“Hindi na ako magpa-park, puno rin ang parking lot eh. Tatawagan ko na lang si Roman para puntahan kayo rito. For sure magtatagal kayo. Umuwi kayo agad pagkatapos, okay?” si Kataleia ang nilingon ko para bilinan. “Oooh! Ang lakas ng pang-amoy ni loverboy, huh!” hagikhik ni Divine habang nakalingon sila pareho sa kanan. “Pwede ka nang umalis, Knives. Meron na kaming date ni Kat at mas gwapo pa sa 'yo,” sabay tawang pang-asar nya. “What the fucking hell?” I muttered nang malingunan ko ang pagpasok ng kotseng kulay gray sa parking lot ng spa. “Hey, did you tell him we’re here?” pabulong na tanong ni Divine pagsiko nya sa tagiliran ni Kataleia. “Hindi po. Hindi ko sya tinext, promise!” agad na depensa ni Kataleia, nagkatamaan kami ng tingin sa rearview mirror pagsipat nya sa akin na nakatingin na ako sa kanya. Nababasa ko sa mukha nya ang pagkagitla at pagso-sorry nya. At talaga namang napakabilis ng reflex ko. Pagkakita kong umatras palabas ang isang sasakyan sa isang parking slo
“Oh, what happened?” Divine asks when she sees me approaching them. “Everything is under control; I don’t need to go to the site today.” I project as very cool and calm. I nudge my arm on purpose against Kataleia’s habang kumukuha ako ng isang flyer na nakapatong sa ibabaw ng reception desk. “Na-praning na naman si Ahya,” napapabungisngis na pabulong na tudyo nya na hindi ko pinansin I pretend to be busy reading the flyer. Inumpisahan kong tanungin ang matangkad na receptionist na naka-kimono tungkol sa mga premium at VIP package nila. Ako na ang pipili ng para sa amin, para masigurado kong maghihiwalay sila ni Seiji sa buong panahong naririto kami sa spa. “Okay na ‘ko,” saad ni Seiji, may hawak na syang magnetic key. Nakapagpa-reserve na ako bago ako nagpunta rito.” Sinabi nya iyon kahit wala namang nagtanong sa kanya, siguro akala nya ililibre ko sya. Napakaswerte naman nya kung ganoon. “This is a good thing, right?” ani Divine habang nilalakad namin ang papunta sa locke
“Nagandahan ako sa tattoo mo,” sagot ko sabay iwas ko ng tingin. Hindi ako nagkamali sa nakita ko nang isang beses ay inilahad nya ang braso nya sa ilalim ng madalas nyang get-up na ¾ sleeves shirt. I know I’ve seen those tattoos before, hindi ko lang ma-pin point kung saan at kung kanino ko nakita 'yung gano'ng klaseng tattoo. May dugo syang Filipino pero definitely Japanese ang kultura na sinusundan nya, based on the tattoos on his body. Hindi ko alam kung nakita na ba ang mga ito ni Kataleia kasi kahit isang beses ay wala syang nababanggit sa akin. O baka nakita na rin nya, hindi nya lang sinabi kasi hindi naman ako interesadong malaman. Or I'm hoping not, because that could only mean nakapaghubad na si Seiji sa harapan nya, my jaws clenched at the thought. Una palang iba na ang impression ko sa kanya, lalo lang tumindi ito ngayong nakita ko na at namasdang maigi ang mga matitingkad na burda nya sa katawan. “Disiotso palang ako noong tatuan ako, paglapad ng katawan ko lu
