang aking braso. “Hindi pwede! Anong first aid kit?! Kelangan ‘tong matahi,” although may pagpa-panic, marahan nyang sinapo ng panyo ang tumulong dugo sa pisngi ni
“Hindi ba sinabi kong h’wag mong aalisin ang tingin mo sa kanya?!” gumaralgal ang boses ko sa lakas ng aking hiyaw. “Napakawala mong silbi!” “Pa-pasensya na, Boss. A-aalis na po ako nga-ngayon— hahanapin ko si Madame,” nagkakandautal sya sa takot sa nag-aapoy kong titig. Tumalikod sya sa akin at akmang lalayasan ako kaya hinablot ko ang maiksi nyang blonde na buhok, hinatak ko ‘yun at naglakad patungo sa bahay. Hanggang sa napahiga sya sa semento ay hindi ko binitawan ang buhok nya at nagpatuloy sa bilis ng paglalakad. Dumidilim ang utak ko sa nagpupuyos kong galit. Hindi ko na naririnig ang mga matitinis nyang tili sa sakit na dulot ng pagkakakaladkad ko sa kanya paakyat sa hagdan patungo sa ikatlong palapag. “Saan sya nagpunta??!” nanggagalaiting hiyaw ko pagbalibag ko sa maliit nyang katawan sa gilid ng sofa, nauntog pa sya sa matulis na gilid ng kwadradong paso ng halaman kaya dumugo ang malapit sa kanyang kilay . “Nasampal na kita kanina bago kayo umalis, ‘di ba? Hindi ka p
Ilegal ang mga laban sa aking flight club. Mga puganteng kriminal ang aking mga manlalaro—mga itinakwil ng batas at itinulak sa aking teritoryo. Walang anunsyo sa TV o radyo, walang media, walang permit. Isa lang ang batas dito: lumaban hanggang sa huling hininga. Ang gantimpala? Kalayaan para sa nag-iisang mabubuhay na higit pang mahalaga kesa sa pera. At tanging mga high-definition na kamerang nakakonekta sa bahay ni Yasou at ng ilan pang kasapi ng pamilya ang tahimik na nagmamasid sa bawat laban. Sa aming pamilya, death boxing is a sport— a tradition. A challenge of courage. The definition of honor. Isang tournament kung saan ang bawat igkas ay hindi lang pagsubok ng lakas, kundi pati na rin ng tapang at paninindigan. Dito, ang bawat manlalarong nasa loob ng ring ay hindi lumalaban para lang manalo, kundi para patunayan ang kanilang sarili at para sa kanilang kasarinlan. Sa ring na ito, hindi sapat ang bilis ng kamao o tigas ng katawan. Kailangan ng tibay ng loob, dahil ang bawa
[Seiji’s POV] “Aniki! Faito Kurabu o katte ni shimeru nante arienai! Koko de sore ga wakattara, watashitachi no pātonā ga dore dake okoru ka wakatteru no ka!? (Older brother! You can’t just close the fight club like that! Do you know how frustrated our family will get?!) “Kore wa watashi no bijinesu da. Shimeru ka dou ka wa watashi no jiyuu da. (This is my business. Whether I close it or not is my choice.)” mahinanong tugon ko sa kausap ko sa malaking monitor. Bumuntung-hininga ako at hinila ang aking buong bigat sa nakalaglag na lubid. I can feel my muscles flexing with each pull. “No, we cannot do that. The cards have already been laid out, and it is not possible to return their money so easily. That is not how things are done!” Gumusot pang lalo kulubot nyang mukha sa galit nya nang ibalita ko sa kanya na isasarado ko na ang club na matagal kong pinagyaman. Kanina pa nya ako sinisermunan. Paulit-ulit na ang pagpapaliwanag ko, mapa-English, Tagalog, o Nihongo, wala syang mai
