Kathryn POV
Hindi pa rin ako makamove on sa ginawa ni Daniel sa akin kanina. Yes, he is my crush. Pero hindi ko lubos akalain na liligawan niya ako.
"It is true na hinarana ka ni Daniel? Ang hearttrob ng campus?" nanlalaking mga mata na tanong ni Ailyn.
"Yes," wala sa sariling sagot ko. Hindi talaga ako makapaniwala.
"My God, Kathryn. Ikaw na!" tili ng dalawa.
Daniel De Silva is a campus heartrob. Sikat ito sa buong campus namin. Alam ng marami na may crush ako sa kanya. Alam ng marami na gustong gusto ko si Daniel.
"Oh, anong mukha iyan."
Nawala bigla ang saya ko. Dahil baka laro lang itong lahat para kay Daniel.
"Masaya ako, dahil hinarana niya ako. Sabi niya liligawan niya ako. But, sobrang bilis. I know, I am a bit popular. Pero wala ako sa kalingkingan ng mga babaeng nagkakandarapa kay Daniel."
"Wag mo nang isipin iyon. Ang importante. Nanliligaw siya sa iyo."
"Ayaw kong masaktan, Ailyn. Ayaw kong pagsisisihan sa huli ang magiging desisyon ko."
Buong araw akong wala sa sarili. Dahil sa maraming iniisip. Ayaw kong bigyan ng pansin ang mga ginagawa ni Daniel, kanina. Nabigla ako nang may huminto na SUV sa harapan ko.
"Hop in, hatid na kita pauwi."
"No, Daniel. Thank you na lang."
Lumakad ako. Papunta sa unahan.
"Sige na, Kath. Hayaan mo akong ihatid ka. Parte ito ng panliligaw ko."
r"No, Daniel. Walang ligawan na magaganap," sabi ko dito.
Umalis na ako. Narinig ko na bumukas ang pinto ng sasakyan nito. Naramdaman ko na lang na may humila sa braso ko.
"Wait, Kath. Akala ko ba okay na, na manliligaw ako?"
"Yes, pumayag ako kanina. Pero kalaunan ay napag-isip ko na baka naglalaro ka lang. Ayaw kong pagsisisihan sa huli ang magiging desisyon ko, Daniel. Kaya I am sorry."
Iniwan ko siya doon na nakatayo. Hindi ko siya nilingon. Kahit na gustong gusto ko siya. Ayaw ko naman na masaktan.
Kinabukasan ay kumalat agad sa buong campus ang pambabasted ko kay Daniel. Hindi ko akalain na kalalat agad iyon.Bawat hakbang ko ay sinusundan ng mga taong nasa paligid ko.
"Akala mo naman kung sinong maganda!" rinig kong sambit nila.
Napahinto ako ng may humarang sa daraanan ko.
"Akala mo naman sobrang ganda mo na? Sino ka ba para bastedin ang isang Daniel De Silva?!" sigaw nito.
Tinitigan ko lamang ang babaeng nagwawala sa harapan ko.
Fuebe Delgado queen bee of the campus. Iyon ang bansag niya sa sarili niya.
"Ano naman sa iyo, kung binasted ko siya? Wala na ba akong karapatan na tangihan ang isang Daniel De Silva?" balik kong tanong dito.
"Ang kapal ng mukha mo!"
"Mas makapal ang mukha mo. Kung gusto mo si Daniel. Sa iyo na siya. I don't care kung ano ang gagawin mo sa kanya. Just leave me alone," iniwan ko sila doon. Huminto ako. "One more nga pala. Kahit na gusto ko si Daniel. I don't want to be part of his play."
Iniwan ko silang lahat doon. Nakarating ako sa classroom na puno ng pang-uuyam ang bawat madaanan ko.
Umupo ako sa upuan ko. Wala pa sina Ailyn at Analyn.
"It is true, Kath? Binasted mo si Daniel De Silva?" sabay na tanong nilang dalawa.
Tumango lang ako sa dalawa.
"Ikaw na Kath, first time itong mangyari na tangihan ang isang Daniel De Silva."