“There you are, lovely,” grabbing her by the hips. “Kahit tumaba ka sa kakakain mo maganda ka pa rin sa mga mata ko.”“Uy!” ngiti nya paglingon nya sa akin. “Nasa taas pa si Ate Divine, in-enjoy pa ang masahe nya, sinilip ko sya bago ako bumaba. Kanina pa nga sya doon eh. Nagugutom na ‘ko kaya bumaba na muna ako rito.”“Buti naman kung gano’n, du’n na lang sya habambuhay nya,” nakapampante akong lalo nang ma-sure kong hindi nya kasama rito si Divine. “Patingin nga ako ng brazilian wax kung okay,” malambing na biro ko while planting kisses on her nape. “Shhht…” natatawang sinaway nya ako sabay tulak nya sa akin nang konti. “Mamaya pa kasi sabay kami dapat ni Ate Divine kaya kakain muna ako.”“Dapat ako unang makakakita ng end result, okay?” pinahid ko ang puting icing sa gilid ng kanyang labi. “Bawal ang kahit anong sexual activity within 48 hours kasi ma-i-irritate ang skin ko, sabi ng babae do’n na nakausap namin kanina. Ngayon ko lang nalaman kailangan rin palang i-moisturize an
[Kataleia’s POV] Nagulantang akong talaga nang biglang lumiwanag ang paligid pagbukas ng pinto. “Don’t look,” bulong nya pagpaling nya sa mukha ko paharap sa kanya nang mapalingon ako sa likuran ko kung saan nagmumula ang liwanag. “Fuck!” Narinig kong mura nya nang malakas. “May tao! May tao, syet!” natatarantang kinakawag ko ang mga paa ko at tinutulak ko na rin sya nang malakas pero ang higpit ng hawak nya sa bewang ko, hindi nya ako pinapakawalan. Huminto lang sya saglit at tumingin sa dumating tapos pinagpatuloy pa rin nya ang pagbayo. Napakasarap nyang sipain, kaso kahit anong igkas ko ay hindi nya ako binibitawan, nakapasak pa rin sa keps ko ang naghuhumindig nyang alaga, hindi man lang ako makadama na nanlambot sya sa pagkakaistorbo nya. Napakalibog talaga ni Ahya! Wala na akong nagawa kundi ang pumikit na lang at mag-isip kung sino iyong biglang pumasok dito sa loob ng maliit at masikip na storage area. Malamang empleyado rito sa spa, o ‘yung janitor o janitress kasi puro
“What are you doing in here?” namemeywang na tanong ni Divine. Sabay kaming tumuwid nang tayo at nagpormal pagkakita namin sa kanya. Inayos ko ang pagkakapakat ng aking salamin at itinago ko sa aking likuran ang robe na hawak ko. Nilukot ko pa ‘tong maigi sa isa kong kamay para hindi nya ito mapansin. Hindi naman nga nya napansin ‘yung robe kasi bukod sa medyo dim light ang hallway ay busy ang kanyang mga matang magpalipat-lipat ng nagtatanong na tingin sa aming dalawa. Hindi ko alam kung para kanino nga ba ang tanong nyang iyon pero dahil natural na sa akin ang pagiging defensive nagkaroon ako ng urge na sumagot agad. “Chi-chineck ko lang po ang buffet area, Ate. Kumain po ako ro’n,” nahihilawang ngiti ko. “Pumunta ako sa buffet but you’re not there… just right after you came downstairs,” maang na turan nya sabay baling nya kay Knives. “Shouldn’t you be in the sauna or getting a massage right now? Where’s Seiji? Aren’t you supposed to be with him?” “Hindi kami magkasama ni Seiji.