Nang makahuma ako sa pagkagitla ay lumabas ako ng kotse. Lumakad pa ako ng may ilang metro para habulin ng tingin ang kumakaripas na motor. Napakabilis nyang nakalayo, gatuldok na lang sya sa aking paningin na nagpapasingit-singit sa trapik. Syet! Sya ba ‘yun??! Napakapit ako banda sa aking dibdib para pigilan ang pagwawala ng puso ko. Natutulala sa kawalang nakatayo lang ako sa gitna ng kalsada sa ilalim ng malakas na ulan. Maya-maya narinig kong sumigaw ang pasahero ko pagbaba nya ng bintana. “Hoy praning! Hindi mo ba nararamdamang umuulan?!” “Ang tanga mo naman! Ginitgit ka na nga, hinabol mo pa. Isusumbong talaga kita kay Boss. Kung nagasgasan lang 'tong kotse pati ako yari kay Boss! Hindi ka nag-iisip...” naiinis na turan nya pagbalik ko sa kotse na tila basang sisiw sa pagkakaligo ko sa ulan. Halos bumula ang kanyang bibig sa kung anu-anong pinagsasabi nyang hindi ko na inintindi. Tahimik at nangangaligkig sa lamig na ipinagpatuloy ko ang pagtahak ko sa daan habang na
“Kung dudang-duda ka, edi tawagan mo. Tawagan mo si Boss, tanungin mo. Ngayon na, hangga’t nandito pa tayo kasi baka nga naman mali ako.” Nagngingitngit ang loob kong dinampot ko ang aking cellphone. Tatanungin ko talaga si Seiji. Sasabihin ko na ring ihahatid ko na ang bruhang ito kung saan pa ito pwedeng tumira bukod sa bahay namin kesa maibusal ko sa matabil nyang bibig ang cellphone at kamao ko. “Ni isang beses hindi pa ako nagkamali sa utos sa ‘kin. Sinu-sure ko lahat ‘yun. Bawal akong magkamali. Kung nagkamali na ako noon edi sana matagal na sana akong patay! Bente-dos lang ako, wala akong pinag-aralan pero hindi naman ako gano’n katanga.” “May galit ka ba sa ‘kin?!” hindi ko na talaga natiis at kinompronta ko na sya. “Kung makapagsalita ka parang kilalang-kilala mo na ‘ko eh. Wala akong ginawang masama sa ‘yo para sagut-sagutin mo ‘ko ng ganyan!” “Wala ka ngang ginagawang masama, pero lalo lang bumigat ang buhay ko mula noong dumating ka!” malakas na singhal nya sabay du
“Ikaw ha, inano mo?” kagyat kong hinampas si Seiji sa braso bago sumakay sa bagong bili nyang kulay pulang sedan. Natatawang ikinibit nya ang kanyang balikat sa pagmamaang-maangan nya. “Wala akong ginawa, ano?” Bumunghalit sya ng tawa sa pagpapalatak ko na nagpapailing-iling. “Abnormal ka ba? Tawa ka nang tawa?!” dagli akong nainis sa OA nyang tawa. Nagi-guilty na nga ako sa pag-atungal ni Veronica, tinatawanan pa ako. “Hindi ako abnormal, love. Ang abnormal eh ‘yung paalis na lang, nagagalit pa… Hay nako! Teka nga pala,” dumukot sya sa kanyang bulsa ng kanyang shorts at iniabot sa akin ang kumpol ng pera na naka-rubber band. “Tapos bumili ka na rin ng gamit mo, love. Kumain na rin muna kayo ng gusto n'yo bago kayo umuwi.” “Oh, may pang-grocery na ako, ‘di ba? Baka wala ka nang pera d’yan?” “Meron akong tinabi dito panggasolina ko. Kung may matitira ka pa, ilagay mo sa ipon mo para sa baby natin... Lumakad na kayo, love. Maaabutan n’yo na ang trapik sa daan kapag hindi pa kayo u