"Analyn, Ailyn. Hindi ko binasted si Daniel ng walang dahilan. I just want to test him. Gusto kong malaman kung talaga bang gusto niya akong ligawan, kahit na nabasted ko siya."
Tumango-tango ang dalawa.
"Mukhang sumuko na si Daniel, ahh!" nakangising saad ni Ailyn.Nandito kami sa tambayan naming tatlo. Isang linggo na mula ng mabasted ko si Daniel. Pero hanggang ngayon ay walang Daniel na nagpapakita sa akin. Iniiwasan na ba niya ako? Is he not serious about his courtship? Siguro nga naglalaro lamang ito at ako ang napili nitong paglaruan.
Abala ako sa library nang may umupo sa tapat ko. Hindi ko inabala na i-angat ang ulo ko. Dahil abala ako sa assignment ko.
"Ganyan ka na ba talaga? Porket di ako nagpakita sa iyo ng isang linggo. Di mo na ako pinapansin?"
Bigla akong nag-angat ng tingin.
"Daniel," wala sa sarili kong saad.
"Hi, Kath. It's been a while," ngisi nitong sambit.
"Anong ginagawa mo dito?" mataray kong tanong sa kanya.
"Nandito ka eh."
"Hindi ako nakikipagbiruan sa iyo, Daniel. Anong ginagawa mo dito?"
"Kath, alam kong binasted mo ako. Pero hindi ako sumuko sa iyo. Oo, hindi ako nagpakita ng isang linggo sa iyo. Dahil gusto ko na pag-isipan mong mabuti ang panliligaw ko. I know, binigla kita. I am dead serious about you, Kath, deadly serious."
Sumandal ako sa upuan ko. "Daniel, bakit ginagawa mo ito?"
"Kasi gusto kita."
"Why now? Alam ko, na alam mo na may gusto ako sa iyo at hindi iyon isang lihim. Alam iyon ng buong campus. Pero bakit ngayon lang?"
"Hindi ko alam, Kath. Basta isang araw. Nakita ko na lang ang sarili ko na may gusto na ako sa iyo."
"Hindi pa rin ako naniniwala sa iyo."
Tumayo na ako at iniligpit ang lahat ng gamit ko. Aalis na lang ako. Dahil hindi din naman ako makakapag-aral.
Iniwan ko doon si Daniel. Gusto ko siya, alam ko iyon sa sarili ko. Pero ayaw kong sumugal. Dahil natatakot ako. Natatakot ako na baka masaktan lang ako sa huli.
Isang buwan na mula ng mabasted ko si Daniel. Isang buwan na din ito na parang aso sunod ng sunod sa akin. Halos, buong pa-pollution yata ng mga babae buong school namin ay galit sa akin. Dahil ako ang laging nilalapitan ni Daniel."For you, Kath."
Tinignan ko lang ang bulalak. Alam kong mabango iyon. Maganda din ang pagkakagawa ng boque.
Tinanggap ko na lang ang bulalak.
"Hindi ka na sana nag-abala pa."
"Nagliligaw ako sa iyo, Kath, remember."
Pumayag na akong magpaligaw sa kanya. Dahil ayaw niya talaga akong tigilan. Sana ay hindi ako magsisi sa desisyon ko.
"Hatid na kita?" ngumiti ako. Dahil kahit na tangihan ko siya ay lalo lang itong namimilit.
Hinatid niya ako sa apartment ko. Kahit na gusto kong kumuha ng condo ay hindi kaya ng budget. Hindi naman mayaman ang magulang ko. Isang police officer ang ama ko. At isang titser ang ina ko.
Bumaba agad ako.
"Salamat, Daniel."
"You're welcome, susunduin kita bukas."
Ngiti lang ang tanging naisagot ko.
Pumasok na ako sa apartment ko. Naabutan ko na nakasilip si Ate sa labas.
"Baka masaktan ka nyan. Mukhang mayaman pa naman."
"I'll take the consequence, ate."
"Ikaw ang bahala buhay mo iyan."
Pumasok na sa kwarto nito si Ate Marilyn. Siya ang nag-iisa kong kapatid. Nag-aaral din gaya ko. Pero malapit nang magtapos sa pagiging abogasya.
