Nagising ako na para bang sobrang sakit ng aking ulo. Namamaga na din ang mga mata ko. Dahil sa kakaiyak ko. Bumangon ako at umupo sa kama.
Huminga ako ng malalim. Para ibsan ang sakit sa aking dibdib. Tumayo ako at bumaba. Tumungo ako sa kusina. Bubuksan ko na sana ang refrigerator ng maalala ko na naman ang nangyari. Buntis ang bestfriend ko at maaaring ang ex-husband ko ang ama noon. Sobrang sakit lang dahil talagang iniwan na ako ng tuluyan ni Marco.
Tumulo ang na naman ang luha ko. Dahil naramdaman ko na naman ang sakit. May kumakatok sa pinto ng bahay namin kaya pinuntahan ko iyon at pinagbuksan iyon, kung sino man ang nandoon.
It's one of my best friends, Analyn. I smiled at her. Pero ang ngiti niya ay hindi umabot sa mga mata niya.
Agad na iginala ni Analyn ang paningin sa bahay niya.
"Anong nangyari?" tanong nito.
"Kinuha ng mother-in-law ko ang mga gamit," sabi ko sa kanya.
Pumunta kami sa kusina para doon umupo at mag-usap.
"Alam mo sumusobra na talaga iyang biyenan mong hilaw. Pati ba naman gamit. Hindi niya pinatawad."
"Okay lang iyon. Mas mabuti nga iyon at hindi ang bahay at kotse ko ang kinuha niya."
Napatingin siya sa bestfriend niya. May awa sa mga mata nito para sa kanya. Tumulo na naman ang luha niya.
"You know what? It's useless to cry if you have something to do; the worst is to fight with others with a kitchen knife!"
Bigla akong natakot sa sinabi ni Analyn sa akin. Lalo na't nababanaag ko sa mga mata niya ang isang galit.
Naghanap siya ng mapag-uusapan nila.
"Paano mo nalaman na nasa iisang bahay si Ailyn at Marco?"
"Iyon nga, kilala mo naman si Aunte Mayla di ba? Yaya kasi siya ng isang bata, at katabi lang ng unit ng amo ni Aunte Mayla ang unit n'yang ex-husband mo. And nakita din niya si Ailyn kasama ang bruha mong mother-in-law at nakalagay pa sa braso ng mother-in-law mo ang kamay ni Ailyn. And Aunte Mayla was surprised by what she heard about the divorce you and Marco had. Iyon ang pinag-uusapan nila ng bruha mong mother-in-law at ni Ailyn."
Nalungkot ako, dahil sa nangyayari sa pagkakaibigan namin. We are college buddies, we're also a roommate back in college. Doon na nagsimula ang pagkakaibigan namin.
Aminin ko. Ailyn is a beautiful woman. Sexy kung manamit din ang dati kong kaibigan. Kaya siguro, nakuha nito si Marco, napaibig niya. Umalis na din ito sa group chat namin at di na kami kinakausap.
"Kailangan nating mabawi iyong mga gamit mo, Kathryn. Sobrang unfair naman noon."
"Hayaan na iyon."
"Hindi!" sigaw nito. "Kaya ka inaapak-apakan dahil sa sobrang bait mo. Kahit minsan naman, Kathryn. Maging m*****a ka. Ilabas mo ang saloobin mo!" galit na galit na sambit ni Analyn.
Lumabas na si Analyn para pumunta sa bahay ng ex-husband niya. Kailangan niyang samahan ang kaibigan. Dahil baka ano pa ang gawin nito doon. Alam niya ang ugali ng kaibigan niya.
Nakarating na sila sa isang unit. Agad na inilibot ni Kathryn ang paningin sa paligid. Di niya akalain na dito ibabahay ni Marco ang babae niya, na kaibigan niya.
"Hey, buksan nyo ito!" sigaw ni Analyn, mula sa labas.