“I just asked him why he has two phones, galit na sya agad. Why? Mali na ba ‘yun? Wala na akong K magtanong?” magkasunod na tanong nya sa akin. Iniisip pa rin pala nya ang nangyaring pagsinghal sa kanya ni Knives kanina. “Hindi ko po alam eh, baka wala lang sa mood,” pagrarason ko sa inasal ni Knives. Na-realize ko kung gaano na katagal na nawawala ‘yung dalawang babaeng gagawa sa amin. Parang nalalasing na nga ako sa iniinom namin dahil medyo umiinit na ang pakiramdam ko. “Nagtatawanan kayo kanina, dumating lang ako wala na sya sa mood?” nahimigan ko ang hinanakit sa tono ng boses nya. “Ah, eh… uhm...” napakamot na lang ako sa gilid ng aking noo nang hindi ko alam kung anong isasagot ko. “Inaamin ko nawalan ako ng time for him. I’ve been very busy sa business namin. Tamad akong magluto, hindi ako maasikasong asawa, mas inuuna ko ang social gatherings kesa sa humarap sa kusina, mamalantsa at maglinis ng penthouse. I’m not a ‘perfect wife’ —I mean, meron ba talaga no’n?” isinandal
“Konti na lang, miss, konting tiis pa,” natatawang turan sa matabang aesthetician. Paano, sa tuwing ipapahid nya ang mainit-init na wax sa balat ko ay talagang naninigas ang mga hita at binti ko para labanan ang sakit. “'Eto na, ididikit ko na ‘tong strip, after nito konting linis na lang para masimot lahat,” dagdag pa nya. Akala naman nya magbabago nya ang nararamdaman ko sa sinabi nyang malapit na akong makatapos sa pagdurusa ko na ito para mapagbigyan ko lang si Divine. Idinikit nya ang wax strip sa ibabaw ng malagkit na amoy honey na wax sa may bandang tumbong ko, minasa-masahe ang kabuuan ng nadikitan ng papel sabay bumuwelo ng hila. “Skrrrtt!!!” “Ugh!” malakas na daing ko. Naangat ko ang likod ko sa sobrang sakit. Tangina talaga nitong buhay na ‘to! Literal na tiis-ganda! Dapat ito ang parusang iginagawad sa mga manyakis na lalake eh, paulit-ulit na iwa-wax ang bayäg hanggang sa magsisi sila sa ginawa nilang kasalanan. “Good girl! Last na ‘to, miss, tapos linis na tayo,”
Tumahimik ang paligid ng ilang segundo na tila napakatagal para sa akin, hanggang sa sinagot na rin nya ang tanong ni Kataleia. “Uhm, oo, nauntog. Nauntog ako. Hindi ko kasi nakita… Madilim dito,” napakahinang bulong ni Veronica na halos hindi bumuka ang mga namamaga nang labi. Para akong nabunutan nang malaking tinik sa lalamunan. “See? Nauntog. Nagulat na nga lang ako pag-akyat ko dito umiiyak na sya eh. Hay naku! Ipapalipat ko na nga 'yang pasong ‘yan, laging na lang may nadidisgrasya rito,” natatawa na naiiling ako. Daig ko pang nakapasa sa bar exams nang maibsan ang kaba ko. “Magpahinga ka na Veronica. Ipapasunod ko na lang sa kwarto mo ang first aid kit... ‘Lika na, love.” yakag ko sa kanya. “Gutom na ‘ko, baka hindi pa sila kumakain kakahintay sa ‘tin,” Hinawakan ko syang muli sa braso pero tinapik nya nang malakas ang aking braso. “Hindi pwede! Anong first aid kit?! Kelangan ‘tong matahi,” although may pagpa-panic, marahan nyang sinapo ng panyo ang tumulong dugo sa pisngi ni
“Hindi ba sinabi kong h’wag mong aalisin ang tingin mo sa kanya?!” gumaralgal ang boses ko sa lakas ng aking hiyaw. “Napakawala mong silbi!” “Pa-pasensya na, Boss. A-aalis na po ako nga-ngayon— hahanapin ko si Madame,” nagkakandautal sya sa takot sa nag-aapoy kong titig. Tumalikod sya sa akin at akmang lalayasan ako kaya hinablot ko ang maiksi nyang blonde na buhok, hinatak ko ‘yun at naglakad patungo sa bahay. Hanggang sa napahiga sya sa semento ay hindi ko binitawan ang buhok nya at nagpatuloy sa bilis ng paglalakad. Dumidilim ang utak ko sa nagpupuyos kong galit. Hindi ko na naririnig ang mga matitinis nyang tili sa sakit na dulot ng pagkakakaladkad ko sa kanya paakyat sa hagdan patungo sa ikatlong palapag. “Saan sya nagpunta??!” nanggagalaiting hiyaw ko pagbalibag ko sa maliit nyang katawan sa gilid ng sofa, nauntog pa sya sa matulis na gilid ng kwadradong paso ng halaman kaya dumugo ang malapit sa kanyang kilay . “Nasampal na kita kanina bago kayo umalis, ‘di ba? Hindi ka p