May nobyo din itong foreigner. Ang foreigner na iyon ang gumagasto sa pag-aaral nito.
Bukas ay malalaman ko ang result kung bakit hindi kami magkaka anak ni Marco Ayaw ko sanang mag pacheck-up, dahil natatakot ako sa maaaring naging resulta. Pero gusto kong bigyan ng anak si Marco para kahit papaano ay may mag-uugnay sa aming dalawa.Binuksan ko ang front door ng bahay namin ni Marco. Iniregalo ito ng magulang ng asawa ko noong araw ng kasal namin. Talagang walang pag-asa na magka anak kami. Sobrang down na down ako.Kinagabihan ay naghanda na ako ng hapunan para sa aming mag-asawa. Dahil anumang oras ay uuwi na si Marco at alam ko na paparating na iyon ngayon. Katatapos ko lang magluto ng hapunan ng may mag doorbell. Kaya pinuntahan ko iyon at laking tuwa ko ng makita ko si Mama. Ang ina ni Marco. Nakabusangot ang mukha nito. Pero alam kong di niya ako gusto kaya nawala agad ang ngiti ko."Mama, pasok po kayo," saad ko sa mother-in-law ko. Pumasok naman ito.Wala si Marco dito at hindi ko alam kong bakit nandito ngayon nito."Don't call me, mama," walang emosyon niton
Nagising ako na para bang sobrang sakit ng aking ulo. Namamaga na din ang mga mata ko. Dahil sa kakaiyak ko. Bumangon ako at umupo sa kama.Huminga ako ng malalim. Para ibsan ang sakit sa aking dibdib. Tumayo ako at bumaba. Tumungo ako sa kusina. Bubuksan ko na sana ang refrigerator ng maalala ko na naman ang nangyari. Buntis ang bestfriend ko at maaaring ang ex-husband ko ang ama noon. Sobrang sakit lang dahil talagang iniwan na ako ng tuluyan ni Marco.Tumulo ang na naman ang luha ko. Dahil naramdaman ko na naman ang sakit. May kumakatok sa pinto ng bahay namin kaya pinuntahan ko iyon at pinagbuksan iyon, kung sino man ang nandoon.It's one of my best friends, Analyn. I smiled at her. Pero ang ngiti niya ay hindi umabot sa mga mata niya.Agad na iginala ni Analyn ang paningin sa bahay niya."Anong nangyari?" tanong nito."Kinuha ng mother-in-law ko ang mga gamit," sabi ko sa kanya.Pumunta kami sa kusina para doon umupo at mag-usap."Alam mo sumusobra na talaga iyang biyenan mong h
KINABUKASAN ay maagang akong nagising. Kahit na madaling araw na akong nakatulog. Dahil sa kakaiyak. Bumaba na ako sa sala at may kumatok sa pinto ng bahay ko.Pinagbuksan ko iyon at nagulat ako ng isa-isang ipinasok ng mga kalalakihan ang mga furniture ko na kinuha ng mother-in-law ko.Agad kong tinawagan si Ailyn."Yes,""Nasa bahay na ang mga furniture. Ibinalik na nila," maluha-luha kong pagbabalita sa bestfriend ko."Good to heard that. Kaya kakain tayo ngayon. Let's celebrate, let's eat to our favorite restaurant," yaya sa akin ni Ailyn."Okay," pagpayag ko.Masaya ako. Dahil kahit papaano naibalik sa akin ang mga gamit ko. Nang makaalis na ang mga kalalakihan na may dala ng mga gamit ko ay umakyat naman ako sa itaas ay naligo. Pagkatapos maligo ay nagbihis ako dahil magkikita kami ngayon ni Analyn. Para kumain sa labas.Inilock ko ng mabuti ang bahay at pumunta sa lugar kung saan kami madalas na kumain ni Ailyn at iba pa naming kaibigan. Busy si Hanilyn kaya kaming dalawa na