Pinigilan niya ang kaibigan. Dahil nag-eskandalo na ito. Pero kahit anong katok ng kaibigan niyang si Analyn ay walang nagbubukas ng pinto. Hanggang sa lumabas na ang mga kapitbahay ng ex-husband niya at tila nanonood.
Ngumisi bigla si Analyn at nabigla ako sa sinabi nito.
"Forget about picking up unwanted men, just return all the furniture!" sigaw ni Analyn mula sa labas. "Otherwise, people will think you are a slut who picks up unwanted."
Madami ng nag-uusisa dito. Dahil sa pagsisigaw ni Analyn.
Bumukas ang pinto at galit na galit ang ina ni Daniel na nakatingin sa amin. Nakasunod dito si Ailyn na umiiyak. Naawa na sana ako sa kaibigan ko. Pero dahil sa ginawa niya ay para bang nawalan ako ng respeto sa kanya.
"Bakit ang ingay-ingay nyo? Hindi palengke itong unit ng anak ko!" sigaw nito sa amin.
"Ayaw nyo kasing pagbuksan kami ng pinto. Kailangan pa na sigawan kayo at ikaw Ailyn, ang kapal-kapal ng mukha mo. Tinuring kang kaibigan ni Kathryn, pero ano ang ginawa mo!" sigaw ni Analyn dito. "Inagaw mo lang naman ang asawa ni Kathryn."
Nanatili lang itong umiiyak. Walang imik.
"Umalis na kayo. Di kayo welcome dito!" sigaw ng ina ni Marco. "Hindi maganda sa bata ang ginagawa nyo. Na e-stres si Ailyn. Dahil sa inyo."
"Wow, nagsalita ang kunsentidor."
"Let's go, Analyn," yaya ko sa kanya.
Nakarinig na din ako ng mga bulong-bulungan sa kapitbahay ni Marco.
"Teka lang, Kath. May gagawin pa ako."
Lumapit si Analyn, kay Ailyn. Nabigla ako ng bigla na lang nitong sinampal si Ailyn. Napatakip na lang ako sa aking bibig.
"Analyn, enough. Tama na. Baka makasama sa bata ang ginawa mo."
Hinarap ako si Analyn. "Really, Kath? Habang ikaw ay nagdurusa? Habang ang babaeng iyan nagpapakasasa? Hello, wag kang martyr!" sigaw nito.
"Halika na kasi. Tama na."
Nilingon ko ang paningin ko sa paligid, madami ng tao nakikiusyuso.
"Umalia na kayong dalawa dito. Kung ayaw nyong ipa police ko kayo!" sigaw muli ng biyenan ko.
Biglang tumahip ang kaba sa aking dibdib.
"Police? Sa tingin mo matatakot ako sa police nyo? Baka kayo ang makulong. Dahil sa ginawa nyo kay Kathryn."
"Halika na."
Hinila ko si Ailyn. Nagtagumpay ako sa paghila sa kanya. Nasa kotse na kami.
"Sana ay hindi mo ako pinigilan. Nang gigigil talaga ako sa babaeng iyon. Ang kapal ng mukha niya ah, talagang nagpabuntis pa."
"Tama na, Ailyn. Nangyari na ang nangyari. Wala tayong dapat sisisihin. Kundi ako lang. Hindi maghahanap ng iba si Marco. Kung nabigyan ko sana siya ng anak."
Hinagod ni Ailyn ang aking likuran. Dahil hindi ko mapigilan ang umiyak dahil ss problema ko.
"Siguro kong nabuntis ako ay baka hindi ako iwanan ni Marco. Kaso, hindi ako mabuntis-buntis. May deperesa kasi ang matress ko."
"Tahan na. Nandito lang kami para sa iyo."
Hindi ko na alam ang gagawin ko. Kung wala si Ailyn ay baka kung saan na ako ngayon. Sobrang sakit lang talaga ang nangyari sa akin. Akala ko magsasama pa kami ng asawa habang buhay. Pero ngayon wala na. Hiniwalayan na niya ako.