Ilegal ang mga laban sa aking flight club. Mga puganteng kriminal ang aking mga manlalaro—mga itinakwil ng batas at itinulak sa aking teritoryo. Walang anunsyo sa TV o radyo, walang media, walang permit. Isa lang ang batas dito: lumaban hanggang sa huling hininga. Ang gantimpala? Kalayaan para sa nag-iisang mabubuhay na higit pang mahalaga kesa sa pera. At tanging mga high-definition na kamerang nakakonekta sa bahay ni Yasou at ng ilan pang kasapi ng pamilya ang tahimik na nagmamasid sa bawat laban. Sa aming pamilya, death boxing is a sport— a tradition. A challenge of courage. The definition of honor. Isang tournament kung saan ang bawat igkas ay hindi lang pagsubok ng lakas, kundi pati na rin ng tapang at paninindigan. Dito, ang bawat manlalarong nasa loob ng ring ay hindi lumalaban para lang manalo, kundi para patunayan ang kanilang sarili at para sa kanilang kasarinlan. Sa ring na ito, hindi sapat ang bilis ng kamao o tigas ng katawan. Kailangan ng tibay ng loob, dahil ang bawa
[Seiji’s POV] “Aniki! Faito Kurabu o katte ni shimeru nante arienai! Koko de sore ga wakattara, watashitachi no pātonā ga dore dake okoru ka wakatteru no ka!? (Older brother! You can’t just close the fight club like that! Do you know how frustrated our family will get?!) “Kore wa watashi no bijinesu da. Shimeru ka dou ka wa watashi no jiyuu da. (This is my business. Whether I close it or not is my choice.)” mahinanong tugon ko sa kausap ko sa malaking monitor. Bumuntung-hininga ako at hinila ang aking buong bigat sa nakalaglag na lubid. I can feel my muscles flexing with each pull. “No, we cannot do that. The cards have already been laid out, and it is not possible to return their money so easily. That is not how things are done!” Gumusot pang lalo kulubot nyang mukha sa galit nya nang ibalita ko sa kanya na isasarado ko na ang club na matagal kong pinagyaman. Kanina pa nya ako sinisermunan. Paulit-ulit na ang pagpapaliwanag ko, mapa-English, Tagalog, o Nihongo, wala syang mai
Nang makahuma ako sa pagkagitla ay lumabas ako ng kotse. Lumakad pa ako ng may ilang metro para habulin ng tingin ang kumakaripas na motor. Napakabilis nyang nakalayo, gatuldok na lang sya sa aking paningin na nagpapasingit-singit sa trapik. Syet! Sya ba ‘yun??! Napakapit ako banda sa aking dibdib para pigilan ang pagwawala ng puso ko. Natutulala sa kawalang nakatayo lang ako sa gitna ng kalsada sa ilalim ng malakas na ulan. Maya-maya narinig kong sumigaw ang pasahero ko pagbaba nya ng bintana. “Hoy praning! Hindi mo ba nararamdamang umuulan?!” “Ang tanga mo naman! Ginitgit ka na nga, hinabol mo pa. Isusumbong talaga kita kay Boss. Kung nagasgasan lang 'tong kotse pati ako yari kay Boss! Hindi ka nag-iisip...” naiinis na turan nya pagbalik ko sa kotse na tila basang sisiw sa pagkakaligo ko sa ulan. Halos bumula ang kanyang bibig sa kung anu-anong pinagsasabi nyang hindi ko na inintindi. Tahimik at nangangaligkig sa lamig na ipinagpatuloy ko ang pagtahak ko sa daan habang na