Napatingin ako sa kabuoan ng bahay. Napangiti na lang ako, dahil nabalik na sa original ang mga furniture na kinuha ng magaling kong biyanan.Umakyat na ako sa itaas para magpahinga. Bukas ay panibagong umaga na naman ang kakaharapin ko. Dahil sa pagod ay nakatulog ako agad. Nagising ako, bumaba ako sa sala at nang biglang may kumatok.Kumunot ang noo ko. Dahil alam ko na wala naman akong inaasahang bisita ngayon. Mamaya pang hapon, darating si Analyn. Kaya pumunta ako sa main door at binuksan iyon.Umawang ang bibig ko, dahil isang batang babae ang nasa harapan ng pintuan ng bahay ko.Lumuhod ako para magpantay kami. Ngayon ko lang napagtanto na umiiyak pala ang batang babae."Nawawala ka ba?" tanong ko sa kanya.Pero hindi ito nagsalita. Nagulat na lang ako ng yakapin niya ako bigla. Umiiyak sa aking balikat.Napangiti ako at hinahaplos ang buhok ng batang babae."Tahan na. Sino ba ang magu—""Bayaran mo ang utang sa amin."Hindi agad ako makagalaw. Dahil hindi ko alam kong saan na
I ask to take a leave. Upang asikasuhin ko ang divorce ko. Nang matapos na ang leave ko ay agad akong pumasok sa pinagta-trabaho-an ko.Nang umupo ako sa mesa ay hindi agad ako makapagtrabaho ng maayos, dahil kulang ako sa tulog, may nangugulo sa akin at marami akong iniisip.Napasabunot na lang ako sa aking buhok. Dahil hindi ko na alam ang gagawin ko."Are you okay, Kath?" tanong ni Eliza sa akin. Ang co-worker ko."I am okay, don't worry about me.""May tumatawag pala sa landline. Hinahanap ka.""Sige."Agad akong pumunta sa telephone at sinagot iyon."Hello," sagot ko."Kailan ka magbabayad?" galit na tanong ng nasa kabilang linya."Hindi ko pa po alam. Pero naghaha—""Pag hindi ka nagbayad ay mangugulo ako dyan sa pinagta-trabaho-an mo!" galit nitong sambit."Magbabayad ako. Gagawa ako ng paraan.""Dapat lang."Nawala na ang tao sa kabilang linya. Naisuklay ko na lang ang aking kamay sa aking buhok.Babalik na sana ako sa aking pwesto ng may makabanga ako. Akala ko ay hahalik na
Kathyrn POV"Ito ba talaga ang gusto mo, Kath?" tanong nito sa akin."Nandito na ako, Analyn. Hindi na ako pwedeng umatras," saad ko kay Analyn."I know Daniel, baka naghihigante iyan sa iyo. Alam kong siya ang ex mo na iniwan mo noon.""Alam ko, kung paghihigante man ang pakay niya ay sige. Tatanggapin ko iyon," naluluha kong saad. "Tatanggapin ko ng buong puso, mabayaran ko lang ang utang ni Marco.""Do you still love, Marco?" tanong nito sa akin.Ngumiti ako, "I do, I still do love him. Pero hindi ibig sabihin noon ay babalik ako sa kanya. No, Analyn. Ayaw ko nang maging tanga.""Ready na ang lahat," sumungaw ang ulo ni Hanilyn sa pinto ng kwarto."Okay, Han. Lalabas na kami ngayon."Lumabas na kami. Ikakasal akong muli. Pero hindi sa simbahan. Kundi sa huwes lang, minadali namin ni Daniel ang kasal na ito. Upang makabayad na ako sa mga utang na hindi ako ang gumamit. Hindi ko alam kong saan dinala ni Marco ang mga pera. Dahil wala talaga akong alam sa perang iyon.Alam ko, nasa is