Sobrang sakit lang. Hanggang gabi ay magkasama kami ni Ailyn. Hindi niya ako iniwang mag-isa.
Nasa kama na ako ngayon dahil matutulog na sana. Pipilitin kong matulog ngayon. Kahit na imposible talaga akong makatulog.
KINABUKASAN ay maagang akong nagising. Kahit na madaling araw na akong nakatulog. Dahil sa kakaiyak. Bumaba na ako sa sala at may kumatok sa pinto ng bahay ko.Pinagbuksan ko iyon at nagulat ako ng isa-isang ipinasok ng mga kalalakihan ang mga furniture ko na kinuha ng mother-in-law ko.Agad kong tinawagan si Ailyn."Yes,""Nasa bahay na ang mga furniture. Ibinalik na nila," maluha-luha kong pagbabalita sa bestfriend ko."Good to heard that. Kaya kakain tayo ngayon. Let's celebrate, let's eat to our favorite restaurant," yaya sa akin ni Ailyn."Okay," pagpayag ko.Masaya ako. Dahil kahit papaano naibalik sa akin ang mga gamit ko. Nang makaalis na ang mga kalalakihan na may dala ng mga gamit ko ay umakyat naman ako sa itaas ay naligo. Pagkatapos maligo ay nagbihis ako dahil magkikita kami ngayon ni Analyn. Para kumain sa labas.Inilock ko ng mabuti ang bahay at pumunta sa lugar kung saan kami madalas na kumain ni Ailyn at iba pa naming kaibigan. Busy si Hanilyn kaya kaming dalawa na
Napatingin ako sa kabuoan ng bahay. Napangiti na lang ako, dahil nabalik na sa original ang mga furniture na kinuha ng magaling kong biyanan.Umakyat na ako sa itaas para magpahinga. Bukas ay panibagong umaga na naman ang kakaharapin ko. Dahil sa pagod ay nakatulog ako agad. Nagising ako, bumaba ako sa sala at nang biglang may kumatok.Kumunot ang noo ko. Dahil alam ko na wala naman akong inaasahang bisita ngayon. Mamaya pang hapon, darating si Analyn. Kaya pumunta ako sa main door at binuksan iyon.Umawang ang bibig ko, dahil isang batang babae ang nasa harapan ng pintuan ng bahay ko.Lumuhod ako para magpantay kami. Ngayon ko lang napagtanto na umiiyak pala ang batang babae."Nawawala ka ba?" tanong ko sa kanya.Pero hindi ito nagsalita. Nagulat na lang ako ng yakapin niya ako bigla. Umiiyak sa aking balikat.Napangiti ako at hinahaplos ang buhok ng batang babae."Tahan na. Sino ba ang magu—""Bayaran mo ang utang sa amin."Hindi agad ako makagalaw. Dahil hindi ko alam kong saan na
I ask to take a leave. Upang asikasuhin ko ang divorce ko. Nang matapos na ang leave ko ay agad akong pumasok sa pinagta-trabaho-an ko.Nang umupo ako sa mesa ay hindi agad ako makapagtrabaho ng maayos, dahil kulang ako sa tulog, may nangugulo sa akin at marami akong iniisip.Napasabunot na lang ako sa aking buhok. Dahil hindi ko na alam ang gagawin ko."Are you okay, Kath?" tanong ni Eliza sa akin. Ang co-worker ko."I am okay, don't worry about me.""May tumatawag pala sa landline. Hinahanap ka.""Sige."Agad akong pumunta sa telephone at sinagot iyon."Hello," sagot ko."Kailan ka magbabayad?" galit na tanong ng nasa kabilang linya."Hindi ko pa po alam. Pero naghaha—""Pag hindi ka nagbayad ay mangugulo ako dyan sa pinagta-trabaho-an mo!" galit nitong sambit."Magbabayad ako. Gagawa ako ng paraan.""Dapat lang."Nawala na ang tao sa kabilang linya. Naisuklay ko na lang ang aking kamay sa aking buhok.Babalik na sana ako sa aking pwesto ng may makabanga ako. Akala ko ay hahalik na