“Kung dudang-duda ka, edi tawagan mo. Tawagan mo si Boss, tanungin mo. Ngayon na, hangga’t nandito pa tayo kasi baka nga naman mali ako.” Nagngingitngit ang loob kong dinampot ko ang aking cellphone. Tatanungin ko talaga si Seiji. Sasabihin ko na ring ihahatid ko na ang bruhang ito kung saan pa ito pwedeng tumira bukod sa bahay namin kesa maibusal ko sa matabil nyang bibig ang cellphone at kamao ko. “Ni isang beses hindi pa ako nagkamali sa utos sa ‘kin. Sinu-sure ko lahat ‘yun. Bawal akong magkamali. Kung nagkamali na ako noon edi sana matagal na sana akong patay! Bente-dos lang ako, wala akong pinag-aralan pero hindi naman ako gano’n katanga.” “May galit ka ba sa ‘kin?!” hindi ko na talaga natiis at kinompronta ko na sya. “Kung makapagsalita ka parang kilalang-kilala mo na ‘ko eh. Wala akong ginawang masama sa ‘yo para sagut-sagutin mo ‘ko ng ganyan!” “Wala ka ngang ginagawang masama, pero lalo lang bumigat ang buhay ko mula noong dumating ka!” malakas na singhal nya sabay du
“Ikaw ha, inano mo?” kagyat kong hinampas si Seiji sa braso bago sumakay sa bagong bili nyang kulay pulang sedan. Natatawang ikinibit nya ang kanyang balikat sa pagmamaang-maangan nya. “Wala akong ginawa, ano?” Bumunghalit sya ng tawa sa pagpapalatak ko na nagpapailing-iling. “Abnormal ka ba? Tawa ka nang tawa?!” dagli akong nainis sa OA nyang tawa. Nagi-guilty na nga ako sa pag-atungal ni Veronica, tinatawanan pa ako. “Hindi ako abnormal, love. Ang abnormal eh ‘yung paalis na lang, nagagalit pa… Hay nako! Teka nga pala,” dumukot sya sa kanyang bulsa ng kanyang shorts at iniabot sa akin ang kumpol ng pera na naka-rubber band. “Tapos bumili ka na rin ng gamit mo, love. Kumain na rin muna kayo ng gusto n'yo bago kayo umuwi.” “Oh, may pang-grocery na ako, ‘di ba? Baka wala ka nang pera d’yan?” “Meron akong tinabi dito panggasolina ko. Kung may matitira ka pa, ilagay mo sa ipon mo para sa baby natin... Lumakad na kayo, love. Maaabutan n’yo na ang trapik sa daan kapag hindi pa kayo u
“Sumama ka na. Wala ring magda-drive sa ‘yo papunta sa bangko dahil isasama ko si Ibiza, may pupuntahan kami,” ani Seiji. “Kaya ko namang pumunta ng bangko nang mag-isa eh, mamamasahe na lang ako. Bakit kaylangang sumama pa d’yan?! Marunong ba talagang mag-drive ‘yan?” naiinis na turan nya. Paalog-alog ang suso nyang walang panapo sa papadyak-padyak nya. Tumutulis ang nguso ko habang tinitingnan ko sya sa pagmamarakulyo nya, ‘kung matadyakan ko lang ‘tong maliit na babae na ‘to talaga…’ gigil na nasabi ko na lang sa aking sarili. “Hindi ka pwedeng mamasahe, Veronica. Please, gumayak ka na lang. Pagkatapos naming kumain magbibihis na si Kataleia… Pasensya ka na, love, nagkaro’n ng emergency sa bar eh,” nagi-guilting hinawakan nya ang aking pisngi. “Magkita na lang tayo rito mamaya para makapunta tayo sa mansyon. Nag-promise ako kay Mama na du’n tayo magdi-dinner at matutulog,” “Okay lang, love. Kaso parang ayaw nya kasi,” tinapunan ko ng tingin ang pabulung-bulong na mestizang pins
Lumabas ako sa kwarto at binuksan ang katapat naming kwarto at binuksan ang ilaw nito na nasa gilid ng pinto. Ito ang drawing room ni Seiji. Puno ang bawat dingding ng kanyang mga obra. Gustung-gusto kong tumatambay rito kasi ang tahimik tsaka natutuwa ako sa pagtingin-tingin sa mga larawang iginuhit nya halos puro pagmumukha ko—iba’t ibang anggulo at facial expressions. Napaka-passionate nya sa pagpipinta. Kung gagawa nga lang si Seiji ng art gallery mapupuno nya iyon ng mga display kaso naisip ko baka walang pumunta kasi puro ako rin lang naman ang maidi-display nya. Napasimangot ako nang makita ang canvas na huli nyang iginuhit na nakalagay na naman sa painting stand. “Sabi ko itago eh, nakakahiya! Pa’no kung may makakita. Dyusko!” nagigiba ang aking mukha habang ibinabalik ko ang larawan ng aking hubad na katawan sa likuran ng aparador kung saan ito nakalagay. “Did Veronica bother you again? Ay! I told you I’ll dust it off myself,” ani Mamancona pagsilip nya at nadatnan nya ako