Kathryn POVHindi pa rin ako makamove on sa ginawa ni Daniel sa akin kanina. Yes, he is my crush. Pero hindi ko lubos akalain na liligawan niya ako."It is true na hinarana ka ni Daniel? Ang hearttrob ng campus?" nanlalaking mga mata na tanong ni Ailyn."Yes," wala sa sariling sagot ko. Hindi talaga ako makapaniwala."My God, Kathryn. Ikaw na!" tili ng dalawa.Daniel De Silva is a campus heartrob. Sikat ito sa buong campus namin. Alam ng marami na may crush ako sa kanya. Alam ng marami na gustong gusto ko si Daniel."Oh, anong mukha iyan."Nawala bigla ang saya ko. Dahil baka laro lang itong lahat para kay Daniel."Masaya ako, dahil hinarana niya ako. Sabi niya liligawan niya ako. But, sobrang bilis. I know, I am a bit popular. Pero wala ako sa kalingkingan ng mga babaeng nagkakandarapa kay Daniel.""Wag mo nang isipin iyon. Ang importante. Nanliligaw siya sa iyo.""Ayaw kong masaktan, Ailyn. Ayaw kong pagsisisihan sa huli ang magiging desisyon ko."Buong araw akong wala sa sarili. Da
Kathyrn POV"Ito ba talaga ang gusto mo, Kath?" tanong nito sa akin."Nandito na ako, Analyn. Hindi na ako pwedeng umatras," saad ko kay Analyn."I know Daniel, baka naghihigante iyan sa iyo. Alam kong siya ang ex mo na iniwan mo noon.""Alam ko, kung paghihigante man ang pakay niya ay sige. Tatanggapin ko iyon," naluluha kong saad. "Tatanggapin ko ng buong puso, mabayaran ko lang ang utang ni Marco.""Do you still love, Marco?" tanong nito sa akin.Ngumiti ako, "I do, I still do love him. Pero hindi ibig sabihin noon ay babalik ako sa kanya. No, Analyn. Ayaw ko nang maging tanga.""Ready na ang lahat," sumungaw ang ulo ni Hanilyn sa pinto ng kwarto."Okay, Han. Lalabas na kami ngayon."Lumabas na kami. Ikakasal akong muli. Pero hindi sa simbahan. Kundi sa huwes lang, minadali namin ni Daniel ang kasal na ito. Upang makabayad na ako sa mga utang na hindi ako ang gumamit. Hindi ko alam kong saan dinala ni Marco ang mga pera. Dahil wala talaga akong alam sa perang iyon.Alam ko, nasa is
I ask to take a leave. Upang asikasuhin ko ang divorce ko. Nang matapos na ang leave ko ay agad akong pumasok sa pinagta-trabaho-an ko.Nang umupo ako sa mesa ay hindi agad ako makapagtrabaho ng maayos, dahil kulang ako sa tulog, may nangugulo sa akin at marami akong iniisip.Napasabunot na lang ako sa aking buhok. Dahil hindi ko na alam ang gagawin ko."Are you okay, Kath?" tanong ni Eliza sa akin. Ang co-worker ko."I am okay, don't worry about me.""May tumatawag pala sa landline. Hinahanap ka.""Sige."Agad akong pumunta sa telephone at sinagot iyon."Hello," sagot ko."Kailan ka magbabayad?" galit na tanong ng nasa kabilang linya."Hindi ko pa po alam. Pero naghaha—""Pag hindi ka nagbayad ay mangugulo ako dyan sa pinagta-trabaho-an mo!" galit nitong sambit."Magbabayad ako. Gagawa ako ng paraan.""Dapat lang."Nawala na ang tao sa kabilang linya. Naisuklay ko na lang ang aking kamay sa aking buhok.Babalik na sana ako sa aking pwesto ng may makabanga ako. Akala ko ay hahalik na
Napatingin ako sa kabuoan ng bahay. Napangiti na lang ako, dahil nabalik na sa original ang mga furniture na kinuha ng magaling kong biyanan.Umakyat na ako sa itaas para magpahinga. Bukas ay panibagong umaga na naman ang kakaharapin ko. Dahil sa pagod ay nakatulog ako agad. Nagising ako, bumaba ako sa sala at nang biglang may kumatok.Kumunot ang noo ko. Dahil alam ko na wala naman akong inaasahang bisita ngayon. Mamaya pang hapon, darating si Analyn. Kaya pumunta ako sa main door at binuksan iyon.Umawang ang bibig ko, dahil isang batang babae ang nasa harapan ng pintuan ng bahay ko.Lumuhod ako para magpantay kami. Ngayon ko lang napagtanto na umiiyak pala ang batang babae."Nawawala ka ba?" tanong ko sa kanya.Pero hindi ito nagsalita. Nagulat na lang ako ng yakapin niya ako bigla. Umiiyak sa aking balikat.Napangiti ako at hinahaplos ang buhok ng batang babae."Tahan na. Sino ba ang magu—""Bayaran mo ang utang sa amin."Hindi agad ako makagalaw. Dahil hindi ko alam kong saan na