Kathyrn POV"Ito ba talaga ang gusto mo, Kath?" tanong nito sa akin."Nandito na ako, Analyn. Hindi na ako pwedeng umatras," saad ko kay Analyn."I know Daniel, baka naghihigante iyan sa iyo. Alam kong siya ang ex mo na iniwan mo noon.""Alam ko, kung paghihigante man ang pakay niya ay sige. Tatanggapin ko iyon," naluluha kong saad. "Tatanggapin ko ng buong puso, mabayaran ko lang ang utang ni Marco.""Do you still love, Marco?" tanong nito sa akin.Ngumiti ako, "I do, I still do love him. Pero hindi ibig sabihin noon ay babalik ako sa kanya. No, Analyn. Ayaw ko nang maging tanga.""Ready na ang lahat," sumungaw ang ulo ni Hanilyn sa pinto ng kwarto."Okay, Han. Lalabas na kami ngayon."Lumabas na kami. Ikakasal akong muli. Pero hindi sa simbahan. Kundi sa huwes lang, minadali namin ni Daniel ang kasal na ito. Upang makabayad na ako sa mga utang na hindi ako ang gumamit. Hindi ko alam kong saan dinala ni Marco ang mga pera. Dahil wala talaga akong alam sa perang iyon.Alam ko, nasa is
Kathryn POVHindi pa rin ako makamove on sa ginawa ni Daniel sa akin kanina. Yes, he is my crush. Pero hindi ko lubos akalain na liligawan niya ako."It is true na hinarana ka ni Daniel? Ang hearttrob ng campus?" nanlalaking mga mata na tanong ni Ailyn."Yes," wala sa sariling sagot ko. Hindi talaga ako makapaniwala."My God, Kathryn. Ikaw na!" tili ng dalawa.Daniel De Silva is a campus heartrob. Sikat ito sa buong campus namin. Alam ng marami na may crush ako sa kanya. Alam ng marami na gustong gusto ko si Daniel."Oh, anong mukha iyan."Nawala bigla ang saya ko. Dahil baka laro lang itong lahat para kay Daniel."Masaya ako, dahil hinarana niya ako. Sabi niya liligawan niya ako. But, sobrang bilis. I know, I am a bit popular. Pero wala ako sa kalingkingan ng mga babaeng nagkakandarapa kay Daniel.""Wag mo nang isipin iyon. Ang importante. Nanliligaw siya sa iyo.""Ayaw kong masaktan, Ailyn. Ayaw kong pagsisisihan sa huli ang magiging desisyon ko."Buong araw akong wala sa sarili. Da
Bukas ay malalaman ko ang result kung bakit hindi kami magkaka anak ni Marco Ayaw ko sanang mag pacheck-up, dahil natatakot ako sa maaaring naging resulta. Pero gusto kong bigyan ng anak si Marco para kahit papaano ay may mag-uugnay sa aming dalawa.Binuksan ko ang front door ng bahay namin ni Marco. Iniregalo ito ng magulang ng asawa ko noong araw ng kasal namin. Talagang walang pag-asa na magka anak kami. Sobrang down na down ako.Kinagabihan ay naghanda na ako ng hapunan para sa aming mag-asawa. Dahil anumang oras ay uuwi na si Marco at alam ko na paparating na iyon ngayon. Katatapos ko lang magluto ng hapunan ng may mag doorbell. Kaya pinuntahan ko iyon at laking tuwa ko ng makita ko si Mama. Ang ina ni Marco. Nakabusangot ang mukha nito. Pero alam kong di niya ako gusto kaya nawala agad ang ngiti ko."Mama, pasok po kayo," saad ko sa mother-in-law ko. Pumasok naman ito.Wala si Marco dito at hindi ko alam kong bakit nandito ngayon nito."Don't call me, mama," walang emosyon niton