KINABUKASAN ay maagang akong nagising. Kahit na madaling araw na akong nakatulog. Dahil sa kakaiyak. Bumaba na ako sa sala at may kumatok sa pinto ng bahay ko.Pinagbuksan ko iyon at nagulat ako ng isa-isang ipinasok ng mga kalalakihan ang mga furniture ko na kinuha ng mother-in-law ko.Agad kong tinawagan si Ailyn."Yes,""Nasa bahay na ang mga furniture. Ibinalik na nila," maluha-luha kong pagbabalita sa bestfriend ko."Good to heard that. Kaya kakain tayo ngayon. Let's celebrate, let's eat to our favorite restaurant," yaya sa akin ni Ailyn."Okay," pagpayag ko.Masaya ako. Dahil kahit papaano naibalik sa akin ang mga gamit ko. Nang makaalis na ang mga kalalakihan na may dala ng mga gamit ko ay umakyat naman ako sa itaas ay naligo. Pagkatapos maligo ay nagbihis ako dahil magkikita kami ngayon ni Analyn. Para kumain sa labas.Inilock ko ng mabuti ang bahay at pumunta sa lugar kung saan kami madalas na kumain ni Ailyn at iba pa naming kaibigan. Busy si Hanilyn kaya kaming dalawa na
Nagising ako na para bang sobrang sakit ng aking ulo. Namamaga na din ang mga mata ko. Dahil sa kakaiyak ko. Bumangon ako at umupo sa kama.Huminga ako ng malalim. Para ibsan ang sakit sa aking dibdib. Tumayo ako at bumaba. Tumungo ako sa kusina. Bubuksan ko na sana ang refrigerator ng maalala ko na naman ang nangyari. Buntis ang bestfriend ko at maaaring ang ex-husband ko ang ama noon. Sobrang sakit lang dahil talagang iniwan na ako ng tuluyan ni Marco.Tumulo ang na naman ang luha ko. Dahil naramdaman ko na naman ang sakit. May kumakatok sa pinto ng bahay namin kaya pinuntahan ko iyon at pinagbuksan iyon, kung sino man ang nandoon.It's one of my best friends, Analyn. I smiled at her. Pero ang ngiti niya ay hindi umabot sa mga mata niya.Agad na iginala ni Analyn ang paningin sa bahay niya."Anong nangyari?" tanong nito."Kinuha ng mother-in-law ko ang mga gamit," sabi ko sa kanya.Pumunta kami sa kusina para doon umupo at mag-usap."Alam mo sumusobra na talaga iyang biyenan mong h
Bukas ay malalaman ko ang result kung bakit hindi kami magkaka anak ni Marco Ayaw ko sanang mag pacheck-up, dahil natatakot ako sa maaaring naging resulta. Pero gusto kong bigyan ng anak si Marco para kahit papaano ay may mag-uugnay sa aming dalawa.Binuksan ko ang front door ng bahay namin ni Marco. Iniregalo ito ng magulang ng asawa ko noong araw ng kasal namin. Talagang walang pag-asa na magka anak kami. Sobrang down na down ako.Kinagabihan ay naghanda na ako ng hapunan para sa aming mag-asawa. Dahil anumang oras ay uuwi na si Marco at alam ko na paparating na iyon ngayon. Katatapos ko lang magluto ng hapunan ng may mag doorbell. Kaya pinuntahan ko iyon at laking tuwa ko ng makita ko si Mama. Ang ina ni Marco. Nakabusangot ang mukha nito. Pero alam kong di niya ako gusto kaya nawala agad ang ngiti ko."Mama, pasok po kayo," saad ko sa mother-in-law ko. Pumasok naman ito.Wala si Marco dito at hindi ko alam kong bakit nandito ngayon nito."Don't call me, mama," walang emosyon niton